Μου έστειλε πρόσφατα η φίλη μου η Λύδια το παρακάτω κείμενο που αν θυμάμαι καλά το είχε δημοσιεύσει και η Άννα –Σίλια πριν ένα χρόνο περίπου. Χαριτωμένο γραπτό αν και δεν συμφωνώ και με όλα από αυτά. Με την .. άδειά τους, το επαναδημοσιεύω:
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία, της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε :
"Τι είναι κρυφτό?"
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια - την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα - να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν :
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,
η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ένα, δυο, τρία άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου ο οποίος με τη δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι' αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί...
1000... μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει κα τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά - σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα...
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα, του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει...
_
14 σχόλια:
Αγαπητέ museum, πολύ ωραίο το κειμενάκι που ανάρτησες για τα συναισθήματα και τον Έρωτα. Πολύ ανάλαφρο και χαριτωμένο και θα συμφωνήσω ότι ο έρωτας μας οδηγεί να κάνουμε τρέλες που δεν φανταζόμασταν όταν δεν είμαστε ερωτευμένοι. Ο έρωτας είναι τρελός αλλά και τυφλός.
Καλό σου απόγευμα!
Museum θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι χαριτωμένο κείμενο αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ επιφανειακό. Υπάρχουν ένα σωρό άλλα συναισθήματα που δεν τα αναφέρει καθόλου όπως είναι η αγάπη, η συντροφικότητα και άλλα πολλά.
Καλησπέρα Museum,
Είναι όντως πολύ χαριτωμένο το κείμενάκι αυτό και το βρίσκω πολύ έξυπνο σε πολλά σημεία..!Όπως στο "Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν".Μου θύμισε ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκη που είχα διαβάσει που μου άρεσε πάρα πολύ...:
ΤΟ ΝΗΣΙ
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα
συναισθήματα. Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα». Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος. «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία. Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.«Λύπη άφησέ με να
έρθω μαζί σου». «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη. Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!». Ήταν ένας
πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος
έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση: «Γνώση, ποιος με βοήθησε»; «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση. «Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;» Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε: «Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο
μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...»
Μάνος Χατζιδάκης
@ Dimitra
Για αυτό ακριβώς το λόγο ανέβασα το κείμενο Δήμητρα, μιας και το βρήκα ανάλαφρο και διασκεδαστικό. Μου άρεσε που περιγράφει έννοιες και συναισθήματα σαν πρόσωπα που κινούνται ανάμεσά μας με συμπεριφορές ανάλογες με τις έννοιες που εικονοποιούν.
Σε ευχαριστώ!
@ Andreas
Αντρέα, η αγάπη, το κορυφαίο συναίσθημα, ο σεβασμός, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και άλλα σημαντικά δεν αναφέρονται εδώ για αυτό χαρακτηρίζω το κείμενο απλά χαριτωμένο. Και προφανώς δεν ήθελα να εμβαθύνω παραπάνω που το ανέβασα.
@ Popi
Πόπη σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και βέβαια για το πεζό του Χατζηδάκι που μου άφησες!
Το πεζό αυτό καλύπτει μία πλειάδα συναισθημάτων, έρχεται για να συμπληρώσει τα όποια τυχόν κενά του post και μιλάει για το κορυφαίο συναίσθημα. Επίσης δεν είναι τόσο επιφανειακό μιας και εξετάζει το θέμα του χρόνου και της εμβάθυνσης σε αυτόν για να μας γίνει συνείδηση η αξία του υπέρτατου συναισθήματος της Αγάπης!
Να είσαι καλά!
Ο Έρωτας , είναι ζόρικος , χωρίς μια δόση (έστω) τρέλας …
Και μάλλον η Τρέλλα το έχει νοιώσει αυτό , και γι αυτό επιμένει , χιλιάδες χρόνια τώρα , να μένει στο κατόπι του , τάχα μου λόγω … ενοχών που έγινε αιτία να τον πληγώσει …
Καλέ , πληγώνεται αυτός ;…. Μπα !… εμάς μόνο πληγώνει …
--------------------------
"Να είσαι καλά και να επιδιώκεις πάντα το καλό" , μου είχες πει τότε . Το ίδιο έχω να σου πω κι εγώ , τώρα . Γιατί είσαι ένας άνθρωπος πλασμένος για το καλό και νοιώθω πολύ τυχερή που σε γνώρισα .
