"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Μετανάστες: Πραγματικότητα και Ανθρωπισμός

.
Οι συζητήσεις για το μεταναστευτικό ζήτημα, των εξ ανατολάς ορμόμενων στην πλειονότητά τους, βουίζουν στα αυτιά μας, το λέμε και το εννοούμε. Γιατί μόνο ως θόρυβος θα μπορούσαν να εκληφθούν οι όποιες ατέρμονες συνομιλίες, αερολογίες χωρίς ουσιαστικό όφελος για τους διαμένοντες στην πολιτεία μας, ντόπιους ή επισκέπτες. Η δράση της αδράνειας το πιο χαρακτηριστικό και αναφερόμαστε στους έχοντες κρατικές αρμοδιότητες και θέσεις ευθύνης στην περιοχή και ευρύτερα. Αλλά και συχνά σε πολλούς κατοίκους, που, ανένδοτοι, δεν θέλουν να τους βλέπουν σε απόσταση μικρότερη των .. πέντε χιλιομέτρων.

Προσπάθειες γίνονται, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Κινήσεις πολιτών ή μεμονωμένες δράσεις για την προμήθεια τροφής και ρουχισμού, πρωτοβουλίες οργανώσεων για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα και η εκκλησία έχει συμβάλει αρκετά μέσα από την οργάνωση παροχής συσσιτίων σε εβδομαδιαία βάση – που όμως δεν επαρκούν για να καλύψουν τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων.


Το θέμα διογκώνεται με το πέρασμα του χρόνου και τείνει να γίνει δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Ιδίως όταν οι κατοικούντες στην δυτικότερη πλευρά της γηραιάς ηπείρου κωφεύουν και απλά “ποιούν την νήσσα” αφήνοντας την ψωροκώσταινα των έντεκα εκατομμυρίων, την ήδη υπερφορτωμένη από μετανάστες να λύσει το πρόβλημα. Λες και η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης. Φανταστείτε ας πούμε να αντιμετώπιζαν πρόβλημα τα σύνορά μας και εμείς να αγναντεύαμε ωσάν βολεμένοι και αποστασιοποιημένοι. Ίσιοι στις υποχρεώσεις, στη φορολογία, τις ντιρεκτίβες από καιρό σε καιρό - από δικαιώματα σαν λαός πώς τα πάμε αλήθεια; Όχι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εδώ ο βαθμός είναι υψηλός. Καίτοι σχετικά νεόκοποι στην υποδοχή του διαφορετικού, έχουμε δείξει πως αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους, οι πολλοί από εμάς. Δεν μας πειράζουν. Αλλά ..


Η κατάσταση έχει δραματικά επιδεινωθεί σε δύο συνιστώσες. Πρώτα από όλα, δεν μπορεί να ελεγχθεί η εισροή παράνομων μεταναστών από τα ανατολικά μας σύνορα και ακόμα οι τρόποι που το θέμα των ήδη υπαρχόντων θα επιλυθεί δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Το .. αστείο της υπόθεσης είναι πως ούτε οι ίδιοι οι “επισκέπτες” της πόλης μου, που είναι η πύλη της χώρας προς τη δύση θέλουν να παραμείνουν. Ίσως γιατί πιστεύουν πως δικαιούνται ή μπορούν να καταφέρουν μία καλύτερη ζωή προς δυσμάς.

Παραλογισμός; Ίσως να είναι κι έτσι, το βέβαιο της υπόθεσης μοιάζει πως ο καθένας σκέφτεται τον εαυτό του έστω και αν η μετάθεση του προβλήματος θα χτυπήσει γρήγορα τον ίδιο. Ο κάτοικοι επειδή δεν τους θέλουν ούτε σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και είναι ανένδοτοι σε όποια συζήτηση – εδώ δίνω δίκαιο σε όσους συμβιώνουν μαζί τους στις ίδιες γειτονιές δίπλα από τα σπίτια τους, και κινδυνεύουν από τη μη τήρηση κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Οι τοπικές αρχές γιατί φοβούνται το λεγόμενο πολιτικό κόστος και στέκονται αδρανείς να τους τα λύσει όλα το κεντρικό κράτος.
Η κεντρική εξουσία πελαγωμένη σε μία πλειάδα προβλημάτων δεν ξέρει με τι να πρωτοασχοληθεί κι έχει χάσει το μπούσουλα.


Μία προσωρινή αλλά ικανοποιητική επίλυση θα ήταν η ταχεία δημιουργία καταυλισμού προσφύγων με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής – μέσα από τοπικές πρωτοβουλίες του δήμου της νομαρχίας ή της περιφέρειας. Είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Ας συνειδητοποιήσουν όλοι κι εμείς μαζί πως είναι ένα φλέγον ζήτημα που χρήζει άμεσου χειρισμού. Μόνο ίσως τότε θα αμβλυνθούν ή αντιμετωπιστούν η πείνα, η εξαθλίωση και η ασφάλεια όλων και παράλληλα θα εξασφαλιστεί μία ελάχιστη αξιοπρέπεια σε αυτούς του ανθρώπους. Πιστεύουμε πως η δημιουργία καταυλισμού είναι επιβεβλημένη.

Οι απλοί πολίτες έχουν ήδη έμπρακτα αποδείξει την γενναιοδωρία τους - ακόμα και εκείνοι που του έχουν στις γειτονιές τους έχουν δείξει μεγάλη ανεκτικότητα. Είναι καιρός έπειτα το θέμα να ‘ανέβει’ στα επίπεδα της κεντρικής εξουσίας, να προωθηθεί στα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα και να αντιμετωπιστεί συνολικά και για όλους σαν ομάδα.


Ο ανθρωπιστικές ευαισθησίες γίνεται να συνυπάρξουν αρμονικά με βιώσιμες λύσεις. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι είμαστε και μέλη μίας οργανωμένης κοινωνίας και όχι απλά μεμονωμένα άτομα. Πέρα από διαπιστώσεις και κατηγόριες, δίχως αυτόματη, ανακλαστική διαφωνία και άρνηση σε οποιοδήποτε διάλογο, ας σκεφτούμε λίγο συνετά κι έξυπνα και όλα θα καλυτερέψουν.


Άλλωστε, όλοι παιδιά ενός Θεού είμαστε - δεν υπάρχουν άλλοι που ανήκουν σε έναν κατώτερο και άλλοι σε έναν καλύτερο. Και επειδή η ιστορία των ανθρώπων, κύκλους μπορεί να κάνει, και στην θέση αυτών των μεταναστών θα έρθουν άλλοι στην θέση τους, ποιος ξέρει;
.

32 σχόλια:

Kostas είπε...

Αγαπητέ museum. Καυτό και επίκαιρο το θέμα που διάλεξες να γράψεις. Το προσεγγίζεις με ανθρωπιστική σκοπιά και αυτό είναι καλό. Αν και θεωρώ πως υπάρχουν πολλά προβλήματα και για τους ντόπιους που δεν πείραξαν κανέναν στην πόλη τους.

Το θέμα είναι πολύ μεγάλο και μακάρι να βρούμε όλοι μαζί μία λύση!

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος γιατί ο αριθμός των λαθρομεταναστών αυξάνει πολύ γρήγορα και οι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι δεν αναλαμβάνουν καμία πρωτοβουλία. Δεν είμαι αισιόδοξος γιατί αργότερα αυτοί οι άνθρωποι, επειδή είναι εξαθλιωμένοι θα γίνονται όλο και πιο επιθετικοί.

Ανδρέας Σ.

museum είπε...

@ Kostas

Φίλε Κώστα, αν βλέπουμε την άσχημη πλευρά των πραγμάτων, μου φαίνεται πως είναι δυσκολότερο να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης. Βέβαια δεν είναι και καλό να αγνοούμε τα προβλήματα μα να τα επισημαίνουμε, να τα εξηγούμε και, βρίσκοντας τις αιτίες τους, να δίνουμε ουσιαστικές απαντήσεις.

Καλή σου μέρα.

museum είπε...

@ Ανώνυμος - Ανδρέας

Αγαπητέ Ανδρέα, έχω ακούσει από ανθρώπους στην πόλη για τέτοιες συμπεριφορές αν και προσωπικά δεν έχω διαπιστώσει κάτι. Σαφώς και η εξαθλίωση έχει απρόβλεπτα αποτελέσματα και πρέπει να προσεχθεί. Συμφωνώ για τα περί έλλειψης πρωτοβουλιών της πολιτείας.

Καλημέρα.

ΦΩΦΩ είπε...

Γεια σου museum και πάλι μετά από (αρκετό) καιρό!

