Καλές γιορτές

_
Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά πλησιάζουν και παρόλο που δεν είναι οι πιο αγαπημένες μου γιορτές θα τις γιορτάσω κι εγώ. Μου αρέσουν θα έλεγα, ίσως η υπερβολή και η αφύσικα υπέρμετρη χαρά στην ατμόσφαιρα είναι πολύ για μένα.

Τι μου αρέσει τα Χριστούγεννα

- Η ηρεμία και η καλή διάθεση στους περισσότερους που οδηγούν σε αισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον, πράγμα πολύτιμο σήμερα όταν όποιο κανάλι και αν ανοίξεις, όποιο ειδησεογραφικό site κι αν διαβάσεις, θα σου μιλήσουν για την ακρίβεια, την φτώχεια και ότι τα χειρότερα έρχονται.

- Οι φιλανθρωπίες σε ιδρύματα, νοσοκομεία, αδύναμους συνανθρώπους μας - μπορεί κάποιοι να λένε πως είναι κινήσεις επιφανειακές και αποσπασματικές ή και για την δική τους διαφήμιση - όμως υπάρχουν και προσφέρουν ευχαρίστηση σε αρκετούς.

- Οι πολλές μουσικές εκδηλώσεις, χορωδίες, ομιλίες που σχετίζονται με το γεγονός καθαυτό και λίγο από το νόημά του. Επιτόπιες ορχήστρες, φιλαρμονικές σε ναούς, διαλέξεις από ανθρώπους του πνεύματος, σε βοηθούν να σκεφτείς τι κρύβεται πίσω από το γεγονός της γέννησης και τις επετείους.


- Ο στολισμός της πόλης, με φωτάκια, δέντρα, φάτνες ακόμα και τον ξενόφερτο Santa Claus – ο Θεός να τον κάνει Άγιο Βασίλη. Μέσα στον κρύο και σκοτεινό Δεκέμβριο, συνθέτουν ξεχωριστή εικόνα.

- Οι διακοπές και οι άδειες πολλών από τους εργαζόμενους – εξαιρούνται οι εργαζόμενοι στις πωλήσεις που έχουν πολύ μεγαλύτερο φόρτο. Ακόμα και τα εργασιομανή αφεντικά μας παίρνουν άδεια. Μην ξεχάσω και τις διακοπές από τα - γεμάτα βέβαια - αλλά κουραστικά χόμπι μας.

- Και για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει ακόμα ο 14ος μισθός στους εργαζομένους στον ιδιωτικό, οι παραπάνω αγορές, η ανταλλαγή δώρων που ζεσταίνουν την αγορά και τις τσέπες πολλών. Χώρια που τα ψώνια λειτουργούν σαν αγχολυτικό.

Τι δεν μου αρέσει τα Χριστούγεννα

- Το ρεβεγιόν της παραμονής των Χριστουγέννων: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς όταν αναμένεται το γεγονός της γέννησης, από μερικούς με εγκράτεια, κάποιοι άλλοι - που είναι η πλειοψηφία δυστυχώς, .. ξεκοιλιάζονται στο φαγητό μέχρι αργά. Δεν γεννηθήκατε στην Ελλάδα εσείς;

- Οι εθιμοτυπίες των δυτικών χωρών που δεν έχουν σχέση με τις ρίζες και παραδόσεις μας, με το στυλ και την κοψιά μας. Τυπωμένες κάρτες με Happy Holidays ή Season Greetings, ντρέπονται να πουν τη λέξη Καλά Χριστούγεννα. Και έχουν μάθει ότι ο Άγιος Βασίλης είναι από τη Φινλανδία.

- Ο Santa Claus που έχει αντικαταστήσει τον δικό μας Άη Βασίλη. Εντάξει αν είχα παιδί θα το άφηνα να ζήσει το παραμύθι του, όμως αυτός ο χοντρούλης, συμπαθητικός, ηλικιωμένος κύριος, όταν σκέφτομαι ότι πήρε εδώ το όνομα του δικού μας Μέγα Βασιλείου, δεν με πολυενθουσιάζει.


- Ο στολισμός της πόλης από το Νοέμβριο. Ευτυχώς πέρασε αυτό μα δεν μπορώ να καταλάβω πως πριν ακόμα γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο ή τον Άγιο Ανδρέα, στολίζουμε τις βιτρίνες και τα μπαλκόνια. Μήπως λόγω υπέρμετρης προσμονής της γέννησης του Θεανθρώπου; Μπα ..

- Το μέγεθος της ασχετοσύνης σε αρκετούς για το πραγματικό νόημα της γιορτής. Πόσοι θυμούνται σήμερα τα γεγονότα δύο χιλιετίες πριν ή παρακολουθούν εκδηλώσεις που προσπαθούν να ψηλαφίσουν το νόημα των ημερών; Έχουν συνθλιβεί ανάμεσα στον Santa Claus και τη χαζή χαρά.

---------------------
Όπως κι αν έχει, αναμένω με προσμονή τις γιορτές. Κλείνω τα αυτιά μου στα αρνητικά και πιάνομαι στο μέγιστο δυνατό από αυτά που μου αρέσουν. Θα περάσω καλά να είστε σίγουροι, το ίδιο και εσείς εύχομαι φίλοι μου.

Καλά Χριστούγεννα
και
Καλή Νέα Χρονιά
να έχουμε!

_

Κοινωνικές αστειότητες

_
Πόσες φορές στην ζωή μας έχουνε ποιήσει την ανάγκη μας φιλοτιμίαν; Ουκ ολίγες και του υποφαινόμενου συμπεριλαμβανομένου, ειδικά στα πιο ανώριμα χρόνια. Ίσως και σήμερα να έχει συμβεί απλά η διαφορά είναι πως τέτοιο σφάλμα επαναλαμβανόμενο, δύσκολο να υπάρξει.

Δεν είναι τόσο η κοινωνική αργκό με ψευτολεπτεπίλεπτες εκφράσεις του τύπου “τα λέμε” αλλά η υποκρισία ή αδιαφορία μέσα στο περιτύλιγμα της ευγένειας χωρίς νόημα. Αλλά και οι γκάφες ή οι τόσο άστοχες εκφράσεις. Δεν ξέρω αν είναι έλλειψη κοινωνικής παιδείας, δεν προλαβαίνω καλά-καλά να κοιτάξω τον εαυτό μου, τι να πω για τους άλλους; Είμαι βέβαιος πάντως ότι τουλάχιστον θα γελάσετε με τα περιστατικά μου.

------

Αφού έχω τηλεφωνήσει δις στον γνωστό μου όντας μόνος μου σε ξένη χώρα προ δεκαετίας και μην έχοντας και άλλες παρέες, βρισκόμαστε στο μέσο του καφέ μας που πίνουμε σε εμπορικό κέντρο της πόλης:
<< Θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου στην Ελλάδα να τα πούμε; >>
<< Το έχει ο κατάλογος, θα το βρες εύκολα >>, ήξερε τον αριθμό ασφαλώς.
Ο τύπος αυτός μου ήταν μακράν ο πιο αντιπαθής, μιλούσε συνεχώς για τον εαυτό του, τα υποτιθέμενα πολλά εισοδήματα του και άλλα τέτοια σαχλά. Ήμουν καιρό όμως στα ξένα και οι παρέες δεν ήταν εύκολες.

------

Σάββατο απόγευμα καλοκαιριού, οι περισσότεροι φίλοι είχαν ξαμοληθεί στις εξοχές:
<< Μήπως ενδιαφέρεσαι να πάμε σε ρεμπετάδικο απόψε; Θα είναι και μια γνωστή μου παρέα >>
<< Κανόνισε εσύ και αν είναι θα σε πάρω τηλέφωνο >>
<< Μα εσένα πήρα να κανονίσουμε! >> απαντώ απορημένος.
Μια δυο φορές τον έχω ξαναπετύχει στο δρόμο. Α, και ένα τηλεφώνημά του από το πουθενά σε μία γιορτή μου που είχα λάβει.

------

Αφού ο φίλος μου - καλό παιδί αλλά λίγο δυσκίνητος στην παρέα - μου είχε πει να τον ειδοποιήσω όταν τα σινεμά παίζουν καλή ταινία:

<< Ενδιαφέρεσαι για σινεμά απόψε; Παίζει αυτό το έργο … >>
<< Δεν μπορώ σήμερα, δυστυχώς >>
<< Εντάξει, είναι πάντως καλό το φιλμ ..>>
<< Όποτε έχει καλή ταινία να με πάρεις τηλέφωνο >>, μου απαντά.
Η κινηματογραφική λέσχη της πόλης είναι κάθε Δευτέρα, όλοι το γνωρίζουν. Παρόλα αυτά τον ξαναπήρα, ενώ είχα ήδη παρέα. Η απάντησή του ήταν η ίδια, από τότε έχω να τον ξαναδώ ή ξανακούσω.

------

- Πω πω χάρηκα πολύ που σε είδα ειλικρινά, να κανονίσουμε να βρεθούμε να τα πούμε.
Είχαμε συναντηθεί σε κάτι βαφτίσια κοινών φίλων. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και ας διαβεβαιώσω ότι πράγματι η χαρά της ήταν μεγάλη. Μετά από δέκα μέρες την καλώ, θα ήταν Τρίτη-Τετάρτη, δεν θυμάμαι ακριβώς:
<< Γεια σου αγαπητή τι κάνεις; >>
<< Καλά είμαι εσύ πώς είσαι; >>
<< Μια χαρά όλα >>, και αφού συνεχίζουμε την κουβέντα


>> Θα ήθελες να κανονίσουμε αυτή την εβδομάδα, έχει βραδιά τάνγκο την Παρασκευή και θέατρο το Σάββατο το βράδυ >>
<< Δεν μπορώ αυτή τα εβδομάδα, έχω κανονίσει >>
<< Κυριακή να το βλέπαμε; >>
<< Δεν ξέρω αν θα μπορώ έχω κάποιες δουλειές >>
Από τότε έχω να την δω ή να την ακούσω, όσο καιρό έχετε και εσείς φίλοι μου. Φανταστείτε να μην έπαιρνε αυτή την πρωτοβουλία, θα με είχε ξαποστείλει; Εκτός και αν η βλακεία είναι αήττητη.

------

<< Τα κάνεις Μητσάρα μου, πώς είσαι; >>
<< Έλα ρε παλιόφιλε, πόσο χαίρομαι που σε ακούω >> παράλληλα με την έκπληξη που μου έκανε το τηλεφώνημα, η χαρά όμως την σκέπασε.
Αφού μιλήσαμε για κανά δύο λεπτά οι παιδικοί φίλοι, ακούω:
<< Την Κυριακή έχει εκλογές στο Επιμελητήριο, θα ψηφίσεις αυτόν .. >>
Αν εξαιρέσουμε τα εθιμοτυπικά των ονομαστικών εορτών, τα τηλεφωνήματα που λαμβάνω ή και κάνω τελευταία με τον παλιό μου φίλο είναι ελάχιστα στην τελευταία πενταετία και πάνω. Ακόμα κι έτσι όμως, αυτή του η παραγγελία με άφησε άναυδο.

------

Μακρύς ο κατάλογος και πολλές οι ιστορίες τέτοιων περιστατικών. Μα τι με έπιασε σήμερα να γκρινιάξω; Απλά συνάντησα έναν από αυτούς τους πρωταγωνιστές σήμερα το πρωί και όταν μου επανέλαβε πόσο χάρηκε και ότι ήθελε να τηλεφωνηθούμε να βρεθούμε, εγώ έμεινα σιωπηλός και δεν είπα αυτό που ένιωθα και που ήταν η αλήθεια.
_

Αξιοπρέπεια

_
Απίστευτες δυνάμεις μέσα σου κρύβεις,
στα πιο ευφάνταστα όνειρά σου δεν χωρούν
νισάφι πια η μετριοπάθειά σου, κατανόησε
πως τον εαυτό σου τον καταπατάς

Το εγώ και το εμείς σ’ αρμονική ισορροπία
ας χωρούν, συνυπάρχοντας ισόποσα
διάκριση ή ανισότητα δεν έχουν θέση
δίχως νόημα θα ήταν μοναχά τους


Την ενέργεια που εσωκλείεις,
μεταμόρφωσε, σε δύναμη κινητήρια
η εσωτερική σου θέληση, αρκεί
σ’έκφραση να την μετατρέψει

Κόντρα στο ρεύμα πορεύσου, γιατί,
τούτο μας θέλει νά’μαστε
άμορφη μάζα μίας απρόσωπης ομάδας
με ιδιαιτερότητες ανύπαρκτες

Πρόταξε τον εγωισμό σου,
όχι για να επιβληθείς στους άλλους
μόνο να προστατέψεις την υπόσταση
την δομική σου, κι αξιοπρέπεια
_

Περί καπνίσματος

_
Εδώ και σχεδόν ενάμισι χρόνο έχει σχεδόν πλήρως απαγορευτεί το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα. Αφού το μέτρο ατόνησε τον περασμένο χειμώνα, οι κρατικοί επικεφαλής σκέφτηκαν με μεγάλη καθυστέρηση να το επαναφέρουν, τι να επαναφέρουν δηλαδή; το ήδη ισχύον; Από την πρώτη Σεπτεμβρίου επομένως γίνεται μία νέα αρχή στην εφαρμογή του νόμου. Περίπου δυόμισι μήνες μετά την ανανέωση του νόμου και πάλι μιλούν για επανεξέτασή του μιας και πλήττεται η .. τρυφερή ομάδα των ιδιοκτητών καφετεριών, μπαρόβιων, μπουζουξήδων και λοιπών συμπαρομαρτούντων. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με κανένα επάγγελμα ας το ξεκαθαρίσουμε, ούτε προσωπικά με άτομα που δεν τα γνωρίζω. Όμως οι συγκεκριμένες συμπεριφορές και ο τρόπος χειρισμού και παρουσίασης του θέματος είναι επιεικώς απαράδεκτα.


Στα προσκήνιο τα κέντρα αναψυχής και η προσωρινή πτώση του τζίρου τους. Από ποιον ανταγωνιστή ρε παιδιά, αφού παντού απαγορεύεται το κάπνισμα; Μήπως κιόλας φταίει και το τετράευρο ή πεντάευρο στον καφέ; Και τα άλλα υπερτιμημένα είδη και υπηρεσίες; Ή και η φτώχεια που δημιουργήθηκε για πολλούς λόγους που δεν θα εξετάσουμε εδώ;

Δεν μπορώ άλλο να ασχολούμαι με τις υποσημειώσεις και ας πάμε στην ουσία. Μεγαλύτερος φασισμός από το παθητικό κάπνισμα του εργαζόμενου που πηγαίνει καθημερινά στο γραφείο του, και εισπνέει τον αέρα του εξαρτημένου της νικοτίνης δεν υπάρχει. Αλήθεια ποιος παρουσίασε, ποιος διαφήμισε στην χώρα με τόσο ευαισθησία τα ευεργετικά αποτελέσματα του μέτρου; Ο φίλος μου ο Θανάσης μου είχε πει πρόσφατα ότι σε έρευνες που έγιναν στην Μεγάλη Βρετανία, μετά την απαγόρευση του καπνίσματος, τα αποτελέσματα της μείωσης του καρκίνου του πνευμόνων, των καρδιακών και άλλων παθήσεων που σχετίζονται με τον καπνό ήταν θεαματικά.

Ως πότε επιτέλους οι υποσημειώσεις θα κάνουν κουμάντο για τα αληθινά γεγονότα που αφορούν τους πολλούς; Άκου λέει στενοχωρήθηκαν οι μπαρόβιοι και οι καφετζήδες που δεν καπνίζουνε; Που πολλοί από αυτούς ηχορυπαίνουν, κάνουν κατάληψη πεζοδρομίων και άλλα. Την ίδια στιγμή, στην αντίπερα όχθη, τα καλά αποτελέσματα του μέτρου είναι πολλαπλάσια. Όχι βέβαια και η προβολή τους, γιατί βλέπετε η τεράστια ωφέλεια του απλού ανθρώπου δεν μετρά μπροστά στα συγκεκριμένα συμφέροντα των λίγων.

Μιλούσα τις προάλλες με έναν κύριο γύρω στα εξήντα. Στο περίπτερό του καθόταν και όποτε περνούσα απέξω δεν μπορούσα να σταθώ από τον καπνό.
- Καπνίζετε πολύ, του είπα με τρόπο.
- Αφού θα πεθάνω έτσι και αλλιώς, μου απαντάει.


Δεν είχα κάτι να του απαντήσω εκείνη την στιγμή, μου φάνηκε πειστικός. Αλλά, για μια στιγμή. Τι μου είπε και γιατί δεν αντέδρασα ο αδαής; Πριονίζει τη ζωή του, χωρίς αισιοδοξία χωρίς να διεκδικεί όσο το δυνατόν περισσότερο και καλύτερο κομμάτι της, περιμένοντας το τίποτα, αργά αλλά σταθερά. Έχει υπνωτιστεί, συνειδητοποιώντας τη βλαβερότητά της συνήθειάς του αλλά έχοντας εγκλωβιστεί στην μοίρα του και στην έλλειψη προσπάθειας και διάθεσης θετικής δράσης. Πώς μπόρεσα και έμεινα σιωπηλός;

Δεν με ενοχλεί το δικαίωμα του καπνιστή, άλλωστε κι εγώ υπήρξα καπνιστής, το σταμάτησα για πέντε χρόνια και σήμερα είμαι ‘κοινωνικός’ καπνιστής των τριών – τεσσάρων τσιγάρων την ημέρα. Ας πάνε (ή ας πάμε καλύτερα) στην αυλή να καπνίσουν ένα πακέτο τσιγάρα και να ξαναγυρίσουν. Ή, αν τους διαμορφώσουν .. αεροστεγείς χώρους καπνίσματος εσωτερικά, ας πάνε εκεί. Δεν μπορώ να βλέπω όμως ανθρώπους μη καπνιστές να υποφέρουν και να υπομένουν, μην έχοντας άλλη επιλογή και ξέροντας ότι βρίσκονται στη χώρα της παρανομίας και της ατιμωρησίας και να μένω αδρανής. Και να υποφέρουν κυρίως από ανθρώπους αμόρφωτους, μέσα στο λαμπερό κενό των επώνυμων ρούχων τους, υποτίθεται πλούσιοι και σπουδαίοι που δεν μπορούν να σεβαστούν τα στοιχειώδη. Όσο μπορώ θα το παλεύω για αυτούς.
_

Επιτέλους φτωχοί!

