"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

‘Μικρές’ ή ‘μεγάλες’ απολαύσεις;

_
Μας έγνεφε καταφατικά όταν συμφωνούσε, διαχώριζε τη θέση του και ήταν ξεκάθαρος όταν είχε άλλη άποψη και συχνά ερχόταν σε έκρηξη όταν διαφωνούσε. Ήταν ένας πληθωρικός τύπος που σε καμιά περίπτωση δεν αγνοούσες.


'Μικρές' ή 'μεγάλες' απολαύσεις;

<< Σημασία έχουν τα μικρά πράγματα στην ζωή >>, άκουγε.
<< Φαντάσου τότε πώς τα πάμε στα μεγάλα >> έπαιρνες αμέσως την απάντησή του.
<< Οι μικρές χαρές κι απολαύσεις της >>, στην συνέχεια.
Αυτός κούναγε το κεφάλι, κοροϊδευτικά, μα όχι με περιφρόνηση.


Έχω ακούσει πάρα πολλούς να μιλούν για τις μικρές χαρές της ζωής και, αν και δε το πολυπίστευα στην αρχή, έχω αρχίσει να αναθεωρώ. Διαφωνούσα κυρίως γιατί στο μυαλό μου όλοι αυτοί ήταν άνθρωποι χωρίς στόχους ή οράματα και το μόνο που τους ένοιαζε είναι να περνάνε καλά και .. πέρα βρέχει. Κάποιοι από αυτούς δικαιολογούσαν τη θέση τους με πιο .. εξεζητημένο τρόπο. - Εμείς είμαστε την Καβαφικής σχολής, λένε, που μετράει το ταξίδι και οι απολαύσεις στην πορεία σε ένα σκοπό.


Σημασία έχει να περνάς καλά

- Τι στόχους έχεις για τη φετινή χρονιά; - Σημασία έχει να περνάς καλά, μου απαντά. Από την έκφραση του προσώπου του μου φάνηκε πως εννοούσε ότι αυτός να περνάει καλά και οι υπόλοιποι ας πάνε να .. πορευτούν όπου θέλουν. Πολύ εγωκεντρική άποψη μου φάνηκε. Ίσως και καιροσκοπική, νομίζω πως αν δεν σχεδιάζεις λίγο το μέλλον σου θα αποβεί κακό σε βάρος σου σε βάθος χρόνου. Φτάσαμε στο σημείο εκείνοι που δουλεύουν πολύ, κοπιάζουν για κάτι να είναι τα κορόϊδα της ιστορίας, να ντρέπεσαι περίπου να μιλήσεις για την κοπιαστική δουλειά σου. Η ‘μαγκιά’ είναι να δουλεύεις λίγο, να ‘γλεντάς’ πολύ και να περνάς καλά. Ποιος τελικά έχει δίκιο; Πως ορίζεται η καλοπέραση και η ποιότητα ζωής; Ιδού το ερώτημα.



Η καθημερινότητα

Μια βέβαιη πραγματικότητα της ζωής είναι η επανάληψη. Ο ημερήσιος κύκλος, οι συνήθειες, οι ανάγκες μας, ακόμα και αυτή η αναπνοή μας επαναλαμβάνονται. Η τωρινή αναπνοή σε λίγα δεύτερα θα γίνει παρελθόν για να την διαδεχθεί η επόμενη. Το στιγμιαίο και το τωρινό είναι αυτά που έχουν αξία. Αν δεν συμφιλιωθούμε με αυτή, δεν τη δούμε θετικά, πόσες πιθανότητες έχουμε να απολαμβάνουμε; Η συνεχής αναβλητικότητα σε κάτι άλλο από το παρόν, οι συχνές αναφορές στο μέλλον, η αναμονή για κάτι έξω από το σήμερα, μήπως μας στερούν κάθε απόλαυση; Όπως και να το κάνουμε, η όμορφη ζωή μας είναι η όμορφη ρουτίνα μας.