Χμμμμ... χαίρομαι που έγραψες γι'αυτό το πολύπλοκο θέμα. Χαίρομαι που έγραψες γι'αυτο επειδή όπως σίγουρα θα θυμάσαι, σε προηγούμενο κείμενό σου εδώ το είχαμε συζητήσει κατά κάποιο τρόπο (δηλαδή σου είχα πει ότι θα ήταν ένα ωραίο θέμα για το blog σου χα χα χα!). Θα επιστρέψω αργότερα με ένα δικό μου σχόλιο!! Παιδί κι εγώ (ελλήνων) μεταναστών (της Γερμανίας του 60)... οπότε αισθάνομαι την ανάγκη να πω κάτι πάνω σ'όλα αυτά.

See you later, να είσαι καλά!

museum είπε...

@ ΦΩΦΩ

Γεια σου Φωφώ και πάλι! Καλώς ήρθες και πάλι στην ηλεκτρονική μου γωνιά. Το θέμα είναι επίκαιρο, καυτό θα έλεγα ειδικά στην Πάτρα που όλοι σχεδόν θέλουν να επιβιβαστούν στα πλοία για την Ιταλία. Προφανώς αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν χαρτιά, ο όρος μπήκε μόνο και μόνο για να μην τους ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους. Ο δικοί σου πήγαν στη Γερμανία, νόμιμα, να δουλέψουν, τίμησαν τη χώρα που τους φιλοξένησε και πρόσφεραν στον νέο τόπο τους.

Αναμένω ανυπόμονα την ανταπόκρισή σου!

Unknown είπε...

Καλησπέρα museum.

Πολλές φορές έχω γράψει κι έχω πει τις απόψεις μου, που είναι σε γενικές γραμμές κατά των συνόρων των χωρών και υπέρ της διατήρησης της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των λαών και της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ τους (νομίζω "διεθνιστής" το λένε κάποιοι).

Συνεπώς αν και ο ρατσισμός υπάρχει μέσα μας, αλλά και σε όλους τους λαούς, και μόνο σαν σκέψη ότι μπορώ να ταξιδεύω ελεύθερα ή ακόμα και να δουλεύω σε όλες της χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, το θεωρώ πολύ σημαντική εξέλιξη!

Έχω ακούσει (κι έχω δει) πόσο τραγική είναι η κατάσταση με τους μετανάστες και τους λαθρομετανάστες, ιδιαίτερα στην Πάτρα... Οργή, συμπόνια, λύπηση, φόβος, μπερδεμένα συναισθήματα για την κατάσταση και τους ανθρώπους αυτούς... όλα μαζί καταλήγουν σε απόλυτη θλίψη! Θλίψη για την κατάντια τους και για την κατάντια μας.. Κατάντια για την ανθρωπότητα! Πώς είναι να είσαι ανεπιθύμητος παντού; Να βασίζεις την ύπαρξή σου στην ελεημοσύνη, στην ανέχεια, στον οίκτο, στην κλεψιά..

Οκ, δεν μου αρέσει η κατάσταση, αλλά δεν έχω λύσεις... Κι αν τους κρύψουμε, αν τους γκετοποιήσουμε, αν τους διώξουμε, αν τους γυρίσουμε πίσω, αν τους αφήσουμε να πεθάνουν από την πείνα, αν τους αφήσουμε να πνιγούν στη θάλασσα... θα είμαστε καλύτερα; ή θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; λες και αυτοί να είχαν το όνειρο να έρθουν και να ζήσουν στην Ελλάδα; Δεν έχουν που να πάνε.. Δεν έχουν πατρίδα.. και κανείς δεν τους θέλει.. Ίσως κάποτε κι εμείς να βρεθούμε στη θέση τους...

(κι επειδή πολύ μελαγχόλησα με το θέμα σου και με αυτά που έγραψα, θέλω να ξέρετε πως αν η ζωή τα φέρει έτσι και με "διώξουν" ή με αναγκάσουν να εγκαταλείψω τη χώρα μου.. θα πάω αυτοεξόριστος στο Παρίσι ή στο Λονδίνο.. όπως έκαναν και οι "αντιστασιακοί"! :-P)

DSK είπε...

παίρνω αφορμή από το άρθρο σου φίλε Δημήτρη, για να τονίσω ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελληνικής πραγματικότητας. ΄
Δεν έχουμε σαν Έλληνες μια ακριβή θέση πάνω σε πολλά φλέγοντα θέματα. Για παράδειγμα στο θέμα των μεταναστών θα βρεις Έλληνες που τους θέλουν και (λένε ότι) δεν τους ενοχλούν ενώ θα βρεις και άλλους οι οποίοι είναι κάθετα ενάντια στους γενικά συμπαθείς μετανάστες.
Κι αν αυτό περιοριζόταν μόνο στους πολίτες τα πράγματα θα χαρακτηρίζονταν απλά γραφικά, με τις διαφωνίες μας και τις συζητήσεις στα καφενεία. Όμως την ίδια διγνωμία παρουσιάζουν και οι κυβερνήτες του τόπου οι οποίοι μερικές φορές αδυνατούν να σχηματίσουν μια ισχυρή ξεκάθαρη θέση, να τη ψηφίσουν και εν τέλει να την υλοποιήσουν μέσω της νομοθετικής εξουσίας και της αστυνομίας . Έτσι θα γνωρίζαμε όλοι τι πρέπει να κάνουμε και πώς να σταθούμε απέναντι στους μετανάστες εν προκειμένω. Τους θέλουμε για τις δουλειές στα χωράφια και στις οικοδομές, αλλά και δεν τους γουστάρουμε ταυτόχρονα επειδή κατά κανόνα η φτώχεια τους οδηγεί σε αξιόποινες πράξεις, ή επειδή δε μας αρέσει το χρώμα τους. Έτσι εκνευριζόμαστε όταν οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν έναν κακόμοιρο πακιστανό, αλλά ομοίως αγχωνόμαστε όταν ένας άλλος πακιστανός μπουκάρει στα σπίτια μας και κλέβει. Από τη μια χαιρόμαστε που έχουμε γίνει μια χώρα που ορισμένοι λαοί τη βλέπουν σα Γη της επαγγελίας, κάτι σαν τη Γερμανία του 60 για τους Έλληνες , κι από την άλλη δεν θέλουμε τους κατοίκους αυτών των λαών να διασκεδάζουν μαζί μας στα μπαρ ή να κολυμπάνε μαζί στις παραλίες μας. Κάποτε πιστεύω αυτή η χώρα πρεπει να διαλέξει μια ρότα και να την ακολουθήσει. Οι μεσοβέζικες καταστάσεις οι οποίες μπορούν να διαφοροποιούνται από τη μια μερα στην άλλη ανάλογα με τα συμφέροντα και τα πολιτικά κόστη, οφελούν σίγουρα τους ανθρώπους που τις διαμορφώνουν, αλλά μακροπρόσθεσμα καταδυναστεύουν έναν ολόκληρο λαό που δεν ξέρει τι στο καλό να αποφασίσει. Στο σκοπιανό ας πούμε οι μισοί Έλληνες θέλανε το βέτο, οι άλλοι μισοί όχι. Στο θέμα των ταυτοτήτων επίσης διαφωνίες. Ποτέ σε αυτό το τόπο δεν έχει αποφασιστεί κάτι από ολους μαζί. Ποτέ συντεταγμένους δεν βρήκε η ιστορία τους Έλληνες, παρά μόνο σε δεινές στιγμές της πορείας του έθνους μας (πάλι καλά). Θεωρώ ότι αν ένα κόμμα αποφασίσει κάτι για οποιοδήποτε θέμα, το άλο κόμμα θα διαφωνήσει μόνο και μόνο για τη διαφωνία. Θυμίστε μου μια φορά που ενωμένοι οι πολιτικοί αρχηγοί αποφάσισαν κάτι και συμφώνησαν μαζί. Θυμίστε μου πότε ο Γιωργάκης είπε ότι έκανε καλά ο Κωστάκης και αντίστροφα. Δεν μπορεί, κάποια φορά οι γνώμες τους θα συνέπιπταν. Κι όμως. Το πολιτικό όφελος υπέρ άνω όλων ! Και επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι , ο ίδιος ο λαός μας που ακολουθεί κατά πόδας αυτό το κεφάλι, εμφανίζεται κι αυτός έρμαιο των πεποιθήσεων των κυβερνούντων. Η μόνη ελπίδα η νέα γενιά. Με τα μακριά μαλλιά , τις τρελλές κομμώσεις, το ΕΜΟ style και όλα τα συμπαραμαρτούντα, μια νέα γενιά απαλλαγμένη από τα κατάλοιπα των γονιών της, έτοιμη να σχηματίσει καθαρή δική της γνώμη...
Είτε για τους μετανάστες, είτε για την υφαλοκρηπίδα, είτε για τη παγκόσμια κρίση και την ανεργία. Καλησπέρα σε όλους !

Lilith είπε...

