"Vivaldi: Four Seasons - Winter"

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Περί αναμονής της οικονομικής κρίσης


« Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα στην πατρίδα μας. Η ελληνική οικονομία είναι ανθεκτικότερη στην κρίση κι έτσι οι επιπτώσεις θα είναι μικρότερες. Πρέπει να είμαστε πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κρίση όταν θα έρθει στην πραγματικότητα, ακόμα οι παρενέργειές της δεν έχουν γίνει αντιληπτές ..»


Αυτά και μύρια άλλα σε όποιο κανάλι και αν ανοίξεις, όποιο ραδιόφωνο και αν ακούσεις, όποια εφημερίδα από τις γνωστές και αν ξεφυλλίσεις. Τα ίδια και τα ίδια, μαύρη μαυρίλα. Ο εκφωνητής του κουτιού με ένα ύφος, που να αναρωτιέσαι, γιατί ζω, δικαιούμαι να υπάρχω; Μια θολή εικόνα ένα μουντό, μισοσκότεινο τοπίο. Και η ψυχολογία μας σε διαρκή πτώση. Το καλύτερο όλων σε αυτά που ξεστομίζονται από λογής-λογής πολιτικούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης – διαμορφωτές του .. οπίσθιου μέρους του σώματός μας, για την ύφεση στην οικονομία είναι οι αναφορές περί αναμονής. Η κρίση, υποστηρίζουν, δεν ήρθε στην πραγματικότητα αλλά την περιμένουμε. Και ας είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό.



Τι είναι αναμονή όμως; έχουμε αναρωτηθεί; Απλή η απάντηση.


Ορισμός της Αναμονής: Μία κατάσταση σχεδόν αδράνειας με αναφορά σε ένα κοντινό μελλοντικό γεγονός που αναμένεται με αγωνία ή επιθυμία ή και φόβο, σίγουρα πάντως όχι με αδιαφορία, έχουμε την έγνοια του όπως και νά'ναι. Όλες οι σκέψεις μας, οι εικόνες και δράσεις μας έχουν περίπου σταματήσει εστιάζοντας στην προσμονή του γεγονότος.


Απλή περίπτωση: Η αναμονή στο ραντεβού, όταν αργοπορήσει ο άλλος είναι χαμένος χρόνος, ζούμε και αναπνέουμε για τη στιγμή της συνάντησης. Όσο περισσότερη καθυστέρηση υπάρχει τόσο πιο μεγάλη σπατάλη της ώρας συνεπάγεται. Άλλο περιστατικό: Η αναμονή των αποτελεσμάτων των εξετάσεων (εκπαιδευτικών, ιατρικών ή άλλων, αδιάφορο) αιχμαλωτίζει το νου μας, απομακρύνοντας, σε κάποιο βαθμό, τη δυνατότητα άλλων δημιουργικών ιδεών ή δράσεων.


Πώς να το εξηγήσω, αυτή η φυλή μας ημών των Ελλήνων, των Ελλαδιτών, ας τα εξειδικεύσουμε τα πράγματα, βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχούς αναμονής. Περιμένουμε τον μεγάλο μετασεισμό, περιμένουμε νέες βροχές και καταιγίδες, το τελευταίο κύμα καύσωνα, τη νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ζώντας σε μία κατάσταση υπολειτουργίας για το μελλοντικό που θα έρθει. Ένα σημαντικό ερώτημα εδώ είναι αν έχουμε μόνοι μας περιέλθει σε αυτή την κατάσταση ή μήπως μας έχουν ωθήσει εδώ οι λογής προγνώστες των μέσων μαζικής επικοινωνίας και οι εξασκούντες επιρροή στις μάζες, οι οποίες και ωσάν πιο αδύναμες, υποκύπτουν στις προσφερόμενες πληροφορίες και γίνονται ακόμα πιο αδύναμες; Επιτρέψτε μου να ταχθώ υπέρ του λαού που δεν φέρει την κύρια ευθύνη για τα αποτελέσματα των προγνώσεων και το πλησίασμα της χειμερίας νάρκης που περιέρχεται σιγά-σιγά αλλά σταθερά. Ή μάλλον που τον αναγκάζουν να πλησιάζει σε αυτό.


