‘Μικρές’ ή ‘μεγάλες’ απολαύσεις;

_
Μας έγνεφε καταφατικά όταν συμφωνούσε, διαχώριζε τη θέση του και ήταν ξεκάθαρος όταν είχε άλλη άποψη και συχνά ερχόταν σε έκρηξη όταν διαφωνούσε. Ήταν ένας πληθωρικός τύπος που σε καμιά περίπτωση δεν αγνοούσες.


'Μικρές' ή 'μεγάλες' απολαύσεις;

<< Σημασία έχουν τα μικρά πράγματα στην ζωή >>, άκουγε.
<< Φαντάσου τότε πώς τα πάμε στα μεγάλα >> έπαιρνες αμέσως την απάντησή του.
<< Οι μικρές χαρές κι απολαύσεις της >>, στην συνέχεια.
Αυτός κούναγε το κεφάλι, κοροϊδευτικά, μα όχι με περιφρόνηση.


Έχω ακούσει πάρα πολλούς να μιλούν για τις μικρές χαρές της ζωής και, αν και δε το πολυπίστευα στην αρχή, έχω αρχίσει να αναθεωρώ. Διαφωνούσα κυρίως γιατί στο μυαλό μου όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι χωρίς στόχους ή οράματα και το μόνο που τους ένοιαζε είναι να περνάνε καλά και .. πέρα βρέχει. Κάποιοι από αυτούς δικαιολογούσαν τη θέση τους με πιο .. εξεζητημένο τρόπο. - Εμείς είμαστε την Καβαφικής σχολής, λένε, που μετράει το ταξίδι και οι απολαύσεις στην πορεία σε ένα σκοπό.


Σημασία έχει να περνάς καλά

- Τι στόχους έχεις για τη φετινή χρονιά; - Σημασία έχει να περνάς καλά, μου απαντά. Από την έκφραση του προσώπου του μου φάνηκε πως εννοούσε ότι αυτός να περνάει καλά και οι υπόλοιποι ας πάνε να .. πορευτούν όπου θέλουν. Πολύ εγωκεντρική άποψη μου φάνηκε. Ίσως και καιροσκοπική, νομίζω πως αν δεν σχεδιάζεις λίγο το μέλλον σου θα αποβεί κακό σε βάρος σου σε βάθος χρόνου. Φτάσαμε στο σημείο εκείνοι που δουλεύουν πολύ, κοπιάζουν για κάτι να είναι τα κορόϊδα της ιστορίας, να ντρέπεσαι περίπου να μιλήσεις για την κοπιαστική δουλειά σου. Η ‘μαγκιά’ είναι να δουλεύεις λίγο, να ‘γλεντάς’ πολύ και να περνάς καλά. Ποιος τελικά έχει δίκιο; Πως ορίζεται η καλοπέραση και η ποιότητα ζωής; Ιδού το ερώτημα.



Η καθημερινότητα

Μια βέβαιη πραγματικότητα της ζωής είναι η επανάληψη. Ο ημερήσιος κύκλος, οι συνήθειες, οι ανάγκες μας, ακόμα και αυτή η αναπνοή μας επαναλαμβάνονται. Η τωρινή αναπνοή σε λίγα δεύτερα θα γίνει παρελθόν για να την διαδεχθεί η επόμενη. Το στιγμιαίο και το τωρινό είναι αυτά που έχουν αξία. Αν δεν συμφιλιωθούμε με αυτή, δεν τη δούμε θετικά, πόσες πιθανότητες έχουμε να απολαμβάνουμε; Η συνεχής αναβλητικότητα σε κάτι άλλο από το παρόν, οι συχνές αναφορές στο μέλλον, η αναμονή για κάτι έξω από το σήμερα, μήπως μας στερούν κάθε απόλαυση; Όπως και να το κάνουμε, η όμορφη ζωή μας είναι η όμορφη ρουτίνα μας.


Η αίσθηση πληρότητας στο τέλος της διαδρομής

Το ταξίδι μου στη Βενετία πριν τέσσερα χρόνια κράτησε τριάντα τέσσερις ώρες. Μία μέρα και δύο νύχτες εν πλω με μποφόρια και ταλαντεύσεις. Την τρίτη μέρα το πρωί, η θέα της Βενετίας εμπρός μας, αποζημίωνε όλους μας. Ήμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι αλλά πλήρεις. Η είσοδός μας στη μαγευτική πόλη άξιζε τον κόπο και οι ώρες πλεύσης ωχριούσαν μπροστά στην εικόνα. Το ταξίδι δεν ήταν απολαυστικό αλλά η εκπλήρωση του σκοπού μας έδωσε πολλαπλάσια χαρά. Αντίστοιχα αισθανόμαστε μετά από μία επίτευξη κάποιου στόχου ή ιδέας - ακόμα κι αν αυτή η αίσθηση διαρκεί μόνο μέρες, ίσως και ώρες, άλλες φορές ακόμα λιγότερο. Συναισθήματα σε κατακλύζουν τόσο που είναι αδύνατο να μπουν σε μία ζυγαριά - δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.



Και τα μικρά και τα μεγάλα

Ένας προπονητής είπε πρόσφατα όταν ρωτήθηκε για την κορυφαία ομάδα του τη φετινή χρονιά:

<< Από το ξεκίνημα της σεζόν είχαμε βάλει δύο στόχους. Να διασκεδάζουμε σε κάθε εμφάνιση και να δίνουμε όμορφο παιχνίδι. Και τους έχουμε πετύχει και τους δύο και αυτό μας χαροποιεί. Μέχρι το τέλος της σεζόν, οι στόχοι μας δεν πρόκειται να αλλάξουν. >>

Με βεβαιότητα επομένως δεν υφίσταται κανένας διαχωρισμός εδώ. Η απάντηση είναι σύνθεση και όχι αντίθεση. Δεν είμαι αχόρταγος, όμως τα θέλω όλα. Και στόχους να βάζω και να απολαμβάνω την καθημερινότητα. Και μπορώ καλύτερα να τα πετύχω μιας το ένα βοηθάει το άλλο.
_