Έλα ρε Καρνάβαλε

Αποκριάτικη περίοδος και εγώ κάθομαι και γράφω για το Καρναβάλι, τι πρωτότυπο; Για να είμαι ειλικρινής, ακόμα να μπω στο κλίμα των ημερών κι ετοιμάζομαι να κάνω ένα τηλεφώνημα μπας και προλάβω καμιά στολή διαθέσιμη. Δύο μέτρα άντρας είμαι, αδύνατο δεν θα μπορούσα να με πω, κομματάκι δύσκολο να χωρέσω παντού αν δεν βρω το κατάλληλο μέγεθος.

Μια γλυκόπικρη γεύση με συνοδεύει όταν αναπολώ το Καρναβάλι, και ας δείχνουμε όλοι μες στην τρελή χαρά. Το βέβαιο είναι πως κουνάμε το μαντήλι στη μονοτονία έως και ατονία του ‘μέσα’ και του χειμώνα. Έχω ακόμα παρατηρήσει τελευταία ότι οι άνθρωποι, παρόλο που δηλώνουν και διαδηλώνουν προοδευτικοί, δένονται, με τις παραδόσεις όλο και περισσότερο ωσάν να χρήζουν χείρα βοηθείας. Μπορώ να βρω πολλούς λόγους, κι εσείς φίλοι μου, δεν έμειναν άλλωστε και πολλά πράγματα να πιαστεί κανείς στις μέρες μας.

Οι Αποκριές ήταν κι αυτές δεμένες με την παιδική μου ηλικία. Από το παλαιό baby rally που εξορμούσαμε με τα ποδήλατα, και να σου τα εμπόδια, τι συναγωνισμός κι αυτός, δράση, ένας χαμός. Ένα ήταν το έπαθλο, οι χρονοτριβές απαγορεύονταν αλλά στο τέλος, η ευχαρίστηση ήταν μοναδική. Η χαρά της συμμετοχής και της .. συνενοχής στην σκανδαλιά και στο παιχνίδι. Το σημερινό Καρναβάλι των μικρών (ή των .. μωρών) δεν μπορεί να με συγκινήσει το ίδιο με τότε.


Η μάνα μου μας έντυνε θυμάμαι καουμπόηδες μικρά, ασορτί με τον μεγάλο μου αδερφό. Η πιο χαλαρή διάθεση του μεγάλου σε συνδυασμό με την .. αποφασιστικότητά μου να εφαρμόζω το .. γράμμα του νόμου. Ο άλλος, ο τρίτος ο μικρός, ήταν αρλεκίνος από όλους ο πιο φίνος, δεν το συζητώ. Η σχετική φωτογραφία χαρακτηρίζεται ως συλλεκτική και σύντομα αφού .. διευθετήσω τις τελευταίες λεπτομέρειες επί των .. πνευματικών δικαιωμάτων θα την αναρτήσω, ευθύς ως.

Μία άλλη έντονη ανάμνησή μου έχει να κάνει με την έξοδο μου στην παρέλαση της τελευταίας Κυριακής κουβαλώντας ένα τεράστιο καρναβαλικό κεφάλι επάνω από το δικό μου. Ο λαιμός του είχε κατάλληλα διαμορφωμένη οπή προς την όραση και την αναπνοή μου, αρμονικά φτιαγμένα. Τα βήματα ήταν ποικίλα για να μπορώ να συντονίζομαι με τον ρυθμό του υπόλοιπου σώματος των βαδιστών. Πίσω, αριστερά, εμπρός, δεξιά, κλείναμε ένα κύκλο. Ενίοτε και στροφές περί του νοητού μας κατακόρυφου άξονα Δεν χρειάζεται να σας αναφέρω ότι μετά το πέρας της παρέλασης το κεφάλι μου ήταν σαν καζάνι από το βάρος της υπερμεγέθους κεφαλής και το μήκος της διαδρομής!

Μεγαλύτερος, στα μαθητικά μου χρόνια θυμάμαι, βλέπω ακόμα μπροστά μου τα εφηβικά σκιρτήματα και την απόλυτη απογείωση της διάθεσης μου στις κρυφές ματιές και τα χαμόγελα από κάποιες ωραίες της παρέας, μέχρι τη θλίψη εκεί τη Δευτέρα κατά τις πρωινές ώρες όταν η παράσταση λάβαινε τέλος. Για όλα αυτά, που έχουν και μία συνέχεια όπως και να’ ναι, θα γράψω μία άλλη φορά


Δεν ξέρω τη γνώμη σας για τα Καρναβάλια, ακούω τόσα, θετικά τα περισσότερα, κάποιοι άλλοι μιλούν για μάσκες και μασκαράδες, και ότι δεν θα συμμετάσχουν σε αυτή την παρωδία διασκέδασης και κεφιού. Καθένας με την γνώμη του, εμείς πάντως θα είμαστε εκεί γιατί έτσι απλά μάθαμε από μικροί να μας αρέσει.

