Ηθικόν ακμαιότατον (το ζητούμενο είναι)

Το ζην και το ευ ζην

Μέσα στην περιδίνηση της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, όχι τόσο υλικά, πολλοί από εμάς αλλά μάλλον ψυχολογικά, πού να βρεις όρεξη για αναρτήσεις ιστολογίων; Για σχολιασμό σε άλλα ιστολόγια δεν συζητάμε καν, μιας και το έχουμε δυστυχώς εγκαταλείψει από νωρίς. Το γράψιμο στον ελεύθερο χρόνο μας είναι για το ευ ζην, πού διάθεση για συγγραφές και τα συναφή όταν, καθημερινά, οι φήμες, οι διαδόσεις και η ίδια η όψη της πραγματικότητας θέτουν εν αμφιβόλω το ίδιο το ζην; Ή μήπως όχι; Η φτώχεια είναι υλικό μέγεθος ενώ η μιζέρια ψυχολογικό έλεγε ένας λόγιος στις οάσεις ποιοτικής τηλεόρασης πρόσφατα. Η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά της μιζέριας ή μάλλον της ψυχολογικής υποτονίας. Όταν βλέπεις ασθενείς με αληθινά προβλήματα να παλεύουν και να χαμογελούν, το θέμα μας είναι ασφαλώς ψυχολογικό.



Η αποσύνδεση ηθικής και χρήματος

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι λένε οικονομική αλλά πρώτιστα αξιών. Δύσκολα θα το έλεγε αυτό κάποιος που βρίσκεται στην πείνα ή στα όριά της. Θέλετε να πείτε επομένως πως την προηγούμενη δεκαετία ή και πρωτύτερα, υπήρχε ηθικός πλούτος; Δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω. Η ηθική και το χρήμα είναι δύο διαφορετικά πράγματα που μπορεί να συγκλίνουν, μπορεί και όχι, κατά την προσωπική μου άποψη δύσκολα θα βρω πολύ πλούσιο που να είναι αληθινά ανιδιοτελής. Επιπρόσθετα όταν οι εκπεφρασμένες απόψεις περί τάχα σύνδεσης της οικονομικής κρίσης σαν αποτέλεσμα αυτής των αξιών προέρχονται από άτομα που έχουν άνετα τα προς το ζην, πόσο μπορείς να τις πιστέψεις; Είναι βέβαιο ότι το σύστημά μας έχει πρώτιστη αξία το χρήμα περισσότερο από την κοινωνική συνοχή, αυτό ίσχυε και στο παρελθόν.

Έργα αντί μόνο λόγων

Η υπερπληροφόρηση, οι υπεραναλύσεις, οι επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις και πλεονάζουσες ‘ειδήσεις’, δίχως συχνά ουσιαστική γνώση, περί κρίσης και των παραγώγων της, οι προβλέψεις για το μέλλον, συνήθως δυσοίωνες, δεν οδηγούν σε φωτεινά μονοπάτια. Θετικές δράσεις χρειάζεται για την υλοποίηση έξυπνων ρεαλιστικών ιδεών. Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι όταν μιλούσαν για την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία εννοούσαν ένα βιωματικό τρόπο, την σύνδεσή της με πράξεις, και έτσι όταν οι νέοι ήθελαν να μυηθούν σε αυτή συμμετείχαν σε ένα φιλοσοφικό τρόπο ζωής. Πολλώ δε μάλλον όταν εδώ μιλάμε για υποδεέστερες ιδέες, η εφαρμογή τους είναι εκ των ων ουκ άνευ.



Κοινωνική συνείδηση

Η έλλειψη ομαδικότητας, της γνώσης της αξίας του καλού των πολλών, της κατανόησης της ωφελιμότητας του να είσαι μέλος μίας οργανωμένης κοινωνίας και βέβαια των συνεπαγόμενων υποχρεώσεων που αυτή επιβάλλει, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων του σήμερα. Αυτή η έλλειψη, δεν κάνει κακό μόνο στους διπλανούς μας εφόσον υποτίθεται ότι θα μας ωφελήσει εμάς αλλά και στον ίδιο μας το εαυτό σε σύντομο ή απώτερο μέλλον. Η παρατεταμένη απεργία στο δημόσιο ας πούμε, πέρα από τη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, ζημιώνει τους πολλούς αλλά και τους απεργούς τους ίδιους με τις μειωμένες υπηρεσίες που όλοι δικαιούνται να έχουν. Η παιδεία είναι ασφαλώς η πρώτη αιτία αυτής της έλλειψης, μέχρι όμως να την φτιάξουμε, ας λειτουργήσουν οι Νόμοι.

Αισιοδοξία, η αληθινή λύση

Ποια θα ήταν η απάντηση σε όλα αυτά; Προφανώς η αισιόδοξη αντιμετώπιση των πραγμάτων όταν αυτή συνοδεύεται από αντίστοιχες δράσεις, άμεσες ή πιο μακροπρόθεσμες. Όπως στον ασθενή, κάποιος εστιάζει στα δυνατά του σημεία, για να παλέψει, να προχωρήσει και στο τέλος να τα καταφέρει, έτσι και στην περίπτωση των τωρινών οικονομικών εμποδίων, η εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την πίστη στην επίτευξη ενός καλού σκοπού. Σε αυτή την περίπτωση μονάχα θα είμαστε σε θέση να δρέψουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας που είναι δεδομένες. Άλλωστε, όπως έλεγε κι ένας καλός δάσκαλός μου, το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει.



Σας εύχομαι

Καλά Χριστούγεννα
και
Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος 2012 !!

Εκατό λόγοι που γουστάρουμε να είμαστε Έλληνες

_
1. Γιατί έχουμε θάλασσα να την πιεις στο ποτήρι
2. Γιατί μπροστά στο ρεβανί τι να μας πει το μιλφέιγ
3. Γιατί το καρπούζι το αγοράζουμε ολόκληρο και όχι σε φέτες
4. Γιατί «καμάκι» και «σουβλάκι» είναι το πρώτο ποίημα που μαθαίνουμε
5. Γιατί τους μεζέδες που συνοδεύουν το τσιπουράκι δεν τους φτάνει κανένα «ορντέβρ»
6. Γιατί στην Ελλάδα κάθε νύχτα τελειώνει το επόμενο πρωί
7. Γιατί «λουλουδοπόλεμος» δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα
8. Γιατί πίνουμε κι ένα ποτηράκι παραπάνω χωρίς να μας πίνει
9. Γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. Όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας
10. Γιατί το φλερτ είναι το εθνικό μας χόμπι
11. Γιατί στην Ελλάδα όλοι βρίζουμε το Δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί
12. Γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε
13. Γιατί έχουμε νοοτροπία «και αύριο μέρα είναι»
14. Γιατί όταν μπαίνουμε σε λεωφορείο κάνουμε τα πάντα για να βρούμε θέση να καθίσουμε
15. Γιατί δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος


16. Γιατί είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε τον εαυτό μας από συνήθεια
17. Γιατί ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε
18. Γιατί δε μοιραζόμαστε τη βενζίνη στο αυτοκίνητό μας με αυτούς που βάζουμε μέσα
19. Γιατί δεν κάνουμε ποτέ επίσκεψη «με άδεια χέρια»
20. Γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας
21. Γιατί άντε να εξηγήσεις στον ξένο τι σημαίνει «καψούρα»
22. Γιατί βράζει το αίμα μας
23. Γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία
24. Γιατί κατά βάθος...είμαστε καλά παιδιά
25. Γιατί τα καταφέρνουμε πάντα...έστω και την τελευταία στιγμή
26. Γιατί δε «μασάμε» από 400 χρόνια σκλαβιάς
27. Γιατί για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο
28. Γιατί όταν οι ξένοι δεν έβρισκαν λέξεις έκλεβαν τις δικές μας
29. Γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα


30. Γιατί καλή η κιθάρα και το όμποε αλλά το μπουζούκι βγάζει άλλο ήχο
31. Γιατί το «Αι Γενέαι Πάσαι» της Μεγάλης Παρασκευής μας σηκώνει την τρίχα κάγκελο
32. Γιατί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις Έλληνες θα βρεις από κάτω
33. Γιατί ερωτευόμαστε και μισούμε με πάθος
34. Γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο
35. Γιατί ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής ήταν Έλληνες
36. Γιατί η Μερκούρη, ο Χατζιδάκις και ο Ελύτης ήταν Έλληνες
37. Γιατί η συνταγή «αλά ελληνικά» είναι η πιο πετυχημένη
38. Γιατί η τρέλα δεν πάει στα βουνά...πάει στις παραλίες!
39. Γιατί οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κοντά και... πού να τρέχουμε τώρα!
40. Γιατί όταν οι άλλοι ανακάλυπταν το κρέας εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη
41. Γιατί όταν εμείς φτιάχναμε τον Παρθενώνα οι άλλοι κοιμόντουσαν πάνω στα δέντρα
42. Γιατί εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλους αυτούς που το παίζουνε ηγέτες και οδηγούν στην ειρήνη κάνοντας πολέμους
43. Γιατί η φέτα και το ελαιόλαδο μεταφράστηκαν σε ελληνικό ταμπεραμέντο
44. Γιατί "Ένα γλυκό χωρίς"! Και όλοι καταλαβαίνουν πως πρόκειται για φραπέ
45. Γιατί μπορούμε να παρατήσουμε τα πάντα για έναν μεγάλο έρωτα!


