"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Δευτέρα 24 Απριλίου 2017

Συλλογισμοί και ιστορίες


Πολλοί υποστηρίζουν πως η κοινωνικότητα του Έλληνα σημαίνει και την έλλειψη του κακώς εννοούμενου εγωισμού και ότι εγωιστές είναι οι Ευρωπαίοι που ίσως να είναι και πιο μοναχικοί. Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική. Οι Ευρωπαίοι είναι μάλλον πιο αυτόνομοι και η κοινωνικότητα του Έλληνα προσβλέπει σε ίδια οφέλη (π.χ. συντεχνιακές παρέες, ομάδες συμφερόντων, ευκαιριακές γνωριμίες κ.λπ.). Ο υπέρμετρος, κακώς εννοούμενος εγωισμός του Έλληνα φαίνεται στο ότι ποτέ δεν δέχεται θετικά την πληρωμή των φόρων, δεν υπακούει στους νόμους της καθημερινότητας (κυκλοφοριακό, καθαριότητα, ηχορύπανση κ.λπ.), ενδιαφέρεται μόνο για το δικό του καλό και της οικογένειάς του και δεν δίνει δεκάρα για το σύνολο.


-~-

Στο ΑΤΜ της γειτονιάς μου για ανάληψη για τους γονείς μου. Ο νέος, καβάλα στην βέσπα του πάνω στο πεζοδρόμιο. Άλλοι πεζοί στην ουρά.
- Κύριε, έχετε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο.
- Έλα μου;
- Με συγχωρείτε, έχετε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο.
- Δεν έχω παρκάρει, ήρθα να πάρω χρήματα.
- Αν κάνω λάθος, εντάξει, συγγνώμη που ρώτησα.
Στην συνέχεια, άλλος αναβάτης έρχεται παραδίπλα με την μηχανή αναμμένη πάνω στο πεζοδρόμιο. Τί σχέση μπορώ να έχω εγώ με αυτούς τους ανθρώπους; Πώς μπορεί η ανομία και το θράσος να έχουν τα ίδια δικαιώματα, να πληρώνουμε τους ίδιους φόρους, να έχουν την ίδια βαρύτητα ψήφου για το μέλλον της χώρας; Πώς μπορούν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι; Μια Ελλάδα που σε πληγώνει.

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

Σκέψεις


Μην ξεσυνερίζεσαι τον άλλον τόσο εύκολα. Καθε οικογένεια μπορεί να κουβαλάει ένα σταυρό και που δεν το γνωρίζεις.

Η συμμετοχή σε συζήτηση με βασικό σκοπό να επικρατήσεις του άλλου, αποτελεί νεύρωση. Ακόμα μεγαλύτερη η νεύρωση όταν κάποιος συζητά με σκοπό να .. συντρίψει τον άλλον. Καταστάσεις μη κανονικές, δίχως άλλο.

Η υποχωρητικότητα είναι γνώρισμα του δυνατού. Τί και αν λένε κάποιοι πως κρατούν τη θέση τους, ότι είναι περήφανοι ή δεν ρίχνουν νερό στο κρασί τους; Αυτά είναι αγκυλώσεις, πρακτικές απομόνωσης, αδυναμίες τελικά. Ο δυνατός βλέπει τη μεγάλη εικόνα, δεν χάνεται στη λεπτομέρεια.


Η συγγνώμη δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο γιατί συχνά είναι ψεύτικη ή μηχανιστικά αναπαραγόμενη. Το να μπορέσεις όμως να συγχωρήσεις τον άλλον, είναι το πιο σπουδαίο και δύσκολο. Εδώ σας θέλω.

Πηγή εικόνας:
https://thehackerstreet.com/startup-founder-thinker-or-a-doer/

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Περί συμπεριφορών


Ήταν χειμώνας πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Είχα εργαστήριο το απόγευμα με τους σπουδαστές μου στο ΤΕΙ της Πάτρας, θα βρισκόμουν κάπου στο μέσο του τρίωρου. Θυμάμαι στο διάλλειμα κάποιοι έλεγαν ότι οι σπουδαστές είχαν συνέλευση. Δεν έδωσα σημασία, δεν με ενδιέφερε κιόλας. Έκανα το εργαστήριο νιώθοντας μια σχετική ικανοποίηση ότι μεταδίδω κάποια γνώση σε αρκετούς νέους ανθρώπους. Ξαφνικά, κάνει την εμφάνιση του ένας νεαρός, ο οποίος μπαίνει στην αίθουσα αφού πρώτα χτύπησε την πόρτα. Φαινόταν χαλαρός, στρίβοντας το τσιγάρο του τοποθετώντας καλά τον καπνό του πριν το ανάψει για την πρώτη του ρουφηξιά μέσα στην αίθουσα. Μας ανακοινώνει ότι η συνέλευση των σπουδαστών αποφάσισε κατάληψη και ότι πρέπει να περάσουμε όλοι έξω.


