Συλλογισμοί

_
Επιφανειακές γνώσεις

Η πληθώρα της πληροφόρησης του διαδικτύου όπως μας λένε και οι ειδήμονες, μας έχει αλλάξει από το πώς να μαθαίνουμε να κατανοούμε κάτι στο πώς να το επιλέξουμε αυτό πριν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε. Όσο σύνθετη είναι αυτή η πρόταση, τόσο πιο επιφανειακή είναι η γνώση που αποκτάμε. Πολύ απλά γιατί αναλώνουμε φαιά ουσία στο τί θα επιλέξουμε και με ποιά κριτήρια. Και όταν έρθει η ώρα να εμβαθύνουμε σε αυτό που επιλέξαμε, εις μάτην, μείνανε άδειοι από κριτική σκέψη και ικανότητα ανάλυσης.

Αν η γνώση ορίζεται σαν η διαδικασία μετατροπής της πληροφορίας σε κατανόηση αυτό συνεπάγεται ολοένα και περισσότερη επιφανειακή γνώση. Όπως άλλωστε επιφανειακοί είναι οι περισσότεροι από εμάς. Σε γνώσεις, συμπεριφορές, αισθήματα, ακόμα και στην ίδια μας τη μορφή. Μας ενδιαφέρει πρώτιστα ένα σώμα εξωτερικά όμορφο, ωραίο σε πρώτη θέα, αποτέλεσμα όμως της προσωρινής εντατικής προπόνησής μας, και όχι τόσο μία σωματική υπόσταση στέρεα και υγιής.



Επιρροές από τους άλλους

Είναι άξιο αναφοράς το πόσο επηρεαζόμαστε από το τί λένε οι άλλοι για εμάς. Πρόκειται για μία σχεδόν ολοκληρωτική αλλαγή σκέψης και διάθεσης, και όχι μόνο καταγραφή των άλλων απόψεων με πιθανές μικρές αλλαγές στους εαυτούς μας. Σαν ομάδα οι Έλληνες ας πούμε, κοιτάξτε πόσο επηρεαζόμαστε για την οικονομική κρίση από το τι λένε οι τρίτοι για μας: Χρεοκοπούμε, έχουμε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, θα τα καταφέρουμε εύκολα, σε πολλά ή λίγα χρόνια; Ότι μας πουν οι άλλοι. Σύμφωνοι, δεν ζούμε απομονωμένοι, ούτε σαν κράτος ούτε και σαν άτομα, μα αυτή η έλλειψη αυτοεκτίμησης είναι υπερβολική.

Αλλά και σαν ξεχωριστά άτομα, αυτό είναι φανερό. Πώς θα το ‘θεραπεύουμε’; Μάλλον με την συνέχιση της προσπάθειας και την αποτίμησή της μόνο σε συγκεκριμένα χρονικά σημεία. Αλλά και με την αξιολόγηση των γεγονότων, των χειροπιαστών αποτελεσμάτων, περισσότερο από τα λόγια και τις λογής κριτικές – που πολλές είναι εφήμερες και αποσπασματικές.


Το βήμα του επωνύμου

Συχνά επώνυμοι, συχνότερα άνθρωποι της ψυχαγωγίας, όχι απαραίτητα της τέχνης, εκφέρουν τις απόψεις τους επί παντός του επιστητού. Μεταξύ αυτών και για το μέλλον της παρτίδας μας (αλλά και το παρόν, ίσως και για το πρόσφατο παρελθόν). Η Ελλάδα έχει πεθάνει, σου λένε και να που εδώ η προηγούμενη παράγραφος έρχεται σε ισχύ.

Άνθρωπέ μου κοίτα πρώτα την δουλειά σου, το ξέρουμε ότι επειδή το επάγγελμα σου, σου δίνει δημοσιότητα, έχεις εύκολα πρόσβαση να διατυπώνεις απόψεις δημόσια, όπως άλλωστε θα μπορούσαν να κάνουν και τόσοι άλλοι άνθρωποι το ίδιο και πιο πολύ σκληρά εργαζόμενοι από σένα. Κοίτα να θεραπεύσεις την κατάθλιψή σου και μην την εξωτερικεύεις έτσι που να μαυρίζεις τις ψυχές ανθρώπων που επηρεάζονται.



Δημιουργικές δράσεις

Το αντίδοτο στην κρίση, τη μιζέρια, τη μαυρίλα και την κατηγόρια που τόσο συχνά συναντάμε, είναι η δημιουργική δράση. Ενέργεια, φαντασία, περιεχόμενο στην ίδια μας τη δουλειά, κέφι για το κάθε τι που μας γεμίζει τη μέρα. Και η άμυνα, στους ‘καλοθελητές’: δεν ασχολούμαστε, κοιτάμε τη δουλειά μας και, ακόμα και αν χρειαστεί, από ένα βυθό με σκουπίδια εμείς βγάζουμε μαργαριτάρια.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, κι επιπλέον αυτή η στάση και πρακτική λειτουργεί σαν πολλαπλασιαστής της θετικής ενέργειας, ανάχωμα στη διάχυση του κακού και της αρνητικής διάθεσης των λίγων ή πιο πολλών και τελικά σαν καταλύτης στην εξαφάνισή τους.
_