Πρέπει να τελειώνω το κείμενο σιγά σιγά, τι κάθομαι εδώ; σαν πολύ δεν φλυάρησα; Δρόμο, πάμε σε κανα χορό. Να τι θα ακούσω φέτος:

Gibson Brothers ''QUE SERA MI VIDA"

Έλα ρε Καρνάβαλε, στάσου λιγάκι, έρχομαι μην φεύγεις,

Καλή Αποκριά!

----------------------------------------------------------------
Φίλοι μου φωτογραφίες μου κάποια στιγμή θα ανεβάσω από το Καρναβάλι και όχι μόνο, είπαμε σιγά-σιγά, έχουμε πολλά να γράψουμε και να συζητήσουμε μέχρι τότε. Για την ώρα ας αρκεστείτε σε μουσειακές διαδρομές, ταξίδια και λοιπά επισυναπτόμενα.

Εποχές: Χειμώνας

Ας είμαι δίκαιος στην παρουσίαση των εποχών. Μιας και περίγραψα το φθινόπωρο με τα δικά μου μάτια, θα ήταν αδικία να άφηνα απέξω το χειμώνα. Στα αλήθεια αυτή η εποχή, σταγόνες συγκινήσεων έχει να μου προσφέρει. Σας παρακαλώ αν έχετε κάτι να προσθέσετε για αυτόν να το αφήσετε εδώ μήπως και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να διακρίνω. Προκαταβολικά να σας αναφέρω πως αυτή η περίοδος δεν με εμπνέει και τόσο, μην περιμένετε επομένως γλαφυρές περιγραφές. Βαρύς κι ασήκωτος όπως είναι, σκοτεινός, μουντός και κατσούφης μας καλεί σε άλλες αναπολήσεις. Αυτών που πέρασαν και αυτών που θα έρθουν και όχι πάντως εκείνων που σήμερα υπάρχουν. Οτιδήποτε εποχικό, άξιο αναφοράς, ευχάριστης, δύσκολα σχετίζεται με αυτόν.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι το απολαυστικό μας προσφέρει τούτη η εποχή, ρωτούσα μάλιστα ένα φίλο προχθές και μου απαντούσε, ότι .. σκοτώνει τα μικρόβια και .. πως η ατμόσφαιρα είναι καθαρότερη. Στίβω το μυαλό μου για να γράψω κάτι καλό. Ναι, μόλις τώρα θυμήθηκα ένα ζωγραφικό πίνακα του μεγάλου Rembrandt που είχα δει και, νάτο: Αυτοσυγκέντρωση, διαλογισμός, περισυλλογή, meditation Αγγλιστί όπως λέγεται και ο πίνακας.


Γιατί, θα με ρωτήσετε, ποιος καταλήγει σε περισυλλογή στο άνθισμα της φύσης και στο θέρος; Σιγά μην καθίσω να σκεφτώ υπαρξιακά στην παραλία. Κι όμως, να που και αυτό είναι κομμάτι της ζωής μας. Αν σκεφτούμε, αν κάνουμε τον (προσωρινό) απολογισμό και την αποτίμησή μας. Αν θυμηθούμε το πριν και προετοιμαστούμε να διαγράψουμε την πορεία του μετά. Πώς να υλοποιήσεις κάτι αν δεν σχεδιάσεις, δεν σκεφτείς, δεν οραματιστείς, αν δεν μάθεις από τα παλιά σου λάθη; Κάτι σαν τον ύπνο και τα όνειρα: ξεκουραζόμαστε, ονειροβατούμε τη νύχτα για να πραγματοποιήσουμε την ημέρα. Και στις δύο περιπτώσεις ζούμε, δεν ‘υπάρχουμε’ απλά. Στην πρώτη μέσω του ιδεατού τρόπου και στην δεύτερη μέσω του χειροπιαστού.

