Περί αναμονής της οικονομικής κρίσης

« Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα στην πατρίδα μας. Η ελληνική οικονομία είναι ανθεκτικότερη στην κρίση κι έτσι οι επιπτώσεις θα είναι μικρότερες. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κρίση όταν θα έρθει στην πραγματικότητα, ακόμα οι παρενέργειές της δεν έχουν γίνει αντιληπτές ..»

Αυτά και μύρια άλλα σε όποιο κανάλι και αν ανοίξεις, όποιο ραδιόφωνο και αν ακούσεις, όποια εφημερίδα από τις γνωστές και αν ξεφυλλίσεις. Τα ίδια και τα ίδια, μαύρη μαυρίλα. Ο εκφωνητής του κουτιού με ένα ύφος, που να αναρωτιέσαι, γιατί ζω, δικαιούμαι να υπάρχω; Μια θολή εικόνα ένα μουντό, μισοσκότεινο τοπίο. Και η ψυχολογία μας σε διαρκή πτώση. Το καλύτερο όλων σε αυτά που ξεστομίζονται από λογής-λογής πολιτικούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης – διαμορφωτές του .. οπίσθιου μέρους του σώματός μας, για την ύφεση στην οικονομία είναι οι αναφορές περί αναμονής. Η κρίση, υποστηρίζουν, δεν ήρθε στην πραγματικότητα αλλά την περιμένουμε. Και ας είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.


Τι είναι αναμονή όμως; έχουμε αναρωτηθεί; Απλή η απάντηση.

Ορισμός της Αναμονής: Μία κατάσταση σχεδόν αδράνειας με αναφορά σε ένα κοντινό μελλοντικό γεγονός που αναμένεται με αγωνία ή επιθυμία ή και φόβο, σίγουρα πάντως όχι με αδιαφορία, έχουμε την έγνοια του όπως και νά'ναι. Όλες οι σκέψεις μας, οι εικόνες και δράσεις μας έχουν περίπου σταματήσει εστιάζοντας στην προσμονή του γεγονότος.

Απλή περίπτωση: Η αναμονή στο ραντεβού, όταν αργοπορήσει ο άλλος είναι χαμένος χρόνος, ζούμε και αναπνέουμε για τη στιγμή της συνάντησης. Όσο περισσότερη καθυστέρηση υπάρχει τόσο πιο μεγάλη σπατάλη της ώρας συνεπάγεται. Άλλο περιστατικό: Η αναμονή των αποτελεσμάτων των εξετάσεων (εκπαιδευτικών, ιατρικών ή άλλων, αδιάφορο) αιχμαλωτίζει το νου μας, απομακρύνοντας, σε κάποιο βαθμό, τη δυνατότητα άλλων δημιουργικών ιδεών ή δράσεων.

Πώς να το εξηγήσω, αυτή η φυλή μας ημών των Ελλήνων, των Ελλαδιτών, ας τα εξειδικεύσουμε τα πράγματα, βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχούς αναμονής. Περιμένουμε τον μεγάλο μετασεισμό, περιμένουμε νέες βροχές και καταιγίδες, το τελευταίο κύμα καύσωνα, τη νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ζώντας σε μία κατάσταση υπολειτουργίας για το μελλοντικό που θα έρθει. Ένα σημαντικό ερώτημα εδώ είναι αν έχουμε μόνοι μας περιέλθει σε αυτή την κατάσταση ή μήπως μας έχουν ωθήσει εδώ οι λογής προγνώστες των μέσων μαζικής επικοινωνίας και οι εξασκούντες επιρροή στις μάζες, οι οποίες και ωσάν πιο αδύναμες, υποκύπτουν στις προσφερόμενες πληροφορίες και γίνονται ακόμα πιο αδύναμες; Επιτρέψτε μου να ταχθώ υπέρ του λαού που δεν φέρει την κύρια ευθύνη για τα αποτελέσματα των προγνώσεων και το πλησίασμα της χειμερίας νάρκης που περιέρχεται σιγά-σιγά αλλά σταθερά. Ή μάλλον που τον αναγκάζουν να πλησιάζει σε αυτό.

Βέβαια ένας ίσως πιο ορθά σκεπτόμενος θα έλεγε πως οι προβλέψεις και αναμονές χρησιμεύουν στο να προλάβουμε και προετοιμαστούμε για διαφορά φαινόμενα όπως είναι ο καιρός ή οι μελλοντικές πωλήσεις εταιρειών βασιζόμενες σε επιστημονικές μεθοδολογίες και πρακτικές. Ίσως και για το ασφαλιστικό πάνω σε προβλέψεις με βάση την υπογεννητικότητα - επομένως στηριζόμενοι σε κάτι το υποθετικό.