46. Γιατί στη γλώσσα μας διακρίνουμε μεταξύ έρωτα και αγάπης...ξέρουμε όμως να ζούμε με πάθος και τα δυο!
47. Γιατί αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο
48. Γιατί όταν οι άλλοι φορούσαν προβιές λύκων εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες
49. Γιατί οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες (Winston Churchill- 1941)
50. Γιατί δε βάζουμε κέτσαπ στο φαγητό μας. Έχει από μόνο του υπέροχη γεύση
51. Γιατί όταν πονάμε ξέρουμε να κλαίμε και να χορεύουμε τη ζεμπεκιά με περηφάνια
52. Γιατί ο Έρωτας ήταν Έλληνας Θεός. Γι αυτό ξέρουμε και να αγαπάμε
53. Γιατί μπορεί να είμαστε οξύθυμοι αλλά ποτέ δεν κρατάμε κακία
54. Γιατί κανένας άλλος δεν χαίρεται για την καταγωγή του όσο εμείς
55. Γιατί παρόλο που γνωρίζουμε τον κίνδυνο τολμάμε
56. Γιατί η τρέλα στην Ελλάδα πάει με χίλια....Γι αυτό όλοι τρέχουν στο δρόμο
57. Γιατί το 95% των αστεριών και των πλανητών έχουν ελληνική ονομασία
58. Γιατί δουλεύουμε για να ζούμε και δε ζούμε για να δουλεύουμε
59. Γιατί έχουμε του κόσμου τα ελαττώματα και παρόλα αυτά είμαστε ακαταμάχητοι
60. Γιατί η ζωή μας είναι στο «δυνατό» ενώ των ξένων στο «αθόρυβο»
61. Γιατί αν η χώρα μας δεν ήταν η ομορφότερη του κόσμου, θα τη διάλεγαν για σπίτι τους οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου;
62. Γιατί όταν φωνάζουμε «αδελφέ» στο δρόμο, όλοι γυρνάνε
63. Γιατί κάνουμε τις περισσότερες καταχρήσεις κι όμως ζούμε περισσότερο
64. Γιατί ακόμα κι ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε ότι οφείλει πολλά σε έναν Έλληνα
65. Γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε
66. Γιατί κάποτε «φωτίσαμε» ολόκληρο τον κόσμο
67. Γιατί μιλάμε δυνατά και γελάμε με την καρδιά μας
68. Γιατί είμαστε οι μόνοι που ξεκινάμε το μεσημέρι για καφεδάκι και καταλήγουμε να πίνουμε ούζο μέχρι πρωίας
69. Γιατί μπροστά στο Μετσοβόνε τύφλα να χει το Έμενταλ
70. Γιατί με μια φλόγα καταφέραμε να ενώσουμε ολόκληρο τον κόσμο
71. Γιατί ξέρουμε να εκφράζουμε το σ' αγαπώ με κάθε πιθανό τρόπο
72. Γιατί τα πιο απίστευτα είναι κι ελληνικά
73. Γιατί κυκλοφορούμε στο δρόμο στις δύο το βράδυ και δε νιώθουμε ότι είμαστε σε στοιχειωμένη πόλη
74. Γιατί σουβλάκι, σουτζουκάκι και λοιπές ελαφριές γεύσεις είναι η αδυναμία μας


75. Γιατί είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας
76. Γιατί δεν πάμε για ύπνο με τις κότες αλλά το ξημερώνουμε διασκεδάζοντας
77. Γιατί ακόμη και το πιο μικρό ξωκλήσι μας λούζεται από φως. Δεν πιάνεται η ψυχή μας απ' τη σκοτίδα του βιτρώ
78. Γιατί τα λέμε έξω απ΄ τα δόντια
79. Γιατί ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει» στις εξετάσεις
80. Γιατί έχουμε πάντα μια λύση- έστω και πλάγια- σε όλα
81. Γιατί οι γονείς μας δεν ξεχνάνε ότι υπάρχουμε μόλις κλείσουμε τα δεκαοκτώ
82. Γιατί είμαστε των άκρων
83. Γιατί την κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζουμε για χιούμορ
84. Γιατί το αντιπροσωπευτικότερο ελληνικό σύνθημα είναι: «Για την Ελλάδα, ρε ******!»
85. Γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες γεννήθηκαν εδώ
86. Γιατί όταν θέλουμε να λιαστούμε, έχουμε αμμουδιά και θάλασσα. Δεν ξεχυνόμαστε στα γρασίδια ούτε βουτάμε στα σιντριβάνια
87. Γιατί βλέπουμε τον ουρανό γαλάζιο κι όχι μολυβί
88. Γιατί εδώ που ζούμε όλο το χρόνο, ο ξένος το έχει σκοπό ζωής να έρθει μία εβδομάδα
89. Γιατί η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους
90. Γιατί είχαμε μάγκες προγόνους
91. Γιατί ξέρουμε τι θα πει κέφι
92. Γιατί μιλάμε καλά τις ξένες γλώσσες...αλλά ποιοι μιλούν καλά τα ελληνικά;
93. Γιατί πίνουμε και καπνίζουμε περισσότερο από όλους και ζούμε περισσότερο από όλους
94. Γιατί εμείς γράφουμε την Ιλιάδα, και οι ξένοι την κάνουν έργο χιλιάδες χρόνια μετά
95. Γιατί το τζατζίκι, το σουβλάκι, η μαγκιά και το φιλότιμο είναι ελληνικά
96. Γιατί μας αρέσει τα λεφτά και τα ψάρια να τα τρώμε πάντα φρέσκα
97. Γιατί ενώ έχουμε μικρή χώρα, έχουμε μεγάλη καρδιά
98. Γιατί το δικό μας μοντέλο ζωής έχει πολλέεεεεεες καμπύλες
99. Γιατί η μάνα μου κάθε Αύγουστο απλώνει τραχανά. Οι άλλοι τι απλώνουν;
100. Γιατί το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος ήταν ελληνικό.

Πηγή: http://www.inout.gr/showthread.php?t=7936
_

Στιβ Τζομπς, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι της νέας εποχής (*)

_
*: Του Σπύρου Μ. Αλεξίου

Την Πέμπτη τα ξημερώματα με ξύπνησε ένα push up notification στο κινητό μου. Το μήνυμα από το Bloomberg, στο οποίο είμαι mobile συνδρομητής, με ενημέρωνε για τον θάνατο του Στιβ Τζομπς. Αμέσως άνοιξα το pulse στο iPad μου και είδα τη ροή ενημέρωσης των δικτύων. Μπήκα στο twitter και διάβασα τα μηνύματα εκατομμυρίων ανθρώπων, που απέτιναν φόρο τιμής. Ανέβασα στον «τοίχο» του facebook βιντεάκια από το YouTube στη μνήμη του Τζομπς. Και τότε συνειδητοποίησα ότι, όλες αυτές οι κινήσεις μου, που είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, δεν θα υπήρχαν χωρίς εκείνον.

Για να χρησιμοποιούμε τους υπολογιστές, θα έπρεπε να ξέρουμε... κώδικα μηχανής, θα ακούγαμε μουσική ακόμα από discman, θα βλέπαμε για χιλιοστή φορά τη Χιονάτη στον κινηματογράφο, τα κινητά μας θα είχαν ακόμα κουμπάκια. Και τα e-mails θα θεωρούνταν είδος πολυτελείας...

Ο Στιβ Τζομπς ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε τον τρόπο, με τον οποίο βιώνουμε την τεχνολογία σήμερα. Ήταν ο εφευρέτης που μας χάρισε το ποντίκι και τα παράθυρα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα MP3 players στη μουσική, τα έξυπνα κινητά με οθόνες αφής, τα toystory και τα cars στα κινούμενα σχέδια, τα tablets για να μπούμε στη νέα εποχή. Ήταν ο οραματιστής που άνοιξε νέους δρόμους σε τέσσερις κλάδους: των υπολογιστών, της μουσικής, της κινητής τηλεφωνίας και των κινουμένων σχεδίων.

Σε όσους πιστεύουν ότι, αν δεν ήταν αυτός, θα ήταν κάποιος άλλος, θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι και στις τέσσερις αγορές όπου άνοιξε νέους δρόμους, κανείς δεν ακολούθησε κάποιον διαφορετικό ή εναλλακτικό. Όλοι τον αντέγραψαν! Ο Στιβ Τζομπς ανήκει στην κατηγορία τον πραγματικά αναντικατάστατων. Είναι, όπως έγραψαν οι Financial Times, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι της σύγχρονης εποχής.

Υπολογιστές

Στη δεκαετία του '80 όλοι οι κομπιουτεράδες κοιτάζονταν μεταξύ τους για να βρουν τρόπους, ώστε να κάνουν προσιτούς στο ευρύ κοινό τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Μόνον αυτός σκέφτηκε το visual περιβάλλον των windows.


Στη δεκαετία του '90 η μουσική βιομηχανία έβλεπε να καταρρέουν οι πωλήσεις δίσκων, κάτω από τις επιθέσεις της πειρατείας. Ο Τζομπς εφηύρε το iPod, και το ψηφιακό κατάστημα πώλησης μουσικής, το iTunes store. Έφτυσε αίμα, προκειμένου να πείσει τα στούντιο να πουλάνε φτηνά τα τραγούδια. Έτσι, περιόρισε το κύμα παράνομων downloads. Και καθιέρωσε έναν νέο τρόπο πώλησης της μουσικής. Τον οποίο όλοι έσπευσαν να αντιγράψουν.

Την ίδια δεκαετία, ενώ η Disney και η αγορά κινουμένων σχεδίων έπνεαν τα λοίσθια, ο Στιβ δημιούργησε την Pixar και εισήγαγε τους υπολογιστές στον σχεδιασμό των καρτούν. Το Τoy story, ο Ρατατούης, o Wall-e, o Nemo, το Monster Inc, οι Incredibles, το bug's life και τα Cars ξανάφεραν τα παιδιά στις αίθουσες. Η Disney εξαγόρασε την Pixar. Ο Τζομπς μπήκε στο δ.σ. της Disney κι ένας ακόμη κλάδος άλλαξε κατεύθυνση...

Kινητά τηλέφωνα

Τη δεκαετία του 2000, ενώ φαινόταν αποτελματωμένη η αγορά κινητής τηλεφωνίας, με δεκάδες projects παγωμένα και την τεχνολογία 3G στα σκουπίδια, δημιούργησε το iPhone. Ένα κινητό τηλέφωνο με οθόνη αφής, εύκολη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, και το απόλυτο όπλο για τα social media. Ο Τζομπς, επί της ουσίας, πήρε τα έξυπνα κινητά από τις τσέπες των executives και τα μοίρασε στον λαό. Έκανε ακριβώς ό,τι και ο Φορντ με το Ford T, ο Φέρντιναντ Πόρσε με τον «Σκαραβαίο». Αποτέλεσμα: οι χρήστες πέταξαν τα παλιά κινητά με τα κουμπάκια, σχημάτισαν ουρές για να αγοράσουν iPhone και συμβόλαια Ίντερνετ, το 3G βγήκε από τη ναφθαλίνη, η αγορά κινητής ξεμπλόκαρε και γέμισε ζεστό χρήμα.

Τablets

Κατά τη δεκαετία που τώρα διανύουμε, η αγορά των ηλεκτρονικών υπολογιστών φαινόταν κορεσμένη. Κάθε σπίτι είχε και σταθερό υπολογιστή και laptop. Οι εταιρείες κατασκευής μείωναν το προσωπικό και οι προγραμματιστές γίνονταν... ταξιτζήδες. Μπορεί να ζούσαμε την έκρηξη των social media, αλλά όλη η βιομηχανία προσέφυγε στα netbooks, αυτούς τους μικρούς, φτηνούς, αργοκίνητους, χαμηλών επιδόσεων υπολογιστές, για να κάνει τζίρους. Μόνον ο Στιβ Τζομπς σκέφτηκε τα tablets ως λύση, που θα απαντήσει στις ανάγκες των νέων καιρών! Και δημιούργησε, για άλλη μια φορά, μια νέα αγορά. Όλη η βιομηχανία τον ακολούθησε. Ο κόσμος ξαναστήθηκε στην ουρά για να ψωνίσει. Οι εταιρείες hardware άνοιξαν νέες γραμμές παραγωγής. Οι προγραμματιστές γύρισαν και πάλι στα γραφεία τους. Και, ως εκ θαύματος, ο κλάδος της τεχνολογίας είναι ο μόνος, μέσα στη διεθνή κρίση, που αναπτύσσεται με φρενήρεις ρυθμούς!