_
Δεν συμφωνούμε σε αρκετά από τα σημεία του, όμως το βρήκαμε ενδιαφέρον, καλογραμμένο και το αναδημοσιεύουμε από το blog της Μαρίας Τζιρίτας:
http://mariatzirita.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

-------------------------------------------------------------------------

Να ξαναγίνουμε φτωχοί. Όπως ήμασταν πάντα. Όπως οι ήρωες των παλιών αναγνωστικών που οι γιαγιάδες έμοιαζαν με γιαγιάδες κι όχι με συνταξιούχες πόρνες. Όπου οι μπαμπάδες επέστρεφαν το μεσημέρι για να καθίσει ΟΛΗ η ελληνική οικογένεια στο τραπέζι και να φάει το σεμνό φαγητό -όσπρια πεντανόστιμα και ζαρζαβατικά με μαύρο ψωμί μοσχοβολιστό- ενώ η γάτα και ο σκύλος περίμεναν στωικά να ‘ρθει η σειρά τους … Να ξαναγίνουμε φτωχοί όπως ήμασταν πριν σαράντα και πενήντα χρόνια. Τότε που ονειρευόμασταν εν μέσω γκρι, μπλε και μπεζ χρωμάτων, τότε που καμιά Ελληνίδα δεν φιλοδοξούσε να γίνει ψευδοξανθιά, τότε που η λάσπη κολλούσε συμπαθητικά στα παπούτσια μας και οι αυθεντικοί ζήτουλες βρίσκονταν έξω απ’ τις εκκλησιές περιμένοντας το τέλος της λειτουργίας και του μνημόσυνου.

Να ξαναγίνουμε φτωχοί πλην τίμιοι, χωρίς κινδύνους να ξεστρατίσουν οι αρχιμανδρίτες προς την ψηφιακή παιδοφιλία. Να βρούμε ξανά τις σωστές μας κλίμακες χωρίς αγωνία παρκαρίσματος και παχυσαρκίας. Να ξαναβρούμε τη γεύση του «μπατιρόσπορου», των ελαχιστοποιημένων αναγκών, να ανακαλύψουμε εκ νέου τον ποδαρόδρομο και το συγκινητικό μοντέλο της «γυναίκας της Πίνδου». Μόνο με τέτοιες ηρωικές διαδρομές ενδεχομένως να ακυρώσουμε το κόμπλεξ μας έναντι του Μπραντ Πιτ και της Ναόμι Κάμπελ.


Να ξαναβρούμε -γιατί όχι- και τους παλιούς καλούς εχθρούς (κυρίως από τα βόρεια) που σήμερα τους έχουμε σκλάβους στα παβιγιόν μας. Να ξετρελαθούμε από την επικοινωνιακή μας υστερία με τα σιχαμένα κινητά τηλέφωνα που κατάργησαν κάθε έννοια ιδιωτικής ζωής. Να σκάψουμε στις αυλές -όσοι έχουν αυλές- και να κάνουμε παραδοσιακούς ασβεστόλακκους για να ασπρίζουμε τα δέντρα έτσι για καλαισθησία και υγεία. Να βρούμε πάλι τη σημασία του χώματος καταργώντας το καυσαέριο του επάρατου τρέχοντος πολιτισμού. Να εφεύρουμε τις παλιές νοσοκόμες που σέρνονταν από σπίτι σε σπίτι ρίχνοντας ενέσεις πενικιλίνης στα οπίσθια ολόκληρου του Έθνους.

Να προσδιορίσουμε ξανά την ντροπή και τον «σεβασμό» προσέχοντας το βλακώδες λεξιλόγιο των τέκνων μας. Επιτέλους, όποιο τέρας βρίζει ή χρησιμοποιεί την πάνδημη και πολυμορφική λέξη «μαλάκας» πάνω από εκατό φορές την ημέρα να το μπουκώνουμε με «κόκκινο πιπέρι εξόχως καυτερό», όπως τον καιρό της εξαίρετης φτώχειας μας .

Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα κουλά μας χέρια σε δουλειές που σήμερα δίνουμε του κόσμου τα λεφτά, όπως μεταποίηση ρούχων, αλλαγές γιακάδων στα πουκάμισα, καρικώματα στις κάλτσες, υδραυλικές και σχετικές εργασίες. Να απαγορευτεί διά ροπάλου το γκαζόν που για μας τους πρώην φτωχούς δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Στη θέση του να φυτευτούν λαχανικά ή και οπωροφόρα για να μην καλοσυνηθίζουμε την κάστα των μανάβηδων. Κάποτε ο μαϊντανός, τα κρεμμύδια και τα σκόρδα ήταν τα βασικά καλλωπιστικά των κήπων μας .

Να επανακτήσουμε το κύρος μας, χρησιμοποιώντας βέργες κι ό,τι τέλος πάντων απαιτούσε ο βασικός σωφρονιστικός κώδικας τα χρόνια της περήφανης ανέχειας … Σταματήστε τις ψυχολογίες και τις παραφιλολογίες για τα «τραύματα» των παιδιών. Μόνο λύσεις γήινες και πρακτικές θα αποκαταστήσουν την τρέλα και το χάος που υπαινίσσονται οι στατιστικές.


Να θυμηθούν οι Νεοέλληνες πως προέρχονται απ’ τον Μεγαλέξανδρο, από τον Μιλτιάδη, τον Αριστείδη και προφανώς απ’ τον… Αλκιβιάδη, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να βάλουν σε ενέργεια τον «δίκαιο θυμό» αν συμπέσουν με ληστές τραπεζών, περιπτέρων, σούπερ μάρκετ και κοσμηματοπωλείων. Κανένας δισταγμός. Τα παλιά χρόνια για ψύλλου πήδημα σε μπαγλάρωναν. Θυμήσου και κόψ’ τους τα χέρια ή και τα αχαμνά. Επιτέλους ας σταματήσουμε την ευρωπαϊκή μας ψυχοπάθεια …

ΠΟΤΕ κανένας Έλληνας δεν έγινε σωστός Ευρωπαίος. Ούτε καν ο Αβραμόπουλος ούτε καν ο Σημίτης και άλλοι τέτοιοι που μου διαφεύγουν. Απ’ τον καιρό που σταματήσαμε να θυμώνουμε σωστά, την πατήσαμε. Σταματήστε το «ντόπινγκ» με το τσουλαριό των λαϊκών ασματομουλάρων. ΠΟΣΟΥΣ ΠΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΧΩΡΑ Η ΕΛΛΑΣ, κύριοι καναλάρχες της πλάκας; Δεν είναι καιρός να ξεβρωμίσει ο τόπος απ’ τους εκφραστές του τραγουδιστικού Κάμα Σούτρα; ΠΟΙΟΣ θα μαζέψει τις ελιές στα περιβόλια όταν ο κάθε πικραμένος ονειρεύεται να γίνει αφίσα στη Συγγρού; Ποιος θα καθαρίσει τη Συγγρού απ’ το αίσχος της καψουρικής ταπετσαρίας, κύριοι δήμαρχοι; Οι τραβεστί; Οι καημένες οι τραβεστί έχουν άλλες υποχρεώσεις …

Μη φοβάστε τη φτώχεια. Η πατρίδα μας είναι ευλογημένη έστω κι αν δεν παράγει λαμαρίνες αυτοκινήτων ή καλής ποιότητας νάρκες και όπλα για τριτοκοσμικούς. Θυμηθείτε την ευλογία του ελαιόλαδου, της κορινθιακής σταφίδας, του χαλβά Φαρσάλων, των εσπεριδοειδών, της σαρδέλας και των λατρεμένων ραδικιών. Λάδι, χόρτα, ελίτσες, λίγο τυρί και ψωμί ζεστό, να φρεσκάρουμε στο μνημονικό μας το παλιό αναγνωστικό του Δημοτικού. Το ξέρω πως είναι ζόρι να κόψουμε το σούσι απότομα, όμως ήρθε ο καιρός να αναβιώσουμε την όπερα της πεντάρας, της δεκάρας και των άλλων χρηστικών μας αξεσουάρ. Μια δοκιμή νομίζω πως θα μας πείσει …

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ και ο θεός των μικρών πραγμάτων μαζί μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
_

Επιλογές αυτοδιοίκησης

_
Σε λίγες μέρες θα γίνουν οι εκλογές στους δήμους και της περιφέρειες όλης της χώρας. Προσωπικά δεν ασχολούμαι μιας και οι δικοί μου αγαπημένοι δεν υπάρχουν στην λίστα των επιλογών μου. Κάποτε υπήρχαν, κάποιοι ελάχιστοι, σήμερα εις μάτην, ακόμα ψάχνω να τους βρω.

Ας γράψουμε όμως λίγες γραμμές δεν είναι δα και τόσο ανάξιο λόγου. Επιπλέον το νέο σύστημα Καλλικράτης του διαχωρισμού περιφερειών και δήμων μας κινεί το ενδιαφέρον. Προσπαθώ να συμπυκνώσω τις σκέψεις μου, να τις ταξινομήσω. Κανείς, ελάχιστοι σωστότερα, είναι εκείνοι από τους υποψήφιους που δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, ας το ξεκαθαρίσω. Το ερώτημα βέβαια είναι η επάρκεια και η ικανότητα για απαιτητικές θέσεις, πόστα ευθύνης, λήψης και υλοποίησης (αυτό είναι το πιο σημαντικό) σημαντικών αποφάσεων.


Η πολιτική ζωή και οι αποφάσεις της πρέπει να καθορίζονται από την ελίτ του τόπου, η οποία και θα έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της, πρώτιστα στον εργασιακό χώρο. Υπάρχει αυτή στην πολιτική ζωή; Ελάχιστα έως καθόλου. Οι πραγματικά κορυφαίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτοί που έκαναν τις πορείες τους εδώ και δεν ενδιαφέρθηκαν για τα κοινά. Ή που όταν το επιχείρησαν, οι ελληνικές δομές και το σύστημα τους έβγαλαν εκτός. Και εκείνοι που το κατάλαβαν από την αρχή και βγήκαν στο εξωτερικό να διακριθούν. Επομένως οι πολιτικοί μας είμαι από μέτριοι έως αρκετά καλοί (βλέπετε είμαι ευγενικός ή γενναιόδωρος και δεν χαρακτηρίζω αρνητικά), δεν είναι πάντως η ελίτ του τόπου. Από αυτούς χρειάζεται να διαλέξουμε. Στενότητα καλών επιλογών, δίχως άλλο.