Αλλά για την οικονομική κρίση πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι αναμένεται και ότι αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι παρά μία πρόγευση, μια εισαγωγή; Εντάξει, υπάρχουν όχι και τόσο ευοίωνες προβλέψεις εταιρειών, μα είναι κάτι το μεμονωμένο και όχι μία συνολική εικόνα. Πολλοί σοβαροί αναλυτές, ίσως οι πιο πολλοί, αδυνατούν να προβλέψουν οικονομικές επιπτώσεις και μεγέθη. Γιατί τότε αυτή η αδυναμία συνεπάγεται και χειροτέρευση;


Εγώ ας κάνω τους εξής συλλογισμούς κι εσείς άμα θέλετε γράψτε τα δικά σας, έτσι για να το κουβεντιάσουμε το πράγμα:

1. Τα περί της αναμονής της οικονομικής κρίσης είναι τα παραμύθια της Χαλιμάς, η κρίση είναι εδώ, σήμερα. Πάμπολλες θέσεις εργασίας έχουν ήδη χαθεί, η ποσότητα των εξόδων του μέσου καταναλωτή φθίνει γεωμετρικά. Και η ποιότητα της ζωής του με βάση τα υλικά αγαθά του έχει μειωθεί προ πολλού.
2. Ίσως και να υπάρξει μελλοντικά χειροτέρευση, ίσως και όχι, δύσκολα μπορεί να προβλεφτεί με ακρίβεια, σε καμία περίπτωση πάντως δεν αναμένουμε κάτι εκ των προτέρων.
3. Τα περί αναμονής είναι γνωστές 'ελαφρότητες' των διαμορφωτών της κοινής γνώμης για να μας αποκοιμίσουν και να μας συνηθίσουν στην σημερινή κατάσταση, να την δεχθούμε σαν κάτι το φυσιολογικό.
4. Η άποψη αυτή είναι μέσα στα πλαίσια του φτηνού εντυπωσιασμού των μήντια για λίγα ή πιο πολλά εκατομμύρια διαφημιστικού τζίρου παραπάνω.
5. Ίσως πάλι να είναι και άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης και ενεργειών: μα τι να κάνουν αφού η κρίση δεν έχει έρθει ακόμα; !
6. Τελευταίο αλλά όχι και ήσσονος σημασίας, είναι αυτό που αναφέραμε παραπάνω, ίσως το πιο σημαντικό. Η αναμονή είναι τελεσίδικα χρόνος νεκρός, σε αυτόν τελικά που προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν με τη δήθεν αναμονή της κρίσης. Και κυρίως τη σκέψη μας και το μυαλό μας.


(Ασφαλώς θα μπορούσε να γράψει κανείς χίλια μύρια άπειρα. Δεν το κάνουμε όμως, όχι επειδή δεν θέλουμε ούτε για να μην προκαταβάλλουμε τις γνώμες σας, αλλά κυρίως γιατί δεν θα μας έφτανε ο χώρος και ο χρόνος).

Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι που αναζητάμε το θετικό και τις λύσεις, πιστεύουμε ότι κάποιες χαραμάδες αισιοδοξίας υπάρχουν προς το παρόν. Διαίσθηση ίσως; Απονομή της δικαιοσύνης που στο τέλος θα θριαμβεύσει; Παγκόσμια εντροπία και ροή προς μία πιο ευσταθή ισορροπία τελικά; Ποιος ξέρει; Το κοντινό, ευχάριστο μέλλον, ας είναι ο μάρτυράς μας. Το βέβαιο είναι ότι εμείς δεν θα μένουμε απαθείς σε αναμονές, αλλά σαν σκεπτόμενοι άνθρωποι θα δραστηριοποιούμαστε προς πάσα κατεύθυνση.


ΥΓ1: Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε μεγάλο μέρος του πριν οι συνεχείς βροχοπτώσεις του χειμώνα μας εγκαταλείψουν. Επομένως αντανακλά μία παρόμοια διάθεση, παραπόνου και λιγότερο φωτεινή.

ΥΓ2: Το κείμενο αυτό τελείωσε όταν ο ήλιος έχει στρογγυλοκαθήσει στο θρόνο του .. κανονικά και με το .. Νόμο, η άνοιξη .. έσκασε μύτη και οι διαθέσεις και ορέξεις μας είναι έτοιμες προς απογείωση. Προσδεθείτε!