Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις – Κινούμενοι έλεγχοι

_
Η μικρή μου πολιτεία είναι πρότυπο ρυμοτομίας. Δρόμοι οριζόντιοι και κάθετοι, μπορεί να κοιτάξεις ευθεία όσο φτάνει η έκταση του βλέμματος σου μέχρι να τμηθούν οι παράλληλες ευθείες του δρόμου, ως το σημείο φυγής. Η χάραξη είναι κάτι το εξαιρετικό που σπάνια συναντιέται σε δεκάδες πόλεις που πηγαίνουμε στην Ευρώπη.


Το κυκλοφοριακό όμως μας πληγώνει και η ρύπανση, σαν συνεπακόλουθο, το ίδιο. Δύο, τρεις παράλληλες είσοδοι και έξοδοι σε κάθε κατεύθυνση, είναι βλέπετε και η θάλασσα από τα δυτικά και το βουνό από την άλλη, που περιορίζουν την πόλη - πώς γίνεται να χαράξεις δακτύλιο; Η Πάτρα σχεδιάστηκε για δεκάδες χιλιάδων κατοίκων και σήμερα φιλοξενεί τους τριπλάσιους: πάνω από διακόσιες χιλιάδες μαζί με τα περίχωρα. Όσο για τους δείκτες της ρύπανσης, αυτοί είναι από τους μεγαλύτερους στην χώρα και παραπέρα.

Την ίδια στιγμή που οι επικεφαλής των δημοτικών αρχών και η τροχαία αδυνατούν να εφαρμόσουν κάποια από τα ομολογουμένως σωστά σχέδιά τους, οι κάτοικοι – οδηγοί διαμαρτύρονται αδυνατώντας παράλληλα να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα και να περιορίσουν την άσκοπη χρήση του ΙΧ στην πόλη. Ουσιαστικά οι συντριπτικά υπεύθυνοι που είναι οι πολίτες, ο καθένας μας ξεχωριστά, ποιούν την νήσσα (κάνουν την πάπια) και κοιτάζουν το στενό ατομικό τους συμφέρον, που με την κοντόφθαλμη, επιπόλαιη ματιά του γυρνάει σαν μπούμερανγκ στους ίδιους.


Σκέφτεται ο άλλος “Θα πάρω το αμάξι μου και θα το διπλοπαρκάρω όπου γουστάρω, ο κόσμος να χαλάσει, δεν είμαι κορόιδο να περπατώ. Θα μοστράρω το νέο μου τζιπ (που είναι η προέκταση του .. φαλλού μου, γιατί ξέρετε τελευταία δεν έχω .. επιτυχίες). Ο κόσμος να καίγεται αυτό θα κάνω, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; αφού δεν έχουμε δρόμους, δεν έχουμε τροχαία ή δημοτική αστυνομία;” Άλλωστε “ μισό λεπτό μόνο, φεύγω αμέσως, μην κάνετε έτσι.”

Δείτε την κουτοπονηριά και την ηλιθιότητα του νεοέλληνα, συγγνώμη, ήμουν πολύ ήπιος κι ευγενικός, την .. καφρίλα ήθελα να πω. Ενώ έχει τις επιλογές του: να πάρει αστικό λεωφορείο, να πάρει ταξί, να παρκάρει το ΙΧ του μερικά μέτρα παρακάτω, να πληρώσει για ελεγχόμενη στάθμευση, να πληρώσει πάρκινγκ, να έρθει με τα πόδια, να σταθμεύσει στα περιφερειακά πάρκινγκ και μετά να πάρει την δωρεάν συγκοινωνία.. Επτά μετρήσατε; Να γράψω κι άλλες; Άστο καλύτερα, πάμ’ παρακάτω.

Σε κάθε παρτίδα σκάκι όμως, όσο δύσκολη κι αν είναι, υπάρχει διέξοδος νίκης. Η Δημοτική μας αρχή, άσχετα με τα αρνητικά της που ασφαλώς μπορείς να καταγράψεις, έκανε μία κίνηση ματ. Μία λύση που έχει δοκιμαστεί σε άλλες πόλεις με επιτυχία: Κορύνες κατά μήκος των κεντρικών δρόμων που να τους χωρίζουν σε δύο ή σε τρεις παράλληλες λωρίδες.

Κίνηση ματ 1: Οι ελιγμοί απαγορεύονται κι επομένως η διπλοστάθμευση.
Κίνηση ματ 2: Τα κενά υπάρχουν μόνο στις διασταυρώσεις και επιτρέπουν τους απολύτους απαραίτητους ελιγμούς.
Κίνηση ματ 3: Οι κορύνες είναι ελαστικές ώστε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (σεισμός, πυρκαγιά) να μην εγκλωβίζουν την πορεία των τροχοφόρων.

Το σημαντικότερο όμως είναι πως μετατοπίζουν την ευθύνη στους ίδιους τους οδηγούς με τρόπο ώστε αν κάποιος παρανομήσει να ξεσηκώσει την μήνη των άλλων, αφού η κίνηση των οχημάτων θα σταματούσε.


Το μέτρο συνάντησε την αντίδραση των οργανωμένων μικροσυμφερόντων των λίγων, που μιλούσαν για τον δήθεν μαρασμό των εμπόρων και καταστηματαρχών του κέντρου. Λίγες βδομάδες ήταν αρκετές για να αποδεχθεί το μέτρο σχεδόν η ολότητα των κατοίκων. Ακόμα και οι ίδιοι οι λίγοι που ‘ενοχλήθηκαν’ ίσως να κατάλαβαν πως το μέτρο θα αποβεί ωφέλιμο και για τους ίδιους σε σύντομο χρόνο.

Η διαφορά είναι τεράστια σε οδούς που στήθηκαν οι κορύνες. Μία διάσχιση 20 λεπτών έχει σήμερα μειωθεί σε 5-7 λεπτά. Μάλιστα, αν ενταθεί η αστυνόμευση για την πλήρη τήρηση του μέτρου αναμένεται επιπλέον μείωση του χρόνου – μαζί και με την μείωση της κυκλοφορίας αφού πολλοί πλέον θα παίρνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Αναμένουμε την εφαρμογή της λύσης στους περισσότερους δρόμους της πόλης που είναι εφικτό, οι οποίοι δυστυχώς δείχνουν σήμερα εικόνα χωριού του αναπτυσσόμενου κόσμου στην δεκαετία του 70 όπου ο καθένας άφηνε όπου του κάπνιζε το αμάξι του ωσάν να βρίσκεται στο σοκάκι του χωριού του, ο .. νεο-βλάχος που θέλει και να αστικοποιηθεί, τρομάρα του. Μακάρι να επεκταθεί η λύση, χρειάζεται όμως να προσπαθήσουμε και ο καθένας ξεχωριστά και η πόλη μας θα πλησιάσει ένα αστικό παράδεισο. Δύσκολο; Για να δούμε.
_