Την ιστορία αυτή θα την διηγηθώ με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον τραγικό του τέλος. Ήταν κάπου στην δεκαετία του ογδόντα στην Πάτρα και εγώ μαθητής πρώτης γυμνασίου έκανα μια απογευματινή βόλτα με το νέο μου ποδήλατο – μου το είχε αγοράσει η μάνα μου την προηγούμενη μέρα. Ήμουν κοντά στην εκκλησία της γειτονιάς, που είχε μεγάλη πλατεία απέξω και πρέπει να ήταν νωρίς, πριν τις έξι τότε που είχε ερημιές στις γειτονιές και δεν ήταν το πιο ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια η τοπική κοινωνία είχε συγκλονιστεί από το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του νεαρού μαθητή Δημοτικού του Σκαγιοπούλειου ιδρύματος. Εγώ βέβαια ήμουν θαρραλέος και απολάμβανα την ελευθερία μου.
Δύο νεαροί που ήταν ένα-δύο χρόνια μεγαλύτεροι μου με πλησίασαν με τα ελεεινά τους ποδήλατα στην πλατεία της εκκλησίας – κάπου οκτακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Ο ένας ήταν γνωστός αλήτης της εποχής, ταραχοποιός του σχολείου με αποβολές και ιστορικό κακών έως και βίαιων συμπεριφορών. Για τον άλλον δεν είχα άποψη παρά μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις στην πόλη, φαινόταν όμως και αυτός αγριεμένος.
Κατάλαβα ότι μπορεί και να είχα μπλέξει. Χωρίς καθυστέρηση μου επιτέθηκαν στο ποδήλατο κατηγορώντας με ότι το είχα κλέψει, αρχικά με έντονες παρατηρήσεις έπειτα με απειλές, φωνές και έπειτα με λίγες κλωτσιές, μία ξεγυρισμένη μπουνιά στο πρόσωπο ακόμα και χτυπήματα στο ίδιο το ποδήλατο που παραμορφώθηκε η πίσω του ζάντα – του έγιναν και κάμποσες άλλες ζημιές.
Άρχισα να φωνάζω. Ο παπάς της εκκλησίας βγαίνει στο κατώφλι και θα ήταν πενήντα μέτρα μακριά. Απαθής παρακολουθούσε. Σαν να μην καταλάβαινε τι γινόταν και ποιοί επιτίθονταν σε ποιόν. Του λέω το όνομά μου και που μένω.
Χωρίς να το πολυκαταλάβω, μετά από είκοσι λεπτά έρχεται ο πατέρας μου. Οι νεαροί κακοποιοί είχαν εξαφανιστεί και τέλος καλό. Στην επιστροφή η μάνα μου, μου διηγούνταν πως ο παπάς πήρε τηλέφωνο σπίτι και μιλούσε σε ύφος παρατήρησης πως εγώ έβριζα και προκάλεσα αναστάτωση. Αυτό ήταν όλο που κατάλαβε από την ιστορία.
Πηγή εικόνας:
http://mcarmstcf312.blogspot.gr/2014/02/midterm-blog-post-run-forrest-run-scene.html
3 σχόλια:
Αφού τραμπούκισαν εσένα Δημήτρη, φαντάσου τι θα κάνανε σε άλλους που δεν ήταν και τόσο εύσωμοι όπως θα ήσουν εσύ..
Η εμμπειρία πάντως δείχνει ότι παιδιά που ασκούν βία σε άλλα παιδιά, προέρχονται κατά κανόνα από οικογένειες όπου η βία ( ψυχολογική, λεκτική ή σωματική) κυριαρχεί.
Μάλιστα οι γονείς οταν ενημερώνονται ότι τα τέκνα τους επιτίθενται ή προκαλούν, συνήθως απαντούν: "ΣΙΓΑ ΜΩΡΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ, ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΜΕΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΡΩΓΑΜΕ ΞΥΛΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ"
Εκει που θέλω να καταλήξω ειναι ότι τις περισότερες φορές ευθύνονται οι γονείς που δημιούργησαν αυτά τα παιδιά-τρομοκράτες..
@ DSK
Δεν θα μπορούσα να μην συμφωνήσω απολύτα μαζί σου Δημήτρη. Να προσθέσω ακόμα την συμπεριφορά του παπά, ο οποίος έδειξε μια ουδετερότητα, μάλλον συγκάλυψε το γεγονός. Θέλω να πω ότι χρειάζεται και ο περίγυρος να είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, όχι μόνο να καταδικάζει αυτά τα φαινόμενα (δεν βοηθάει αυτό καθόλου) αλλά να δρα αποφασιστικά όταν χρειάζεται.
Η συμμόρφωση τέτοιων συμπεριφορών και ο τρόπος που αυτή επιτυγχάνεται, είναι μεγάλη κουβέντα.
Ο παπάς πάντως επιεικώς απαράδεκτος..
Δημοσίευση σχολίου