"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Καλές γιορτές

_
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά πλησιάζουν και παρόλο που δεν είναι οι πιο αγαπημένες μου γιορτές θα τις γιορτάσω κι εγώ. Μου αρέσουν θα έλεγα, ίσως η υπερβολή και η αφύσικα υπέρμετρη χαρά στην ατμόσφαιρα είναι πολύ για μένα.

Τι μου αρέσει τα Χριστούγεννα

- Η ηρεμία και η καλή διάθεση στους περισσότερους που οδηγούν σε αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον, πράγμα πολύτιμο σήμερα όταν όποιο κανάλι και αν ανοίξεις, όποιο ειδησεογραφικό site κι αν διαβάσεις, θα σου μιλήσουν για την ακρίβεια, την φτώχεια και ότι τα χειρότερα έρχονται.

- Οι φιλανθρωπίες σε ιδρύματα, νοσοκομεία, αδύναμους συνανθρώπους μας - μπορεί κάποιοι να λένε πως είναι κινήσεις επιφανειακές και αποσπασματικές ή και για την δική τους διαφήμιση - όμως υπάρχουν και προσφέρουν ευχαρίστηση σε αρκετούς.

- Οι πολλές μουσικές εκδηλώσεις, χορωδίες, ομιλίες που σχετίζονται με το γεγονός καθαυτό και λίγο από το νόημά του. Επιτόπιες ορχήστρες, φιλαρμονικές σε ναούς, διαλέξεις από ανθρώπους του πνεύματος, σε βοηθούν να σκεφτείς τι κρύβεται πίσω από το γεγονός της γέννησης και τις επετείους.


- Ο στολισμός της πόλης, με φωτάκια, δέντρα, φάτνες ακόμα και τον ξενόφερτο Santa Claus – ο Θεός να τον κάνει Άγιο Βασίλη. Μέσα στον κρύο και σκοτεινό Δεκέμβριο, συνθέτουν ξεχωριστή εικόνα.

- Οι διακοπές και οι άδειες πολλών από τους εργαζόμενους – εξαιρούνται οι εργαζόμενοι στις πωλήσεις που έχουν πολύ μεγαλύτερο φόρτο. Ακόμα και τα εργασιομανή αφεντικά μας παίρνουν άδεια. Μην ξεχάσω και τις διακοπές από τα - γεμάτα βέβαια - αλλά κουραστικά χόμπι μας.

- Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει ακόμα ο 14ος μισθός στους εργαζομένους στον ιδιωτικό, οι παραπάνω αγορές, η ανταλλαγή δώρων που ζεσταίνουν την αγορά και τις τσέπες πολλών. Χώρια που τα ψώνια λειτουργούν σαν αγχολυτικό.

Τι δεν μου αρέσει τα Χριστούγεννα

- Το ρεβεγιόν της παραμονής των Χριστουγέννων: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς όταν αναμένεται το γεγονός της γέννησης, από μερικούς με εγκράτεια, κάποιοι άλλοι - που είναι η πλειοψηφία δυστυχώς, .. ξεκοιλιάζονται στο φαγητό μέχρι αργά. Δεν γεννηθήκατε στην Ελλάδα εσείς;

- Οι εθιμοτυπίες των δυτικών χωρών που δεν έχουν σχέση με τις ρίζες και παραδόσεις μας, με το στυλ και την κοψιά μας. Τυπωμένες κάρτες με Happy Holidays ή Season Greetings, ντρέπονται να πουν τη λέξη Καλά Χριστούγεννα. Και έχουν μάθει ότι ο Άγιος Βασίλης είναι από τη Φινλανδία.

- Ο Santa Claus που έχει αντικαταστήσει τον δικό μας Άη Βασίλη. Εντάξει αν είχα παιδί θα το άφηνα να ζήσει το παραμύθι του, όμως αυτός ο χοντρούλης, συμπαθητικός, ηλικιωμένος κύριος, όταν σκέφτομαι ότι πήρε εδώ το όνομα του δικού μας Μέγα Βασιλείου, δεν με πολυενθουσιάζει.


- Ο στολισμός της πόλης από το Νοέμβριο. Ευτυχώς πέρασε αυτό μα δεν μπορώ να καταλάβω πως πριν ακόμα γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο ή τον Άγιο Ανδρέα, στολίζουμε τις βιτρίνες και τα μπαλκόνια. Μήπως λόγω υπέρμετρης προσμονής της γέννησης του Θεανθρώπου; Μπα ..

- Το μέγεθος της ασχετοσύνης σε αρκετούς για το πραγματικό νόημα της γιορτής. Πόσοι θυμούνται σήμερα τα γεγονότα δύο χιλιετίες πριν ή παρακολουθούν εκδηλώσεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν το νόημα των ημερών; Έχουν συνθλιβεί ανάμεσα στον Santa Claus και τη χαζή χαρά.

---------------------
Όπως κι αν έχει, αναμένω με προσμονή τις γιορτές. Κλείνω τα αυτιά μου στα αρνητικά και πιάνομαι στο μέγιστο δυνατό από αυτά που μου αρέσουν. Θα περάσω καλά να είστε σίγουροι, το ίδιο και εσείς εύχομαι φίλοι μου.

Καλά Χριστούγεννα
και
Καλή Νέα Χρονιά
να έχουμε!

_

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Κοινωνικές αστειότητες

_
Πόσες φορές στην ζωή μας έχουνε ποιήσει την ανάγκη μας φιλοτιμίαν; Ουκ ολίγες και του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανομένου, ειδικά στα πιο ανώριμα χρόνια. Ίσως και σήμερα να έχει συμβεί απλά η διαφορά είναι πως τέτοιο σφάλμα επαναλαμβανόμενο, δύσκολο να υπάρξει.

Δεν είναι τόσο η κοινωνική αργκό με ψευτολεπτεπίλεπτες εκφράσεις του τύπου “τα λέμε” αλλά η υποκρισία ή αδιαφορία μέσα στο περιτύλιγμα της ευγένειας χωρίς νόημα. Αλλά και οι γκάφες ή οι τόσο άστοχες εκφράσεις. Δεν ξέρω αν είναι έλλειψη κοινωνικής παιδείας, δεν προλαβαίνω καλά-καλά να κοιτάξω τον εαυτό μου, τι να πω για τους άλλους; Είμαι βέβαιος πάντως ότι τουλάχιστον θα γελάσετε με τα περιστατικά μου.

------

Αφού έχω τηλεφωνήσει δις στον γνωστό μου όντας μόνος μου σε ξένη χώρα προ δεκαετίας και μην έχοντας και άλλες παρέες, βρισκόμαστε στο μέσο του καφέ μας που πίνουμε σε εμπορικό κέντρο της πόλης:
<< Θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου στην Ελλάδα να τα πούμε; >>
<< Το έχει ο κατάλογος, θα το βρες εύκολα >>, ήξερε τον αριθμό ασφαλώς.
Ο τύπος αυτός μου ήταν μακράν ο πιο αντιπαθής, μιλούσε συνεχώς για τον εαυτό του, τα υποτιθέμενα πολλά εισοδήματα του και άλλα τέτοια σαχλά. Ήμουν καιρό όμως στα ξένα και οι παρέες δεν ήταν εύκολες.

------


Σάββατο απόγευμα καλοκαιριού, οι περισσότεροι φίλοι είχαν ξαμοληθεί στις εξοχές:
<< Μήπως ενδιαφέρεσαι να πάμε σε ρεμπετάδικο απόψε; Θα είναι και μια γνωστή μου παρέα >>
<< Κανόνισε εσύ και αν είναι θα σε πάρω τηλέφωνο >>
<< Μα εσένα πήρα να κανονίσουμε! >> απαντώ απορημένος.
Μια δυο φορές τον έχω ξαναπετύχει στο δρόμο. Α, και ένα τηλεφώνημά του από το πουθενά σε μία γιορτή μου που είχα λάβει.

------

Αφού ο φίλος μου - καλό παιδί αλλά λίγο δυσκίνητος στην παρέα - μου είχε πει να τον ειδοποιήσω όταν τα σινεμά παίζουν καλή ταινία:

<< Ενδιαφέρεσαι για σινεμά απόψε; Παίζει αυτό το έργο … >>
<< Δεν μπορώ σήμερα, δυστυχώς >>
<< Εντάξει, είναι πάντως καλό το φιλμ ..>>
<< Όποτε έχει καλή ταινία να με πάρεις τηλέφωνο >>, μου απαντά.
Η κινηματογραφική λέσχη της πόλης είναι κάθε Δευτέρα, όλοι το γνωρίζουν. Παρόλα αυτά τον ξαναπήρα, ενώ είχα ήδη παρέα. Η απάντησή του ήταν η ίδια, από τότε έχω να τον ξαναδώ ή ξανακούσω.

------

- Πω πω χάρηκα πολύ που σε είδα ειλικρινά, να κανονίσουμε να βρεθούμε να τα πούμε.
Είχαμε συναντηθεί σε κάτι βαφτίσια κοινών φίλων. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και ας διαβεβαιώσω ότι πράγματι η χαρά της ήταν μεγάλη. Μετά από δέκα μέρες την καλώ, θα ήταν Τρίτη-Τετάρτη, δεν θυμάμαι ακριβώς:
<< Γεια σου αγαπητή τι κάνεις; >>
<< Καλά είμαι εσύ πώς είσαι; >>
<< Μια χαρά όλα >>, και αφού συνεχίζουμε την κουβέντα


>> Θα ήθελες να κανονίσουμε αυτή την εβδομάδα, έχει βραδιά τάνγκο την Παρασκευή και θέατρο το Σάββατο το βράδυ >>
<< Δεν μπορώ αυτή τα εβδομάδα, έχω κανονίσει >>
<< Κυριακή να το βλέπαμε; >>
<< Δεν ξέρω αν θα μπορώ έχω κάποιες δουλειές >>
Από τότε έχω να την δω ή να την ακούσω, όσο καιρό έχετε και εσείς φίλοι μου. Φανταστείτε να μην έπαιρνε αυτή την πρωτοβουλία, θα με είχε ξαποστείλει; Εκτός και αν η βλακεία είναι αήττητη.

------

<< Τα κάνεις Μητσάρα μου, πώς είσαι; >>
<< Έλα ρε παλιόφιλε, πόσο χαίρομαι που σε ακούω >> παράλληλα με την έκπληξη που μου έκανε το τηλεφώνημα, η χαρά όμως την σκέπασε.
Αφού μιλήσαμε για κανά δύο λεπτά οι παιδικοί φίλοι, ακούω:
<< Την Κυριακή έχει εκλογές στο Επιμελητήριο, θα ψηφίσεις αυτόν .. >>
Αν εξαιρέσουμε τα εθιμοτυπικά των ονομαστικών εορτών, τα τηλεφωνήματα που λαμβάνω ή και κάνω τελευταία με τον παλιό μου φίλο είναι ελάχιστα στην τελευταία πενταετία και πάνω. Ακόμα κι έτσι όμως, αυτή του η παραγγελία με άφησε άναυδο.

------

Μακρύς ο κατάλογος και πολλές οι ιστορίες τέτοιων περιστατικών. Μα τι με έπιασε σήμερα να γκρινιάξω; Απλά συνάντησα έναν από αυτούς τους πρωταγωνιστές σήμερα το πρωί και όταν μου επανέλαβε πόσο χάρηκε και ότι ήθελε να τηλεφωνηθούμε να βρεθούμε, εγώ έμεινα σιωπηλός και δεν είπα αυτό που ένιωθα και που ήταν η αλήθεια.
_