"Στα προϊστορικά ακόμη χρόνια, οι διάφορες ανθρώπινες φυλές ήταν αναγκασμένες να μεταναστεύουν από τον έναν τόπο στον άλλο, προσπαθώντας να επιβιώσουν. Από τα κρύα κλίματα πήγαιναν στα πιο ζεστά, από τα ορεινά στα πεδινά, από τα φτωχά σε καρπούς και κυνήγι στα περισσότερο πλούσια. Βλέπουμε λοιπόν πως ο κύριος λόγος που δικαιολογούσε τη σταθερή μετανάστευση στο παρελθόν, ήταν η προσπάθεια επιβίωσης."

(Το δανείστηκα απ' το Wiki)

Όπως βλέπεις αγαπητέ μου museum, οι λόγοι της μετανάστευσης ήταν, είναι και θα είναι πάντα οι ίδιοι.
Οι άνθρωποι επιβάλλεται να επιβιώσουν και πάντα θα κάνουν τα πάντα γι' αυτό.

Την καλημέρα μου :)

museum είπε...

@ Themis

Καλησπέρα Θέμη. Ωραία μου τα γράφεις για τα ανοιχτά σύνορα και την ελεύθερη μετακίνηση των λαών. Θα συμπλήρωνα όμως: πολύ καλά για να είναι αληθινά. Τι γίνεται όταν υπάρχει ήδη κορεσμός στο μέρος που μετακινούμαστε; Και όταν αυτό δεν μπορεί καλά καλά να θρέψει τους ήδη υπάρχοντες; Έχουμε πρόβλημα εδώ. Η ελευθερία σε αυτή την περίπτωση έρχεται να συγκρουστεί με την ελευθερία των άλλων και την δυνατότητα να ζουν μία ελάχιστη ποιότητα ζωής. Την ίδια στιγμή άλλα μέρη έχουν, σχετική, περίσσεια πλούτου και τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν πολλαπλάσιους μετανάστες. Κι όμως σφυρίζουν αδιάφορα, αλλάζοντας μεριά.

Το πρόβλημα υπάρχει και οι όποιες ιδανικές καταστάσεις απέχουν για να εξεταστούν έστω και σαν μελλοντικές λύσεις. Νομίζω ότι η συμμετοχή όλων και ο κατακερματισμός του προβλήματος ανάμεσα στα δυτικά κράτη θα κάνει ευκολότερη την βιώσιμη επίλυσή του. Χρειάζεται βέβαια πρώτα να περιοριστεί η εισροή λαθρομεταναστών χωρίς όρια – που δεν εκφράζουν μόνο μία πραγματικότητα αλλά και τα ψεύτικα όνειρα που του έχουν υποσχεθεί, λογής μεσάζοντες - με το αζημίωτο. Και τότε υπάρχουν πολλές ελπίδες.

Καλό σου απόγευμα!

museum είπε...

@ Themis – συνέχεια

Όσο αφορά το σχόλιό σου για τις εξορίες στο Παρίσι και το Λονδίνο, καλά τα έγραψες και γέλασα λιγάκι. Ή και έκλαψα κιόλας, αναλογιζόμενος την υποκρισία και τις δήθεν ταμπέλες κάποιων που ζουν στην χλιδή και παραμυθιάζουν, τον απλό κοσμάκη. Όχι βέβαια πως δεν υπήρξαν κι εξαιρέσεις, αλίμονο.

museum είπε...

@ DSK

Αγαπημένε μου φίλε DSK καλώς ξανάρθες να μας διαβάσεις και να μας σχολιάσεις! Πολύ ενδιαφέροντα όλα όσα μας λες, είναι μία πραγματικότητα τόσο η έλλειψη σταθερής άποψης ατομικά αλλά και της πολιτικής μας λόγω του λεγόμενου κόστους όπως λες. Οι πολιτικοί έχουν σαφώς μεγαλύτερες ευθύνες και η αδράνεια ή η ατολμία τους στοιχίζουν.

Όπως το μεταναστευτικό, έτσι και πλήθος άλλων ζητημάτων αντιμετωπίζονται από τους πολίτες, τους πιο πολλούς, μέσα από την κοντόφθαλμη ματιά του στενού ατομικού τους συμφέροντος. Το συνολικό αποτέλεσμα έχει ελάχιστο ή καθόλου βάρος. Δυστυχώς δεν έχουμε κατανοήσει και κάνει πράξη το αγαθό της κοινωνικότητας δηλαδή της συνύπαρξης με άλλους ανθρώπους σε ένα κοινό ομαδικό όφελος και σκοπό. Μοιραία επομένως και το θέμα των λαθρομεταναστών αιωρείται ανάμεσα σε απόψεις ανάλογα με την προσωρινή θέση του καθενός: όσοι είναι από μακριά, τους βλέπουν με συμπάθεια μόνο ενώ, όσοι τους βιώνουν, λογίζουν κυρίως την υποβάθμιση της ζωής τους.

Για τους πολιτικούς και το σχετικό κόστος τα έχουμε επισημάνει, αυτό οδηγεί είτε σε ατολμία είτε σε λανθασμένη επιλογή των αποφάσεών τους, βασισμένες σε τυχαία ή έκτακτα γεγονότα (σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης, προεκλογική περίοδος κ.λπ). Εδώ όμως υπάρχει μερίδιο ευθύνης σε όλους: σε αυτούς που τους ψηφίζουν και σε αυτούς που μπορούν να τους ελέγξουν (κρατικοί λειτουργοί, δικαστές κ.λπ.)

Για τη νέα γενιά, εκεί όλοι ελπίζουμε, όσο όμως δεν τους εκπαιδεύουμε σωστά, μοιραία θα 'κληρονομήσουν' πολλά από τα τα κακά της προηγούμενης. Είμαι κι εγώ αισιόδοξος ως προς αυτό, για καλυτέρευση μέσα από τα καινούργια των νεώτερων. Οψόμεθα. Μέχρι τότε, ας βελτιώσουμε τους εαυτούς μας.

Καλημέρα!

museum είπε...

@ Lilith

Καλημέρα Λίλιθ! Αυτό που έγραψες καλό είναι να το τυπώσουμε και να το μοιράσουμε σε όλους: πολίτες, τοπική εξουσία, κράτος, διεθνείς οργανισμούς και όποιους άλλους. Έτσι θα τους υπενθυμίζουμε την κύρια αιτία του ζητήματος της μετανάστευσης. Ίσως μόνο τότε να το κατανοήσουμε επαρκώς και να βρούμε λύσεις. Και για τους μεταναστεύσαντες και για τα κράτη και τους ανθρπώπους που τους δέχονται.

Μία διαχρονική ανάγκη είναι για τους ανθρώπους όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επιβιώσουν στον τόπο τους.

Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!

efi είπε...

Καλά όλα τα γράφετε για τους μετανάστες, ποιός όμως από εμάς τους έχει δώσει έστω ένα παλιό μπουφάν, μια παλιά κουβέρτα??
Καλά να τα λέμε,να γράφουμε φιλολογίες αλλά οι πράξεις μετράνε.

panagiota είπε...

Αγαπητέ μου Δ.
Αψογο θέμα για συζήτηση...αλλά δεν θα θα σχολιάσω!
Μονο θα υπενθυμίσω πως και εμείς μεταναστεύσαμε στην Αυστραλία και την Γερμανία την δεκαετία του 60(όταν ζητούσαν οι αναπτυσσόμενες χώρες εργατικά χεριά.Και φύγαμε με χαρτιά και κιτάπια μέσω προξενείων και πρεσβειών πληρώνοντας το ανάλογο ποσόν για την μετοίκηση)αλλά ούτε χωράφια ούτε δάνεια για σπίτια, ούτε παροχές έδωσαν οι κυβερνήσεις τους. Στις φάμπρικες μας έριξαν να κερδίσουμε με τον ιδρώτα μας τα προνόμια μας.
Φεύγαμε με αναλογία νομίσματος 1 προς 20 και τώρα έρχονται 1 προς 200.
Και γιατι λοιπόν να μην κάνουν τις δουλειές των Ελλήνων για 600 Ε οπου μπορουν να χτίσουν σπίτια στην πατρίδα τους ενω ο ελληνας με 600 μισθό θα πάει φυλακή από τα χρέη?
Μόνο που αυτοί εχουν το δικαίωμα να κλέβουν και να μπουκάρουν σε εξοχικά αλλά κανένας Ελληνας δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε ξένη χώρα. Τους επιτρέπουμε να κοιμούνται όπου βρουν και να εξοικονομούν χρήματα. Κανένας μας δεν θα μπορούσε να το κάνει σε κράτος που τον φιλοξενεί.
Θα τον έδιωχναν με χίλια...