Η αίσθηση πληρότητας στο τέλος της διαδρομής

Το ταξίδι μου στη Βενετία πριν τέσσερα χρόνια κράτησε τριάντα τέσσερις ώρες. Μία μέρα και δύο νύχτες εν πλω με μποφόρια και ταλαντεύσεις. Την τρίτη μέρα το πρωί, η θέα της Βενετίας εμπρός μας, αποζημίωνε όλους μας. Ήμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι αλλά πλήρεις. Η είσοδός μας στη μαγευτική πόλη άξιζε τον κόπο και οι ώρες πλεύσης ωχριούσαν μπροστά στην εικόνα. Το ταξίδι δεν ήταν απολαυστικό αλλά η εκπλήρωση του σκοπού μας έδωσε πολλαπλάσια χαρά. Αντίστοιχα αισθανόμαστε μετά από μία επίτευξη κάποιου στόχου ή ιδέας - ακόμα κι αν αυτή η αίσθηση διαρκεί μόνο μέρες, ίσως και ώρες, άλλες φορές ακόμα λιγότερο. Συναισθήματα σε κατακλύζουν τόσο που είναι αδύνατο να μπουν σε μία ζυγαριά - δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης.



Και τα μικρά και τα μεγάλα

Ένας προπονητής είπε πρόσφατα όταν ρωτήθηκε για την κορυφαία ομάδα του τη φετινή χρονιά:

<< Από το ξεκίνημα της σεζόν είχαμε βάλει δύο στόχους. Να διασκεδάζουμε σε κάθε εμφάνιση και να δίνουμε όμορφο παιχνίδι. Και τους έχουμε πετύχει και τους δύο και αυτό μας χαροποιεί. Μέχρι το τέλος της σεζόν, οι στόχοι μας δεν πρόκειται να αλλάξουν. >>

Με βεβαιότητα επομένως δεν υφίσταται κανένας διαχωρισμός εδώ. Η απάντηση είναι σύνθεση και όχι αντίθεση. Δεν είμαι αχόρταγος, όμως τα θέλω όλα. Και στόχους να βάζω και να απολαμβάνω την καθημερινότητα. Και μπορώ καλύτερα να τα πετύχω μιας το ένα βοηθάει το άλλο.
_

12 σχόλια:

Dimitra είπε...

Ωραίο το σημερινό σου post αγαπητέ museum! Πιο πολύ μου άρεσε αυτό το « η όμορφη ζωή μας είναι η όμορφη ρουτίνα μας.» Γιατί αν δεν περνάμε καλά την κάθε μέρα, όσες διακοπές και αργίες και αν έχουμε δεν μπορούμε να είμαστε χαρούμενοι.

museum είπε...

@ Dimitra

Δήμητρα, αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Η καθημερινότητα καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας και την πληρότητα. Με μια διαφορά όμως ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι συνολικών οραμάτων και σκοπών που έχουμε βάλει στη ζωή που προσπαθούν έτσι να της προσδώσουν ένα νόημα.

Σε ευχαριστώ!

Silia είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση . Όλα τακτοποιημένα με την απαράμιλλη πάντα αισθητική σου .
Θα μείνω λίγο στα λόγια του ...προπονητή , ... τού τέλους . Ας γίνει αυτό που είπε ο άνθρωπος αυτός ,ο πιο μεγάλος μας "στόχος" διαχρονικά (ελαφρά παραφρασμένο):
"Μέχρι το τέλος της σεζόν(της όποιας "σεζόν" ... με την ευρεία έννοια του όρου) , οι στόχοι μας ΝΑ ΜΗΝ αλλάξουν" .
Καλή σου μέρα Δημήτρη .

Maria Tzirita είπε...

Πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου αυτή, που κατά κάποιο τρόπο ταιριάζει απόλυτα με το περιεχόμενο του νέου μου βιβλίου! Αρκεί να σου πω πως αντί προλόγου, έχω γράψει τα λόγια του Jim Morisson:
"Όλη μας τη ζωή ιδρώνουμε και κάνουμε οικονομίες, ένα τάφο για να χτίσουμε που θα μας καταπιεί"...
Σε φιλώ!

Lilith είπε...

Το να ζεις την κάθε μέρα της ζωής σου όπως πρέπει - να είσαι δηλαδή ΕΚΕΙ στις στιγμές της και να μην είσαι απών - για μένα είναι ο μεγαλύτερος στόχος. :)

Καλησπέρα!

museum είπε...

@ Silia

Αγαπητή Άννα, συμφωνώ κι εγώ πως τα λόγια του προπονητή μπορούν να αποδώσουν το πνεύμα μου και να συνοψίσουν τις απόψεις μου στο post αυτό. Κι εσύ σωστά έρχεσαι να επεκτείνεις τα λόγια του: Το νόημα κρύβεται σε μία συνεχή προσπάθεια να φτάσουμε σε ένα στόχο μαζί με την απόλαυση της ίδιας της διαδικασίας!

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Φιλιά.

museum είπε...

@ Maria Tzirita

Μαρία μου, η φράση του Morisson κρύβει πολλή αλήθεια και, αν και δεν συμφωνώ πλήρως, χτυπά το καμπανάκι σε ανθρώπους που ξεχνούν να ζήσουν πραγματικά και προσπερνούν απλά.
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ανάρτησή μου, τα λόγια σου τα εκτιμώ! Φιλιά.

museum είπε...

@ Lilith

Είναι σωστό αυτό, μιας και το παρόν είναι το μόνο που υπάρχει, το παρελθόν έχει φύγει και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Βέβαια η άποψη μου εδώ είναι: «ζω το παρόν και χτίζω το μέλλον» σε μία απόλυτη σχέση ισορροπίας. Έτσι και το παρόν ζω καλύτερα και το μέλλον προετοιμάζω για μένα και τους άλλους.

Να είσαι καλά!

Andreas είπε...

Θα κρατήσω τη φράση στην αρχή. << Φαντάσου τότε πώς τα πάμε στα μεγάλα >>. Πάρα πολλοί κοιτούν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Ότι φάμε και ότι πιούμε και όταν ξημερώσει η επόμενη μέρα ξυπόλητοι στα αγκάθια. Σαν την οικονομία της Ελλάδας που μας έφαγε η νοοτροπία του να περνάμε καλά και πέρα βρέχει. Δεν μας μέλλει τίποτα ούτε οι άλλοι ούτε το αύριο.

museum είπε...

@ Andreas

Έχεις δίκιο Αντρέα και αυτή η στάση ζωής από πολλούς νεοέλληνες είναι η διαστρεβλωμένη εικόνα της ωραίας καθημερινότητας. Είναι μία επιφανειακή θεώρηση, καιροσκοπική και συνήθως χωρίς να μας νοιάζει ο άλλος παρά μόνο ο εαυτός μας και το άκοπο ξόδεμα πόρων χωρίς πολλή σκέψη.

ΦΩΦΩ είπε...

Γεια και καλησπέρα σου Δημήτρη!

Έχω πολύ καιρό να γράψω κάτι εδώ λόγω μαθημάτων, εξετάσεων και μάλλον επίσης επειδή κάπως με πιάνει η μελαγχολία για κάποια πράγματα στην καθημερινότητά μου και στην προσωπική μου ζωή και να που διάβασα τώρα αυτό το όμορφο κειμενάκι σου (όπως πάντα γραμμένο με φιλοσοφία, σκέψη και τον δικό σου τρόπο...) το οποίο με «ξύπνησε» και μου δίνει την ευκαιρία να πω κι εγώ κάτι πάνω σε αυτό το θέμα...

Για να πω την αλήθεια, από τότε που είμαι στην Ελλάδα έχω ακούσει αρκετές φορές αυτή την φράση «να περνάω / να περνάμε καλά» και ποτέ δεν κατάλαβα την ουσία της επειδή πιστεύω δεν με εκφράζει σαν άτομο όυτε σαν κοπέλα και γενικά με κάνει να νιώθω ξένη και σε λάθος τόπο... Αυτό το «να περνάω καλά» είναι ένας από τους λόγους που κατά στιγμές με κάνει να μελαγχολώ... Αν κάποιος με ρωτούσε να εξηγήσω την σημασία αυτής της έκφρασης, θα είχα πολές δυσκολίες να την ερμηνεύσω και να της δώσω νόημα... Δεν ξέρω γιατί.... Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι εγώ μάλλον εννοώ κάτι διαφορετικό, ότι έχω μια άλλη εικόνα στο μυαλό μου ή ότι για μένα το «να περνάω καλά» είναι περιορισμένο σε πολύ λίγα και πολύ ορισμένα, απλά πράγματα. Δεν είμαι γενικά αρνητικό ή μελαγχολικό άτομο ούτε βαριέμαι τη ζωή μου αλλά δεν νιώθω την ανάγκη να «περνάω καλά» με οποιοδήποτε κόστος, να σπαταλάω χρόνο με άτομα που ξέρω καλά ότι σήμερα με γνωρίζουν κι αύριο θα μου γυρίσουν την πλάτη, να μη μου καίγεται καρφί για κανέναν ή να γλεντάω την στιγμή και να μη σκεύτομαι το αύριο... Δεν λειτουργώ έτσι, δεν μπορώ να λειτουργήσω έτσι και γι’αυτό όταν κάποιοι άλλοι «περνάνε καλά», εγώ νιώθω το απόλυτο κενό... αμηχανία, δεν καταλαβαίνω αυτό που συμβαίνει γύρω μου...

Και μένα όμως μου αρέσει «να περνάω καλά»... να γελάω όταν κάποιος λέει ένα τρελό ανέκδοτο... να στέκομαι στο παράθυρο και να ακούω και να βλέπω την βροχή να πεύτει ενώ γύρω μου είναι σιωπή... να γεύομαι ένα φαγητό ή ένα γλυκό του οποίου η γεύση ή το άρωμα με ταξιδεύει πίσω σε μια ευτυχισμένη στιγμή... να σταματάω για μόνο μια στιγμιούλα να αναπνέω επειδή «έπιασα» τον γάτο της γειτονιάς μας (υπάρχει πραγματικά! είναι αδέσποτος, όμορφος γαλαζογκρίζος με πράσινα έξυπνα μάτια και όταν θέλει με αφήνει να του χαϊδεύω το κεφαλάκι του) να κοιμάται πάνω στην σκεπή του αυτοκινήτου επειδή εκεί τον ζεσταίνει ο ήλιος... να ακούω ένα όμορφο τραγούδι που μου θυμίζει ένα αγαπημένο μου άτομο που μου λείπει πολύ... να χαίρομαι για ένα μήνυμα ή ένα γράμμα από κάποιον επειδή δεν με ξεχνάει... να πηγαίνω βόλτα τον φθινόπωρο και να θροΐζουν τα φύλλα που έχουν πέσει στο έδαφος... να κουλουριάζομαι στον καναπέ με μία κούπα ζεστό τσάι.... να μου λέει κάποιος ότι με αγαπάει και να αισθάνομαι μια ζεστή αγκαλιά... Μικρές πολύτιμες στιγμές που δίνουν νόημα στην υπαρξή μου... λίγες αλλά έντονες κι όμορφες στιγμές ευτυχίας και ουσίας που με γεμίζουν, με ανακουφίζουν και με προστατεύουν από το να χάσω τον εαυτό μου. Αυτές οι μικρές τρυφερές στιγμές που έρχονται χωρίς προειδοποίηση και αγκίζουν την ψυχή μου σαν ένα παιδάκι ντροπαλό... αυτές με κάνουν να αντέχω και να συνεχίζω. Ναι! Μου αρέσει να περνάω καλά και οι λεγόμενες μικρές απολαύσεις είναι η δικιά μου πολυτέλεια και δεν θέλω να τις αντικαταστήσω με τίποτα άλλο....

museum είπε...

@ ΦΩΦΩ

Φωφώ, τι μπορώ να προσθέσω σε όλα αυτά; Με καλύπτεις πλήρως και τα δικαιολογείς με έναν πειστικό τρόπο που λίγοι θα διαφωνούσαν. Αυτές οι όμορφες στιγμές που αναφέρεις και δίνουν χρώμα στη ζωή μας, ίσως να μην είναι και τόσο μικρές. Αν κάποιος τις σκεφτεί παραπάνω, μιλούν για την ομορφιά της ζωής που απλόχερα μας δίνεται και συχνά οι άνθρωποι προσπερνούν. Αν τις φιλοσοφήσεις, βγάζουν μία ολόκληρη θεώρηση της ζωής και όχι μόνο στενά αυτές τις στιγμές.

Όσο αφορά το άλλο σκέλος που γράφεις για αυτούς που λένε να περνάμε καλά, συμφωνώ ότι είναι μία πολύ επιφανειακή θεώρηση και μια .. χαζοχαρούμενη κατάσταση εκτός από όλα τα άλλα (εγωισμός, καιροσκοπισμός, φόρτωμα στους άλλους και ξόδεμα των κόπων τους κλπ).

Επομένως, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το νόημα και για σένα είναι οι μικρές απολαύσεις αλλά και οι μεγάλες μιας και δεν σε νοιάζει να ‘περνάς καλά’ σήμερα και μόνο εσύ αλλά να χτίζεις και το μέλλον και να σκέφτεσαι λίγο περισσότερο από την επιφάνεια. Και όλα αυτά προϋποθέτουν στόχους.

Μια καλημέρα να έχεις, σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου!