Ξάφνου εμφανίστηκες εμπρός μου
παρουσία απλή μα αξιοπρόσεκτη
το μειδίαμα σου και η κλειστή αγκαλιά σου
η έμφυτη ευγένεια που εξωτερίκευες
Η ευφυΐα σου χωρίς να γίνεσαι πολύπλοκη
το βάδισμά και το στήσιμό σου
η φινέτσα και το χαμόγελό σου
ξεχώριζες με διαφορά μέσα στο πλήθος
Βήματα, πότε αργά πότε επιταχυνόμενα
μπρος, πίσω ή στο πλάι, περιστροφές
γύρω από τον άξονά σου
τόση λεπτοκοπιά να αποκαλύπτουν
Ήταν στιγμές μονάχα όλα αυτά
νομοτελειακά και μόνο
κάποια στιγμή θα έπαυαν να υφίστανται
όμως οι μνήμες ανεξίτηλες κρατούν
Γρήγορα και αναπάντεχα
γλυκόπικρη η γεύση που σ’αφήνουν
μα σε ξυπνούν από το λήθαργό σου
στιγμές ζωής απλόχερα προσφέρουν
_