Appstore

Η μεγαλύτερη, όμως, συνεισφορά του στην αγορά είναι το Appstore. Για να λειτουργήσουν τα iPhones, iPads και iPods, χρειάζονται εφαρμογές. Ο Τζομπς δημιουργεί ένα online μαγαζί, το Appstore, όπου οι προγραμματιστές πουλάνε απευθείας στους χρήστες τις εφαρμογές τους. Αποτέλεσμα: μια αγορά με τζίρο 2 δισ. δολ., που δίνει δουλειά σε εκατομμύρια προγραμματιστές, σε όλο τον κόσμο, δημιουργεί ένα νέο κύμα από startup εταιρείες παγκοσμίως, σπάει το μονοπώλιο των μεγάλων στούντιο προγραμματισμού και ρίχνει τις τελικές τιμές! Αντιγράφεται για άλλη μια φορά από όλους τους ανταγωνιστές του. Και σήμερα ζούμε τη νέα άνοιξη του software. Σκεφτείτε, μόνο, ότι, αν δεν είχε ανακαλύψει το iPhone, που έδωσε στον λαό το εύκολο mobile Ίντερνετ, δεν θα υπήρχε το twitter, για παράδειγμα. Aκόμη θα επικοινωνούσαμε με msn messanger στο desktop...

Πώς θα είναι η τεχνολογική μας ζωή μετά τον Τζομπς; Για την πρώτη πενταετία, ευτυχώς, έχει φροντίσει να μας αφήσει παρακαταθήκη. Κινητά με οθόνης αφής και ταμπλέτες είναι ακόμα hot stuff, που δεν έχουν κάνει τον κύκλο τους. Φοβάμαι, εντούτοις, ότι το 2015, όταν όλες αυτές οι τεχνολογίες θα έχουν δώσει το pick τους, για άλλη μια φορά θα κοιταζόμαστε μεταξύ μας και θα ψάχνουμε απελπισμένα για νέες ιδέες. Και τότε είναι που θα γίνει δραματικά αισθητή η απουσία του Στιβ...

Και κάτι ακόμα:

Καθημερινά στέλνουμε, και λαμβάνουμε, δεκάδες e-mails σε φίλους και συνεργάτες। Το 1985, όταν απολύθηκε από την Αpple, ο Jobs δημιούργησε τη ΝeXT και εφηύρε το NeXtmail. Τη δυνατότητα, δηλαδή, να επισυνάπτουμε στο e-mail έγγραφα, μουσική και βίντεο. Θυμηθείτε, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα στείλετε κάποιο e-mail με τραγούδι ή βιντεάκι, ότι κι αυτό στον Τζομπς το χρωστάμε...

Πηγή: http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=24&ct=38&artid=101094
_

Σκέψεις του σήμερα

_
- Το πιο σύνηθες όταν είμαστε καλεσμένοι σε κάποιο μυστήριο της εκκλησίας και ειδικότερα σε γάμους και βαπτίσεις: άνθρωποι καλοντυμένοι και χαρούμενοι εκ πρώτης όψεως, που όμως όχι μόνο αδιαφορούν για το ίδιο το μυστήριο αλλά παρενοχλούν όσους θέλουν να το παρακολουθήσουν. Οι σκηνές της κατήχησης του νεοφώτιστου έχουν καταντήσει λόγια που χάνονται μέσα θόρυβο της φλυαρίας των παρευρισκομένων. Μάλιστα, όταν τελείωσε σχετικό μυστήριο, καλός μου φίλος, καλεσμένος, με ρώτησε ποιο είναι το όνομα του νεοφώτιστου. Μόνο στα χωριά θα τύχεις σε αυθεντικό γάμο ή βάπτιση, εκεί που ξέρουν να τηρούν τις παραδόσεις και να συλλαμβάνουν το νόημά τους. Η εκ διαμέτρου αντίθετη εικόνα συναντιέται, δυστυχώς για εμάς, στις καθολικές εκκλησίες του εξωτερικού που επικρατεί ο απόλυτος σεβασμός στο χώρο και στα μυστήρια που τελούνται, σχεδόν υποδειγματικός.


- Η κυριαρχία των δήθεν είναι γνωστή και χιλιοειπωμένη. Είναι οι άνθρωποι που άλλα δείχνουν και άλλα εννοούν. Το έλλειμμα της αυθεντικότητας τους είναι σημειωτέο επειδή τα όποια αληθινά μέσα τους εγκλωβίζονται από λανθάνουσες συμπεριφορές. Θυμάμαι σε ζωντανή συναυλία, η τραγουδίστρια διαμαρτυρήθηκε (έντεχνα) επειδή το πλήθος ήταν αδιάφορο και συζητούσε υψηλοφώνως. Προς το τέλος της εκδήλωσης, οι ίδιοι άνθρωποι επιθυμούσαν από την τραγουδίστρια - αφού στο μεταξύ μαγεύτηκαν από τις μελωδίες της και αίφνης απέκτησαν υψηλή μουσική παιδεία – να παρατείνει το πρόγραμμά της για να την απολαύσουν. Η σκηνή μου προκάλεσε το γέλιο, αφού ήταν τόσο εξόφθαλμα ψεύτικη η αντίδραση του κοινού.

- Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, όλοι μιλούν για λεφτά, φόρους, χρέος, με λεπτομερείς υπολογισμούς. Είναι αξιοσημείωτο, πως, όσο πιο πλούσιοι ή νεόπλουτοι είναι κάποιοι, τόσο μεγαλύτερο άγχος έχουν για τις μικρές διαφορές ποσοστώσεων, ελάχιστες προσαυξήσεις ή τέλη ακινήτων που είναι απλά ποσοστά επί τοις χιλίοις των αντικειμενικών αξιών των περιουσιών τους. Και οι φτωχότεροι υποφέρουν αλλά το μεγάλο άγχος το έχουν οι προηγούμενοι. Κάποτε διαφήμιζαν τα εξωτικά τους ταξίδια ή τα ακριβά εστιατόρια που δειπνούσαν. Σήμερα τους έχει πιάσει τρέμουλο με την αύξηση των τιμών των ταχυφαγείων κατά 8,5%. Μα τόσος ξεπεσμός; Μάλλον φοβούνται μήπως γκρεμιστεί το χάρτινο οικοδόμημα της σκέψης τους.


- Ο εγωισμός και ο φθόνος είναι από τα μεγαλύτερα ελαττώματα. Ο εγωιστής είναι συνήθως υπερφίαλος, δεν παραδέχεται τυχόν λάθη του και κυρίως σπάνια μπορεί να μπει στη θέση του άλλου να μάθει πως νιώθει, αν έχει κάποια ανάγκη. Αυτή η στάση του συνοδεύεται συχνά και με αγένεια που είναι το μέγιστο ελάττωμα. Φυσικό επακόλουθο εφόσον μάλλον αδυνατεί να δει με τα μάτια του άλλου. Η ευγένεια του είναι τυπική ή διεκπεραιωτική. Ο φθόνος είναι συνοπτικά μια κατάσταση μίσους για την ευτυχία του άλλου, η οποία σταδιακά συνοδεύεται με έλλειψη αγάπης της ευτυχίας του κόσμου. 'Οταν δε, ο φθόνος από αρνητική αίσθηση, υλοποιείται σε πράξεις, οδηγεί σε βλαπτικά αποτελέσματα για τους αποδέκτες του ως σκέψη. Ας πούμε ζηλεύουμε την επινόηση του άλλου και προσπαθούμε να την αντιγράψουμε και να την υλοποιήσουμε εμείς οι ίδιοι.

- Θα μας τρελάνουν οι επικεφαλής του Ευρωπαϊκού κέντρου και της συνεργασίας τους στην απέναντι ήπειρο. Λογής πολιτικοί, αξιωματούχοι, διαμορφωτές της κοινής γνώμης και αναλυτές μεταβάλλουν τόσο συχνά την άποψη τους, που ένας έφηβος μαθητής γυμνασίου θα επιδείκνυε μεγαλύτερη σταθερότητα. ‘Λάβετε μέτρα γιατί αλλιώς θα βγείτε από το Ευρώ’, ‘Δεν πρέπει να βγει η Ελλάδα από τον Ευρώ γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με καταστροφή για τους εταίρους’, ‘Ο κίνδυνος της Ελληνικής χρεοκοπίας είναι μηδενικός’ ή ‘Υπάρχουν 99% πιθανότητες να χρεοκοπήσει η χώρα’. Αν κάποιος άσημος αναγνώστης δημοσίευε σε ιστολόγια παρόμοια σενάρια, με τέτοια συχνότητα αντικρουόμενων απόψεων, πως θα αντιμετωπιζόταν από τους σοβαρούς; Αν πάντως ένας μαθητής διατύπωνε στα μαθήματα του τέτοιες απόψεις, θα ήταν διαρκώς μετεξεταστέος.
_

"Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"

_
Η φράση Δυστυχώς επτωχεύσαμεν αποτελεί μια ιστορική αναφορά που πιστώνεται στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Χαρίλαο Τρικούπη. Ο Τρικούπης λέγεται πως χρησιμοποιήσε τη φράση σε ομιλία του στη Βουλή στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση του κράτους και την αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η Κυβέρνησή του κήρυξε πτώχευση, η οποία και επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου σε βάρος της Ελλάδας. Έκτοτε, η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δηλώσει αποτυχία, τόσο για οικονομικά θέματα όσο και για γενικότερους λόγους.

Αν και θεωρείται πως η φράση λέχθηκε από το βήμα της Βουλής, αμφισβητείται πως χρησιμοποιήθηκε από τον Τρικούπη στην ομιλία του, καθώς από τα πρακτικά της Βουλής δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Διάφορες άλλες μαρτυρίες, (όπως η μαρτυρία του Ανδρέα Συγγρού στα Απομνημονεύματά του, που αναφέρει πως άκουσε εκείνη την μέρα τον Τρικούπη να προφέρει την φράση στην ομιλία του), αναφέρουν πως η φράση ελέχθη κανονικά από αυτόν, αλλά χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν ειπώθηκε στη Βουλή ή εκτός αυτής.


Στη πραγματικότητα η φράση αυτή λέχθηκε από τον Χ. Τρικούπη την παραπάνω ημερομηνία από του βήματος της Βουλής (Παλαιά Βουλή), όχι όμως απευθυνόμενος προς το Σώμα της Βουλής ως επίσημη διακήρυξη, αλλά "εν τη ρύμη του λόγου" του, αναφέροντας "εν παρόδω" στις αναγκαίες προς τους δανειστές διαπραγματεύσεις, που πίεζαν απροκάλυπτα τον οικονομικό έλεγχο της Ελλάδας, "ότι πρέπει να λαλήσωμεν προς αυτούς επτωχεύσαμεν δυστυχώς κ.λπ."

Η αντιπολίτευση όμως εκμεταλλευόμενη κομματικά τη φράση αυτή παράστησε τον πρωθυπουργό να κηρύσσει με αυτήν επίσημα από του βήματος της Βουλής τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Τη θέση αυτή υιοθέτησαν και όλα σχεδόν τα έντυπα της εποχής σε σημείο που να δημιουργήσουν ακόμα και απαγοητευτική εντύπωση στους οπαδούς του Χ. Τρικούπη. Η προπαγάνδα αυτή το πόσο ευνόησε υπέρμετρα την τότε αντιπολίτευση διαφαίνεται από τον ειρωνικό σκωπτικό χαρακτήρα που αποδόθηκε σ΄ αυτήν και που χρησιμοποιήθηκε ομοίως μυριάδες φορές με συνέπεια να παραμείνει ιστορική μέχρι σήμερα.

Σημειώνεται ότι παρόμοια επίσης φράση, ελαφρά παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν με την φράση του «τελικώς επτωχεύσαμεν» τον Μάιο του 1932, η κυβέρνησή του θα κηρύξει για άλλη μια φορά πτώχευση της Ελλάδας, κάτω από το υψηλό χρέος του εξωτερικού δανεισμού, επικαλούμενος ακόμη και τη Μικρασιατική Καταστροφή, που είχε σημειωθεί δέκα χρόνια πριν, αλλά και τη διεθνή οικονομική ύφεση από το Κραχ του 1929, ενώ στην πραγματικότητα ήταν συσσώρευση πολλών χρεών μαζί από την αρχή του αιώνα.

Πηγή: ΒικιΠαιδεία: Δυστυχώς επτωχεύσαμεν
_

Νέα Ελλάδα: Μικροσυμφέροντα, ρουσφέτια και οι πολλοί στο περιθώριο

_
Στις πρόσφατες διακοπές μου, μεταξύ άλλων, έκανα και το γύρο της Πελοποννήσου. Η περιοχή έχει μία ασύλληπτη ομορφιά, μια ποικιλία εικόνων που ενσωματώνει όλα τα δυνατά τοπία της Ελλάδας στο εσωτερικό της: ονειρικές παραλίες, ποτάμια, λίμνες, οροπέδια, δάση, κοιλάδες, άφθονο πράσινο, σπήλαια με λίμνες και μαγευτικά γειτονικά νησάκια. Δεν χρειάζονται άλλα λόγια μιας και όλοι γνωρίζουν. Οι κάτοικοί της αρκετοί: η τρίτη πόλη της Ελλάδας (σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης) καθώς και άλλα σημαντικά και αναπτυγμένα αστικά κέντρα. Και ο τουρισμός της για τα δεδομένα της ηπειρωτικής Ελλάδας είναι από τους υψηλότερους στη χώρα. Για την ιστορία της δε, ας μην τα αναφέρουμε μιας και όσοι έχουν στοιχειωδώς γνώση της επανάστασης του 21 ξέρουν. Ως εδώ καλά, είναι άλλωστε κάποια πράγματα τόσο φανερά που δεν χρειάζονται άλλης κριτικής.

Μας έκαναν όμως αρνητική εντύπωση, το κακό οδικό δίκτυο της και καθώς και η άνιση ή άδικη κατανομή των πόρων και εγκαταστάσεων. Μία αίσθηση του παραμελημένου σου έμενε. Για όποιον μπορεί να προεκτείνει λιγάκι την σκέψη του ίσως καταφέρει και φτάσει στα ζητήματα που ταλανίζουν την πατρίδα μας. Ας σημειώσω πως σαν Πελοποννήσιος δεν θέλω ούτε έχω σκοπό να χαρακτηριστώ από τοπικισμό ή παραπάνω μεροληψία υπέρ της ιδιαίτερης πατρίδας μου της Αχαΐας.

Οδηγώντας πρόσφατα προς την όμορφη Εύβοια και τη Χαλκίδα, εντυπωσιάστηκα από την άριστη πρόσβαση στην περιοχή και τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Να αναφέρουμε, για το αρχείο, πως η αντίστοιχη γραμμή του ΟΣΕ Αθήνας - Πάτρας έχει πρόσφατα καταργηθεί. Είναι δυνατόν;

Βέβαια και στην ίδια την Πελοπόννησο απόλαυσα την οδήγηση στο νέο αυτοκινητόδρομο Κορίνθου – Τριπόλεως, μία απόσταση που διήνυσα με μία άνεση σαράντα πέντε λεπτών της ώρας. Την ίδια στιγμή ο αυτοκινητόδρομος Κορίνθου – Πατρών με την πολλαπλάσια κίνηση, τον προορισμό στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας προς τη δυτική Ευρώπη, είναι ένας παρωχημένος επαρχιακός δρόμος με αντίτιμο το αίμα και το χαμό πολλών οδηγών εξαιτίας της ακαταλληλότητάς του.

Πάτρα: πληθυσμός πάνω από 300 χιλιάδες, ο τρίτος μεγαλύτερος δήμος της χώρας και πολυσύχναστο λιμάνι. Τρίπολη: λιγότεροι από 40 χιλιάδες κάτοικοι. Ναι, ξεχάσαμε να σημειώσουμε, με αρκετούς βουλευτές της με ισχυρές διασυνδέσεις και επιρροές στην κεντρική εξουσία. Είπατε τίποτα;

Τις προάλλες οδηγούσα στην Καλαμάτα και περνούσα δίπλα από το σύγχρονο αεροδρόμιό της. Όμορφη πόλη με πληθυσμό πάνω από 70 χιλιάδες. Την ίδια στιγμή η Πάτρα δεν έχει διεθνές αεροδρόμιο! Είναι κοντά στην Αθήνα και μεγάλο λιμάνι είπατε; Ας κοιτάξετε λίγο την Ανκόνα ή το Μπάρι στην γείτονα χώρα και δείτε τις εγκαταστάσεις τους. Ή και την Νάπολι που βρίσκεται κοντά στη Ρώμη. Ξέχασα να σημειώσω πως οι έχοντες συμφέροντα στο λιμάνι της Πάτρας δεν καλοβλέπουν τη δημιουργία αεροδρομίου επειδή λένε θα αποτελούσε κίνδυνο να χάσουν την πελατεία τους που ταξιδεύει με το πλοίο. Η κοντόφθαλμη λογική τους αγνοεί την αναπτυξιακή ώθηση που μια τέτοια κατασκευή μπορεί να δώσει. Ακόμα, οι γειτονικοί νομοί ίσως και να μη θέλουν αεροδρόμιο στην Αχαΐα γιατί θα προτιμούσαν στις δικές τους περιοχές. Ίσως πάλι και οι βουλευτές του Νόμού Αχαΐας να μην έχουν τόσες γνωριμίες και προσβάσεις στην εξουσία. Μικροσυμφέροντα, ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις των λίγων ή των κολάκων, είπατε τίποτα;

Είναι αδιανόητο η περιοχή της βορειοδυτικής Πελοποννήσου να διαθέτει δύο στρατιωτικά αεροδρόμια, από τα σημαντικότερα της χώρας με ενεργότατο ρόλο στις ασκήσεις και αναχαιτίσεις στο Αιγαίο και να μην μπορεί να αναβαθμίσει η πολιτεία ένα τουλάχιστον εκ των δύο σε πολιτικό (με μικρό κόστος μιας και οι σχετικές εγκαταστάσεις υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό) ώστε να δώσει παραπάνω ώθηση στην περιοχή.

Επίσης είναι πρωτάκουστο να λειτουργεί η Εγνατία οδός χρόνια τώρα, συνδέοντας μικρές πόλεις ή κωμοπόλεις σε χρόνο dt και η πολλαπλάσιας κίνησης Εθνική οδός Αθηνών - Πατρών (έτσι την ονομάζουν, είναι απίστευτο) να μην είναι στοιχειωδώς μέσα στις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας και γρήγορης μετακίνησης. Είναι λυπηρό ο σιδηρόδρομος της Πελοποννήσου να μην λειτουργεί ή να είναι διαφορετικών προδιαγραφών από εκείνον την κεντρικής και βόρειας Ελλάδας. Είδες τι κάνει η κλάψα των τοπικών αξιωματούχων; Παίρνεις παραπάνω από ότι σου αναλογεί, ενώ ταυτόχρονα η σιωπή ή η αξιοπρέπεια σε βρίσκει πάντα ουραγό σε αυτά που σου αξίζουν.

Πού είναι η ισότητα, η ίση μεταχείριση στην Ελλάδα; Όνειρα θερινής νυκτός στη χώρα που βασιλεύει η γνωριμία, η εξυπηρέτηση των γνωστών, τα μικροσυμφέροντα που δεν θέλουν τις αλλαγές για το καλό των πολλών και γενικώς η δημιουργία του κάθε τι για να βολευτούν και καρπωθούν οι λίγοι αυτά που προορίζονται για τους πολλούς - και με τα χρήματα των πολλών.

Οι μνήμες της ιστορίας μας είναι πρόσφατες με τους φόρους που όλοι οι Έλληνες πλήρωναν για τα έργα υποδομής της Αθήνας και τις άχρηστες Ολυμπιακές εγκαταστάσεις (σε μία μόνο πόλη). Μας κορόιδευαν απλά ότι αυτοί οι αγώνες της μίας πόλης, θα είναι αγώνες σε όλη την Ελλάδα.

Χρειάζεται μαζική κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και η παράκαμψη των στενών συμφερόντων των λίγων που προσπαθούν να σιωπήσουν τη φωνή των πολλών. Οι δράσεις αυτές καλό θα ήταν να περιέχουν και συγκριτικές αντιπαραθέσεις για την δικαιότερη κατανομή των πόρων ανά την επικράτεια και των σχετικών έργων με ορθολογισμό. Ένας δίκαιος ανταγωνισμός είναι, έτσι πρέπει να εκλαμβάνεται και οι σχετικές προσπάθειες των ανθρώπων αυτή την ένταση ας έχουν.
_

Ύμνος κατασκήνωσης

_
Είμαστε παιδιά της Εθνικής
ζούμε εδώ πολύ ευτυχισμένα
με το ξύπνημα κάθε αυγής
προσευχή υψώνουμε σε Σένα
πλάστη Εσύ μας δίνεις την υγεία
τη χαρά την τόση ευτυχία
η ψυχή μας πάντα Σε ανυμνεί
Σε δοξάζει σε ουρανό και γη


Κάτω από του πεύκου τη σκιά
στου βουνού τον καθαρό αέρα
με τραγούδι γέλιο και χαρά
την ζωή περνούμε όλη μέρα
σαν αδέρφια ζούμε αγαπημένα
μα και στη δουλειά μας προκομμένα
η ψυχή μας πάντα Σε ανυμνεί
Σε δοξάζει σε ουρανό και γη

---------------

Στην κατασκήνωση στις εκδρομές παιδιά
στου Διονύσου την πευκόφυτη πλαγιά
μακριά από την πόλη και απάνω στα βουνά
τραγουδάμε με χαρά


Να η ζωή που δεν τη νιώθει
όποιος δεν έζησε μαζί μας
όποιος δεν είδε τη ζωή μας
πάνω στα ψηλά βουνά

Πάλι θα φύγουμε θα πάμε μακριά
κει που δεν βρίσκεται ανθρώπου πατησιά
στ' άγρι' Ολύμπου και στης Οίτης τις κορφές
στα λαγκάδια, στις πλαγιές
__

Κατασκηνωτική βραδινή προσευχή

_
Η μέρα πάει, ο Ήλιος πάει
στα βουνά πέφτει η νύχτα βαθιά
σκοτεινιάζει, κι ο Θεός μας φυλάει

Χριστέ, στις σκηνές μαζεμένοι
μέσα στης νύχτας τη σιγή
τα παιδιά ψάλουμε όλα
στον Πλάστη,
μια προσευχή ευλαβική


Εσύ που έπλασες τον κόσμο,
και στα πουλιά δίνεις τροφή,
φάνου σπλαχνικός στα παιδιά Σου,
κι οδήγα μας στην αρετή

-------
Τέλη δεκαετίας 70, δεκαετία 80, αρχές δεκαετίας 90:
Διόνυσος, Χαλκιδική
_

Ελλάδα του σήμερα και του αύριο

_
Πληρώνεις ακριβά σε τουριστικό εστιατόριο και ο παραδοσιακός μπάρμπας δεν σου δίνει απόδειξη. Πόση απληστία μπορεί να έχει κανείς; Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που κλαίγονται πιο πολύ για την φοροεπιδρομή.

Ακούς στα μέσα ενημέρωσης: - Μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στους κυβερνώντες; Και σε λίγα λεπτά: - Δυστυχώς δεν μας κυβερνάει η εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά το ΔΝΤ και η ΕΕ. Η πλήρης παράνοια. Θα ανησυχούσα αν όλοι αυτοί έλεγαν κάτι θετικό, ας αισιοδοξούμε λοιπόν.

Ο χαζοχαρούμενος, ψευδός σχολιαστής, αφού μιλάει χωρίς φόβο και ευθύνη για επικείμενη χρεοκοπία και σε λίγο τον πιάσουν τα νευρικά γέλια, μας ‘πάει’ σε μία μουσική, όπως λέει, γέφυρα με τραγούδια ανάλογου επιπέδου.

Πολλοί κάτοικοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κρατήσουν αποδείξεις για την εφορία. Έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, κοροϊδεύουν το μέτρο, χλευάζουν το σύστημα, τα γνωρίζουν όλα καλύτερα από τον καθένα.

Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ υπήρχε και πριν το ΔΝΤ, βλέπε και το βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου. Όποιος έπαιρνε στα σοβαρά τους αγχωμένους γραβατοφόρους του τρόμου, σήμερα απλά ταυτίζεται μαζί τους. Οι λοιποί ανοίγουν το κανάλι λίγο πριν το σήριαλ των εννέα.


Η Ελλάδα είναι η χώρα της παντογνωσίας – κατά το πατριδογνωσίας. Πολλοί εκφέρουν άποψη για τα πάντα. Πώς έλεγε το αρχαίο ρητό: Εν οίδα ότι ουδέν οίδα; (ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα). Μα, λοιπόν, καμιά σχέση.

Αν πλήρωναν μόνο οι μισοί για τις απλές παρανομίες τους στην Ελλάδα, θα είχαμε λύσει σημαντικό από το πρόβλημα του χρέους: οδήγηση, στάθμευση, καθαριότητα, ηχορύπανση, παροχή αποδείξεων αγορών, τήρηση απλών νόμων στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Αν πλήρωναν τα μισά, κύρια οι κλαμένοι, πλούσιοι φοροφυγάδες (- δεν βγαίνω, - δεν θα μου μείνει τίποτα κι εμένα,) η Ελλάδα θα είχε πλεόνασμα, καθόλου χρέος και λογικά υψηλή ανάπτυξη.

Αν κόβονταν μαχαίρι ή μειώνονταν δραστικά τα φακελάκια και οι μαύροι χρηματισμοί (τι πιο απλό από μία καταγγελία;) θα είμαστε ο μεγαλύτερος παράδεισος της γης.

Η σιωπηλή πλειοψηφία των τίμιων, εργατικών και πατριωτών ας ενωθεί με τους αγανακτισμένους και μεταλλαχθούν σε μία νέα πρόταση με ύφος, ήθος και προοπτική επιδιώξεων του καλού. Δεν υπάρχει άλλη λύση.
_

Τὸ καλοκαίρι

_

Ὁ κόσμος λάμπει σὰν ἕνα ἀστέρι,
βουνὰ καὶ κάμποι, δένδρα, νερά,
γιορτάζουν πάλι, καθὼς προβάλει
τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά!

Φωνοῦλες γέλια φέρνει τ᾿ ἀγέρι
μέσ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀμπέλια τὰ καρπερά.
Παιδιὰ ἀγγελούδια ψέλνουν τραγούδια
στὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά!

Τὴν ὥρα τούτη σκορπᾶ ἕνα χέρι
χάδια καὶ πλούτη, κι ἡ γῆ φορᾶ,
σὰν μιὰ πορφύρα. Ζωῆς πλημμύρα
τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά!

Ἡ φύσις πέρα ὦ νέοι καὶ γέροι,
σὰ μιὰ μητέρα μᾶς καρτερᾶ.
Ἡ φύσις ὅλη σὰν περιβόλι
τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά!

Κωστὴς Παλαμᾶς

Πηγή:
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/kwsths_palamas/poihmata.htm
__

Καθαριότητα και αποκομιδή των απορριμμάτων στην Πάτρα το 2011

_
Η Πάτρα είναι όμορφη πόλη, το έχουν πει επισκέπτες και ουδέτεροι παρατηρητές. Η μοναδική της τοποθεσία, ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, η εύκολη πρόσβαση σε κοντινές παραλίες κι εξοχές, το αρκετό πράσινο ‘εντός των τειχών’ την κατατάσσουν ψηλά ως ιδιαιτέρως ελκυστική. Αν συνοδευόταν και με λίγο παραπάνω διαφήμιση και φροντίδα από τους κατοίκους της θα είχε και την ανάλογη φήμη. Δυστυχώς σήμερα αυτή η εικόνα υπονομεύεται από το απαράδεκτο φαινόμενο των σκόρπιων σκουπιδιών και των παραγεμισμένων κάδων απορριμμάτων στους δρόμους της. Η κατάσταση έχει πια φτάσει στο απροχώρητο και ήδη στους τελευταίους τρεις μήνες έχουμε από μία εβδομάδα ανά μήνα ελλιπούς ή καθόλου αποκομιδής των απορριμμάτων.

Η κύρια ευθύνη είναι των κατοίκων της πόλης και έπειτα των υπαλλήλων της καθαριότητας που προσωπικά εργάζονται ικανοποιητικά και με αρκετή συνέπεια – έστω και αν επισημάνθηκαν κάποιες αδυναμίες. Όμως τελευταία μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι δημοτικοί άρχοντες κάτι που κρίνεται εκ του αποτελέσματος της δουλειάς τους. Η πρόσφατη εικόνα της πόλης στο ζήτημα της αποκομιδής έχει χειροτερέψει παραπάνω από κάθε άλλη φορά.


Για να ξεκαθαρίσουμε τις ευθύνες του καθενός ξεχωριστά:

Πολίτες: Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης μετά την δημοτική αρχή. Είναι η πηγή πολλών προβλημάτων και αυτό διαπιστώνεται εύκολα από την αγραμματοσύνη του μέσου Έλληνα σε πολλές περιπτώσεις. Πόσα αναμμένα ή όχι υπολείμματα τσιγάρων πετιούνται από τα αυτοκίνητα ή κουτιά αναψυκτικών ή πλαστικά ποτήρια καφέ; Οι παραλίες μας αφήνονται με αρκετά απορρίμματα το απόβραδο ή και νωρίτερα. Υπάρχουν βέβαια και οι καλοί, συμφωνούμε εδώ, μήπως όμως αυτοί καταντούν μειοψηφία; Πόσο γραφικός ας πούμε είναι σήμερα κάποιος που κάπνισε στο δρόμο, σβήνει το τσιγάρο του και ψάχνει για καλάθι (όχι κάδο) απορριμμάτων να το πετάξει; Αυτή η συμπεριφορά των πολλών προφανώς επεκτείνεται και στα προς αποκομιδή απορρίμματα. Πόσοι συμπολίτες μας γνωρίζουν τον κανονισμό καθαριότητας; Αστεία πράγματα θα μου πείτε στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Τι να σου κάνουν όμως και άνθρωποι που δεν είναι καν στοιχειωδώς μορφωμένοι και η πολιτεία δεν έχει σχεδόν ποτέ τιμωρήσει (ούτε καν απευθύνει σύσταση) για μία παράβαση (π.χ. παράνομα υπολείμματα σε κάδους που προορίζονται μόνο για οικιακά σκουπίδια). Η εφαρμογή του νόμου και οι ποινές είναι συχνές σε πιο πολιτισμένες κοινωνίες – οι πιο πολλοί μας έχουμε ταξιδέψει.

Δημοτική Αρχή: Οι επικεφαλής του Δήμου έχουν αναντίρρητα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γιατί αυτοί είναι εκείνοι που χαράσσουν, υλοποιούν το σχέδιο καθαριότητας και επιβλέπουν την σωστή εφαρμογή του. Επιπρόσθετα, αυτοί είναι που πρέπει να ενημερώνουν και παρακινούν τους πολίτες για την καθαριότητα. Η προηγούμενη δημοτική αρχή έκανε μια προσπάθεια για τις σακούλες εκτός των κάδων που ήταν όμως ελλιπής. Πουθενά δεν ανέφερε για τις ώρες τοποθέτησης των απορριμμάτων, το πακετάρισμά, το διαχωρισμό τους και τα σχετικά. Δυστυχώς ο έλεγχος σήμερα είναι ανύπαρκτος εφόσον η Δημοτική Αστυνομία είναι μάλλον Δημοτική Τροχαία, μην εκτελώντας δράσεις στις υπόλοιπες αρμοδιότητές της. Σήμερα παρατηρείται ακόμα και η μη τήρηση του προγράμματος αποκομιδής από το δήμο Πατρέων - αν είναι γνωστό αυτό στους κατοίκους - για πάρα πολλούς λόγους (απεργίες και έλλειψη κάδων είναι οι βασικότεροι λόγοι). Στην καλύτερη των περιπτώσεων το απορριμματοφόρο περνά κάθε 3 μέρες, τυχαία χωρίς πρόγραμμα. Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε και αντιδήμαρχε καθαριότητας, αν σκοπεύετε να περνάτε κάθε 3-4 μέρες, ας ενημερώσετε τους κατοίκους των περιοχών ποιες ακριβώς μέρες ώστε να αποθέτουν τα σκουπίδια τους την ακριβή ημέρα, το πολύ μία ώρα πριν την αποκομιδή όπως προβλέπεται.


Εργαζόμενοι της καθαριότητας: Αυτοί έχουν το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, ίσως μόνο οι συνδικαλιστές όταν το παρατραβούν με τις μεγάλες σε διάρκεια απεργιακές κινητοποιήσεις, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών – δεν είναι απαραίτητο να χρειαστεί να επέμβει ο εισαγγελέας για να διαπιστωθεί. Πραγματικά δεν μπορεί ο κάθε επικεφαλής του σωματείου εργαζομένων να μιλάει με τόση αναίδεια, να ρωτά χωρίς ίχνος σεβασμού το θεσμικό πρόσωπο του αντιδημάρχου πόσο μισθό παίρνει και ταυτόχρονα να κινδυνεύει όλη η πόλη από τις απεργίες. Δεν γνωρίζουμε πόσες ώρες εργάζονται εβδομαδιαία, όμως η αποκομιδή κάθε 3-4 μέρες δεν δικαιολογείται ούτε από μειώσεις προσωπικού ούτε από την επέκταση του δήμου με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Σε γενικές γραμμές πάντως εκτελούν ικανοποιητικά τα καθήκοντα τους εφόσον δεν εκπονούν κάποιο σχέδιο αλλά απλά ακολουθούν εντολές.

Αυτή είναι η καταγραφή της κατάστασης χωρίς σκοπιμότητες υπέρ ή εναντίον κανενός. Αν κάποιος διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές θα καταλάβει ποιο είναι το σωστό για να πράξει η κάθε πλευρά.

ΥΓ1: Η ιστοσελίδα του δήμου για ενημέρωση και διαδραστική επικοινωνία (προτάσεις παράπονα, ακόμα και καταγγελίες) είναι: www.e-patras.gr.
ΥΓ2: Τον κανονισμό καθαριότητας μπορεί κάποιος να τον διαβάσει εδώ:
http://www.e-patras.gr/portal/c/document_library/get_file?folderId=292151&name=DLFE-12671.pdf
_

Καλοκαίρι και οικονομική κρίση

_
Στο έμπα του Ιούλη μερικές μέρες ήδη και το καλοκαίρι φαίνεται να δίνει την προσωρινή λύση για την οικονομική κρίση. Μπορεί ο Ιούνιος να ήταν αρκούντως σκληρός αλλά η συνέχεια αναμένεται διαφορετική για το προσεχές δίμηνο. Πώς θα γινόταν διαφορετικά όταν:

– Και οι πολιτικοί μας είναι που χρειάζονται διακοπές. Όσο λιγότερη συνεπώς είναι η παρουσία τους, τόσο λιγότερα τα λάθη και οι ασυναρτησίες τους. Ελπίζουμε μόνο, τον Σεπτέμβριο να μην κοιτάξουν να αναπληρώσουν με τις επιδόσεις τους. Θα μου λείψει μόνο το νανούρισμα στις ομιλίες τους αργά που μου προσέφεραν απλόχερα και οι σατυρικές εκπομπές της επικαιρότητας από τις γκάφες τους.

– Οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και διαμόρφωσης του κλίματος των αγορών έχουν κι αυτοί ανάγκες που πρέπει να ξοδέψουν το περίσσευμα των χρημάτων τους ώστε να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους. Αν και αυτοί κάνουν διακοπές ή και δρουν όλο τον χρόνο. Η συγκέντρωση αμύθητου πλούτου προφανώς δεν έχει εποχές και τόπο.


– Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτοί οι άνθρωποι με την γλύκα στο στόμα, οι παχυλά αμειβόμενοι που αστεία μιλούν για δήθεν επικείμενη καταστροφή και τα συναφή, που θα βγουν σε άδεια και αυτοί. Οι αντικαταστάτες τους, όπως και να έχει, δεν έχουν τον ίδιο ζήλο στη διαμόρφωση του κλίματος του τρόμου για τον λαό.

– Ο λογής επικεφαλής πολυεθνικών και πολυεκατομμυριούχοι της διεθνούς επιχειρηματικής σκηνής που δεν διστάζουν να ανακοινώνουν μέτρα περικοπών και απομάκρυνσης πλεονάζοντος προσωπικού, όπως λένε τις απολύσεις στην ξύλινη ‘επιχειρηματική’, που χρειάζονται κι αυτοί να δικαιολογήσουν ένα life style που αρμόζει στο ‘υψηλό’ τους επίπεδο.

– Αρκετοί προσφάτως μεταφερθέντες ‘αστοί’ των μεγαλουπόλεων – ιδίως αυτοί με την πρόσκαιρη οικονομική επιφάνεια, που θα αποχωριστούν τις πόλεις μαζί με τα υπερμεγέθη τζιπ τους, δίνοντας αναπνοές ποιότητας στον λαό: Καθαρότερο περιβάλλον, λιγότερη ρύπανση και παρανομία στις πόλεις. Θα υποφέρει η ύπαιθρος βέβαια για λίγο, αλλά τι να κάνουμε;

Ο λαός τι κάνει σε όλα αυτά; Κάποτε οι εργαζόμενοι ζούσαν και ανέπνεαν για το πότε θα αρχίσει η άδειά τους να εκδράμουν στις παραλίες και τις εξοχές. Σήμερα δυστυχώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν τις δουλειές τους ή αν τους έχει απομείνει ελάχιστο κέφι για διακοπές να την βγάλουν όσο πιο φτηνά μπορούν. Μέσα σε αυτούς βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όχι τόσο από πλευράς οικονομικής ή όχι επάρκειας αλλά μάλλον από την απώλεια της αίσθησης του τι συμβαίνει στην χώρα, οι οποίοι και συνεχίζουν ανέμελα τις διακοπές και την ξεγνοιασιά τους.

Κάποτε οι διακοπές ήταν η επιβράβευση των κόπων μιας ολόκληρης χρονιάς και το πρόσκαιρο ευ ζην για τον καθένα. Σήμερα κατάντησε να είναι πολυτέλεια και αυτές περιορίζονται σε μέγιστο μονοψήφιο αριθμό ημερών και με τα πιο οικονομικά μέσα: σκηνές, απλά δωμάτια, λυόμενα. Πού είναι οι εποχές που μετρούσαμε ανάποδα για την έναρξη της καλοκαιρινής άδειας;


Βέβαια μέσα από την οικονομική συγκυρία υπάρχει το κέρδος της γνώσης. Αρκετά πρόσφατα ζούσαμε πολλοί με αναφορά στις διακοπές. Μάλλον γιατί η ζωή μας ήταν κενή και περιμέναμε το άλλο κενό να την γεμίσει. Ζούσαμε για το κενό του κενού μας. Τουλάχιστον σήμερα κερδίσαμε τη γνώση της συνειδητοποίησης των δυσκολιών της αληθινής καθημερινότητας και του νοήματός της. Η αληθινή ζωή βρίσκεται μέσα στην ρουτίνα της. Το κάθε ωραίο είναι μία επανάληψη και η απόλαυση της σημαίνει απόλαυση της ζωής. Οι διακοπές δεν έχουν νόημα αν δεν έχει η ενασχόλησή μας με εφήμερες δημιουργικές δράσεις και η κρίση μας βοηθάει να το συνειδητοποιήσουμε καλά. Δεν έχει σημασία αν είναι περισσότερες σε διάρκεια, λιγότερες ή καθόλου. Η απάντηση στο ερώτημα:

- Πού πήγες φέτος το καλοκαίρι;

δεν θα είναι αυτονόητα καταφατική ούτε δύσκολη. Δεν θα έχει άλλωστε και πολλή σημασία μιας και οι αξίες έχουν επανακαθοριστεί με θετικό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τις επικείμενες δράσεις του λαού σαν υλοποίηση αυτών των αξιών με σκοπό την ποιοτικότερη ζωή του.
_

Οἱ μοιραῖοι

_
Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
(ἀπάνου ἐστρίγγλιζε ἡ λατέρνα)
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια.

Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς,
ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!
Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται
ἄσπρην ἡμέρα δὲ θυμιέται!



(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα
καὶ βάθος τοῦ ἄσωτου οὐρανοῦ,
ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα τοῦ δειλινοῦ,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρὶς νὰ μπεῖτε στὴν καρδιά μας!)

Τοῦ ἑνοῦ ὁ πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ἴδιο στοιχειὸ
τοῦ ἄλλου κοντόμερη ἡ γυναῖκα
στὸ σπίτι λιώνει ἀπὸ χτικιό,
στὸ Παλαμήδι ὁ γυιὸς τοῦ Μάζη
κ᾿ ἡ κόρη τοῦ γιαβῆ στὸ Γκάζι.

-Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
-Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
-Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
-Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;... κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα.



Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!

Κώστας Βάρναλης

-------------------------
«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη, γράφει ὁ Μενέλαος Λουντέμης, δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων. Μ᾿ ἄλλα λόγια, χωρὶς αὐτὲς τὶς πεισιθάνατες κραυγὲς ποὺ ἔβγαζαν ὅλοι οἱ λυρικοί του καιροῦ του. Ὄχι. Ἡ Ποίηση τοῦ Βάρναλη ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀρσενική, λάσια, μιὰ βολίδα ποὔπεσε μὲς στὰ στεκούμενα νερὰ τοῦ μελίπηχτου λυρισμοῦ».

Πηγή: http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/kwstas_barnalhs_poems.htm
_

Μεταναστευτικό και αμορφωσιά του Νεοέλληνα (κατά κανόνα)

_
Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ιδιαίτερα οξυμένο μιας και ζούμε την πολεμική ή μεταπολεμική περίοδο της Μέσης Ανατολής με συνέπεια τη μαζική φυγή κατά κύματα ανθρώπων προς την δύση σε συνδυασμό με την ανύπαρκτο έλεγχο εισροής πληθυσμού από τα ανατολικά μας σύνορα καθώς και με το άθλιο παιχνίδι της εμπορίας μετακίνησης που παίζεται. Επιπλέον, τα προβλήματα σε καθεστώτα της ανατολικής Αφρικής έχουν ωθήσει πληθυσμούς από την Μαύρη Ήπειρο στη μετανάστευση.

Η χώρα μας είναι φανερό πως δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση εξαιτίας της δυσκολίας εφαρμογής μηχανισμών στο εσωτερικό της, της πλήρους ασυνεννοησίας με την δυτική Ευρώπη που “ποιεί την νήσσα” στην ανάληψη των ευθυνών της και λόγω του υπέρμετρου αριθμού των μεταναστών. Είναι και η ανυπακοή στους Νόμους, εφόσον το οποιοδήποτε σχέδιο, αν το ονομάσουμε έτσι, δημιουργίας καταυλισμού ώστε να τηρούνται οι συνθήκες υγιεινής και αξιοπρεπούς διαβίωσης αυτών των ανθρώπων, συνθλίβεται στις αντιδράσεις των κατοίκων γειτονικών περιοχών που υποτίθεται ότι θίγονται από μία τέτοια κατασκευή.


Προσωπικά, οι μετανάστες παρόλο που λογικά έχουν ζήσει τη βία και τη σκληρότητα των πολέμων τους, έχουν κάποιο υποτυπώδες επίπεδο για την εισαγωγή τους και συμβίωση μέσα στις μεγάλες πόλεις. Εκείνοι που είναι μία διαφορετική περίπτωση είναι οι Ρομά ή τσιγγάνοι, που γίνονται αντιπαθείς σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού εξαιτίας του νομαδικού τόπου ζωής τους και της ανυπαρξίας κανόνων συμπεριφοράς (καθαριότητα, εικόνα προς τα έξω) μέσα στις πόλεις καθώς και οι μικροπαράνομες πράξεις τους όπως ας πούμε οι μικροκλοπές. Οι ομάδες αυτές, παρόλο που διαμένουν αρκετά χρόνια περιμετρικά ή εντός των πόλεων, φαίνεται πως δεν έχουν καταφέρει να ενταχθούν σε έναν οργανωμένο και πιο αστικό τρόπο ζωής - αν μπορούμε να το πούμε μιας και δεν ξέρω αν αυτός υφίσταται στην Ελλάδα.

Τα μέσα ενημέρωσης και κυρίως οι επίσημες θέσεις του κράτους, των αξιωματούχων του και επιλεγμένων πολιτών και ανθρώπων επιρροής από τα μήντια έχουν δώσει μία αρνητική εικόνα, έχοντάς περίπου δαιμονοποιήσει αυτούς τους ανθρώπους φορτώνοντας τους πολλά από τα δεινά της ελληνικής κοινωνίας του σήμερα. Η αλήθεια είναι πολλαπλή και όχι μία ασφαλώς αλλά οι πτυχές της φωτίζονται δυσανάλογα σήμερα στα μάτια της κοινωνίας. Προσωπικά, ίσως επειδή θέλουν να μετατοπίσουν τα μείζονα προβλήματα και τις ευθύνες των σημαντικότερων ζητημάτων της χώρας. Είναι μια παλιά και γνωστή τεχνική.

Το σημαντικότερο ζήτημα έγκειται στην αμορφωσιά του Νεοέλληνα. Όχι δεν εξωραϊζουμε το παρελθόν ούτε λιθοβολούμε το παρόν και το μέλλον. Όχι μόνο από το επίπεδο της εκπαίδευσης και την κατάντια των Ελληνικών ανωτάτων σχολών – κάτι που φαίνεται και από το επίπεδο των φοιτητών – σπουδαστών τους αλλά και από τις διεθνείς αξιολογήσεις που δείχνουν την φθίνουσα πορεία. Η δια βίου εκπαίδευση σήμερα έχει γίνει δια βίου πιστοποίηση με αμφιβόλου ποιότητας χαρτιά, η απόκτηση των οποίων έχει σαν βασικό κίνητρο την κατάληψη μίας, κάποτε, θέσης στον ήλιο του δημοσίου και το ισόβιο βόλεμα.


Η έλλειψη παιδείας εκφράζεται και από την ανυπακοή στους απλούς Νόμους της καθημερινότητας. Αν θελήσει κανείς να μάθει τους Νόμους της πολιτείας δεν έχει παρά να ρίξει μία ματιά στο Νεοέλληνα: αντιστρέφοντας αυτά που εκείνος πράττει θα καταλάβει ποιο είναι το νόμιμο. Τι να πρωτοπούμε; Ισοπέδωση των δικαιωμάτων των ΑΜΕΑ από την συντριπτική παρανομία στους δικούς τους χώρους, ρύπανση και ηχορύπανση χωρίς όριο και κατάλυση της κάθε άλλης εφαρμογής στον νόμου όπως κάπνισμα, ήχος, σκουπίδια, τρόπος οδήγησης (κατάργηση ζωνών ασφαλείας, χρήση κινητών τηλεφώνων, αναστροφές, παρκάρισμα σε διπλή σειρά, παράνομα ή πάνω στα πεζοδρόμια). Για να μην μιλήσουμε για τους εργατοπατέρες που απεργούν για ένα .. σεβαστό ποσοστό όλης της χρονιάς και παραλύουν τις πόλεις (καθαριότητα, νοσοκομεία, δημόσιες υπηρεσίας, αγρότες που φράσσουν δρόμους ή λιμενεργάτες). Οι μετανάστες είναι λέει το πρόβλημα στις πόλεις, ας γελάσω..

Μία άλλη πτυχή βρίσκεται στη απότομη αστικοποίηση μεγάλων ομάδων του πληθυσμού. Εννοείται πως όταν κανείς έχει μάθει στη ζωή του χωριού αδυνατεί να υπακούσει σε οργανωμένους κανόνες των πολλών. Επιπλέον, η αληθινή ταυτότητα των αγνών της υπαίθρου έχει χαθεί γι’ αυτούς τους ανθρώπους που στοιβάζονται στις τσιμεντουπόλεις. Να μην ξεχάσουμε και την όποια κακομεταχείριση και έλλειψη σεβασμού στο περιβάλλον όπως η περιττή χρήση αυτοκινήτου, η σπατάλη ενέργειας και τροφής, η χρήση μη φιλικών προς το περιβάλλον υλικών που είναι μερικά μόνο από τα κατορθώματα της .. νέας τάξης.

Κάτω από το πρίσμα όλων αυτών, ο μετανάστης επειδή σε πρώτη ματιά είναι ρακένδυτος, φτωχός και ιδίως χωρίς στέγη, φαντάζει κάτι το φρικτό. Αν κοιτάξει όμως κανείς ανάμεσα στις γραμμές, αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν τη φιλία και το ενδιαφέρον μας. Δεν ζητούν και πολλά: λίγη τροφή, μία στέγη και μία συνολικότερη λύση από την πολιτεία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους, σε όποιον τόπο κι αν πρόκειται να ζήσουν. Δεν υπάρχει σύγκριση με τον σημερινό κακό Νεοέλληνα, που είναι κυρίαρχος αίτιος για τη σημερινή θέση της χώρας. Ελπίζουμε οι λιγοστές ελπίδες να αλλάξει κι αυτός να περνούν και μέσα από δράσεις για την βοήθεια των μεταναστών.
_

Τολμήστε!

_
Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές
ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.


Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.

Υπογράφουν, από τα γράμματα και τις τέχνες:

Θανάσης Βαλτινός
Κική Δημουλά
Απόστολος Δοξιάδης
Τάκης Θεοδωρόπουλοας
Αθηνά Κακούρη
Μένης Κουμανταρέ
Γιάννης Κουνέλης
Πέτρος Μάρκαρης
Τάσος Μπουλμέτης
Βασίλης Παπαβασιλείου
Διονύσης Σαββόπουλος
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Αλέκος Φασιανός


Από την ακαδημαϊκή-επιστημονική κοινότητα:

Νίκος Αλιβιζάτος
Νάσος Βαγενάς
Γιάννης Βούλγαρης
Γιώργης Γιατρομανωλάκης
Άγγελος Δεληβοριάς
Γιώργος Δερτιλής
Αρίστος Δοξιάδης
Ορέστης Καλογήρου
Στάθης Καλύβας
Βάσω Κιντή
Ανδρέας Κούρκουλας
Νίκος Μουζέλης
Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος
Γιώργος Παγουλάτος
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου
Παύλος Σούρλας
Γιάννης Στουρνάρας
Σταύρος Τσακυράκης
Χαρίδημος Τσούκας

Πηγή: http://news.in.gr/files/1/2011/TOLMISTE!.pdf
_

Περί συγκεντρώσεων

_
Οι τελευταίες συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων” σε πολλές μεγάλες πόλεις της χώρας έχουν μεγαλύτερη δημοσιότητα σήμερα από τις ατέρμονες συζητήσεις για το ελληνικό χρέος, την, για αρκετούς, επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μαζί με την έξοδο από Ευρώ και τις συνεχόμενες αρνητικές κριτικές που, επιλεκτικά ή όχι, παρουσιάζονται. Και μάλιστα αποδείχθηκαν αρκούντως αποτελεσματικές αφού ακούμπησαν τη διεθνή κοινή γνώμη ακόμα και τους τεχνοκράτες πολιτικούς που οι πρακτικές τους έχουν καθαρά οικονομικού τύπου παραμέτρους και ελάχιστες κοινωνικού και συνοχής: βλέπε ΔΝΤ.

Η πλειοψηφία του λαού επικρότησε τις συγκεντρώσεις ακόμα και αυτά τα μήντια που βρέθηκαν απροετοίμαστα. Βέβαια είδαμε μερίδα το τύπου με υποτιμητικές εκφράσεις όπως ‘αδέσποτοι’ και άλλα ειρωνικά. Η πρώιμη αρνητική κριτική δεν είναι σωστή γιατί δεν έχει προλάβει να αξιολογήσει όλα τα γεγονότα και δημιουργεί ερωτήματα όπως το ότι οι βιαστικές κρίσεις υπαγορεύονται από τρίτους. Όσο για τους πολιτικούς, η σιωπή τους μόνον ως αποδοκιμασία μπορεί να εκληφθεί.


Προσωπικά δεν πήγα σε κάποια από τις συγκεντρώσεις, ίσως αν ήταν στην γειτονιά μου να το έκανα, είναι και ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος βλέπετε. Έχω ενεργά δράσει και αντιδράσει μέσα από απεργίες, διαμαρτυρίες, προσωπικές και συλλογικές δράσεις και θαρρώ το μερτικό μου το έχω δώσει εδώ και με το παραπάνω. Αναγνωρίζω όμως την έκφραση και το δικαίωμα σε αυτήν, τόσου κόσμου. Ειδικά όταν σέβονται τους πολλούς και δεν κλείνουν τους δρόμους, φροντίζουν για την καθαριότητα και την ασφάλεια του χώρου και των κατοίκων, δεν παρεμποδίζουν τους θαμώνες των πλατειών που κάνουν τον καθημερινό τους περίπατο, δεν ηχορυπαίνουν τη νύχτα. Ο ηλικιωμένος να μπορεί να καθίσει στο παγκάκι του, ο τυφλός να έχει τις ράγες στην πλατεία ελεύθερες να περπατήσει.

Μέχρι τώρα τα περισσότερα σημεία ήταν καλά αν και κάποιες σκηνές που ακούσαμε ή είδαμε πρόσφατα με κρεμάλες έξω από τη βουλή με ανατρίχιασαν. Όση και να είναι η αγανάκτηση, η λύπη και η αντίδραση αυτό δεν ταιριάζει με μια στοιχειώδη αισθητική και ήθος. Είπαμε ο Νόμος υπεράνω όλων και ο σεβασμός του είναι εκ των ων ουκ άνευ όσο αυτός είναι σε ισχύ. Αν δεν μας αρέσει ο τάδε Νόμος, ας παλέψουμε να τον αλλάξουμε μέσα από διαδικασίες δημοκρατίας. Μέχρι τότε όμως, μόνο υπακοή και πίστη στους κοινούς Κανόνες.


ΥΓ1: Κάπου άκουσα ότι αυτές η συγκεντρώσεις, δεν είναι τόσο αποτέλεσμα μιας σκεπτόμενης νεολαίας, αλλά αρκετά εξαιτίας ενός μιμητισμού στους ξένους που συγκεντρώνονται ανάλογα – εννοείται πως το ξένο εδώ θεωρείται σαν κάτι σωστό, υπάρχει ελάχιστη κριτική. Ο μιμητισμός υπάρχει στην Ελλάδα αλλά δεν νομίζω να είναι άδειος από κοινωνική ευαισθησία και αγανάκτηση για το σήμερα. Αλίμονο αν ήταν, όμως η κάθε άποψη είναι σεβαστή.

ΥΓ2: Κάποιος φίλος μίλησε για πράξεις αντίδρασης. Εγώ διαφώνησα λέγοντάς του πως αυτά είναι δράσεις θετικές και η αντίδραση είναι το τέλμα της πολιτικής μας σκηνής. Θέλει βέβαια οι δράσεις να εμπλουτιστούν με πιο συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και προτάσεις. Το να λέμε να φύγουν όλοι αυτοί που μας έφτασαν ως εδώ είναι σωστό μεν αλλά γενικόλογο και σίγουρα μία πολύ ωραία διαπίστωση που δεν προχωράει πουθενά Ποια είναι η πρόταση, καμιά νέα ιδέα προς υλοποίηση; Καινοτόμες ιδέες ας υπάρχουν, να τις προβάλλουμε, όλοι το θέλουμε.
_

Οικογένεια

_
Έρωτες πλήθος γνώρισες, φιλίες εφήμερες
ή και αυθεντικότερες των σχέσεων των ανθρώπων
σταδιακά ξεπέρασες, πρόσωπα και ιδέες
του περιβάλλοντός σου του στενού

Έπαψες να μυθοποιείς την οικογένειά σου
μόνος περιπλανήθηκες σε νέες διαδρομές
ένιωσες πως ξεπέρασες στοιχεία ανασταλτικά
στιγμιαία αισθάνθηκες, την ελευθερία σου

Τον εαυτό σου άρχισες, να προσεγγίζεις
να ανακαλύπτεις εσώτερες πτυχές σου
τη λογοκρισία να ξεπερνάς, τη δικιά σου
και αυτή που δημιούργησαν να σε εξωραΐσουν

Μα όσο και αν εκόπιασες, το βέλτιστο να βρεις
εμπόδια δυσθεώρητα στο διάβα σου ορθώνονταν
στιγμές που σε δυσκόλευαν στα βήματα σου
η ένδεια επιλογών σ’έκανε να επιστρέψεις


Και τότε ανακάλεσες από τη μνήμη σου
όσα εσύ προσωρινά, τα είχες απορρίψει
καλώντας τα συντήρηση, σταμάτημα εξέλιξης
οι άνθρωποι σου ήταν εκεί, ίδιοι και απαράλλακτοι

Έστω και αργά κατάλαβες, πως δεν σε εξωράιζαν
μόνο αρχές και ιδανικά έλεγαν να σου δώσουν
κι αυτή η αυστηρότητα που τόσο σ’ενοχλούσε
είχε απώτερο σκοπό, να αναπτυχθείς

Όσα ο χρόνος ξέφτισε, στο διάβα του
πράγματα που μάταια νόμιζες, σημαντικά
το γύρισμα στο σπίτι σου, πρόσκαιρα έστω, είναι
λυτρωτικό να πορευτείς στο υπόλοιπό σου της ζωής
_

Πατρίδα

_
Δακρύζεις ασυναίσθητα
στην πρώτη τη ματιά σου
στο κυμάτισμά της μόνο
στην ελευθερία που αποπνέει

Σύμβολο πατρίδας, οραμάτων,
στόχων, επιδιώξεων του καλού
η οικογένειά σου η μεγάλη
οι ρίζες, η ταυτότητα σου


Αγάπησε τον εαυτό σου
για να αγαπάς τους διπλανούς
όμοια και την πατρίδα σου
τους άλλους για να σεβαστείς

Πλήθος από κακόβουλους
στο διάβα σου θα απαντηθείς
να λοιδορούν, να ειρωνευτούν
σαν το όνομά της ακουστεί

Κλείσε τα αυτιά, προχώρησε
τις επιρροές αγνόησε
στηρίξου στην παιδεία σου
και τα υψηλά ιδανικά

"Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ' ανθρώποις τοις νουν έχουσιν".

Πλάτων: Κρίτων, 51β.

"Από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι πράγμα πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση".
_

Περί ανωνυμίας των ιστολογίων (blogs)

_
Με μικρή καθυστέρηση αναρτήθηκε αυτή η δημοσίευση μιας και οι απουσίες μετά το Πάσχα και οι εργασιακές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν την συγγραφή νέου κειμένου νωρίτερα.

Αφορμή για αυτό στάθηκαν οι δηλώσεις Πάγκαλου περί της ανωνυμίας των blogs. Ενοχλήθηκα πολύ με τις δηλώσεις του αυτές με ισοπεδωτικές κριτικές κατά δικαίων και αδίκων, σαν ένας ανώνυμος blogger κι εγώ παρόλο που έχω δημοσιοποιήσει το όνομά μου σε συγκεκριμένα posts - αυτό είναι γνωστό για όσους διαβάζουν εδώ.


--------------------------
Αφού αρχικά αφήσουμε ασχολίαστο τον τίτλο του δημοσιεύματος: http://www.inews.gr/155/pagkalos-ta-blogs-einai-i-dimosiografia-ton-ekviaston.htm
γιατί δεν μας το επιτρέπει το επίπεδό μας, θα δώσουμε αποσπάσματα και τις απαντήσεις μας παρακάτω:

Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά ..

ΑΠ: Δεν υπάρχουν ανώνυμα blogs, η πραγματική ταυτότητα του ιδιοκτήτη ή των συγγραφέων τους μπορεί να ανακαλυφθεί σε χρόνο dt μέσα από την πληθώρα των προγραμμάτων παρακολούθησης πακέτων κίνησης διαδικτύου και άλλες εφαρμογές στατιστικών και παρόμοιων αναλύσεων. Για ποια ανωνυμία μιλάμε όταν ο καθένας μας είναι περίπου ‘φακελωμένος’ και μπορούμε να ξέρουνε ανά πάσα στιγμή τί κάνει, πού βρίσκεται, ακόμα και μέσα στην προσωπική του ζωή; Το συγκεκριμένο επιχείρημα είναι αδύναμο επομένως, σχεδόν αβάσιμο.

Η ανωνυμία των blogs δικαιολογείται με το επιχείρημα του φόβου: ο απλός πολίτης γράφει ανώνυμα γιατί (υποτίθεται ότι) η εξουσία καραδοκεί για να τον κυνηγήσει.

ΑΠ: Προφανώς κάποιος όταν επιδίδεται σε παράνομες πράξεις, καλά θα κάνει η εξουσία να τον κυνηγήσει και να τον τιμωρήσει. Συμφωνούμε σε αυτό. Είναι κάποιο μέρος της αλήθειας εδώ αλλά όχι ολόκληρη – μάλλον ένα μικρό μέρος. Τι γίνεται όμως με την ανταλλαγή ιδεών; Με αυτή την ανωνυμία οι ιδέες δεν επηρεάζονται από το πόσο επώνυμος ή ανώνυμος είναι ο φορέας τους. Κι έτσι ο καθένας θα μπορεί να διαβάζει και να κρίνει αυτές τις ιδέες άσχετα από αυτόν που τις εκφράζει.



Παραδείγματος χάριν ένα πρόσωπο μεγάλης επιρροής μπορεί περνάει τις ιδέες του λόγω της δημοφιλίας του (προπαγάνδα). Όταν οι ιδέες δεν συνδέονται με πρόσωπο, η όλη υπόθεση βρίσκεται στην ορθότητα των απόψεων και την ουσία των ιδεών. Εννοείται βέβαια πως οι προσωπικές αναφορές ή εξαιρετικοί ισχυρισμοί που σχετίζονται με την ζωή ανθρώπων πρέπει να είναι ενυπόγραφες. Ακόμα, αν κάποιος θέλει να γράφει ανώνυμα τις απόψεις του ή να εκδίδει τα πονήματα του χωρίς να δίνει το όνομά του, γιατί κάποιος να του το απαγορεύει;

Ο δημόσιος λόγος των blogs είναι ο χειρότερος βιαστής της ελληνικής γλώσσας. Εξαντλείται, πολλές φορές, στα βασικά ρήματα (κατά προτίμηση όσα έχουν σχέση με σεξουαλικές πράξεις) και τις συνήθεις βρισιές ..

ΑΠ: Η συγγραφή κειμένων μέσα από το διαδίκτυο έχει βοηθήσει τη γλώσσα μέσα και από την ανακάλυψη για κάποιους ορισμένων κρυφών τους κλίσεων ή ταλέντων στον καλό χειρισμό της Ελληνικής γλώσσας. Μακαρίζω την τύχη μου γι’ αυτό που, μέσα από τα ιστολόγια, προσπάθησα να βελτιώσω αρκετά τη γραφή μου και συνεπώς τον τρόπο σκέψης μου. Ευχαριστώ τους επινοητές του διαδικτύου γι’ αυτό, τους ευγνωμονώ. Μέσα από την ενασχόλησή μου πάνω από δυόμισι χρόνια με τον χώρο των ιστολογίων, επιπλέον, γνώρισα αξιόλογα άτομα που πίσω από τα ψευδώνυμά τους μου αποκαλύφθηκαν άνθρωποι υψηλής παιδείας που θα ήταν ίσως αδύνατο να ανακαλύψω στον έξω κόσμο.


--------------------------

Τα συγκεκριμένα λόγια του πολιτικού, προφανώς έχουν επιχειρήματα και απευθύνονται σε συγκεκριμένους που κακοποιούν τη γλώσσα, διαστρεβλώνουν γεγονότα ή και παραπληροφορούν ανύποπτους χρήστες του χώρου - και συνεπώς κακομεταχειρίζονται το χρήσιμο εργαλείο του διαδικτύου. Η απόσταση όμως με το να κατηγορούμε το σύνολο των ιστολογίων είναι πολύ μεγάλη και συνιστά εξίσου μεγάλη αδικία.

Είναι τόσο απλό να επιληφθεί η δικαιοσύνη για να τιμωρήσει τους λογής παραβάτες που ενοχλούν με την ασυδοσία τους παρά να ισοπεδώνεται το σύνολο των ιστολογίων, του πιο χαρακτηριστικού τρόπου ανταλλαγής ιδεών και διάχυσης της γνώσης στις μέρες μας. Μακάρι να εκμεταλλευτούμε αυτόν τον τρόπο, έχει πολλά να μας ωφελήσει – λίγους κανόνες να εφαρμόσουμε μόνο θέλει.

Δημήτριος Αλ. Μωυσίδης, blogger, Πάτρα
dmoisidis@yahoo.com
_