Στο έμπα του Ιούλη μερικές μέρες ήδη και το καλοκαίρι φαίνεται να δίνει την προσωρινή λύση για την οικονομική κρίση. Μπορεί ο Ιούνιος να ήταν αρκούντως σκληρός αλλά η συνέχεια αναμένεται διαφορετική για το προσεχές δίμηνο. Πώς θα γινόταν διαφορετικά όταν:
– Και οι πολιτικοί μας είναι που χρειάζονται διακοπές. Όσο λιγότερη συνεπώς είναι η παρουσία τους, τόσο λιγότερα τα λάθη και οι ασυναρτησίες τους. Ελπίζουμε μόνο, τον Σεπτέμβριο να μην κοιτάξουν να αναπληρώσουν με τις επιδόσεις τους. Θα μου λείψει μόνο το νανούρισμα στις ομιλίες τους αργά που μου προσέφεραν απλόχερα και οι σατυρικές εκπομπές της επικαιρότητας από τις γκάφες τους.
– Οι διεθνείς κερδοσκόποι και οι εταιρείες αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας και διαμόρφωσης του κλίματος των αγορών έχουν κι αυτοί ανάγκες που πρέπει να ξοδέψουν το περίσσευμα των χρημάτων τους ώστε να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους. Αν και αυτοί κάνουν διακοπές ή και δρουν όλο τον χρόνο. Η συγκέντρωση αμύθητου πλούτου προφανώς δεν έχει εποχές και τόπο.
– Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτοί οι άνθρωποι με την γλύκα στο στόμα, οι παχυλά αμειβόμενοι που αστεία μιλούν για δήθεν επικείμενη καταστροφή και τα συναφή, που θα βγουν σε άδεια και αυτοί. Οι αντικαταστάτες τους, όπως και να έχει, δεν έχουν τον ίδιο ζήλο στη διαμόρφωση του κλίματος του τρόμου για τον λαό.
– Ο λογής επικεφαλής πολυεθνικών και πολυεκατομμυριούχοι της διεθνούς επιχειρηματικής σκηνής που δεν διστάζουν να ανακοινώνουν μέτρα περικοπών και απομάκρυνσης πλεονάζοντος προσωπικού, όπως λένε τις απολύσεις στην ξύλινη ‘επιχειρηματική’, που χρειάζονται κι αυτοί να δικαιολογήσουν ένα life style που αρμόζει στο ‘υψηλό’ τους επίπεδο.
– Αρκετοί προσφάτως μεταφερθέντες ‘αστοί’ των μεγαλουπόλεων – ιδίως αυτοί με την πρόσκαιρη οικονομική επιφάνεια, που θα αποχωριστούν τις πόλεις μαζί με τα υπερμεγέθη τζιπ τους, δίνοντας αναπνοές ποιότητας στον λαό: Καθαρότερο περιβάλλον, λιγότερη ρύπανση και παρανομία στις πόλεις. Θα υποφέρει η ύπαιθρος βέβαια για λίγο, αλλά τι να κάνουμε;
Ο λαός τι κάνει σε όλα αυτά; Κάποτε οι εργαζόμενοι ζούσαν και ανέπνεαν για το πότε θα αρχίσει η άδειά τους να εκδράμουν στις παραλίες και τις εξοχές. Σήμερα δυστυχώς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κρατήσουν τις δουλειές τους ή αν τους έχει απομείνει ελάχιστο κέφι για διακοπές να την βγάλουν όσο πιο φτηνά μπορούν. Μέσα σε αυτούς βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όχι τόσο από πλευράς οικονομικής ή όχι επάρκειας αλλά μάλλον από την απώλεια της αίσθησης του τι συμβαίνει στην χώρα, οι οποίοι και συνεχίζουν ανέμελα τις διακοπές και την ξεγνοιασιά τους.
Κάποτε οι διακοπές ήταν η επιβράβευση των κόπων μιας ολόκληρης χρονιάς και το πρόσκαιρο ευ ζην για τον καθένα. Σήμερα κατάντησε να είναι πολυτέλεια και αυτές περιορίζονται σε μέγιστο μονοψήφιο αριθμό ημερών και με τα πιο οικονομικά μέσα: σκηνές, απλά δωμάτια, λυόμενα. Πού είναι οι εποχές που μετρούσαμε ανάποδα για την έναρξη της καλοκαιρινής άδειας;
Βέβαια μέσα από την οικονομική συγκυρία υπάρχει το κέρδος της γνώσης. Αρκετά πρόσφατα ζούσαμε πολλοί με αναφορά στις διακοπές. Μάλλον γιατί η ζωή μας ήταν κενή και περιμέναμε το άλλο κενό να την γεμίσει. Ζούσαμε για το κενό του κενού μας. Τουλάχιστον σήμερα κερδίσαμε τη γνώση της συνειδητοποίησης των δυσκολιών της αληθινής καθημερινότητας και του νοήματός της. Η αληθινή ζωή βρίσκεται μέσα στην ρουτίνα της. Το κάθε ωραίο είναι μία επανάληψη και η απόλαυση της σημαίνει απόλαυση της ζωής. Οι διακοπές δεν έχουν νόημα αν δεν έχει η ενασχόλησή μας με εφήμερες δημιουργικές δράσεις και η κρίση μας βοηθάει να το συνειδητοποιήσουμε καλά. Δεν έχει σημασία αν είναι περισσότερες σε διάρκεια, λιγότερες ή καθόλου. Η απάντηση στο ερώτημα:
- Πού πήγες φέτος το καλοκαίρι;
δεν θα είναι αυτονόητα καταφατική ούτε δύσκολη. Δεν θα έχει άλλωστε και πολλή σημασία μιας και οι αξίες έχουν επανακαθοριστεί με θετικό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τις επικείμενες δράσεις του λαού σαν υλοποίηση αυτών των αξιών με σκοπό την ποιοτικότερη ζωή του.
_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου