Περί καπνίσματος

_
Εδώ και σχεδόν ενάμισι χρόνο έχει σχεδόν πλήρως απαγορευτεί το κάπνισμα σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους στην Ελλάδα. Αφού το μέτρο ατόνησε τον περασμένο χειμώνα, οι κρατικοί επικεφαλής σκέφτηκαν με μεγάλη καθυστέρηση να το επαναφέρουν, τι να επαναφέρουν δηλαδή; το ήδη ισχύον; Από την πρώτη Σεπτεμβρίου επομένως γίνεται μία νέα αρχή στην εφαρμογή του νόμου. Περίπου δυόμισι μήνες μετά την ανανέωση του νόμου και πάλι μιλούν για επανεξέτασή του μιας και πλήττεται η .. τρυφερή ομάδα των ιδιοκτητών καφετεριών, μπαρόβιων, μπουζουξήδων και λοιπών συμπαρομαρτούντων. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με κανένα επάγγελμα ας το ξεκαθαρίσουμε, ούτε προσωπικά με άτομα που δεν τα γνωρίζω. Όμως οι συγκεκριμένες συμπεριφορές και ο τρόπος χειρισμού και παρουσίασης του θέματος είναι επιεικώς απαράδεκτα.


Στα προσκήνιο τα κέντρα αναψυχής και η προσωρινή πτώση του τζίρου τους. Από ποιον ανταγωνιστή ρε παιδιά, αφού παντού απαγορεύεται το κάπνισμα; Μήπως κιόλας φταίει και το τετράευρο ή πεντάευρο στον καφέ; Και τα άλλα υπερτιμημένα είδη και υπηρεσίες; Ή και η φτώχεια που δημιουργήθηκε για πολλούς λόγους που δεν θα εξετάσουμε εδώ;

Δεν μπορώ άλλο να ασχολούμαι με τις υποσημειώσεις και ας πάμε στην ουσία. Μεγαλύτερος φασισμός από το παθητικό κάπνισμα του εργαζόμενου που πηγαίνει καθημερινά στο γραφείο του, και εισπνέει τον αέρα του εξαρτημένου της νικοτίνης δεν υπάρχει. Αλήθεια ποιος παρουσίασε, ποιος διαφήμισε στην χώρα με τόσο ευαισθησία τα ευεργετικά αποτελέσματα του μέτρου; Ο φίλος μου ο Θανάσης μου είχε πει πρόσφατα ότι σε έρευνες που έγιναν στην Μεγάλη Βρετανία, μετά την απαγόρευση του καπνίσματος, τα αποτελέσματα της μείωσης του καρκίνου του πνευμόνων, των καρδιακών και άλλων παθήσεων που σχετίζονται με τον καπνό ήταν θεαματικά.

Ως πότε επιτέλους οι υποσημειώσεις θα κάνουν κουμάντο για τα αληθινά γεγονότα που αφορούν τους πολλούς; Άκου λέει στενοχωρήθηκαν οι μπαρόβιοι και οι καφετζήδες που δεν καπνίζουνε; Που πολλοί από αυτούς ηχορυπαίνουν, κάνουν κατάληψη πεζοδρομίων και άλλα. Την ίδια στιγμή, στην αντίπερα όχθη, τα καλά αποτελέσματα του μέτρου είναι πολλαπλάσια. Όχι βέβαια και η προβολή τους, γιατί βλέπετε η τεράστια ωφέλεια του απλού ανθρώπου δεν μετρά μπροστά στα συγκεκριμένα συμφέροντα των λίγων.

Μιλούσα τις προάλλες με έναν κύριο γύρω στα εξήντα. Στο περίπτερό του καθόταν και όποτε περνούσα απέξω δεν μπορούσα να σταθώ από τον καπνό.
- Καπνίζετε πολύ, του είπα με τρόπο.
- Αφού θα πεθάνω έτσι και αλλιώς, μου απαντάει.


Δεν είχα κάτι να του απαντήσω εκείνη την στιγμή, μου φάνηκε πειστικός. Αλλά, για μια στιγμή. Τι μου είπε και γιατί δεν αντέδρασα ο αδαής; Πριονίζει τη ζωή του, χωρίς αισιοδοξία χωρίς να διεκδικεί όσο το δυνατόν περισσότερο και καλύτερο κομμάτι της, περιμένοντας το τίποτα, αργά αλλά σταθερά. Έχει υπνωτιστεί, συνειδητοποιώντας τη βλαβερότητά της συνήθειάς του αλλά έχοντας εγκλωβιστεί στην μοίρα του και στην έλλειψη προσπάθειας και διάθεσης θετικής δράσης. Πώς μπόρεσα και έμεινα σιωπηλός;

Δεν με ενοχλεί το δικαίωμα του καπνιστή, άλλωστε κι εγώ υπήρξα καπνιστής, το σταμάτησα για πέντε χρόνια και σήμερα είμαι ‘κοινωνικός’ καπνιστής των τριών – τεσσάρων τσιγάρων την ημέρα. Ας πάνε (ή ας πάμε καλύτερα) στην αυλή να καπνίσουν ένα πακέτο τσιγάρα και να ξαναγυρίσουν. Ή, αν τους διαμορφώσουν .. αεροστεγείς χώρους καπνίσματος εσωτερικά, ας πάνε εκεί. Δεν μπορώ να βλέπω όμως ανθρώπους μη καπνιστές να υποφέρουν και να υπομένουν, μην έχοντας άλλη επιλογή και ξέροντας ότι βρίσκονται στη χώρα της παρανομίας και της ατιμωρησίας και να μένω αδρανής. Και να υποφέρουν κυρίως από ανθρώπους αμόρφωτους, μέσα στο λαμπερό κενό των επώνυμων ρούχων τους, υποτίθεται πλούσιοι και σπουδαίοι που δεν μπορούν να σεβαστούν τα στοιχειώδη. Όσο μπορώ θα το παλεύω για αυτούς.
_