Αντε και μπήκα στο τριπάκι,ενώ έλεγα να μην μιλήσω...
Αγαπητοί αλλοδαποί,
σας δέχομαι στην χώρα μου εφ'οσον δεν είστε κλέφτες,ψεύτες και προαγωγοί,νταβατζήδες και ντήλερ σε εκείνο το νοθευμένο χόρτο που πασάρετε στην πιάτσα, Ουκρανέζες πουτάνες των 5Ε που κόψατε και την δουλειά από τα μπουρδέλα και τις νόμιμες πουτάνες που κάνουν και φορολογική δήλωση. Αλβανίδες με τις αγγελίες σε ροζ τηλέφωνα που ικανοποιείται την φαντασίωση του κάθε νηστικού Ελληναρά και μετά κλαίγεστε γιατί σας τα έφαγε ο νταβατζής.
Βουλγάρες που αποπλανήσατε 70χρονους παππούδες με τσαλίμια και pipes blue και τσακώνεται περιουσίες από ανέραστα γεροντάκια που ονειρεύονται σεξουλιάρες ημέρες που δεν ευδοκίμησαν να ζήσουν.
Ρε δεν σας θέλω στην χώρα μου!!!!

Οποιος θελει να έρθει και να δουλέψει τίμια για την οικογένεια του και τα παιδιά του, καλώς να έρθει!
Αλλοιως...θα με βρήτε κάθετη σε κρίση και αυστηρότητα στους μετανάστες που θέλουν να βιάσουν και να μαμήσουν την χώρα μου και τους ομοαιμους μου...

Μ. συγγνώμη για την βωμολοχία

museum είπε...

@ efi

Καλημέρα. Αν διάβασες στο κυρίως κείμενο του post, αναφέρουμε κι εκθειάζουμε τα έργα των απλών πολιτών που τους δίνουν τροφή, ρούχα και άλλη βοήθεια. Θα μπορούσαμε περισσότερα ίσως, μα η μεμονωμένη συμβολή δεν φτάνει.

Markos είπε...

Η Ευρωπη επι αιωνες εκμεταλευθηκε αγρια ολη την υφηλιο: Αμετρητα "ολακαυτωματα" σε καθε ηπειρο της Γης. Δουλεία, βασανισμοι, ωμη βια και απιστευτη συσσωρευση πλουτου. Τα τελευταια περιπου 30 χρονια "ανακαλυψε" την δημοκρατια και αποσυρθηκε απο τις τελευταιες αποικιες της, αφηνοντας πισω το χαος. Δεν νομιζω οτι ειναι δυνατον να κλεισει ερμητικα τα συνορα (και τα ματια), αφηνοντας τους "αθλιους" που η ιδια δημιουργησε να πεθαινουν μακρυα.

θα μου πειτε "εμεις τι φταιμε?". Φυσικα και η ελλαδα δεν ηταν ποτε αποικιοκρατικη δυναμη. ΔΕΝ φταιμε λοιπον, οπως ομως και δεν φταιει και η πλειοψηφια του πληθυσμου της γης που βρισκεται σε μια αθλια κατασταση απελπισιας. Δεν απαλλασω βεβαια ΚΑθΕ ελληνα απο ευθυνες - μιλαω για την συντριπτικη πλειοψηφια. Εξαιρεσεις δυστυχως υπαρχουν οπως πχ ο Βαρδινογιαννης που εσπαγε το εμπαργκο προς το επισημα ρατσιστικο κρατος της Ροδεσιας, προκειμενου να πουλησει πετρελαιο (Το οτι τιμουμε σαν κρατος τετοιους ανθρωπους φυσικα δε μας τιμα, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια...)
(http://en.wikipedia.org/wiki/Yiorgos_Vardinogiannis)

...θα συνιστουσα να δειτε το εκπληκτικο ρεπορταζ του Κουλογλου:
http://www.tvxs.gr/v7910

Αναφερεται στο πρωτο μεταναστευτικο κυμα ελληνων, στις αρχες του αιωνα μας. Τοτε βεβαιως η ελλαδα ηταν πολυ πιο φτωχη απο την ελλαδα του '60 και αυτο αντικατοπτριζεται και στους τοτε ελληνες μεταναστες: Με καθε τροπο περναγαν στην Αμερικη (νομιμα η και παρανομα, παρακαμπτοντας το νησακι ελλις και τον ελεγχο που πιθανως να τους εστελνε πισω). Οπως συμβαινει παντοτε σε τετοιες περιπτωσεις, στοιβαζονταν δεκαδες μεσα σε παραγκες, μικρα δωματια, σε συνθηκες που προκαλουσαν την αποστροφη πολλων ντοπιων. Υπηρξε εγκληματικοτητα, κλοπες, βιασμοι και εξαθλιωση. Μαλιστα πολλοι λευκοι αμερικανοι, οταν ανεφεραν την λεξη "εγχρωμος", εννοουσαν και τους νοτιοευρωπαιους (Ιταλους, Ελληνες). Τα πρωτοσελιδα των εφημεριδων τους ηταν επισης χαρακτηριστικα: Οι πιο "συντηρητικες" κραυγαζαν "Να φυγουν οι ξενοι", "νεο εγκλημα απο ξενους" κλπ. Σας θυμιζει κατι?

Ας μην βιαζομαστε λοιπον να εχθρευτουμε τους "αθλιους" του σημερα. Το προβλημα δεν ειναι απλο - δεν φαινεται να υπαρχει ευκολη λυση...

Unknown είπε...

Επιτρέψτε μου μια ακόμη παρέμβαση, για να διευκρινίσω κάτι που είπε η panagiota και νομίζω πως πρόκειται για ανακρίβεια.

Παναγιώτα, αν δεν κάνω λάθος υπονοείς πως το ελληνικό κράτος δίνει παροχές και δάνεια για σπίτια στους μετανάστες;
Νομίζω αυτό υπονοείς, και επειδή το έχω ξανακούσει να το λένε πολλοί, το είχα ψάξει το θέμα λίγο...

Τελικά κανένας δεν ήξερε τι παροχές δίνει το κράτος στους μετανάστες και ούτε τι δάνειο (και αν δικαιούται βέβαια) για αγορά κατοικίας μπορούν να πάρουν.

Μήπως έχουμε παρεξηγήσει και μπερδέψει τις δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες, "Πρόσφυγες" και "μετανάστες";

Μετανάστης:
Ένας οικονομικός μετανάστης συνήθως εγκαταλείπει εθελοντικά τη χώρα του για αναζήτηση καλύτερης ζωής. Όταν αποφασίσει να επιστρέψει στη χώρα του, θα πρέπει να έχει την προστασία της κυβέρνησης του.

Πρόσφυγας:
Ο πρόσφυγας είναι το πρόσωπο που έχει σοβαρούς φόβους ότι καταδιώκεται για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, λόγους εθνικότητας, γιατί συμμετέχει σε μια κοινωνική ομάδα, ή έχει μια πολιτική θέση, βρίσκεται έξω από τη χώρα του και δεν μπορεί να επιστρέψει γιατί κινδυνεύει. Ο πρόσφυγας εγκαταλείπει τη χώρα του γιατί κινδυνεύει και απειλείται με διωγμό και δεν μπορεί να επιστρέψει ασφαλής στη χώρα του.

Γιατί αν πρόκειται για πρόσφυγες (και όχι μετανάστες), ή για Έλληνες που ζούσαν στη Γεωργία, Ρωσία, Αλβανία κλπ, πολύ καλά κάνει το κράτος και τους δίνει παροχές και δάνεια για σπίτι - ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΑΝΕΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΑΛΛΑ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ! Και τους Έλληνες πρόσφυγες που είχαν έρθει από την Τουρκία όμως, με τον ίδιο τρόπο τους αντιμετώπιζαν οι "τότε" Ελλαδίτες έλληνες... Όπως αντιμετωπίζονται σήμερα οι Ρωσοπόντιοι, Βορειοηπειρώτες κλπ έλληνες... (Μη μου πείτε πως δεν είναι Έλληνες όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι... αυτό είναι γνωστό. Αλλά και πάλι, ποιος ευθύνεται γι αυτό; Αν δεν είσαι μπασκετμπολίστας, ποδοσφαιριστής, για να σε κάνει Έλληνα το κράτος σε μια μέρα, τότε όλο και κάποιος Έλληνας θα βρεθεί να σε βοηθήσει να γίνεις.. Με το αζημίωτο πάντα! :-))

Συγνώμη για την παρέμβαση, αλλά νομίζω ήταν ουσιαστική για να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις.

panagiota είπε...

Museum φιλε μου ,άνοιξες μεγάλη πληγή τελικά με το ενδιαφέρον γραφόμενο ποστ σου και θα απαντήσω στον Θέμη για να πω πως δεν μιλάω ποτέ αν δεν είμαι σίγουρη γι'αυτά που γράφω.
Αυτοί λοιπόν που επιδοτήθηκαν (είτε από την Ε.Ε. είτε από οπουδήποτε αλλού ηταν μετανάστες που ήρθαν όταν ο Π. άρχισε να τάζει λαγους με πετραχήλια για ένα σταυρό στο ψηφοδέλτιο και μετά ο Κ. ενθουσιάστηκε απο το Game και το συνέχισε προς άγρα ψήφων και αυτός.
Με τα δικά μας φορολογούμενα χρήματα άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι ,αεροπορικώς κιόλας.(δεν μιλάω για τους Αλβανους. Εκείνοι ήρθαν ποδαράτοι μέσα από τα βουνά για ένα καλύτερο μέλλον. Αξιοι αυτοί τουλάχιστον)
Κι ετσι τα επώνυμα από -ωφ έγιναν -ιδης κι ενώ το όριο ηλικίας ήταν για τις γυναίκες στα 33 στις δημόσιες υπηρεσίες για τις -ωφ που έγιναν -ιδου έφτασε τα 55.
Αγαπητέ Θεμη ,ξέρεις τι ωραία αλλάζεις με 1000 ευρώπουλα από καθαρός Τσετσένος σε Ρωσσοπόντιος?
Κι εμένα οι παπούδες μου απο Σμύρνη και Πόλη ήρθαν αλλά εδώ τα αρ...α τους έδωσε το Ελληνικό κράτος.
Και συγγενείς έχω που έφυγαν σε Αμερική, Αυστραλία και Γερμανία.
Δουλεψαν σαν τα σκυλια για μια θέση στον ήλιο. Κανένας δεν τους χάρισε τίποτα.Ουτε γή ουτε δάνεια για πρώτη κατοικία.
Και σε όποιον με αμφισβητεί να του δώσω το μειλ της αδελφής μου που είναι 27 χρόνια στην Γερμανία και παντρεμένη με Γερμανό να της δώσει καμιά συμβουλή πως να γίνει Ρωσσοπόντια και ...να ξαναέλθει στην Ελλάδα τώρα που αποφάσισα να φύγω εγώ.
Αλλά ακόμα δεν με κατέταξα!
Πρόσφυγας θα είμαι ή μετανάστης?
Για να ξέρω τι θα πάρω από την Ε.Ε. μπας και δω μια άσπρη μέρα...

Unknown είπε...

panagiota ok. Με κάλυψες, αλλά σε πρόλαβα νομίζω.. Το είπα ότι πολλοί απ' αυτούς δεν είναι έλληνες και ότι μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα.. Και είπα και πως οι Έλληνες που ήρθαν από τα παράλια και την Μικρά ασία (οι παππούδες σου και οι παππούδες μου), είχαν την ίδια αντιμετώπιση και από το κράτος, και από τους ντόπιους.

Σαν συμπέρασμα, καταλήγω σ' αυτό που πίστευα και πριν (και ο museum το διατύπωσε πολύ ωραία), πως δηλαδή δεν είμαστε ούτε καλύτεροι (σαν λαός), ούτε χειρότεροι από τους άλλους...

Γι αυτό, σου εύχομαι όπου πας να γνωρίζεις καλούς ανθρώπους (παντού υπάρχουν) και ας προσπαθήσουμε όλοι να παρακινούμαστε και να ελκόμαστε από τα θετικά στοιχεία των ανθρώπων, σε όποιο μέρος της γης κι αν βρισκόμαστε... Γιατί αυτό που ισχύει τελικά είναι, "όπου γης, πατρίς", ή όπως έλεγα όταν ήμουν πιο νέος και πιο ρομαντικός... "Σπίτι σου είναι όπου αγαπάς!" :)

museum είπε...

@ panagiota

Αγαπητή Παναγιώτα σε καταλαβαίνω απόλυτα για όλα όσα λες και θα έρθω να συμφωνήσω μαζί σου. Όσο για το ύφος και την βωμολοχία όπως λες μην απολογείσαι, οι αλήθειες να λέγονται όπως τους αρμόζει και όχι με μυξο-ευγένειες άσχετες με το θέμα και το κλίμα.

Για το θέμα μας τώρα να σου δώσω την δικιά μου οπτική. Κυρίως εστιάζεις πρώτα στις κλοπές και τις ληστείες και άλλες παρανομίες αυτών των ανθρώπων. Πολύ σωστά και εδώ υπάρχει τεράστιο έλλειμμα της αστυνόμευσης και ατιμωρησία ή έστω το απλό χάδι του νόμου. Για να δούμε τι θα γίνει, με μία παραδειγματική τιμωρία και την απέλαση κάποιων από αυτών έστω συμβολικά , και το συζητάμε ξανά.

Στο θέμα της φτηνής εργασίας δεν έχω πρόβλημα εφόσον αυτή είναι νόμιμη. Γιατί η νόμιμη εργασία πληρώνει τα ταμεία και το κοινωνικό κράτος και από αυτούς θα έχουμε σύνταξη μεθαύριο.

Εδώ διακρίνω μία επιλεκτική ευαισθησία στον Έλληνα. Όποτε μας συμφέρει ο αδιάφανος ή μαύρος χρηματισμός, οι .. κονόμες κάτω από το τραπέζι, η διαφθορά και οι φάκελοι σε ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά ή η παροχή υπηρεσιών χωρίς απόδειξη είναι καλά. Όταν όμως μιλάμε για ανασφάλιστη αόρατη εργασία άλλων ή αλλοδαπών, μας πειράζει επειδή είναι φτηνή και μας αποδυναμώνει. Ξέρεις τι παρατηρώ; Ότι κάθε ζήτημα το βλέπουμε στενά από την δική μας ατομική σκοπιά και ο άλλος .. ας πάει να κόψει το λαιμό του.

Αν κοπούν τα μαύρα και τα παράνομα από όλους και θεσπιστούν κανόνες (π.χ. αριθμός επιτρεπόμενων νόμιμων μεταναστών) όλα θα καλυτερεύσουν. Ειδικά στην σημερινή εποχή της υπογεννητικότητας που το μπόλιασμα από τους νέους θα γίνει βασικά από τους μετανάστες. Τι να κάνουνε έτσι είναι τα πράγματα στη ζωή, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν.

ΥΓ: Οι εκδιδόμενες οι εξ΄ ανατολάς ορμώμενες, είναι τόσο φθηνές όπως λες; Δεν νομίζω αλλά πάλι μαύρη εργασία βλέπω εδώ. Γιατί αν το δεις αλλιώς με τέτοια ποιότητα, έχουν ανοίξει κι εκεί οι δουλειές :-). Ξέχωρα που έφτιαξαν και την αισθητική μας :-)

museum είπε...

@ Markos

Αγαπητέ Μάρκο, ευχαριστούμε που άπλωσες την αλήθεια και ρύθμισες την αμνησία πολλών από εμάς που νομίζαμε ότι οι δικοί μας μετανάστες ήταν Αγίες Περιστερές, πρότυπα συμπεριφοράς και οι λοιποί οι ημιάγριοι.

Όσο αφορά το θέμα της Ελλάδας, νομίζω κι εγώ ότι εμείς δεν έχουμε να ξεπληρώσουμε κανένα παλιό χρέος σαν χώρα (αποικίες κ.λπ.), σωστά τα λες. Τι θα πει και η Ενωμένη Ευρώπη για αυτό, καλό είναι να το δούμε. Δεν μπορεί το πρόβλημα να φορτώνεται ανομοιόμορφα στα διάφορα μέλη της. Είπαμε, ίσοι στις υποχρεώσεις, ίσιοι στα δικαιώματα, μα και ίσοι στο μοίρασμα των άσχημων καταστάσεων.

Για την περίπτωση των Ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής και των μεταναστών της στις αρχές του 19ου αιώνα, έχω στην αίσθηση ότι εκεί μιλάγαμε για μία ανοιχτή και πρόσφορη αγορά να δεχθεί νέα εργασιακά χέρια στους κόλπους της. Στην Ελλάδα του σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά μιας και δεν υπάρχει περίσσεια εργασιών και δεν μπορούμε καλά-καλά να ‘βολέψουμε’ τους ήδη υπάρχοντες. Κατά αρχή χρειάζεται να μπορούν αυστηρά όρια εισόδου και παραμονής μεταναστών (αλλοδαπών), οι κανόνες. Οι κανόνες να εγκρίνονται στα διεθνή και Ευρωπαϊκά φόρα. Και τρίτο και σημαντικότερο είναι να εφαρμόζονται οι κανόνες στο μέγιστο δυνατό. Ας ξεκινήσουμε έτσι και μετά να δούμε. Η λύση στο πρόβλημα θέλει κόπο αλλά και τρόπο!

Καλό σου απόγευμα!

ΦΩΦΩ είπε...

Γεια και καλημερίτσα σου museum!

Είχα πει ότι θα έγραφα ένα σχόλιο πάνω σ’αυτό το θέμα και τελικά εδώ είμαι αν και άργησα λιγάκι.
Κατ’αρχάς θέλω να σου πώ ότι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πόσο καλά κατάφερες να κρατήσεις την γενική ισορροπία. Προσπάθησες πάρα πολύ να είσαι αντικειμενικός και δίκαιος με όλους και να παρουσιάσεις τα πιο σημαντικά ζητήματα γύρω από αυτό το πολύπλοκο και ευαίσθητο θέμα. Ένα από τα καλύτερά σου κείμενα εδώ στο blog!

Επίσης θέλω να πω ότι τα σχόλια του DSK και του Themis τα θεωρώ υπέροχα, συγκινητικά και φοβερά εύστοχα. Με βρίσκουν σύμφωνη 100%. Εεεεμμμ... by the way Themis, αν και δεν σε γνωρίζω (προσωπικά), θα είχες την καλοσύνη να μου κρατήσεις μια θέση ελεύθερη εκεί στο τρένο ή το αεροπλάνο που θα σε πάει σε εξορία; Δεν αποκλείεται να έρθω κι εγώ, δηλαδή αν αναγκαστώ να πάω αυτοεξόριστη χα χα χα!! Παρίσι και Λονδίνο μου κάνουν πολύ αλλά και το Βερολίνο θα μου άρεσε ή κάποια πόλη στο Βορρά της Γερμανίας...

Ναι museum, σωστά! Οι γονείς μου πήγαν μετανάστες στη Γερμανία κι είχαν τη τύχη ή το προνόμιο να πάνε νόμιμα με χαρτιά από τις ανάλογες αρχές στην Ελλάδα και την Γερμανία. Ο πατέρας μου (γεν. 1936) έφυγε από Ελλάδα το 1962 και η μαμά μου (γεν. 1944) το 1969. Γύρισαν Ελλάδα το 2003. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία σχεδόν σαν Γερμανάκι αλλά οι γονείς μου φρόντισαν να μην ξεχάσω τις ελληνικές μου ρίζες όπως λένε.

Προσωπικά, όταν βλέπω όλους αυτούς τους απελπισμένους, εξασθενισμένους ανθρώπους που αναγκαστικά άφησαν τον τόπο και τις οικογενειές τους πίσω τους, που πλήρωσαν κάποιο ποσό χρημάτων – το οποίο γι’αυτούς είναι μια περιουσία – σε εγκληματίες, ρισκάροντας της ζωές τους για ένα μικρό ή μεγάλο όνειρο, θλίβομαι πάρα πολύ! Δεν αντέχω να βλέπω σταυρούς σε πρόχειρους τάφους σε κάποια ακτή της Ευρώπης όπου έχουν θαυτεί άνθρωποι που τους ‘ψάρεψαν’ σαν ψοφίμια από τα νερά της Μεσογείου... άνθρωποι χωρίς όνομα, για τους οποίους δεν γνωρίζει κανένας τις ιστορίες, τις βιογραφίες, τις ελπίδες τους και που οι οικογένειές τους δεν θα μάθουν μάλλον ποτέ για το πως, που, πότε χάθηκε το παιδί τους, ο σύντροφός τους, ο πατέρας τους κλπ.

Μια φορά η μάνα μου, βλέποντας τις ‘συνηθισμένες’ αυτές εικόνες (ναι, δυστυχώς τις συνηθίσαμε τις εικόνες το βράδυ σε κάποιο ιδιοτικό κανάλι σε εκπομπές που αποκαλούνται ‘δελτίο ειδήσεων’.....), λέει κάποια στιγμή έτσι αυθόρμητα: « Κι εμείς τότε έτσι ήμασταν... τότε όταν φύγαμε για τη Γερμανία έτσι σαν αυτούς ήμασταν... δεν είχαμε να φάμε... φτωχά και χωρίς πατέρα μεγαλώσαμε, δεν είχαμε τίποτα και πέρναμε από τους γειτόνους όταν μας έδειναν...» Η Γερμανία του 60/70 αποδείχτηκε σωτηρία για τους γονείς μου όπως και για πολλούς ανθρώπους της γενιάς τους που τόλμησαν να κάνουν τότε το ίδιο βύμα. Ήταν η σωτηρία από μια Ελλάδα που είχε χάσει το αίμα της σε πόλεμο, εμφύλιο, δικτατορία και δεν έδινε έστω μια μικρή ελπίδα για το μέλλον σε πολλά πινασμένα παιδιά της επαρχίας που δεν ήξεραν που πάνε τα τέσσερα επειδή τα είχαν στερηθεί όλα και δεν είχαν βγει ούτε χιλιόμετρο έξω από το χωριό τους.

Όλοι μας εδώ έχουμε δει ανάμεσα σε όλες αυτές τις ψυχές που αναζητούν μια ευκαιρία, και τα μωρά, τα μικρά παιδιά με εκείνα τα τόσο μεγάλα ανοιχτά, αθώα μάτια στα κουρασμένα, βρόμικα προσωπάκια τους γεμάτα απορία, φόβο, μπερδεμένα, σιωπιλά, μη καταλαβαίνοντας που βρίσκονται κια γιατί, λίγο ντροπαλά αλλά ζωντανά με μια φλογίτσα κρυμμένη κάπου εκεί πολύ βαθιά μέσα τους.... Αυτά τα μάτια βλέπει κι ο πατέρας μου και μου λέει όπως η μάνα μου «ακριβώς έτσι ήμασταν... ούτε παπούτσι δεν είχαμε να φορέσουμε, ξυπόλυτα τρέχαμε, τα στομάχια μας είχαν πρασινίσει από τα χόρτα που μας μαγείρευε η γιαγιά σου κάθε τόσο...».

Εγώ και πολλά άλλα παιδιά της γενιάς μου που μεγάλωσαν στη Γερμανία ως παιδιά μεταναστών δεν ζήσαμε τα δύσκολα και τις τραγωδίες των γονέων μας, δε ζήσαμε ποτέ φτώχια, αθλιότητα, ανέχεια, μιζέρια... Υπήρχαν φυσικά δύσκολα, δυσάρεστα, άσχημα, στιγμές μαύρες, κάποιοι, όχι όλοι, ένιωσαν τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις μερικών Γερμανών. Επειδή, κακά τα ψέματα, ο μοναδικός λόγος που η Γερμανία ενθάρρυνε τη νόμιμη μετανάστευση ανθρώπων από τον Νότο της Ευρώπης, ήταν για να χτίσουν και να στηρίξουν την χώρα, τη βιομηχανία και την οικονομία τους. Δεν υπήρχε απολύτως κανένα φιλανθρωπικό / ανθρωπιστικό κίνητρο και γι’αυτό η ζήτηση για ‘εργάτες’. Κάποτε όμως συνειδητοποίησαν ότι οι ‘εργάτες’ είναι άνθρωποι κι ότι θα έμεναν στη Γερμανία, αν όχι για πάντα, σίγουρα για πολλά χρόνια... Έτσι λοιπόν δόθηκε σε όλους μας μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για την πρώτη γενιά να φτιάξει μια ανθρώπινη ζωή με μια σταθερή, ασφαλής βάση για το παρόν και το μέλλον και μια ευκαιρία για τη δεύτερη γενιά (στην οποία ανήκω εγώ) να μεγαλώσει, να ζήσει, να μορφωθεί, να βγάλει τίμια το ψωμί της, να δημιουργήσει οικογένειες και να ρίξει τις ρίζες για την τρίτη και τέταρτη γενιά σε Γερμανία κι Ελλάδα.

Οι σημερινοί μετανάστες εδώ στην Ελλάδα, τουλάχιστον ένας μεγάλος αριθμός αυτών των ψυχών, δεν είναι νόμιμοι, δηλαδή δεν έχουν χαρτιά, δεν τους κάλεσε κανένας να έρθουν, αρκετοί από αυτούς μπορεί να μην θέλουν να ζήσουν εδώ... Ανάμεσά τους είναι και άτομα που δεν έχουν καλές, τίμιες προθέσεις και είναι επικίνδυνοι. Τα παραδέχομαι όλα αυτά αλλά λόγω της δικιάς μου ιστορίας θέλω αυτοί οι άνθρωποι να τους δοθεί αυτή η μικρή ευκαιρία να δημιουργηθούν και να κάνουν τις ζωές τους, να δουλέψουν και να συνεισφέρουν σ’αυτό τον τόπο, τα παιδιά να ανακαλύψουν τις ικανότητές τους και τα ταλέντα τους και να τα αξιοποιήσουν για το κοινό καλό αυτού του τόπου και των χωρών της καταγογής τους. Έχουν δικαίωμα σε όλα αυτά απλά επειδή είναι ανθρώπινα πλάσματα με συναισθήματα. Δεν είναι μόνο ‘μετανάστες’ ή ‘εργάτες’...

Τελειώνοντας θέλω να προσθέσω ακόμα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι κι εγώ από τότε που ζω εδώ στην Ελλάδα, αισθάνομαι κατά κάποιο τρόπο σαν μετανάστρια παρόλο της ελληνικής καταγογής μου. Δεν έχω καταφέρει να ριζώσω συναισθηματικά και ψυχολογικά και μια σειρά από φαινομενικά μικροπράγματα αλλά και η γενική κοινωνική κατάσταση στη χώρα με δυσκολεύουν και με στεναχωρούν... Γι’αυτό λίγο πολύ μπορώ να φανταστώ πως μάλλον νιώθουν πολλοί μετανάστες εδώ που έχουν επίσης και το πρόβλημα της γλώσσας...

Το δεύτερο μου το πήρε λίγο ο Markos από το στόμα μου. Όντως ας σκευτούμε κατά πόσο ευθυνόμαστε εμείς εδώ στην Ελλάδα / στη χρυσή δύση για την οικονομική και πολιτική κατάσταση αρκετών χωρών από τις οποίες αναγκάζονται να φεύγουν οι άνθρωποι για να βρουν μια καλύτερη ζωή ή μοίρα; Κατά πόσο οι δικιές μας προσδοκίες, απαιτήσεις και τρόπος άνετης ζωής έχουν τις σοκαριστικές, απάνθρωπες συνέπιες στις χώρες από όπου ξεριζώνονται οι άνθρωποι. Παράδειγμα; Οκ. Αυτό το ακριβό χειροποίητο χαλί στο σαλόνι σου, ποιος το έφτιαξε; Μήπως κάποιο μικρό παιδάκι του ΄τρίτου κόσμου’ που πληρώνεται με ψίχουλα και δουλεύει σαν σκλάβος 12ορω; Αυτός ο καφεδάκος που ρουφάς καθημερινά, ποιος φουκαράς τον καλλιέργησε και τί του έδωσαν για τον κόπο του; Είναι τόσο λίγα που δεν φτάνουν να ταϊσει την (πολύτεκνκη) οιγένεια του... Ίσως βάλει κόκα αντί για καφέ τις επόμενες χρονιές, και για κόκα υπάρχει ζήτηση στη δύση... Η βενζίνη στο αμάξι σου; Από κάποια πετρελαιοπηγή της Σαουδικής Αραβίας ή μήπως της Βενεζουέλας ή της Νιγηρίας; Ιράκ; Βλέπω αρέσουν ιδιαίτερα αυτά τα λαμπρά υποδείγματα δημοκρατίας, ελευθερίας... Α ναι! Τα μέταλα και οι διάφορες ουσίες που χρειάζονται για την κατασκευή των υπολογιστών και των κινητών μας δεν βγαίνουν από ευρωπαϊκό έδαφος. Αλλά και τα τελικά προϊόντα; Το δικό μου κινητό Nokia ‘Made in Hungary’, ο φορτιστής του ‘Made in China’ και το ακουστικό του ‘Made in Vietnam’. Αυτό το χαριτωμένο συνολάκι το πλήρωσα αυτή τη χρονιά 135€ στο ΓΕΡΜΑΝΟ.................

Υ.Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ μου γλυκιά; Με παρόμοια συνολάκια οι τύποι που ανέφερες, πέρνουν μετά τον ροζ αριθμό της Βουλγάρας... Έχει πλάκα το πράγμα, δεν μπορείς να πεις......

panagiota είπε...

Φιλε μου Δ. θα έχεις κάποια στιγμή την ιστορία των 5 Ε που είναι άκρως αληθινή και για γέλια και κλάματα....
Σε ολα τελικά συμφωνούμε ...ίσως με άλλα λόγια...

@@- Φωφωκα είσαι καρδούλα μπαξές τελικά μέσα από όσα διάβασα

Τα φιλιά μου...

Unknown είπε...

Φωφώ τελικά το σχόλιο που μου άρεσε περισσότερο απ' όλα ήταν το δικό σου!

Λοιπόν, να έχεις πάντα μαζί σου έτοιμα τα εξής: Μια αλλαξιά εσώρουχα, μουσική και γυαλιά ηλίου! Θα περάσω να σε πάρω, θα περάσουμε να πάρουμε και τον Μάρκο, μετά από Ολλανδία να δούμε την Παναγιώτα και να κεραστούμε έσα scace κεκάκι και μετά... βλέπουμε :-).
Θα γίνουμε "πρεσβευτές φιλίας μεταξύ των λαών"! Είναι το όνειρό μου και αυτό που θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω! Είναι ένα "λειτούργημα" με πολλές ευθύνες και πολλά ταξίδια! :-P
Museum τι λες; δεν έρχεσαι κι εσύ μαζί μας; ;-)

ΦΩΦΩ είπε...

CHILIA SYGKNOMI pou tha grapso ligo me latinikous orous alla ilikrina biazomai kai ta grafo afti ti stigmi poly grigora epidi den echo ton chrono na kathiso kato na sygkentrotho kalytera kai na kouraso ton “Mpampinioti” mou…

Na pos to patheno tora. Epestrepsa epidi thimithika kati pou thelo na to prostheso oposdipote kai brisko edo ta glyka logakia sas… Bre ti mou kanete? Bre stamatiste ha ha ha ha ha!!… katakokkinizo edo ego i kakomoira apo afta ta kala logia… den to perimena jia na leo tin alithia… kai den ksero ti na po. Pistepste me chairomai para para poly pou sas arese to scholio mou… kapos ksechilise apo mesa mou kai bgike afto to keimeno…

PANAGIOTA ki esy echeis ta filia mou!! Maaats mouts!! THEMI dechomai amesos tin idea sou – naiiiii museum ela ki esy mazi mas, tha perasoume teleia! – alla mono mia allaksia esoroucha? Ochi, den ginetai me to tipota, toso scholastiki kai idiotropi pou eimai ego se afta, tha ta paro mallon ola mazi ha ha ha!!

Na afto pou ithela na prostheso: epidi milame jia metanastefsi tha ithela na sinistiso ena para poly omorfo diigima tou JOSEPH CONRAD me titlo “AMY FOSTER” (1901). Yparchi kai se tenia me titlo “SWEPT FROM THE SEA” (1997) pou opos sinithos diaferi se kapia simia apo to diigima alla ego tin ida prin kapia chronia kai mou arese poly. Einai i tragiki istoria enos nearou pou prospathi na metanastefsi apo tin Polonia stin Ameriki. To plio omos bithizetai, o idios sozetai epidi ton bgazei i thalassa anaisthiton stin paralia tis Kornoualis stin Agglia…. Apo ekei ekselisetai i istoria tou nearou kai tis kopelas Amy Foster, mias nearis ntopias pou ton erotevetai… den echei aisio telos alla o CONRAD mesa apo afti tin istoria perigrafei kai ligo tin dikia tou empiria, tin apoksenosi kai tin apomonosi logo ellypsis gnosis tis glossas tou ksenou topou…. Aksizei poly paidia!! Afta, ante na fefgo.

Καλή νύχτα σε όλους και να έχετε όλοι υγεία

museum είπε...

@Themis -2

Φίλε Θέμη από ότι βλέπω τα έχεις ψάξει τα θέματα των δανείων. Δεν θέλω να τα εξετάσω τόσο μιας και δεν έχει σημασία το γράμμα του νόμου αλλά η ουσία του και πόσο αυτός είναι εφαρμόσιμος. Ο διαχωρισμός και η μικρή επεξήγηση που δίνεις μεταξύ μετανάστη και πρόσφυγα μου αρέσει παρόλο που όπως θα κατάλαβες εγώ δεν έκανα κάτι τέτοιο στο αρχικό μου κείμενο.

Θα κάνω μόνο δύο παρατηρήσεις:

Πρώτον σε αυτό που λες ότι τα χρήματα τα δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι οι Έλληνες φορολογούμενοι, καταλαβαίνουμε όλοι βέβαια ότι εμείς είμαστε οι φορολογούμενοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ακόμα να σχολιάσω πως οι επώνυμοι αθλητές που έγιναν Έλληνες εν μία νυκτί είναι μία πραγματικότητα που δεν έχει σχέση στενά με τους μετανάστες. Οι ίδιοι επώνυμοι (Έλληνες και 'Έλληνες') έχουν ειδική μεταχείριση και αλλού όπως στην στρατιωτική τους θητεία, σε διορισμούς στις ένοπλες δυνάμεις, εδώ νόμιμα βέβαια αλλά προνομιακά (κατά το πρότυπο των χωρών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.). Αρκεί μόνο να εξυπηρετούν την προπαγάνδα της εκάστοτε κρατικής εξουσίας.

museum είπε...

@ Panagiota -2

Αγαπητή Παναγιώτα, όπως έγραψα και παραπάνω στο Θέμη, η κατάταξη σε κατηγορίες δεν έχει και τόση ουσία. Ή μάλλον θα είχε αν εφαρμόζονταν τα δέοντα. Οι (παράνομες) Ελληνοποιήσεις πότε δεν έγιναν επειδή τους δεχθήκαμε στις αγκάλες μας. Πάντα θα εξυπηρετούσαν κάτι. Ακόμα και την εκδούλευση κάποιου μεσάζοντα. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν λίγοι αυτοί, οι μεμονωμένοι που 'ωφελούσαν' τους κρατικούς αξιωματούχους στο να επιτελέσουν το 'Θεάρεστο' έργο τους (κυρίως μέσα από τον αθλητισμό). Κάποιες άλλες σχετίζονταν με ελλείψεις στους νόμους, όπως οι λευκοί γάμοι, μεσόκοπων και βάλε, με νεαρές αλλοδαπές καλλονές για να γίνουν Ελληνίδες χωρίς χρονοτριβές. Τελευταία το φαινόμενο γνώρισε μια μαζικότητα όπως και να έχει, επειδή βλέπετε η ψήφος τους, έστω και η μία, έχει ένα βάρος που μπορεί να μετρηθεί.