Ας σημειώσουμε βέβαια εδώ τις τεράστιες ατομικές και συνολικές ευθύνες των αστών – δημοτών. Αστών είπαμε; Δεν υπάρχουν αυτοί είναι ελάχιστοι, αστικοποιηθέντες από τα χωριά τους είναι, χωρίς βέβαια να είναι και κακό. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες. Ποια είναι τα πιο σημαντικά ζητήματα στην καθημερινότητα της πόλης; Κυκλοφοριακό, καθαριότητα και ασφάλεια / τήρηση των νόμων. Ας φρεσκάρουμε κάπως τη μνήμη μας, δε το έχουμε μάθει το μάθημα μας:

1. Η πλειονότητα των οδηγών, σταθμεύει παράνομα στην πόλη και εδώ δεν μιλάμε για τυπικές παραβάσεις αλλά για κατάληψη πεζοδρομίων, στάθμευση σε θέσεις για τα ΑΜΕΑ και σε πεζόδρομους, διπλοσειρές μέσα στον κεντρικό δρόμο κίνησης που ίσα που επιτρέπουν τη διέλευση ενός αυτοκινήτου. Ελάχιστοι σταθμεύουν στα περιφερειακά πάρκινγκ και χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς.

2. Εκτόξευση σκουπιδιών παντού με πολλαπλάσια συχνότητα εκτός των κάδων απορριμμάτων από ότι μέσα σε αυτούς. Ο κανονισμός καθαριότητας τηρείται πλήρως αλλά από την ανάποδη από μία σεβαστή μερίδα δημοτών. Ούτε καν η στοιχειώδης σκέψη για πιο καθαρή πόλη, πιο ελκυστική στους τουρίστες που θα αφήσουν τα χρήματά τους. Εξυπνάκιες, στην ουσία κορόιδα (αυτό ισχύει και για το προηγούμενο).

3. Ασφάλεια και τήρηση των νόμων, τι είπες τώρα, δεν πάμε παρακάτω; Η ηχορύπανση από καφετέριες, μπαρ, συνεργεία αυτοκινήτων και άλλα ρυπογόνα είναι τόσο ισχυρά κατοχυρωμένη, που κινδυνεύεις να βρεις το μπελά σου αν ζητήσεις το δίκιο σου. Τι άλλο να αναφέρουμε; Το υποχρεωτικό (!) κάπνισμα όλων στους εσωτερικούς χώρους ή τις ανοιχτές μηχανές ή αμαξώματα που μολύνουν εν στάσει σε οποιοδήποτε σημείο;

Ας τα συνδέσουμε εδώ με το πιο σημαντικό ζήτημα της υλοποίησης των αποφάσεων. Δεν υπάρχει ισχυρός και εφαρμόσιμος ελεγκτικός μηχανισμός υλοποίησης των σχεδίων. Για παράδειγμα η Πάτρα διαθέτει περιφερειακά πάρκινγκ, χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης, ωράριο φορτοεκφόρτωσης συν τις προβλεπόμενες ποινές από τον ΚΟΚ. Κι όμως, ένα χάος. Ακόμη υπάρχει αναλυτικός κανονισμός καθαριότητας και η πόλη είναι από τις πιο βρώμικες της χώρας, αποκρουστική για τους τουρίστες παρόλο που η φυσική της θέση θα δικαιολογούσε το αντίθετο. Υπάρχουν νόμοι για τα πάντα που κανείς δεν εφαρμόζει και οι αρμόδιες αρχές αδιαφορούν φοβούμενες το πολιτικό κόστος; ή μήπως το δήθεν αυταρχικό αστυνομικό κράτος; Αστεία πράγματα.


Στο δια ταύτα βέβαια, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μη με ρωτήσετε να σας πω τι θα ψηφίσετε, δεν θα το κάνω, δεν ξέρω κιόλας. Εγώ πάντως θα το ρίξω στον λιγότερο χειρότερο. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ο καθένας και η καθεμία μας να κάνουμε την προσπάθεια. Μην πούμε στιγμή - Δεν βαριέσαι, από έμενα θα σωθεί η χώρα; ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε σωστοί, να μην παραβαίνουμε τους κανόνες με το αυτοκίνητο, τα σκουπίδια, το κάπνισμα, να τηρούμε το σεβασμό στους νόμους και το διπλανό μας. Ας παρακινήσουμε με ωραίο τρόπο άλλους που δεν πράττουν αναλόγως. Ας μην διστάσουμε να κυνηγήσουμε το δίκιο μας και την παρανομία, με υπομονή, επιμονή και αγώνα. Μην τα παρατάμε. Ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά, σιγά-σιγά θα γίνουμε πολλοί, ποιος ξέρει ίσως υπάρχει μία σιωπηρή πλειοψηφία εκεί έξω που της αρέσει το καλό και έχει αναπτυγμένη κοινωνική συνείδηση για καλύτερες μέρες.
_

Entering my life

_
Accidentally met you, I couldn’t imagine
how this could change my mood
smiling with your eyes, loving with your ears
intelligent person, but with warm thoughts

No matter of your smile, or even your blue eyes
your feminine figure and curly hair
the height and fine posture
your brain made me feel like this


Definitely it’s a blessing, simply that
the day and hour I firstly saw you
I hadn’t even thought at the beginning
how important this would be

Without any doubt, no extra words
entering my life, made me better person
from all the beauty of the world
this is what matters at the most
_
_

Ο βιολιστής

_
Ουάσιγκτον, σταθμός του μετρό, ένα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.


4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. 6 λεπτά μετά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. Στα 10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.

45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.

Μία ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.


Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ένα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα ... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

ΥΓ: Ευχαριστώ τον ξάδερφό μου Αλέξανδρο που έστειλε το κείμενο.
_

Το παρελθόν σου

_
Από μικρός ξεχώριζες, στενά συνδεδεμένος
με την φροντίδα των γονιών αποτελούσες,
πρότυπο επιμέλειας κι αρτιότητας,
επιζητούσες, το άριστο για τον εαυτό σου

Συνέχισες ακούραστος, προσπάθειες πολλές,
ακατάπαυστες κατέβαλες, κουράστηκες,
την εφηβεία σου θυσίασες, τους φίλους σου,
την κοινωνική ζωή σου την συρρίκνωσες


Αέρα διασποράς απέκτησες με τις σπουδές σου,
μα φαίνεται να ξέχασες, από πού ξεκίνησες,
πού πήρες τα εφόδια, να πορευτείς πιο δυνατός,
οι παλαιοί, σαν άγνωστοι σου φαίνονται

Σκέψεις παρωχημένες, αναχρονιστικές,
όλα τούτα που θυμίζουν το παρελθόν σου,
επιλεκτική μνήμη, ενέργειες αποκόλλησης,
γιατί; μήπως αλλοτριώθηκες; άλλαξες τόσο

Τα περασμένα μας είμαστ’ εμείς, μας έπλασαν,
μην τα λησμονείς, ανέτρεχε καμιά φορά,
όχι να προσκολλείσαι, λιγάκι συμβουλέψου,
θα δεις, καλύτερος θα γίνεις μια φορά
_

Μικρές ιστορίες

_
Ο γιος του ήταν ατίθασος από μικρός. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην ανατροφή του ή ήταν έμφυτο από τη γέννησή του. Προσωπικά πιστεύω ότι δύσκολα γεννιέται κανείς κάπως στο χαρακτήρα του. Η μάνα του δεν του έκανε όλα τα χατίρια και οι παππούδες με τις γιαγιάδες ήταν καλοί μαζί του. Μήπως όμως επειδή οι παππούδες τα αποδέχονταν όλα και δεν του έβαζαν όρια, καλομαθαίνοντας τον; Ποιος ξέρει; Ο πατέρας ήταν μεροκαματιάρης, εργατικός και τίμιος, τα έδινε όλα στην οικογένεια. Μιας και οι δικοί του προσφέρθηκαν να βοηθήσουν, δεν είπε όχι. Κάποτε, αργότερα στην εφηβεία του, μέσα από τις πολλές κουβέντες και αντιπαραθέσεις μεταξύ πατέρα και γιου, εκείνος λέει στο παιδί του, ελαφρώς απογοητευμένος:

- Εσύ παιδί μου δεν θα γίνεις ποτέ άνθρωπος ..

Οι κουβέντες αυτές φάνηκε να αποτυπώθηκαν στο νεαρό.


Τα χρόνια πέρασαν, ο γιος είχε ξενιτευτεί από τη μικρή πολιτεία για να συνεχίσει τη ζωή του. Οι επαφές με την οικογένεια ολοένα και λιγόστευαν, μέχρι που χάθηκαν, ας μην εξηγήσω τον λόγο εδώ. Πέρασαν χρόνια, θα ήταν γύρω στα εικοσιπέντε από το περιστατικό όταν ένας αστυνομικός χτυπάει την πόρτα στο σπίτι του γέρου πια πατέρα.

- Ο γιος σας θέλει να σας δει,
- Πώς, είναι καλά; έχω να τον δω πολλά χρόνια,
- Ναι, έχει έρθει εδώ στην πόλη, μου είπε να πάμε μαζί,
- Νόμισα πως με έχει ξεχάσει τελείως.

Ο αστυνομικός οδηγεί τον πατέρα στο γιο του. Μόλις τον αντικρίζει, ο νέος άντρας, αντί χαιρετισμού του απευθύνεται:

- Γεια σου πατέρα, έγινα εισαγγελέας, βλέπεις; Και ας έλεγες εσύ πως δεν θα γίνω ποτέ άνθρωπος.

Μετά από αυτό, ο πατέρας ήταν πιο πολύ σαστισμένος, παρά χαρούμενος που τον αντίκρισε.

- Γιε μου δυστυχώς έγινες χειρότερος από πριν. Με τον αστυνομικό ζήτησες να με δεις μετά τόσα χρόνια; Λυπάμαι αλλά δεν έγινες άνθρωπος ..

-----------

Ο γέρος πατέρας είχε περάσει τα ογδόντα. Το πάρκινσον είχε προχωρήσει σημαντικά, τα χέρια του τρεμόπαιζαν και του έτρεχαν τα σάλια. Το θέαμα δεν ήταν ότι το καλύτερο για τους επισκέπτες της οικογένειας. Ωστόσο τα εγγόνια του, τα παιδιά του γιου του, τον αγαπούσαν και το περιέβαλλαν με φροντίδα και ζεστασιά. Δεν τους ενοχλούσε καν το γεγονός του πώς έδειχνε.

Ο γιος, αφού το καλοσκέφτηκε και το συζήτησε με την γυναίκα του, το πήρε απόφαση. Θα τον κατέβαζε στο υπόγειο για να μένει και να ζει εκεί ώστε να μην του αποσπά την προσοχή και τον εκθέτει όταν θα δεχόταν τις επισκέψεις των φίλων και γνωστών του. Μάλιστα, το σκεφτόταν να προσλάβει μία γυναίκα εσωτερική για να μην έχει καν την έγνοια της περιποίησης – που πολλές φορές δεν είναι και ευχάριστη.


Το ανακοίνωσε στα παιδιά του κάπως βιαστικά, μάλλον για να το παρουσιάσει σαν τετελεσμένο και να προλάβει τις αντιδράσεις. Αργότερα, αφού είχε πάρει οριστικά την απόφασή του, απευθύνθηκε στον μικρότερο του γιο.

- Παιδί μου πάρε το πάπλωμα να το πάμε κάτω όταν θα είναι ο παππούς να σκεπάζεται.

Ο νεαρός γιος δεν έφερε αντίρρηση, ήταν όμως σκεπτικός. Χωρίς να καθυστερήσει κι άλλο του απαντά:

- Εντάξει πατέρα, μόνο μία στιγμή.
- Τι θέλεις;
- Να κόψω ένα κομμάτι από το πάπλωμα, το μισό.
- Γιατί να το κάνεις;
- Να το φυλάξουμε για σένα όταν θα γεράσεις σε λίγα χρόνια και θα πας στο υπόγειο.
_

Ερωτικό κάλεσμα

_
Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.
Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια.
Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές.
Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά.

Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος.
Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά.
Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.
Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί.
Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ὁ ἄνεμος.

Ἐγὼ δὲν εἶμαι παρὰ ἕνας στρατολάτης
ἕνας ἀποσταμένος περπατητὴς
ποὺ ἀκούμπησε στὴ ρίζα μιᾶς ἐλιᾶς
ν᾿ ἀκούσει τὸ τραγούδι τῶν γρύλων.
Κι ἂν θέλεις, ἔλα νὰ τ᾿ ἀκούσουμε μαζί.

Μενέλαος Λουντέμης
_
_

Funeral Blues

_
Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He is Dead.
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.


He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now; put out every one,
Pack up the moon and dismantle the sun,
Pour away the ocean and sweep up the woods;
For nothing now can ever come to any good.

W.H. Auden
_

Sceptic girl

Sceptic girl, give me a smile,

put up your mood, make my day

don’t worry, nothing matters

next day, it will be better



See life, from bright side

try to find, the best way

pick up the diamonds

from the dusty ground




In all the town, I didn’t see

prettier woman than you

even a lot of people say

the place is full of them



I want to wish, the best for you

I am really happy, if I know,

your life, is full of joy

and your dreams come true

_

Elegant

At last I saw you from close
face to face in your place
standing tall, waiting for me
elegant woman in your dress

Your smile, eyes, and posture
the warm behavior to me
your sense of humor and good feeling
your style and slender silhouette


Classical music, plastic arts
all the beautiful things you like
in a city of culture, full of thinking,
educated people

You don’t believe it but you’re clever
you don’t accept it but you can
often sarcastic for yourself
this is so good, no doubt

Far away, I am today
far from your close embrace
I miss your presence
but I am happy, I'll see you one day
_

Οι Δέκα Καλύτερες Ελληνικές παραλίες

_
Συζητώντας για τις ομορφότερες ακρογιαλιές της χώρας, πλοηγηθήκαμε σε μία ιστοσελίδα με τις δέκα καλύτερες παραλίες της Ελλάδας. Μία κατά το μάλλον ή ήττον υποκειμενικής επιλογής λίστα, που όμως μας άρεσε η παρουσίαση και οι εικόνες της καθεμίας επιλογής ξεχωριστά. Αντιρρήσεις, διαφωνίες, σχόλια; Το συζητάμε. Καλό καλοκαίρι !!


Μύρτος, Κεφαλλονιά

Φιγουράρει -δικαίως- κάθε χρόνο στο top 3 των παραλιών παγκοσμίως. Απόκρημνα βράχια, λευκή άμμος και απεραντοσύνη στο γαλάζιο του Ιονίου, 30 χλμ. από το Αργοστόλι. Σήμα κατατεθέν του νησιού με δυτικό προσανατολισμό, χαρίζει στους τυχερούς επισκέπτες της μαγικό ηλιοβασίλεμα. Διαθέτει τα απαραίτητα (καντίνες και λίγες ξαπλώστρες), αλλά είναι αχανής, έτσι δεν θα σου στερήσει την αίσθηση ότι είσαι μόνος, με τη φύση στα καλύτερά της.
Μην υποτιμάς τα μεγάλα κύματα που κάθε χρόνο «καταπίνουν» πολλούς παράτολμους κολυμβητές.


Μπάλος, Χανιά

Ένα μικρό κομμάτι παραδείσου «κόπηκε» και δημιούργησε μια τροπική λιμνοθάλασσα 56 χλμ. ΒΑ των Χανίων. Λευκή άμμος και αβαθή, διάφανα νερά κάνουν κάθε σχόλιο να μοιάζει περιττό. Υπάρχουν τα βασικά και λίγες ξαπλώστρες. Η πρόσβαση γίνεται με καραβάκι από το Καστέλλι Κισσάμου ή μετά από 8 χλμ. δύσβατου χωματόδρομου από την Καλύβιανη. Απέναντι, μπορείς να δεις την ήμερη Γραμβούσα με το ενετικό κάστρο στο λόφο.
Βόρεια του Μπάλου, στο ακρωτήρι Κώρυκον, υπάρχουν ερείπια ρωμαϊκής πόλης με ναό αφιερωμένο στον Απόλλωνα.


Της γριάς το πήδημα, Άνδρος

Ιδιαίτερο τοπίο που συνοδεύεται από έναν ακόμα πιο ιδιαίτερο μύθο. Μόλις 2 χλμ. ΒΑ του όρμου Κορθίου, μπορείς να αφεθείς στα καταγάλανα νερά της με το ψιλό βοτσαλάκι και να χαζέψεις ανενόχλητος τα «κέφια» της φύσης. Η δύσκολη πρόσβαση με καραβάκι από τον όρμο ή οδικώς, μέχρι ενός σημείου, έχει αφήσει αναλλοίωτη την άγρια ομορφιά του μικρού κυκλαδίτικου θησαυρού.
Για να μην πηγαίνει ο νους σου στο πονηρό... η «γριά», προσποιούμενη την ανήμπορη επί Τουρκοκρατίας, έκανε τους Έλληνες να ανοίξουν την πύλη του φρουρίου το οποίο αλώθηκε με αυτό τον τρόπο. Από τις τύψεις για την προδοσία της, πήδηξε και πέτρωσε.


Σαρακήνικο. Μήλος

Βρίσκεται δυτικά του Αδάμαντα, του λιμανιού της Μήλου, και 10 χλμ. από την Πλάκα. Τα σμιλεμένα από τη θάλασσα, κατάλευκα, επιμήκη βράχια του, φιλοξενούν μικρές σπηλιές, ενώ ανάμεσά τους υπάρχει μια μικρή -αλλά συνήθως κατάμεστη- παραλία. Η απουσία βλάστησης και τα καταγάλανα νερά συνθέτουν ένα τοπίο που κόβει την ανάσα. Θα το προσεγγίσεις ακολουθώντας έναν βατό χωματόδρομο 700 μέτρων. Προμηθεύσου τα απαραίτητα, γιατί η οργάνωση εδώ... «άργησε μια μέρα».
Πρόκειται για πανάρχαιο τοπίο 3 εκατομμύριων ετών, που διαμορφώθηκε από επιστρώσεις και πλήθος απολιθωμάτων.


Σίμος, Ελαφόνησος

Οι 5 ώρες που τη χωρίζουν από την Αθήνα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που θα αντικρίσεις. Στο χωριό Βιγκλάφια παίρνεις φεριμπότ (για 10΄) και το ταξίδι στο όνειρο ξεκινά. Κατάλευκη, καυτή άμμος σαν πούδρα στη «διπλή» παραλία και τιρκουάζ νερά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Το camping του Σίμου σε εφοδιάζει με τα απαραίτητα και τα πάρτι στο ηλιοβασίλεμα με κιθάρα είναι λόγος να μην επιστρέψεις ποτέ πίσω.
Στην αρχαιότητα ήταν χερσόνησος που καταποντίστηκε τον 1ο αι. μ.Χ. και ευδοκιμούσε το κυνήγι κόκκινου ελαφιού.


Ναυάγιο, Ζάκυνθος

Πασίγνωστη και ανέγγιχτη από ανθρώπινο χέρι, οφείλει τη σοκαριστική ομορφιά της στην «ιδιότροπη» σμίλη του Ιονίου. Προσβάσιμη μόνο με πλοίο από κάθε σημείο του νησιού. Κάτω από το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου των Γκρεμνών υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που κρέμεται στο κενό και σου επιτρέπει να τη θαυμάσεις από ψηλά.
Το ναυάγιο συνέβη το 1982 , όταν το πλοίο Παναγιώτης, που μετέφερε παράνομα τσιγάρα από την Τουρκία, εξόκειλε εδώ. Οι ντόπιοι θυμούνται χιλιάδες κούτες να επιπλέουν και το πλήρωμα να κολυμπά για να ξεφύγει από την ακτοφυλακή.


Πόρτο Κατσίκι, Λευκάδα

Βρίσκεται κοντά στο Αθάνι, σε απόσταση 40 χλμ. από την πόλη της Λευκάδας. Προσεγγίζεται οδικώς ή με καΐκια που ξεκινούν από τη Βασιλική και το Νυδρί. Χαρακτηριστικό της, τα πανύψηλα κι απόκρημνα λευκά βράχια, με την εξίσου κατάλευκη αμμουδιά και τα κρυστάλλινα, βαθυγάλαζα νερά, τα οποία είναι ρηχά και δροσερά κοντά στην ακτή, αλλά βαθαίνουν απότομα ως τα 350 μέτρα. Υπάρχουν καντίνες, ξαπλώστρες και πάρκινγκ 100 σκαλοπάτια πάνω από τη στενή σχετικά ακτή.
Η περιοχή είναι σεισμογενής και κατά καιρούς πέφτουν «κομμάτια» του βουνού και βράχοι, συνήθως το χειμώνα.


Πρέβελη, Ρέθυμνο

Αλώβητη εικόνα αφρικανικής όασης με τον ποταμό Κουρταλιώτη να εκβάλλει στο καταγάλανο Λιβυκό, αφού πρώτα διασχίσει ένα φοινικόδασος. Βρίσκεται 40 χλμ. νότια του Ρεθύμνου και διαθέτει τα απολύτως απαραίτητα -σοφή κίνηση. Μπορείς να πας οδικώς ως τον Πλακιά και μετά με καραβάκι. Η εναλλακτική, αν και περιλαμβάνει μαγική θέα από ψηλά, θα σε υποχρεώσει σε δύσβατη πορεία με απότομα σκαλοπάτια.
Mοναδική εμπειρία, να «ανέβεις» τον ποταμό και να αφήσεις το μαγικό τοπίο να σε συνεπάρει.


Canal d’ Amour, Κέρκυρα

Αριστερά από το Σιδάρι, 36 χλμ. από τη Χώρα, θα συναντήσεις το περίφημο Canal D'Amour, ένα άνοιγμα στο βράχο, μέσα στη θάλασσα. Είναι τοπίο πρωτόγνωρης ομορφιάς με δαντελωτούς όρμους και μικρές φυσικές πισίνες. Ο ψαμμόλιθος των βράχων «μαστιγώνεται» από το νερό και τον αέρα και σχηματίζει εντυπωσιακά σύνολα που μοιάζουν με έργα εκκεντρικού καλλιτέχνη.
Η παράδοση λέει ότι όποιος κολυμπήσει σε αυτό το πέρασμα, θα συναντήσει στην άλλη πλευρά τον έρωτα της ζωής του. Λες...;


Κολυμπήθρες, Πάρος

Περιτριγυρισμένη από βράχια σε σχήμα φυσικών γλυπτών, δημιουργεί μια μαγευτική κολυμπήθρα. Κάνε μακροβούτια στα τιρκουάζ νερά της ή δάμασε τα κύματα «καβάλα» σε ένα jet ski. Υπάρχει πλήρης οργάνωση με ταβερνάκια να ξεφυτρώνουν από παντού, τα οποία ωστόσο δεν αλλοιώνουν την ασύλληπτη ομορφιά του τοπίου. Βρίσκεται ΝΔ της Νάουσας και προσεγγίζεται οδικώς, αλλά και με καραβάκι.
Η πιο διάσημη παραλία του νησιού οφείλει το όνομα της στο ιδιόμορφο σχήμα της!

------------------------------
Πηγή: http://trelokouneli.blogspot.com/2010/07/10_22.html
_

Στιγμές

_
Ξάφνου εμφανίστηκες εμπρός μου
παρουσία απλή μα αξιοπρόσεκτη
το μειδίαμα σου και η κλειστή αγκαλιά σου
η έμφυτη ευγένεια που εξωτερίκευες

Η ευφυΐα σου χωρίς να γίνεσαι πολύπλοκη
το βάδισμά και το στήσιμό σου
η φινέτσα και το χαμόγελό σου
ξεχώριζες με διαφορά μέσα στο πλήθος


Βήματα, πότε αργά πότε επιταχυνόμενα
μπρος, πίσω ή στο πλάι, περιστροφές
γύρω από τον άξονά σου
τόση λεπτοκοπιά να αποκαλύπτουν

Ήταν στιγμές μονάχα όλα αυτά
νομοτελειακά και μόνο
κάποια στιγμή θα έπαυαν να υφίστανται
όμως οι μνήμες ανεξίτηλες κρατούν

Γρήγορα και αναπάντεχα
γλυκόπικρη η γεύση που σ’αφήνουν
μα σε ξυπνούν από το λήθαργό σου
στιγμές ζωής απλόχερα προσφέρουν
_

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου ..

_
Επαναδημοσιεύω το κείμενο που ανέβασε στο κοινωνικό δίκτυο ο διαδικτυακός μου φίλος και συνοδοιπόρος blogger Σάκης ή Σταυραετός εδώ στην μπλογκόσφαιρα. Γνωστό το κείμενο σε πολλούς ίσως αλλά μια χαρά να το ανεβάσει κανείς. Να είσαι καλά Σάκη!


Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων.

«Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς...

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

1. Πρώτα απ' όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις, αντί να ελέγχονται από αυτές...

2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..

3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..

4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..

5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..


6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..

7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...»

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

---------
Το κείμενο υπάρχει μεταξύ άλλων και εδώ:
1. http://press-gr.blogspot.com/2010/07/blog-post_04.html
2. http://lolaparea.blogspot.com/2010/04/blog-post_24.html
_

Περί κυνοφιλίας (ο σκύλος μας ο Χάρης)

_
Σπάνια θυμάμαι να ήμουν ζωόφιλος. Μαθητής δημοτικού στην δεκαετία του ογδόντα, ζητήσαμε και η μάνα μου μας έχει πάρει δύο κλωσόπουλα – κάτι σαν Πασχαλινό δώρο, ήταν και της .. μοδός πολύ τότε. Όσες κουβέρτες και αν απλώσαμε στα κουτιά τους για να τα ζεστάνουμε, όσο και αν ενδιαφερθήκαμε, ψόφησαν σε λίγες μέρες έξω από το φυσικό τους περιβάλλον. Ένα σφίξιμο με είχε πιάσει, το θυμάμαι σαν τώρα. Ήταν μία άτυχη επιλογή, δεν θα το ξανακάνω.

Με τις γάτες είχα καλύτερη σχέση. Ίσως γιατί η κυρία Κική στο διπλανό σπίτι τις αγαπούσε και τις φρόντιζε. Την επισκεπτόμαστε συχνά και πάντα θα θυμάμαι όταν μας αποχαιρετούσε, που ήταν αυτή και η γάτα της στο κατώφλι του σπιτιού της. Έχω παρατηρήσει, και τους το έχω πει σε κάποιους, ότι πολλοί συγγραφείς και άνθρωποι του λόγου έχουν γάτες. Τυχαίο ή όχι, μπορώ να σας αναφέρω παραδείγματα.


Με τα σκυλιά, που για αυτό ήθελα να μιλήσω πιο πολύ, είχα μια αντιπάθεια, φυσική ή λογική δεν γνωρίζω ακριβώς, έχω όμως τις αιτίες μου για να σας πείσω. Εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν το ανευθυνουπεύθυνο αφεντικό τους .. βολτάρει και τα αφήνει να κάνουν το κόπράνα τους πάνω σε όποιο πεζοδρόμιο βρουν. Για μάζεμα, ούτε λόγος. Το μυστικό είναι ότι επιλέγουν ώρες και στιγμές που δύσκολα κάποιος θα τους πιάσει στα πράσα. Χωρίς άλλο σχόλιο.

Το περιστατικό του ξαδέρφου μου το βλέπω σαν χθες. Δουλεύει σε εταιρεία courier και θα παρέδιδε ένα φάκελο σε σπίτι με αυλή που για κακή του τύχη είχε λυκόσκυλο από αυτά τα .. ευτραφή κι ευμεγέθη. Του χίμηξε κατευθείαν. Ευτυχώς που ήξερε τα βασικά αντιμετώπισης τέτοιων επιθέσεων. Φορούσε και μπουφάν τότε, ήταν χειμώνας κι εκείνος τυχερός. Γλίτωσε με ράμματα, σήμερα είναι μια χαρά.


Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τα αμολημένα σκυλιά που έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος στην παιδική χαρά της συνοικίας των Ιτεών, που έχει ερημώσει από παιδάκια. Ή τον εαυτό μου που δεν έχω την ελευθερία να τρέξω σε οποιαδήποτε διαδρομή γιατί ο κάθε άσχετος έχει τα σκυλιά του ελεύθερα να περπατούν και να γαβγίζουν στα εκεί μονοπάτια.

- Τα σκυλί σας προσέχετε κυρία
- Μη φοβάστε δεν σας δαγκώνει
- Μου φαίνεται κάπως επιθετικό, της απαντώ τρέχοντας
- Γιατί σας έκανε τίποτα;
- Σας το λέω πριν το διαπιστώσω, απαντώ και απομακρύνομαι.


Για τα αμολημένα αδέσποτα των πλουσίων ζωόφιλων με τις βίλες δεν θα μιλήσω καθόλου. Μόνο μία άλλη μνήμη ας ανακαλέσω. Βρίσκομαι, πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια στο σπίτι καλού μου φίλου. Η τεράστια σκύλα του νομίζω χαριεντίζεται με τα μέλη της οικογένειας του - αυτό κατάλαβα αφού συνήλθα από τον αρχικό τρόμο. Θυμάμαι όμως καθαρά τα χέρια της μητέρας του φίλου μου που είχαν πληγιάσει από τα δαγκώματα του γίγαντα.

Τις τελευταίες βδομάδες βέβαια κάτι άλλο μπήκε στη ζωή μου. Ο Χάρης είναι ένα λευκό σκυλί έξι μηνών, νεαρό πράγμα που έχει εγκατασταθεί στον κήπο του σπιτιού μου. Μεγαλόσωμο, η μουσούδα του φέρνει κάτι σαν λυκόσκυλο, τα μάτια του λαμπερά και αφοσιωμένα, το δέρμα του λευκό και σχεδόν άτριχο. Καλοφτιαγμένος μου φαίνεται. Του ξαδέρφου μου είναι, αδερφού του άλλου ξαδέρφου που δέχθηκε την επίθεση κάποτε, και που τελευταία τυχαίνει ζωόφιλος και φυσιολάτρης γενικότερα. Μας ζήτησε να φέρει το σκύλο για να έχει άπλα και να ζει σε ένα προστατευμένο περιβάλλον. Αφού μας ανέφερε και για προστασία που θα είχαμε και εμείς από οτιδήποτε, κατάφερε να μας πείσει.


Μου πήρε μέρες για να συνηθίσω. Στην αρχή δεν ήταν μαθημένος να αφοδεύει έξω. Ευτυχώς ο ξάδερφος καθαρίζει καθημερινά. Σιγά - σιγά θα εκπαιδευτεί να βγαίνει βόλτα για τις ανάγκες του. Ελπίζω να μην διαπιστώσω πως κάνει ότι και τα παραπάνω αφεντικά που σας μίλησα γιατί θα τον .. πλακώσω. Η κατάσταση πάντως είναι βελτιωμένη αλλά ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή του δρόμου.

Τις προάλλες ο Χάρης φαινόταν διαφορετικός. Ξάπλωνε συνεχώς στο χώμα για πολλή ώρα. Παραδίπλα παρατήρησα κόπρανα διάρροιας, κάτι θα τον είχε πειράξει, ξεκάθαρα είχε κακό στομάχι. Στο μεταξύ οι σκέψεις μου για φήμες ότι κάποιοι γείτονες τάιζαν φόλες τα σκυλιά με ανησύχησαν. Ο Χάρης ήταν ξαπλωμένος και δύσκολα απαντούσε. Παρατηρούσα την κοιλιά και την αναπνοή του, ήταν σαν σε υπερένταση. Ανησύχησα στιγμιαία. Είναι ποτέ δυνατόν; Ποιος απάνθρωπος θα έκανε κάτι τέτοιο;

Η ώρα περνούσε ανησυχητικά. Ψυχραιμία, σκέφτομαι, δεν μπορεί, είναι μόνο εξάντληση και δεν δείχνει να πονάει. Η ώρα περνάει και κάπου-κάπου ανασηκώνεται όταν του μιλάω. Καταφτάνει και ο ξάδερφος, το αφεντικό του, και με ηρεμεί – τον ξέρει καλύτερα αυτός. Το ζωντανό ήταν καλά. Μέσα σε λίγες ώρες όλη η αντιπάθεια έως και απέχθεια για τα σκυλιά έφυγε. Δεν άλλαξα μονομιάς όχι, δεν έσβησα τις ασχήμιες και τις ανορθογραφίες. Αλλά με τον Χάρη, η σχέση μου είναι μάλλον ιδανική.
_

Περί διαχείρισης κρίσεων

_
Για τους παλαιότερους αναγνώστες του ιστολογίου θα θυμάστε τις απόψεις μου για τους όρους διαχείριση, στοχοθέτηση, τοποθέτηση (όχι αντικειμένων) και τα συμπαρομαρτούντα, όλα παράγωγα της επιχειρηματικής .. γλωσσολογίας και στερεοτυπίας της .. σκέψης που λογαριάζουν να περάσουν σαν τέτοιο τρόπο στο μέσο άνθρωπο. Σαν μία δήθεν προαγωγή του τρόπου που συλλογίζεται, μιλάει και δραστηριοποιείται στην κοινωνία μας.

Δεν πρόκειται να αλλάξω τώρα αυτή την πίστη μου όσο και αν η ειδησεογραφία και πεζή καθημερινότητα την θέτουν περίπου υπό διωγμό – όσοι αρνούνται αυτούς τους όρους είναι στην .. απέξω της υπόθεσης. Για μια στιγμή όμως. Σε κάθε βυθό με απορρίμματα, αν κοιτάξεις ανάμεσα βρίσκεις μαργαριτάρια. Υπερβολές θα πείτε; Μπορεί, πάντως εδώ η απάντηση έρχεται αφοπλιστικά: Διαχείριση κρίσεων.


Όσο και αν ο όρος είναι ξύλινος, μία απόδοση στα Ελληνικά του risk management, είναι όμως το μεγάλο μυστικό. Όχι μόνο για τις επιχειρήσεις, τις οικονομίες και τις δουλειές που για αυτές επινοήθηκε, αλλά και για τις ζωές των ανθρώπων, την κοινωνικότητα, την υγεία, όλες τις μορφές τους.

Να μιλήσουμε για τις διαπροσωπικές ή οικογενειακές σχέσεις που ένας έντονος καυγάς είναι ικανός να τα γκρεμίσει όλα; Για την υγεία μας που μία απροσεξία ίσως και να είναι μη αναστρέψιμη; Για μια συνεργασία που ένας στιγμιαίος εκνευρισμός και επιθετικότητα μπορεί να τη διαλύσουν; Όσα χρόνια και αν προσπαθούμε, όσα καλά κι αν προσφέρουμε, όσο και αν προσέχουμε τον εαυτό μας, όσο καλοί συνεργάτες και αν είμαστε, μία κακή στιγμή είναι ικανή για την ανατροπή.

Νομίζετε πως οι άνθρωποι είναι τόσο φυσικά ευγενικοί και τυπικοί, ακόμα και μέσα στη στενή φιλική τους ομάδα; Δεν γίνεται αλλιώς να συμβιώσουν αν δεν ελαχιστοποιήσουν την πιθανότητα να παρεκτραπούν, η ευγένεια έρχεται σαν ασπίδα προστασίας, δικλίδα ασφαλείας μπρος στον κίνδυνο ανάρμοστης συμπεριφοράς.


Οι κρίσεις και ο κίνδυνοι, λέει η θεωρία, είναι καλό να εντοπιστούν εκ των προτέρων και να επιτεθούμε σε αυτές πριν εκείνες επιτεθούν σε εμάς. Σοφή σκέψη: γνωρίζω ότι τα εμπόδια υπάρχουν, δεν μπορώ να τα απαλείψω κι επομένως, τα αποφεύγω με πρότερη γνώση και σχέδιο. Όταν έρχεται να ξεσπάσει ο καυγάς, αποχωρώ ή το συζητώ ήρεμα. Διατυπώνω μια διαφωνία μου σαν ένα κομμάτι μίας πρότασης γεμάτη συμφωνίες. Και βέβαια παρακολουθώ την υγεία μου προληπτικά κι ας νιώθω άτρωτος.

Είναι θαυμαστό πώς ο ορθολογισμός εδώ καταφέρνει να σκεπάσει τα συναισθήματα. Δεν ξέρω αν είναι πιο δυνατός ή αν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με αυτόν, σίγουρα όμως έρχεται σαν ένας οργανωτικός νους να τακτοποιήσει τις αισθήσεις μας. Δεν το παραδεχόμουνα, μα κατάφερα να πειστώ όταν άφησα κατά μέρος κάτι από την κενολογία του τίτλου της διαχείρισης και κοίταξα παραμέσα.
_

Μας αξίζει;

_
Αυτή η ‘κατάντια’ μας τελευταία, ο διασυρμός στην διεθνή κοινή γνώμη, προσωπικά με έχει ενοχλήσει πολύ. Έστω κι αν καταλαβαίνω αρκετά από τα δίκαια όσων μας καταλογίζουν, από τα όσα μύρια μας ξεστομίζουν. Πώς κατάντησε αυτή η χώρα;

Αυτή η χώρα μας αξίζει γιατί:

- Είμαστε αρκετά τεμπέληδες, η μαγκιά είναι να δουλεύουμε όσο το δυνατόν λιγότερο και να κερδίζουμε πιο πολλά.

- Έχουμε το σύνδρομο του ‘εξυπνακισμού’, τα ξέρουμε όλα χωρίς να .. ξέρουμε τίποτα.

- Αδιαφορούμε για τους άλλους και ειδικά για τα ΑΜΕΑ.

- Οδηγούμε στο χειρότερο επίπεδο και παρκάρουμε όπου μας καπνίσει (στα πεζοδρόμια που κάνουμε κατάληψη, σε ράμπες για καροτσάκια, σε πεζόδρομους).

- Πετάμε τα σκουπίδια όπου νά’ναι, όποια ώρα της ημέρας μας θυμηθεί και παράλληλα μολύνουμε το περιβάλλον και ειδικά τις θάλασσες που είναι ανάσα.

- Δεν σεβόμαστε τους κανόνες όπως την απαγόρευση του καπνίσματος γράφοντας τους μη καπνιστές στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.


- Ηχορυπαίνουμε, βάζοντας την μουσική στη διαπασών την νύχτα. Όποιος παραπονεθεί είναι εδώ ο αντιδραστικός.

- Είμαστε υποκριτές, ας πούμε είμαστε δήθεν φιλόζωοι και αφήνουμε τα σκυλιά μας να αφοδεύουν όπου βρουν χωρίς να μας νοιάζει ή να ενοχλούν τους περαστικούς και τα παιδιά.

- Η γκρίνια και η απαισιοδοξία μας συνοδεύουν, ειδικά τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

- Δεν έχουμε, πάρα πολλοί, την αίσθηση της κοινωνικής συνείδησης και των ωφελειών της ομάδας.


Αυτή η χώρα δεν μας αξίζει γιατί:

- Πάρα πολλοί δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για το μεροκάματο και αξίζουμε περισσότερα.

- Έχουμε την ικανότητα να ακούμε και να αφομοιώνουμε διαφορετικές ιδέες και απόψεις αν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε.

- Σε στιγμές μεγάλης ανάγκης ‘θυσιαζόμαστε’ για τον άλλον (βλέπε σεισμοί, πυρκαγιές, καταστροφές).

- Είμαστε μπροστάρηδες σε εθελοντικές δράσεις όπως αναδάσωση καμένων περιοχών ή καθαρισμός παραλιών.

- Κατά βάθος καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να τηρήσουμε τους κανόνες και ποιο είναι το σωστό.


- Έχουμε τον καλώς εννοούμενο εγωισμό που συνεπάγεται προσήλωση στο στόχο και τελικά πραγματοποίησή του.

- Διαθέτουμε μία επινοητικότητα για έξυπνα πράγματα γιατί δεν αντέχουμε να είμαστε άβουλα στρατιωτάκια μιας ομάδας.

- Έχουμε πίστη στην πατρίδα και τις παραδόσεις μας, άσχετα αν μειοψηφίες προσπαθούν να περάσουν ένα άλλο κλίμα για τους πολλούς.

- Είμαστε αρκετά αισιόδοξοι, προτείνουμε και κυνηγάμε με πάθος τις κατάλληλες λύσεις.

- Μπορούμε να διαπρέψουμε αν διαμορφωθούν οι κατάλληλες δομές και συνθήκες, επιζητούμε την αξιοκρατία, οι περισσότεροι από εμάς.

-----------
Τι από όλα είμαστε; Τι μας αξίζει και τι δεν μας αξίζει; Τα αρνητικά ας είναι προς αποφυγή και τα θετικά προς καλλιέργεια και παραπέρα βελτίωση. Και κάτι καλύτερο θα ξημερώσει, αυτό είναι βέβαιο.
_

Οικονομική κρίση: Οδηγός Επιβίωσης

_
Στα πλαίσια των .. δύσκολων ήμέρων που ζούμε, της οικονομικής κρίσης απαιτούνται κάποιες .. συντονισμένες προσπάθειες όλων μας:

- Μειώστε το φαγητό σας, καταβροχθίστε την μισή ποσότητα. Έτσι δεν θα χρειάζεστε παραπάνω γυμναστήριο για να κάψετε τις περιττές θερμίδες. Επιτυγχάνεται επομένως εξοικονόμηση χρημάτων για τροφή και μαζί στα .. δίδακτρα των γυμναστηρίων. Μετά δε από λίγο καιρό, όταν .. κλείσει το .. στομάχι σας, δεν θα καταλαβαίνετε τη διαφορά.

- Ελαττώστε τον αριθμό των κοινωνικών εξόδων σας με την παράλληλη επιμήκυνση του χρόνου καθεμίας ξεχωριστά. Βγαίνατε πέντε φορές την εβδομάδα από δύο ώρες; Τώρα θα βγαίνετε τρεις φορές από τρεις έως τρεισήμισι ώρες. Μειώνονται έτσι τα έξοδα μετακίνησης κατά 40% και ο χρόνος μετάβασης (που είναι χρήμα, μην το ξεχνάμε), ενώ ο συνολικός χρόνος διασκέδασης μένει ίδιος. Παράλληλα γίνεστε και πιο ουσιαστικοί. Οι πολλές φορές την εβδομάδα κουράζουν, βλέπετε.

- Μειώστε το τσιγάρο ή κόφτε το ρημάδι εντελώς. Εδώ, στα σοβαρά, κερδίζεις χρόνο, χρήμα και χάνεις ελάχιστη ευχαρίστηση. Πόσα τσιγάρα από ένα πακέτο είναι απόλαυση; Βέβαια, τι θα γίνει με τους εργαζόμενους στην καπνοβιομηχανία θα μου πείτε; Κάτι μπορεί να σκεφτούμε εδώ.


- Μειώστε το αλκοόλ μόνο στις .. Κυριακές και .. αργίες. Χυμοί φρούτων, αναψυκτικά με πολλά παγάκια ή .. σόδα στη θέση τους. Και ποιος θα καταλάβει ότι την βγάζετε έτσι στα μπαράκια; Δύσκολα γίνεται ορατό δια γυμνού οφθαλμού.

- Γνωριστείτε μεταξύ σας. Είναι πασιφανές ότι η κρίση δεν ευνοεί την .. ατομικότητα. Μοιραζόμαστε τα έξοδα, μοιραζόμαστε τα αγαθά, όλοι συνεισφέρουμε, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον και στο τέλος .. πολλαπλασιάζουμε την ευχαρίστηση και απόλαυση. Επιτέλους, όχι πια μόνοι.

- Πλέον και οι αγορές σας γίνονται ομαδικές. Πως λέμε στις τρεις συσκευές, η μία δώρο ακόμα και στα ρούχα και σε οτιδήποτε. Προσοχή, δεν ανεβάζουμε την ατομική κατανάλωσή μας, απλά τον αριθμό των ατόμων που καταναλώνουν ομαδικά.

- Ακόμα και στο γραφείο, δεν αγοράζουμε μόνο μία .. τυρόπιτα. Αλλά ένα .. ταψί τυρόπιτας που μοιράζεται ισόποσα μεταξύ συναδέλφων. Το ίδιο και στο ψωμί με φρατζόλα αντί για ψωμάκι ή κουλουράκια.

- Ανακαλύπτουμε μαγαζιά με ρούχα από .. δεύτερο χέρι. Εννοείται όλα αυτά τον Αύγουστο και το Φεβρουάριο στις εκπτώσεις. Και ειδικά στις πρώτες μέρες. Είμαστε στημένοι στις πόρτες στην έναρξη των εκπτώσεων για να αγοράσουμε πρώτοι (*).


- Το φιλοδώρημα είναι πια άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιό μας. Ανοίγουμε ειδικό λογαριασμό για τα χρήματα που θα δίναμε σε φιλοδωρήματα. Άσε που θα πληρώναμε χωρίς να .. δικαιολογείται στις αποδείξεις.

- Περπατάμε για αποστάσεις μέχρι δύο ή και τριών χιλιομέτρων. Εναλλακτικά, χρησιμοποιούμε ποδήλατο (προσοχή στην οδήγηση σας παρακαλώ). Στην ανάγκη ας έχουμε μαζί μας κι ένα σακίδιο με μία αλλαξιά ρούχα αν χρειαστεί.

- Επίσης ας αγοράσετε (εδώ δεν θέλω εκπτώσεις, αρκετά πια) ένα ζευγάρι .. καβούρια να τα τοποθετήσετε στις τσέπες σας όταν χρειάζεται να βγάλετε χρήματα.

- Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερης σημασίας, μάθετε απέξω τον οδηγό επιβίωσης και επαναλάβετε εβδομαδιαία τουλάχιστον μία φορά το καθένα από τα παραπάνω.

*: Εδώ υπάρχει και μία άλλη .. σχολή σκέψης, σύμφωνα με την οποία περιμένουν το τέλος της εκπτωτικής περιόδου όταν οι τιμές πιάσουν πάτο για να αγοράσουν. Έχουν κι αυτοί μία λογική, πώς να διαφωνήσουμε;

ΥΓ: Αγαπητοί φίλοι μου, η αληθινή οικονομική κρίση που βιώνουμε, δεν θα μπορέσει να μας λυγίσει, να μην μας κάνει να χαμογελάμε και να αισιοδοξούμε, μαζί με την προσπάθεια.
_

Ο λόγος του Ζολώτα

_
Ο πρώην Πρωθυπουργός και Καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο μνημειώδεις λόγους στην Ουάσιγκτον στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959. Κατάφερε να μιλήσει στα Αγγλικά με ατόφιες ελληνικές λέξεις, αν εξαιρέσουμε τις βοηθητικές όπως σύνδεσμοι, άρθρα και προθέσεις.

Ως πρέσβης της Ελληνικής Γλώσσας εκφώνησε ενώπιον του ΔΝΤ (ναι, σωστά διαβάσατε, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου!) ένα λόγο στα Ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση.

Ο δεύτερος λόγος του τον Οκτώβριο του 1959, καθώς και η Ελληνική του απόδοση παρουσιάζονται παρακάτω:


---------------------------------

It is Zeus' anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.


It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.


In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.


Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.

Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.


Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι αλκυονίδων ημερών αίθρια.


The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές.


Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.

Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.


I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.

Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.


Πηγές:
1. http://www.e-haf.org/forum/viewtopic.php?p=121993
2. http://news.pathfinder.gr/greece/news/68244.html
_