Το στυλάκι του ήταν τέτοιο που δεν σου άφηνε πολλά περιθώρια να αρνηθείς ούτε καν να του ζητήσεις πολιτισμένα να σε αφήσει να ολοκληρώσεις το μάθημα σου, δείχνοντας τον ελάχιστο σεβασμό και ευγένεια σε αυτούς που τα μαθήματά τους ήταν σε εξέλιξη. Δεν έχει σημασία που πληρώθηκα τις ώρες μου γιατί δεν ήταν ευθύνη μου η διακοπή. Εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα πως εκδιώχθηκα βίαια από τον χώρο της εργασίας μου – όπως και έτσι έγινε, μέσα από φασίζουσες συμπεριφορές ανθρώπων οι οποίοι συνέχισαν τις σπουδές τους ατιμώρητοι και που αύριο θα αξιώνουν να διεκδικήσουν σημαντικές θέσεις στην κοινωνία. Ξέρετε, τα μιάσματα ανήκουν και στα δύο άκρα και η ψυχολογική βία που μας ασκήθηκε τότε είναι ίδια και χειρότερη της κανονικής.

Πηγή εικόνας:
http://www.protothema.gr/greece/article/423706/oi-mathites-organonoun-meso-facebook-gia-tis-katalipseis/

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

Πολιτική και ομοιοπαθητική


Το ιστολόγιο δεν είναι πολιτικού περιεχομένου. Επειδή όμως μου αρέσουν οι παρομοιώσεις, κάνετε τις αναγωγές σας με την εγχώρια πολιτική σκηνή.

Κάποτε ένας άνθρωπος, ο οποίος επειδή δεν φρόντιζε την υγεία του και επειδή οι γιατροί που έκανε εξετάσεις του έλεγαν πως είναι καλά, κάποια στιγμή αρρώστησε. Πήγε σε γιατρούς, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν. Αυτοί ρώτησαν άλλους γιατρούς, πιο ειδικευμένους, στο εξωτερικό. Του συνέστησαν αγωγή με βαριά φάρμακα, εφόσον δεν υπήρχει άλλος τρόπος για να ιαθεί. Κάποιοι άλλοι δυσανασχέτησαν ότι αυτά τα φάρμακα είναι τόσο βαριά που θα τον κάνουν ‘φυτό’. Η αγωγή ξεκίνησε, πήρε αρκετό χρόνο στον ασθενή, αφού δεν πρόσεχε, δεν έκανε ότι του έλεγαν οι γιατροί, κάποιες φορές ξεχνούσε να πάρει τα φάρμακά του. Τα φάρμακα αργότερα είχαν κάποιο, έστω μικρό, αποτέλεσμα. Στη συνέχεια και αφού τα φάρμακα είχαν παρενέργειες, οι τοπικοί γιατροί μείωσαν την δόση. Ο ασθενής παρουσίασε κάποια αμυδρά σημάδια βελτίωσης και οι παρνέργειες ελαχιστοποιήθηκαν.



Ξαφνικά κάνει την εμφάνισή του ένας ομοιοπαθητικός γιατρός που ενώ  κατηγορεί τους γιατρούς ότι δεν ακολουθούν την σωστή αγωγή, υπόσχεται θεραπείες με βότανα, χωρίς φάρμακα. Με τα πολλά, πείθει τον ασθενή, ο οποίος περίπου σταματά τα φάρμακα. Η κατάστασή του, παρόλη την αγωγή από τον ομοιοπαθητικό  δεν βελτιώνεται και μάλιστα σύντομα παρουσιάζει υποτροπή. Εγκαταλείπεται έτσι η θεραπεία και ο ασθενής αναγκάζεται να ξαναρχίσει τα φάρμακα και μάλιστα σε μεγαλύτερη δόση από πριν, με κίνδυνο μεγαλύτερων περενέργειών. Είναι ήδη εξαντλημένος και η ίασή του είναι δυσκολότερη – υπάρχει όμως ελπίδα πως θα τα καταφέρει.

Πηγή εικόνας:
http://www.boro.gr/123916/xamhlh-amyna-toy-organismoy-pws-tha-me-vohthhsei-h-omoiopathhtikh

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Εκκλησία υπό διωγμό


Ακούσαμε και διαβάσαμε τόσα πολλά για την αντίδραση της εκκλησίας για την διδασκαλία των θρησκευτικών. Σχεδόν όλα ήταν αναθέματα για την εκκλησία και τον Αρχιεπίσκοπο, βέβαια όχι από σοβαρούς αναλυτές αλλά από καφενειακού τύπου συζητήσεις όπως το facebook και απο ανθρώπους που σπάνια έως ποτέ δεν έχουν πάει στην εκκλησία, δεν συμμετέχουν στους κανόνες που αναφέρει το δόγμα, δεν εχουν διαβασει το Ευαγγέλιο, άρα δεν γνωρίζουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ άποψη για το τί είναι εκκλησία, ποιοι είναι οι άνθρωποί της, οι πιστοί της, οι ιεράρχες της.

Δεν θα σχολιάσω γιατί θεωρώ σοβαρές τις κριτικές εναντίον της εκκλησίας αλλά για να αποτρέψω τους αφελείς, τους ανυποψίαστους, να πέσουν θύματα αυτής της προπαγάνδας. Γιατί είναι αλήθεια πως η εκκλησία μας βρίσκεται υπό διωγμό. Όχι απο τους ανθρωπους που εκπροσωπεί, οι οποίοι είναι και πλειοψηφία, αλλά από τους επικεφαλής πολιτικούς αξιωματούχους της χώρας σήμερα, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και από τους έχοντες επιρροή.



Ο Ιερώνυμος έχει τεκμηριωμένη θέση και το δικαίωμα να την εκφράζει με τα επιχειρήματά του, είναι θεσμικός παράγοντας εφόσον η εκκλησία είναι ακόμα κομμάτι της πολιτείας και ακόμα περισσότερο του υπουργείου παιδείας - και θρησκευμάτων, μην το ξεχνάμε. Όσο για την ανάμιξή του με πολιτικά θέματα για την οποία τον έψεξαν - εφόσον μπορείς να κινδυνεύεις από αυτούς, δυνητικά, πολύ καλά κάνεις και σχολιάζεις.

Η κατάσταση έχει φτάσει τόσο πολύ στο απροχώρητο που ακόμα και ο σιωπηλός και πράος ιεαράρχης Ιερωνυμος μίλησε με σθένος. Εκφράζουμε τον θαυμασμό μας και τον απέραντο σεβασμό μας στον Αρχιεπίσκοπό μας Ιερωνύμο. Δεν θα λυγίσει η εκκλησία, αλοίμονο, έχει δοκιμαστεί τόσο άλλωστε, οι σημερινές περιστάσεις δεν είναι τίποτα, δεν θα επηρεαστεί. Μπράβο Ιερώνυμε. Φτάνει πια.

Πηγή εικόνας:
http://ellasnafs.blogspot.gr/2014/10/blog-post_86.html

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Περί κακοποίησης – bullying


Την ιστορία αυτή θα την διηγηθώ με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον τραγικό του τέλος. Ήταν κάπου στην δεκαετία του ογδόντα στην Πάτρα και εγώ μαθητής πρώτης γυμνασίου έκανα μια απογευματινή βόλτα με το νέο μου ποδήλατο – μου το είχε αγοράσει η μάνα μου την προηγούμενη μέρα. Ήμουν κοντά στην εκκλησία της γειτονιάς, που είχε μεγάλη πλατεία απέξω και πρέπει να ήταν νωρίς, πριν τις έξι τότε που είχε ερημιές στις γειτονιές και δεν ήταν το πιο ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια η τοπική κοινωνία είχε συγκλονιστεί από το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του νεαρού μαθητή Δημοτικού του Σκαγιοπούλειου ιδρύματος. Εγώ βέβαια ήμουν θαρραλέος και απολάμβανα την ελευθερία μου.