Και πάλι καταλήγουμε στο ότι κάνουμε ότι μας καπνίσει χωρίς έλεγχο και τιμωρία. Κάτι που βρίσκει την εφαρμογή του και εδώ, στο μεταναστευτικό, στο μερίδιο που του αναλογεί.

museum είπε...

@ ΦΩΦΩ

Γεια σου Φωτεινή. Σε ευχαριστώ που το άφησες όλο αυτό το κείμενο εδώ στο blog μου. Είναι τόσο ωραίο, όχι πρώτα επειδή είναι καλογραμμένο και συγκινητικό αλλά γιατί είναι αληθινό και βγάζει τα βιώματα σου τόσο καιρό στην Γερμανία αλλά και της οικογένειάς σου. Θα μπορούσε κάποιος με αρκετό λογοτεχνικό ταλέντο να φτιάξει κάτι, με επιτηδευμένο στυλ που να εντυπωσιάσει πολλούς. Μα αυτό εδώ είναι σημαντικό γιατί είναι αληθινό και κυρίως από πρώτο χέρι και προσωπικές σου μνήμες.

Σε καταλαβαίνω πως από τότε που ήρθες στην Ελλάδα νιώθεις παράξενα, πως θα γινόταν και διαφορετικά; Κάποτε ένας γνωστός μου μετανάστης, Έλληνας στη Σουηδία όταν έμενα κι εγώ εκεί περίπου επτά μήνες, μου έλεγε πως εκεί τον φωνάζουν Έλληνα και στην Ελλάδα Σουηδό. Είχε μπερδευτεί και αυτός. Παντού ένιωθε ξένος ή κάτι στο ενδιάμεσο, ούτε Έλληνας ούτε Σουηδός. Συχνά καθοριζόταν με άλλο σημείο αναφοράς έξω από τον τόπο του. Εγώ πάντως προσπαθώ να το βλέπω θετικά, όλοι εσείς ζήσατε και ζείτε και αλλού και εδώ, επομένως τα βιώματά σας είναι διπλά και οι μνήμες σας πυκνότερες.

Δεν ανήκω σε αυτούς που έζησαν και σε άλλη πόλη. Στο ίδιο μέρος γεννήθηκα, σπούδασα, πήγα φαντάρος, εργάζομαι, ερωτεύτηκα και μία φορά παντρεύτηκα. Σκοπεύω να συνεχίσω. Είμαι βέβαιος πως η ζωή μου είναι εδώ, και θα συνεχιστεί με κέφι και όραμα - αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αγαπώ τον τόπο μου έτσι απλά γιατί είναι το σπίτι μου. Από την πλευρά του πατέρα μου, οι παππούδες μου που ήταν πρόσφυγες της μικρασιατικής του 22, προόδευσαν στην Ελλάδα και έκαναν σπίτια, οικογένειες, είχαν προκοπή. Όλα αυτά τα έχω ακούσει από διηγήσεις των ίδιων ή του πατέρα μου. Κάποιοι άλλοι προπαππούδες μου από την μάνα μου και αυτοί άφησαν τα μέρη τους και κόπιασαν για να φτιάξουν περιουσίες τίμια για να απολαμβάνουμε τώρα εμείς, η γενιά του να περνάμε καλά, του μία ζωή την έχουμε και του 'εγώ' μας.

Το κίνητρο για να το γράψω είναι για να προσπαθήσω να αφυπνίσω όσους μπορώ, ακόμα και εκείνους που κινούν τα νήματα και όντας εγκλωβισμένοι το κενό και στην αδράνειά τους δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να ζημιώνουν τους ντόπιους πρώτιστα και μετά τους ξένους. Άνθρωποι που έφτιαξαν με κόπους περιουσίες, μένουν πια δίπλα σε καλύβες λαθρομεταναστών μέσα στη βρώμα, τις αρρώστιες, τις παρανομίες και άλλα απερίγραπτα. Δεν πείραξαν κανένα και τους δίνω το δίκιο. Από την άλλη οι λογής οικολόγοι με τις βίλες τους οι τζιποκαβαλάρηδες που καίνε ένα σκασμό καύσιμο, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Η κατάσταση έχει αρχίσει να δυσκολεύει. Αλλά και οι κάτοικοι, δεν τους θέλει κανείς έστω και αν προβλέπεται καταυλισμός σε απόσταση τουλάχιστον ενός χιλιομέτρου από τα σπίτια τους. Πως θα συνεννοηθούμε τελικά;

Κανείς μα κανείς κάτοικος δεν έχει πειράξει λαθρομετανάστη, το λέω κατηγορηματικά και υπεύθυνα, μία ανοχή τόσο μεγάλη που φτάνει στα όρια του μαζοχισμού και του 'σκοτώνω 'τον εαυτό μου. Πάντως εδώ στο post έδωσα και δώσαμε όχι μόνο πτυχές του προβλήματος, αλλά προτείναμε και λύσεις κιόλας. Ας τα μελετήσουν καλύτερα όσοι εργάζονται πάνω σε αυτό. Κι εμείς εδώ θα είμαστε για να κρίνουμε και όχι να κατακρίνουμε.

Καλό σου βράδυ ή καλημέρα πια, σε ευχαριστώ και πάλι!

museum είπε...

@ Themis, panagiota, ΦΩΦΩ

Παιδιά βλέπω με ευχαρίστηση πως καταλήγουμε σε μία κοινή ματιά στο θέμα. Κάτι που ξέχασα να αναφέρω για το θέμα των λαθρομεταναστών, ειδικά στην Αθήνα και στην Πάτρα (αν και ίσως φάνηκε και πιο πριν από τα συμφραζόμενα) είναι πως έχουμε, οι Έλληνες πολίτες, πολύ χαμηλή έως ανύπαρκτη συλλογική συνείδηση. Μία μαλθακότητα, μία κατάσταση τέλματος, κινήσεις ούτε μπρος ούτε πίσω και δεν μιλάμε μόνο για τους επικεφαλής. Φανταστείτε αυτό το χάλι να γινόταν στην Δυτική Ευρώπη – και αν βρίσκαμε τόσους λαθρομετανάστες εκεί, να μου σφυρίξετε. Αυτή η αδράνεια δεν είναι ανθρωπισμός – όπως θα έπρεπε να είναι - γιατί 'καβαλάει' τους κατοίκους. Ανθρωπισμός σημαίνει ότι ενδιαφέρομαι για όλους. Αυτά τα λόγια νομίζω πως αρκούν εδώ, και που διατυπώθηκαν, είναι σημαντικό.

Πριν τελειώσω να γράψω κάτι και στους τρεις σας από κοινού. Μίας και ζείτε στην ίδια πόλη, είναι τουλάχιστον εύκολο να συναντηθείτε να κανονίσετε τις λεπτομέρειες του ταξιδιού σας. Άσχετα αν πραγματοποιηθεί ή όχι, τουλάχιστον θα ξεφύγετε από το μηχάνημα! Ακόμα εκεί είστε; Δρόμο, κάντε καμιά βόλτα, γνωριστείτε μεταξύ σας, ανοίγει και ο καιρός. :-) Εγώ από τις νοτιοδυτικές συνοικίες μου πέφτει λίγο μακρυά για την ώρα, αλλά επιφυλάσσομαι!

Γεια σας και χαρά σας!

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΑ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ



Σαν άνοιξαν οι κρουνοί του ουρανού
Τα υπόγεια πλημμυρήσανε παντού
Μάζεψαν πολλά νερά και βρωμιές
Το παρακολουθείς άθελα και κλαις
Στο σπίτι του Ρουμάνου και Αλβανού
Λένε όπου ο φτωχός και η μοίρα του

Όταν στην Αθήνα πέφτει η νεροποντή
Πολλοί δόλιοι βυθίζονται στην σιωπή

museum είπε...

@ ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αγαπητή Ευγενία, σε ευχαριστώ που άφησες αυτό το έξοχο ποιηματάκι εδώ. Πλημμυρισμένο πιο πολύ από αισθήματα παρά από βροχή. Αισθήματα πιο δυνατά που μπορούν να σπάσουν τη σιωπή τους και να κερδίσουν τις αντιξοότητας και τις δυσκολίες.

Καλό Πάσχα σου εύχομαι αν τυχόν δεν τα ξαναπούμε έως τότε!