Δίκιο έχει η Σίλια!
Μου φαίνεται ότι αφορμή έψαχναν αυτοί οι δύο για να είναι μαζί...
Έρωτας και Τρέλλα...
Can't have the one without the other. :)
Καλησπέρα!
Η Τρέλα του Έρωτα, τρελά ερωτευμένος-η λέμε συνήθως στην αρχή καποια σχέσης. Αλίμονο αν δεν υπήρχε τρέλα στον έρωτα, πως αλλιώς εμείς οι γυναίκες τους "βατράχους"θα τους βλέπαμε με τα μάτια του έρωτα "πρίγκηπες" και ας γινόντουσαν μετά με το πέρασμα του χρόνου πάλι "βατράχια"?
Συμφωνώ με την Δήμητρα, ο έρωτας είναι τρελός, τυφλός αλλά και κουφός!
Καλό Βράδυ!
@ silia
Άννα, δεν είναι κάπως δύσκολο να ερωτευτεί κανείς αν σκέφτεται ορθολογικά, κολλημένος στις συμβατότητες, στα πρέπει ή τα καθωσπρέπει; Χρειάζεται να ξεφύγει λιγάκι, να βάλει λίγο 'τρέλα' μέσα του. Έπειτα, όταν μπούμε μέσα του, είναι τέτοιες οι αυξομειώσεις του, οι επιρροές του στην διάθεσή μας, που πώς να τον πάρει κανείς στα σοβαρά; Θέλει τρέλα για να τον βιώσεις.
Το απόφθεγμα που αναφέρεις το είπε ένας καλός μου δάσκαλος. Όσο για τα λόγια σου για μένα, ένα βαθύ ευχαριστώ δεν θα ήταν αρκετό. Να είσαι πάντα καλά!
@ Lilith
Ναι, ο Έρωτας δεν μπορεί να μην έχει το παράλογο με τις απότομες αυξομειώσεις της διάθεσής μας, μία πρωτόγνωρη διάθεση για δράσεις, μας τυφλώνει στο να μην βλέπουμε τον υπόλοιπο κόσμο εκτός από αυτόν ή αυτήν που ερωτευόμαστε. Είναι καλοδεχούμενη όμως αυτή τρέλα του γιατί δίχως αυτή θα υπήρχαμε απλά.
Σε ευχαριστώ!
@ efi
Έφη, ναι, συνήθως ο έρωτας υπάρχει στην αρχή μίας σχέσης. Μπορεί όμως να υπάρχει και μετά, συνεχώς ή σε στιγμές, που είναι τόσο σπουδαίες ώστε να γεμίζουν την υπόλοιπη ζωή μας. Υπάρχουν και σχέσεις που δεν έχουν καθόλου έρωτα ή μόνο ελάχιστα.
Για το κουφός πάντως δεν το κατάλαβα :) Ευχαριστώ για το σχόλιο!
Museum, o Έρωτας είναι και κουφός, κατά την γνώμη μου, γιατί ότι μας λέει ο άλλος δεν τον ακούμε, ακούμε μόνο αυτά που θέλουμε να ακούσουμε, τα λόγια έρωτα που μας λέει!
Καλό απόγευμα!
@ efi
Έφη κατάλαβα τι λες! Εννοείς μία γνωριμία πριν από μία επιθυμητή σχέση που ακούμε αυτά που θέλουμε και ίσως να βγάζουμε άλλα συμπεράσματα. Αυτό δεν είναι έρωτας ή τουλάχιστον είναι μονόπλευρος και πρόσκαιρος αν τα λόγια αυτά δεν είναι αληθινά.
Καλό βράδυ
Δημοσίευση σχολίου