Βέβαια ένας ίσως πιο ορθά σκεπτόμενος θα έλεγε πως οι προβλέψεις και αναμονές χρησιμεύουν στο να προλάβουμε και προετοιμαστούμε για διαφορά φαινόμενα όπως είναι ο καιρός ή οι μελλοντικές πωλήσεις εταιρειών βασιζόμενες σε επιστημονικές μεθοδολογίες και πρακτικές. Ίσως και για το ασφαλιστικό πάνω σε προβλέψεις με βάση την υπογεννητικότητα - επομένως στηριζόμενοι σε κάτι το υποθετικό.


Αλλά για την οικονομική κρίση πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι αναμένεται και ότι αυτό που έχουμε σήμερα δεν είναι παρά μία πρόγευση, μια εισαγωγή; Εντάξει, υπάρχουν όχι και τόσο ευοίωνες προβλέψεις εταιρειών, μα είναι κάτι το μεμονωμένο και όχι μία συνολική εικόνα. Πολλοί σοβαροί αναλυτές, ίσως οι πιο πολλοί, αδυνατούν να προβλέψουν οικονομικές επιπτώσεις και μεγέθη. Γιατί τότε αυτή η αδυναμία συνεπάγεται και χειροτέρευση;



Εγώ ας κάνω τους εξής συλλογισμούς κι εσείς άμα θέλετε γράψτε τα δικά σας, έτσι για να το κουβεντιάσουμε το πράγμα:

1. Τα περί της αναμονής της οικονομικής κρίσης είναι τα παραμύθια της Χαλιμάς, η κρίση είναι εδώ, σήμερα. Πάμπολλες θέσεις εργασίας έχουν ήδη χαθεί, η ποσότητα των εξόδων του μέσου καταναλωτή φθίνει γεωμετρικά. Και η ποιότητα της ζωής του με βάση τα υλικά αγαθά του έχει μειωθεί προ πολλού.
2. Ίσως και να υπάρξει μελλοντικά χειροτέρευση, ίσως και όχι, δύσκολα μπορεί να προβλεφτεί με ακρίβεια, σε καμία περίπτωση πάντως δεν αναμένουμε κάτι εκ των προτέρων.

3. Τα περί αναμονής είναι γνωστές 'ελαφρότητες' των διαμορφωτών της κοινής γνώμης για να μας αποκοιμίσουν και να μας συνηθίσουν στην σημερινή κατάσταση, να την δεχθούμε σαν κάτι το φυσιολογικό.

4. Η άποψη αυτή είναι μέσα στα πλαίσια του φτηνού εντυπωσιασμού των μήντια για λίγα ή πιο πολλά εκατομμύρια διαφημιστικού τζίρου παραπάνω.

5. Ίσως πάλι να είναι και άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτικής βούλησης και ενεργειών: μα τι να κάνουν αφού η κρίση δεν έχει έρθει ακόμα; !

6. Τελευταίο αλλά όχι και ήσσονος σημασίας, είναι αυτό που αναφέραμε παραπάνω, ίσως το πιο σημαντικό. Η αναμονή είναι τελεσίδικα χρόνος νεκρός, σε αυτόν τελικά που προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν με τη δήθεν αναμονή της κρίσης. Και κυρίως τη σκέψη μας και το μυαλό μας.


(Ασφαλώς θα μπορούσε να γράψει κανείς χίλια μύρια άπειρα. Δεν το κάνουμε όμως, όχι επειδή δεν θέλουμε ούτε για να μην προκαταβάλλουμε τις γνώμες σας, αλλά κυρίως γιατί δεν θα μας έφτανε ο χώρος και ο χρόνος).

Επειδή όμως είμαστε άνθρωποι που αναζητάμε το θετικό και τις λύσεις, πιστεύουμε ότι κάποιες χαραμάδες αισιοδοξίας υπάρχουν προς το παρόν. Διαίσθηση ίσως; Απονομή της δικαιοσύνης που στο τέλος θα θριαμβεύσει; Παγκόσμια εντροπία και ροή προς μία πιο ευσταθή ισορροπία τελικά; Ποιος ξέρει; Το κοντινό, ευχάριστο μέλλον, ας είναι ο μάρτυράς μας. Το βέβαιο είναι ότι εμείς δεν θα μένουμε απαθείς σε αναμονές, αλλά σαν σκεπτόμενοι άνθρωποι θα δραστηριοποιούμαστε προς πάσα κατεύθυνση.


ΥΓ1: Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε μεγάλο μέρος του πριν οι συνεχείς βροχοπτώσεις του χειμώνα μας εγκαταλείψουν. Επομένως αντανακλά μία παρόμοια διάθεση, παραπόνου και λιγότερο φωτεινή.

ΥΓ2: Το κείμενο αυτό τελείωσε όταν ο ήλιος έχει στρογγυλοκαθήσει στο θρόνο του .. κανονικά και με το .. Νόμο, η άνοιξη .. έσκασε μύτη και οι διαθέσεις και ορέξεις μας είναι έτοιμες προς απογείωση. Προσδεθείτε!

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου φίλε museum! Το άρθρο σου είναι πολύ επίκαιρο, συμφωνώ με όλα όσα αναφέρεις. Όλες οι τηλεοράσεις και τα μέσα ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονται για τον καλό του θεατή και των πιο πολλών ανθρώπων, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Μόνο για την δικιά του τσέπη και τα αστρονομικά τους κέρδη νοιάζονται, για τίποτα άλλο.

Ανώνυμος είπε...

Museum πολύ σωστά τα γράφεις. Ο καθένας εδώ στην χώρα μας κυρίως ασχολείται με τον εαυτό του. Και αυτοί που μας ενημερώνουν λοιπόν δεν ενδιαφέρονται να μας πουν κάτι θετικό παρά μόνο αυτά που πουλάνε και κάνουν ντόρο. Άσχετα αν ο κόσμος μπορεί να υποφέρει και να θέλει σωστές ιδέες και απόψεις.

Unknown είπε...

Καλησπέρα Museum!
Πραγματικά θα μπορούσαμε να συζητάμε και να γράψουμε χιλιάδες λέξεις σε μια "έκθεση ιδεών" με θέμα "Εν αναμονή της Παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης"...

Είμαστε που είμαστε εαυτούληδες σα λαός, έρχεται τώρα και ο φόβος και η ανησυχία για τα χειρότερα που έρχονται να μας κάνουν ακόμα πιο παρτάκηδες! (κάτι ήξερε εκείνος ο Μητροπολίτης (ο Attica δεν ήταν;) που είχε off shore εταιρία και είχε μαζέψει 1 δισεκατομμύριο για τα γεράματά του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε;)

Όσο σκεπτόμενα όντα κι αν είμαστε, όσο καλές διαθέσεις και προθέσεις κι αν έχουμε, είμαστε πολύ "λίγοι" για να αντιμετωπίσουμε ατομικά σαν πνευματικές οντότητες τις κοινωνικές συνέπειες και ανισότητες που θα δημιουργήσει αυτή η κρίση...

Μαζί με την οικονομική κρίση, αντιμετωπίζουμε και την κρίση υπερκαταναλωτισμού, την κρίση αξιών, την κρίση στις ανθρώπινες σχέσεις, την κρίση στην παιδεία, στην πολιτική, παντού!

Μόνο αν ξεσπάσει μια αυθόρμητη μαζική έκρηξη και έρθει η πολυπόθητη "επανάσταση" να πάρει μπάλα όλους αυτούς (κι εμάς μαζί, που βλέπουμε και μιλάμε εκ του ασφαλούς προς το παρόν) που προσπαθούν να μας κρατήσουν στην αδράνεια, τότε μόνο ίσως ξυπνήσουμε από το λήθαργο και αρχίσουμε να ονειρευόμαστε ξανά από την αρχή...

museum είπε...

@ Kostas

Αγαπητέ Κώστα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ψάξουμε λίγο παραπάνω, να αλλάξουμε κανάλι ή να το κλείσουμε το κουτί. Υπάρχουν και εξαιρέσεις που θέλει σκέψη για την επιλογή τους. Το διαδίκτυο είναι μία ενδιαφέρουσα περίπτωση απελευθέρωσης της πληροφορίας και της γνώσης.

museum είπε...

@ Dimitra

Γεια σου Δήμητρα. Ο εγωκεντρισμός είναι κύριο χαρακτηριστικό του δυτικού κόσμου, που στην Ελλάδα έρχεται να ενταθεί ακόμα περισσότερο. Για να τον πολεμήσει κανείς ας ενωθεί σε ομαδικές δράσεις, που είναι μεμονωμένες αλλά υπάρχουν. Δεν βλέπω άλλο καλύτερο τρόπο.

museum είπε...

@ Themis

Καλημέρα Θέμη! Σκέφτομαι ότι στην πατρίδα μας οι πιο πολλοί μας έχουμε γεμίσει από διαπιστώσεις. Έχουμε αναλύσει τα προβλήματα και τις γεννεσιουργές αιτίες τους, ξέρουμε επακριβώς τις συνέπειές τους. Στον θεωρητικό λόγο είμαστε εξπέρ. Εκεί που χωλαίνουμε είναι στην πράξη, την ομαδική αλλά και την ατομική.

Οι πολιτικοί γιατί λογίζουν το πολιτικό κόστος, αν είναι δυνατόν. Οι πλούσιοι γιατί έχουν βολευτεί και δεν τους συμφέρει μία αναδιανομή του συνολικού πλούτου. Οι μικροί επειδή φοβούνται ότι με μία αντίδραση θα χάσουν τη δουλειά τους μέσα στην αβεβαιότητα της περιρέουσας ατμόσφαιρας. Η "επανάσταση" που θα τους πάρει μπάλα όλους είναι η σίγουρη λύση. Επειδή όμως δεν ξέρουμε πόσο εύκολα ή πόσο γρήγορα θα γίνει κάτι τέτοιο, ας γίνουμε εχθροί της αδράνειας και ας πάρουμε διαζύγιο από την παρατεταμένη αφασία. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ακόμα και αν είναι πάντως .. « θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία ..» κατά πως λέει ο μεγάλος μας ποιητής.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε museum πολύ ενδιαφέρον θέμα, μιας και είναι δυστυχώς επίκαιρο. Η κρίση φαίνεται μάλιστα να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του οικονομικού μας συστήματος, ένα είδος αναπνοής, με υφέσεις και εκρήξεις ανάπτυξης που εναλλάσσονται ατέρμονα. Δεν θα μιλήσω για το αν μπορεί να αλλάξει αυτό το σύστημα άμεσα, ωστόσο είμαι σίγουρος πως οι "αναπνοές" που ανέφερα, μπορούν σίγουρα να μοιράζουν πιο δίκαια το "οξυγόνο", με κριτήρια πιο ανθρώπινα. Τα παραδείγματα που αναφέρει και ο Themis είναι χαρακτηριστικά και τα γνωρίζουμε όλοι. Μπορούμε ωστόσο να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο - καθένας με τον τρόπο του. Αρκεί να μην εγκλωβιστούμε στον πάγο της Αναμονής...

Ανώνυμος είπε...

"Στον θεωρητικό λόγο είμαστε εξπέρ. Εκεί που χωλαίνουμε είναι στην πράξη, την ομαδική αλλά και την ατομική".

Θα συμφωνήσω απόλυτα!
Πάντως πιστεύω ότι η οποιαδήποτε κρίση, επηρεάζει πάντα λιγότερο αυτούς που ζούνε τη ζωή τους λίγο πιο ρεαλιστικά, έχοντας πάντα στο μυαλό τους ότι την ώρα που βλέπεις την ακμή να έρχεται πρέπει να ξέρεις ότι και η παρακμή είναι just around the corner.
Αν ζεις με βάση τις πιστωτικές και τα δάνεια, πιστεύοντας ότι "έχει ο Θεός", η κρίση θα περάσει σίγουρα πάνω απ' το πτώμα σου!

Όσο για την τηλεόραση και τους κάθε λογής experts, εγώ προσωπικά τους έχω κάνει off.

Πάντως πρέπει να υπάρχει όντως κρίση, αφού πρόσφατα άκουσα ότι η περιουσία των Λάτσηδων έχει πέσει από 11 δις σε 7!!!
χαχαχα!!! :) :) :)

museum είπε...

@ Markos

Αγαπητέ Μάρκο, ωραίο αυτό που αναφέρεις για την πιο δίκαιη μοιρασιά, των αναπνοών. Επίσης ας πρόσθετα την ανάγκη για την πιο ομαλή εναλλαγή των μεταβολών του συστήματος ώστε να μην έχουμε ούτε εκρήξεις ούτε και καταβυθίσεις. Το ιδανικό θα ήταν μία σταθερά καλή κατάσταση για όλους, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί με την πιο δίκαιη ανακατανομή του πλούτου. Ας προσπαθήσουμε για αυτό, παρακινώντας και τους άλλους που ίσως δεν το πιστεύουν, όλοι το έχουν μέσα τους, λιγότερο ή περισσότερο. Ας προσπαθήσουμε για την παραπάνω κοινωνική αλληλεγγύη.

Καλημέρα!

museum είπε...

@ Lilith

Αγαπητή Lilith, οι πράξεις μας είναι το κυρίαρχο, τα αποξενωμένα λόγια δεν μπορεί να έχουν καμιά αξία. Όσο για την ακμή και την παρακμή, επίτρεψε μου να σου αναφέρω ότι αυτές είναι καταστάσεις των πλουσίων και των οικονομικά ισχυρών. Ο απλός εργαζόμενος είτε είναι εργάτης είτε επιστήμονας είτε οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος που κοπιάζει καθημερινά, δεν έχει υφέσεις και αναπτύξεις. Άλλωστε δεν θα μοιραστεί τα κέρδη ποτέ του με τους πλουσίους. Απλά αναζητά την αξιοπρέπειά του και μία ικανοποιητική ποιότητα ζωής, και δεν μπορεί να τις πληρώσει με την χασούρα των μεγάλων, λες και ήταν συνέταιρός τους.

Και μην ξεχνάμε πως η ανάπτυξη των λαών δεν είναι μαθηματικές φόρμουλες και οικονομικά μοντέλα αλλά πρώτιστα η επίτευξη της κοινωνικής συνοχής τους.

Καλή σου μέρα!

panagiota είπε...

Φιλε μου Δ.
Ολα οσα έγραψες σωστά και άριστα!
Μόνο που η οικονομική κρίση άρχισε εδω και αρκετά χρόνια!
Δεν βλέπω Τ-Β πια για να ενημερωθώ αλλά το καταλαβαίνω από το πορτοφόλι μου.(το κουτί το έκλεισα εδώ και χρόνια)
Το 1999 έπαιρνα 150.000 δραχμες και έβγαζα και γούστα!!!
Σήμερα παίρνω σχεδόν τα τετραπλάσια και σκέφτομαι αν πρέπει να κόψω και το τσιγάρο...
Και επειδή η Ελλάδα έγινε πολύ "ακριβή" για εμας τους μικρομεσαίους αποφάσισα να ξενιτευτώ στα γεράματα,έστω και μόνο για να πάρω μια σύνταξη της προκοπής και όχι εκείνα τα άθλια 580Ε που αναλογούν στον κάθε πολίτη που κουβαλάει στην τσέπη του τα πτωχευσαντα ταμεία ασφάλισης...
Δυστυχώς το χρήμα πια "αγοραζεται" δεν κυκλοφορεί

museum είπε...

@ panagiota

Καλημέρα Παναγιώτα. Δεν το συζητώ ότι από την εποχή του Ευρώ και μετά μας πήρε η κατιούσα. Κυρίως λόγω της απίστευτης ακρίβειας του κάθε επιτήδειου. Γνωστά και χιλιοειπωμένα για τις κλειστές ομάδες συμφερόντων, ειδικά εδώ, που απομυζούν από τον κόπο μας με τις υψηλές τιμές και τα απλησίαστα αγαθά. Και φτάσαμε στο σημείο να έχουμε διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές από τη Γερμανία ας πούμε, την στιγμή που με το μάρκο παλιότερα ίσχυε το ανάποδο.

Καλό αυτό που είπες για το χρήμα που αγοράζεται. Πόσο δίκιο έχεις, αν σκεφτούμε πως λίγοι άξιοι άνθρωποι έκαναν χρήματα εδώ, και αναγκάστηκαν να “την κάνουν” για άλλες πολιτείες και λιγότερο Μπανανίες.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα museum. Αυτό που νομίζουν οι πολιτικοί και οι διαμορφωτές της γνώμης είναι πως απευθύνονται σε ηλίθιους. Ή τουλάχιστον θέλουν να το νομίζουν και να μας λογίζουν τέτοιους. Θα συμφωνήσω με την Παναγιώτα πως από την εποχή του Ευρώ έχει αρχίσει η κρίση και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι σήμερα. Απλά τότε μας πήρανε τα χρήματα με την ακρίβεια και τώρα πάνε να μας πάρουνε τις δουλειές και την αξιοπρέπεια μας.

Ανώνυμος είπε...

Ο Τιτανικός (ελληνική οικονομία) βυθίζεται. Πολύ φοβάμαι ότι το ελληνικό δημόσιο θα κηρύξει στάση πληρωμών στους δημόσιους υπαλλήλους. Τα πράγματα είναι ψιλοτραγικά. Για του λόγου το αληθές:
http://www.in.gr/live/krugman/

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ποτέ η πολιτική εξουσία δεν είπε και δε λέει καθαρά την αλήθεια.
1. Δήλωση-δέσμευση του πρωθυπουργού πριν 2 μήνες ότι δεν θα μπουν νέοι φόροι, κεφαλικός φόρος η νέα εξέλιξη.
2. ολα καλά με τα ΝΕΑ ταμεία από τη μία (δηλώσεις), δραματική καθυστέρηση (και μάλιστα συνεχώς αυξανόμενη) στην καταβολή συντάξεων η πραγματικότητα.

Το θέμα είναι ότι βιώσαμε τα τελευταία χρόνια μια "εύκολη" ανάπτυξη που στηρίχθηκε στην έκρηξη της εγχώριας κατανάλωσης, που στηρίχθηκε στην ασύδοτη χρηματοδότηση από πλευράς τραπεζών της οποιασδήποτε (παράλογης κατά βάση) καταναλωτικής βουλυμίας μας. Η ανάπτυξη βέβαια αυτή δεν διαχύθηκε ομοιόμορφα σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά τώρα την κρίση καλούνται να την πληρώσουν όλοι. Και μάλιστα δεδομένου ενός κράτους που δεν έχει αναπτύξει τους μηχανισμούς εκείνους, βάση των οποίων θα μπορεί να καταγράφει τα πραγματικά εισοδήματα του καθενός, άρα και θα φορολογεί δίκαια. Τώρα η εύκολη φορολογική λεία είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Και το μικτό μηνιαίο εισόδημα των 1700 ευρώ εμφανίζεται υψηλό.

Ανώνυμος είπε...

Και το πιο τραγικό δεν είναι το "ροκάνισμα" των μισθών, που είναι η πιο πρόσφατη εξέλιξη. Το τραγικότερο έρχεται από το μέλλον και θα είναι η αύξηση της ανεργίας. Και σκεφτείτε τί σημαίνει αυτό για ανθρώπους, που είναι τόσο πολύ εκτεθειμένοι στον Τραπεζικό δανεισμό και τα έβγαζαν πέρα δύσκολα και με το μισθό που εισέπραταν.

Ανώνυμος είπε...

File Museum orea ta les.Analytika ke logika alla...Avti i stasi anamonis volevi polus.Den xeris an avto pu tha erthi an tha ine trishyrotero apo avto pu fevgi.Etsi i kathe kyvernisi ,piso apo avti tin anamoni,krivi mia ;;ekplixi;; ke su proetimazi ;;ena doraki;;.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

museum είπε...

@ Ανώνυμος –1

Θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα. Οι πολιτικοί μέσω του ξύλινου, κούφιου λόγου τους κάνουν το άσπρο μαύρο. Οι παρουσιαστές της τι-βι, μέσα από την έντεχνη τρομοκράτηση των πάντων μας υποτιμούν. Ευτυχώς οι πιο πολλοί αρχίζουν να τους καταλαβαίνουν τελευταία. Για το Ευρώ και την ακρίβεια, λες μεγάλες αλήθειες.

Καλή σου μέρα.

museum είπε...

@ Ανώνυμος – 2, 3
(αφού είσαι ο ίδιος όπως μου έστειλες)

Αγαπητέ άγνωστε σχολιαστή, ωραία τα λόγια που άφησες εδώ. Νομίζω ότι και τα μικρά παιδιά πλέον καταλαβαίνουν την υποκρισία και την ασυνέπεια μεταξύ λόγων και έργων των πολιτικών μας. Φτηνός εντυπωσιασμός προς άγρα ψήφων και υψηλότερων ποσοστών στις δημοσκοπήσεις.

Η καταναλωτική βουλιμία κάποιων, όχι των περισσότερων, είναι μία βασική αιτία, για να μην πούμε η κυριότερη της σημερινής κατάστασης. Γενικότερα, όταν συμβαίνει κάτι κακό από λίγους, την πληρώνουν όλοι ή οι πολλοί σε πολλές εκφάνσεις του βίου μας. Για σκέψου πως όταν κάποιοι φοροδιαφεύγουν, όλοι ή οι μάλλον οι νομοταγείς καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο. Όταν καταστρέφουν οι μειοψηφίες, αστυνομεύονται οι πολλοί και οι ήσυχοι. Στα καλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο, τα καλά που πληρώνουν οι πολλοί, τα γεύονται οι άλλοι και οι λίγοι. Χρήματα από Ευρωπαϊκά έργα πηγαίνουν στους ίδιους και τους ίδιους, άδειες εκπαιδευτικές (από χρήματα του κράτους, άρα των φορολογούμενων) μόνο στους δημόσιους υπαλλήλους και όχι στους πολλαπλάσιους ιδιωτικούς, εικονικά εκτός έδρας στους γνωστούς και άλλες διαμεσολαβήσεις και εκδουλεύσεις.

Και πάντα εκεί ο μισθωτός που πληρώνει, νόμιμα πάντα στο ακέραιο, το εξιλαστήριο θύμα της υπόθεσης. Και τώρα πάνε και να του στερήσουν τα ελάχιστα που του έχουν απομείνει, ανερυθρίαστα, χωρίς ντροπή.

Καλή σου μέρα.

museum είπε...

@ ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αγαπητή Ευγενία έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις. Η αναμονή μπορεί να κρύβει και κάτι το απρόβλεπτο, το ακαθόριστο, για να περνούν οι κυβερνήσεις νέα μέτρα, συνήθως αντικοινωνικά, που βέβαια τα γνώριζαν εκ των προτέρων. Έτσι έχουν μία εύκολη δικαιολογία για τα χειρότερα.

Καλό μεσημέρι.