"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Έννοιες

_
Αυθεντικότητα

Το να είναι κάποιος συνεπής στις απόψεις μου μέσα στο χρόνο, όχι να μένει απαραίτητα αμετακίνητος αλλά να κάνει διακριτά στους άλλους τα βασικά δομικά στοιχεία των σκέψεων και των αξιών στην ζωή του. Αναφορικά με τη συμπεριφορά του, αυτή να μην μεταλλάσσεται από υπερβολική ευγένεια σε ενοχλητική αγένεια ανάλογα με τις περιστάσεις και την εξυπηρέτηση τυχόν προσωπικού του συμφέροντος. Επίσης να μην επηρεάζεται από τάσεις και απόψεις, αμφιβόλου ποιότητας και εγκυρότητας, που ανατρέπουν βασικές αξίες και πιστεύω του. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να χαρακτηριστεί αυθεντικός σε μια τέτοια περίπτωση.

Αδιαφορία

Φαινομενικά ουδέτερη σε πρώτη ματιά, υποτίθεται για να πολεμήσει τα αρνητικά και τις συχνές λεπτομέρειες που κατατρώνε την καθημερινότητά μας, είναι ασφαλώς ένας συμβιβασμός στο τέλμα, μία αποποίηση ευθυνών, μία αποστασιοποίηση από τις υποχρεώσεις μας για τα θέματα των πολλών αλλά και του εαυτού μας. Αρνητικό γνώρισμα αναμφίβολα, εκφράζεται χαρακτηριστικά και στην αποχή των πολλών από τις εκλογές της χώρας. Οι ίδιοι οι αδιάφοροι θεωρούν περίπου σαν γραφικούς αυτούς που διαμαρτύρονται για την παρανομία και αργότερα απορούν για Νόμους που αγνοούσαν - αν και συμφωνούν με αυτούς.


Συλλογικότητα

Το σημαντικότερο γνώρισμα σε μία οργανωμένη κοινωνία είναι η κατανόηση της ωφελιμότητας του να είναι κανείς μέλος σε αυτή και της αναγκαιότητας της εφαρμογής των κανόνων που την διέπουν, των Νόμων. Δυστυχώς, πολύ συχνά στην πατρίδα μας, η συλλογικότητα δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένη. Ο λόγος; Η μη επαρκής κατανόηση ότι η ωφέλεια των πολλών είναι ωφέλεια και σε εμάς τους ίδιους. Και το αντίθετο, η μειωμένη συλλογικότητα είναι σε βάρος της ατομικότητας. Η καταπάτηση των Νόμων, έρχεται σαν μπούμερανγκ σε εμάς τους ίδιους – όπως ας πούμε το κυκλοφοριακό ή τα σκουπίδια που συμβάλλουμε, γρήγορα έρχονται εναντίον μας.

Αγένεια

Απίστευτος όγκος ηχητικών κυμάτων για λέξεις όπως ευχαριστώ, παρακαλώ, ερωτήσεις στον παρελθόντα χρόνο ή άλλα στερεότυπα ευγένειας κυρίως μεταξύ αγνώστων. Αυτή είναι μία τυπική ευγένεια - κυρίως στους επαγγελματικούς χώρους, πλην όμως απαραίτητη για την εξάλειψη της αγένειας που είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα. Ακόμα και το μικρό ψέμα θα ήταν προτιμότερο οπό την ωμή αλήθεια, στον λανθασμένο χρόνο και με τα ακατάλληλα άτομα. Ο κόσμος θα ήταν χειρότερος αν ανάμεσα στην ευγένεια και την ειλικρίνεια επιλέγαμε τη δεύτερη. Η ευγένεια, έστω επίπλαστη, έρχεται να εξουδετερώσει την αγένεια.


Σοβαρότητα

Οι ερμηνείες που δίνονται στη λέξη σοβαρότητα είναι αρκετές. Τελευταία έχει γίνει προσπάθεια να δαιμονοποιηθεί μιας και κακώς συγχέεται με την σοβαροφάνεια. Η σοβαρότητα ορίζεται κυρίως σαν η συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων και γενικότερα η αποφυγή πολλών λόγων και η εστίαση στις πράξεις. Ίσως άλλοι να έδιναν διαφορετικό ορισμό ή χαρακτηριστικά της: χαμηλό προφίλ, δυναμισμός, εργατικότητα, αποφυγή γελοιοτήτων. Τα πιο πολλά για την σοβαρότητα στην ζωή μας συνοψίζονται στους στίχους του ποιητή: “όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις (την ζωή σου) μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.”

Ρεαλισμός

Η πιο δύσκολη έννοια, ίσως ο ξενικός της τίτλος, ίσως επειδή συνδέεται με τα μοντέρνα κινήματα Τέχνης. Είναι η δυνατότητα να βλέπεις μεν τα πράγματα μέσα από το δικό σου πρίσμα, αλλά να τα αντιμετωπίζεις σύμφωνα με πραγματικά δεδομένα. Προτιμώ να είμαι ρεαλιστής παρά αφελής, έλεγε κάποιος. Πώς υλοποιείται στην πράξη; Αρχικά κανείς ας ξεκινούσε από μία βάση επίγνωσης των δυσκολιών της ζωής και στη συνέχεια ας οικοδομούσε τα όποια θετικά, εκμεταλλευόμενος τις μεγάλες δυνατότητες που η ζωή δίνει. Στον χώρο της Τέχνης, ο ρεαλισμός υλοποιείται με το πέρασμα από την εξιδανίκευση και τον συναισθηματισμό σε μία ολοένα και πραγματικότερη απεικόνιση των πραγμάτων της ζωής.
_

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Η Σημαία

_
Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,
με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της πατρίδος η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει
τ` αγεράκι τ` αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.


Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
ειν` ο φάρος που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ` αγαπώ.

Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
«Να 'σαι πάντα δοξασμένη,
ω Σημαία γαλανή!»

Ιωάννης Πολέμης
_