Δύο νεαροί που ήταν ένα-δύο χρόνια μεγαλύτεροι μου με πλησίασαν με τα ελεεινά τους ποδήλατα στην πλατεία της εκκλησίας – κάπου οκτακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Ο ένας ήταν γνωστός αλήτης της εποχής, ταραχοποιός του σχολείου με αποβολές και ιστορικό κακών έως και βίαιων συμπεριφορών. Για τον άλλον δεν είχα άποψη παρά μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις στην πόλη, φαινόταν όμως και αυτός αγριεμένος.



Κατάλαβα ότι μπορεί και να είχα μπλέξει. Χωρίς καθυστέρηση μου επιτέθηκαν στο ποδήλατο κατηγορώντας με ότι το είχα κλέψει, αρχικά με έντονες παρατηρήσεις έπειτα με απειλές, φωνές και έπειτα με λίγες κλωτσιές, μία ξεγυρισμένη μπουνιά στο πρόσωπο ακόμα και χτυπήματα στο ίδιο το ποδήλατο που παραμορφώθηκε η πίσω του ζάντα – του έγιναν και κάμποσες άλλες ζημιές.

Άρχισα να φωνάζω. Ο παπάς της εκκλησίας βγαίνει στο κατώφλι και θα ήταν πενήντα μέτρα μακριά. Απαθής παρακολουθούσε. Σαν να μην καταλάβαινε τι γινόταν και ποιοί επιτίθονταν σε ποιόν. Του λέω το όνομά μου και που μένω.

Χωρίς να το πολυκαταλάβω, μετά από είκοσι λεπτά έρχεται ο πατέρας μου. Οι νεαροί κακοποιοί είχαν εξαφανιστεί και τέλος καλό. Στην επιστροφή η μάνα μου, μου διηγούνταν πως ο παπάς πήρε τηλέφωνο σπίτι και μιλούσε σε ύφος παρατήρησης πως εγώ έβριζα και προκάλεσα αναστάτωση.  Αυτό ήταν όλο που κατάλαβε από την ιστορία.

Πηγή εικόνας:
http://mcarmstcf312.blogspot.gr/2014/02/midterm-blog-post-run-forrest-run-scene.html

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Περί οδήγησης


Περί οδήγησης ο λόγος και επειδή η οδήγηση είναι συχνά καθρέφτης του χαρακτήρα και της παιδείας του καθενός.

Μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:

- Παραχωρούν προτεραιότητα για να σε διευκολύνουν.
- 'Κοκαλώνουν' στην διάβαση πεζών.
- Παραμένουν ψύχραιμοι ακόμα και όταν έχουν δίκιο και α άλλος παραφέρεται.
- Δεν οδηγούν ποτέ αδικαιολόγητα γρήγορα μέσα στην πόλη.
- Κόβουν ταχύτητα και ανάβουν πάντα τα φώτα στα τούνελ.
- Παρκάρουν πιάνοντας ακριβώς μία θέση στάθμευσης στα πάρκινγκ ή δίπλα στο πεζοδρόμιο.
- Δεν οδηγούν όταν έχουν πιεί αλκοόλ και, είτε παραμένουν στο ίδιο μέρος ή καλούν ταξί να επιστρέψουν.




Δεν μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:  

- Οδηγούν και μιλούν ασταμάτητα στο κινητό.
- Διπλο-παρκάρουν ή παρκάρουν όπου βρουν αρκεί να περνάει έστω και οριακά το ρεύμα κυκλοφορίας.
- Πάνε αργά όταν δεν πρέπει (π.χ. στην εθνική οδό) και γρήγορα μέσα στις πόλεις.
- Δεν βγάζουν φλας πριν στρίψουν, ειδικά όταν χρειάζεται μέσα στην κίνηση ή την νύχτα.
- Εννοούν το αυτοκίνητο σαν τη σεξουαλική τους προέκταση.
- Οδηγούν ενώ ξέρουν ότι είναι πάνω από το όριο κατανάλωσης αλκοόλ.

ΥΓ: Δεν τα έγραψα όλα αυτά, υπονοώντας ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία και πόσο πιο σωστός είμαι από εκείνους που ανήκουν στην δεύτερη. Προσπαθώ όμως να βελτιώνομαι.

Πηγή εικόνας: http://mydriverbg.com/?page_id=51