Η ηρεμία και η γαλήνη είναι εμφανείς στο καταχείμωνο. Λιγότερος ρομαντισμός, λιγότεροι έρωτες, επομένως πάνω και κάτω, ασήμαντες οι μεταβολές της διάθεσης και του κεφιού – είναι σταθερά σε μέτρια έως χαμηλά επίπεδα. Να μία ευκαιρία για πιο ορθολογιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Διάβασα παλιότερα ότι όσοι χωρισμοί γίνονταν το μήνα Ιανουάριο, δύσκολα επανέκαμπταν. Ποια εξήγηση θα μπορούσα να δώσω; Μια εύλογη ερμηνεία θα ήταν πως οι όποιες αποφάσεις έρχονται μέσα από ώριμη σκέψη το χειμώνα, χωρίς παρορμήσεις, αισθήματα χωρίς λογική οργάνωση, μα μέσα από ήρεμους, κρυστάλλινους συλλογισμούς.


Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει, ‘χτυπημένος’ από τα βέλη του αισθήματός του, ότι δεν μπορούσε να αντέξει τόση ευτυχία μαζεμένη. Τώρα που το σκέφτομαι είχε δίκιο, μιας και όλα αυτές οι απολαύσεις οι χαρές θα μπορούσαν να ήταν και καταπέλτης, απειλητικές δυνάμεις της σαγήνης, θα ήθελε κανείς κάτι για να τις συγκρατήσει. Συνειρμός: Άνοιξη, θέρος και φθινόπωρο προσφέρουν ευτυχία. Ο χειμώνας έρχεται να την μετριάσει μέσα από ψήγματα δυστυχίας και περισυλλογής.

Ας κάνουμε τώρα το εξής απλό σκεπτικό. Ποιες είναι οι πιο γιορτινές μέρες του χειμώνα; Ναι σωστά μαντέψατε, τα Χριστούγεννα με την Πρωτοχρονιά και οι Απόκριες. Βλέπετε εσείς καμιά τους να έχει αναφορά στην εποχή της; Με συγχωρείτε για το .. εσφαλμένο, τα Καρναβάλια έχουν τις ρίζες τους σε έθιμα κι εκδηλώσεις υποδοχής της άνοιξης και αποχαιρετισμού του χειμώνα. Είναι μία αναφορά – απόδρασης, φυγής, με αρνητικό τρόπο.

Θα μου απευθύνετε, δεν υπάρχουν, ‘φυσικές’ δράσεις και αποδράσεις; Ασφαλώς, μόνο που οι πιο πολλές εκφράζονται είτε σαν τρόποι να καθαρίσουμε τους .. όγκους χιονιού στα σπίτια μας (κάποιοι από εμάς, αναγκαίο κακό) είτε όταν εξορμάμε, υποτιθέμενοι φυσιολάτρες στα χιονοδρομικά κέντρα να διασκεδάσουμε με τα τεχνολογικά εκτρώματα που έχουν παραμορφώσει το ορεινό τοπίο σε μεγάλο βαθμό, προσφέροντας στιγμές ‘τεχνητής’ ευδαιμονίας. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις ημερών ή βδομάδων μέσα στο χειμώνα, όπως είναι οι Αλκυονίδες μέρες.

Η Αλκυόνα του Γενάρη τα κατάφερε και φέτος, μόνο που το διάστημα ήταν λιγοστό, δεν επέτρεπε καθυστερήσεις και σαστίσματα. Κι εμείς ήταν δυνατό να εκδράμουμε, έστω και λίγο στη μητέρα φύση εκείνες τις μέρες. Περπάτημα στο βουνό, γουλιές καφέ με θέα το δυτικό πέλαγος στο ηλιοβασίλεμα (θα ήταν ο ήλιος σχεδόν χαμένος στα σύννεφα και την υγρασία), τρέξιμο παραπλεύρως του ποταμού. Ήταν φευγάτες όμως οι μέρες, σχεδόν στιγμιαίες, δεν πρόφταινες να ανασυνταχθείς, έστω προσωρινά.


Ας μην είμαι άλλο άδικος. (;) Ο καλός μου φίλος όταν εξορμήσαμε πρόσφατα σε πάρκο Ευρωπαϊκής μεγαλούπολης, απαθανάτισε το τοπίο, λίγες μέρες αφότου οι νιφάδες είχαν κατέβει να καθίσουν αναπαυτικά επάνω στα κλαδιά του. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που εκτιμάμε και αυτή την εποχή - ασφαλώς κάποια αιτία ύπαρξης θα έχει, και όχι μόνο ως αντιδιαστολή των άλλων τριών, πιο φωτεινών, περιόδων του ετήσιου κύκλου.

Αποφθέγματα

Μερικά αποφθέγματα από επωνύμους ή ανώνυμους. Κάποια “ανώνυμα” ίσως και να προέρχονται από κάποιους γνωστούς που μου διαφεύγουν:

· Διαφωνώ με ότι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες. Βολταίρος.

· Η βλακεία είναι αήττητη. Φ.Ντοστογιέφσκι.

· Σημασία όχι ελεύθερος από τι αλλά ελεύθερος προς τι. Προβληματική Νίτσε στο τάδε Έφη Ζαρατούστρα, δεν το έχω διαβάσει όπως και τον φιλόσοφο, μόνο κομμάτια αποσπασματικά.

· Το σύμπαν και η βλακεία δεν έχουν όρια αν και για το σύμπαν δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Άλμπερτ Αϊνστάιν.

· Γνώση είναι η μετατροπή της πληροφορίας σε κατανόηση. Άγνωστος ερευνητής - ακαδημαϊκός, μου διαφεύγει σήμερα, το διάβασα σε μία μελέτη όταν έκανα το μεταπτυχιακό μου.

· Το σώμα εικονοποιεί μία ιδεολογία, το κορμί την εγκλωβίζει. Άγνωστος, το άκουσα σε μία διάλεξη Τέχνης.

· (Εικαστικό). Χρώμα: Η ύλη έχει μία αυτονομία και δεν υπόκειται σε ένα οργανωτικό πνεύμα. Ο νους έρχεται έπειτα να οργανώσει τις αισθήσεις μας. Προσέγγιση Σεζάν στην ζωγραφική: Ολοκλήρωση αισθήσεων και νου.


Και μερικές ακόμα σκόρπιες ατάκες:

· Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις.

· Εγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα.

· Φυσικά και υπάρχει πολλή γνώση στα πανεπιστήμια. Οι πρωτοετείς φέρνουν λίγη, οι τελειόφοιτοι δεν παίρνουν πολλή κι έτσι η γνώση συσσωρεύεται.

· Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα.

· Η σκληρή δουλειά δε σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;

· Μ' αρέσει η δουλειά. Μ' ενθουσιάζει. Μπορώ να κάθομαι επί ώρες και να την κοιτάω...


Μαζί με το σχόλιό σας αφήστε τις τρεις καλύτερες φράσεις που σας άρεσαν κατά σειρά προτίμησης. Οι δικές μου είναι:

1. Σημασία όχι ελεύθερος από τι αλλά ελεύθερος προς τι.
2. Η βλακεία είναι αήττητη.
3. Ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς το λόγο σου είναι να μην τον δίνεις.

Εσάς ποιες σας άρεσαν περισσότερο;

Οι κυνηγοί της διασκορπισμένης κιβωτού

Η περασμένη εβδομάδα ήταν περίεργη. Ας μπω κατευθείαν στο θέμα χωρίς λογοτεχνικούς προλόγους και φλυαρίες. Σαν μέλος κι εγώ του blog των Ανώνυμων Μελαγχολικών, αξιώθηκα για πρώτη φορά την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου να εκδόσω ένα θέμα εκεί. Σε δύο μέρες από τότε ένας ακατονόμαστος άνθρωπος έκλεψε τα ονόματα χρήστη και τους κωδικούς και τα έκανε όλα λίμπα μέσα εκεί! Πάνω από πεντακόσιες αναρτήσεις, μετά από πολύ μεράκι και επίπονη προσπάθεια τριών χρόνων, σχεδόν, έκαναν φτερά! Κι ακόμα καμιά χιλιάδα από αναμνήσεις και ποιήματα της φίλης μου της Μαριαλένας εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια! Ήτοι, 1,5 χιλιομπλόγκ. Προφανώς όλα είχαν σβηστεί, άλλωστε το υλικό είναι σε δημόσια θέα στο διαδίκτυο και δεν υφίσταται θέμα κλοπής – όλα είναι φανερά.

Γιατί βρε καλόπαιδο το έκανες; (σεβόμενος το χώρο και το επίπεδο που διατηρούμε εδώ, δεν προχωρώ σε περαιτέρω χαρακτηρισμούς). Και να πεις ότι ήσουν διανοητικής στέρησης ή καθυστέρησης; Σταμάτα να μας δουλεύεις, πως βούτηξες τότε το password; Δεν είναι δα και δουλειά για τους αδαείς. Δεν μπορώ προς το παρόν να ασχοληθώ μαζί σου, κάποτε ίσως να αναμετρηθούμε, ξέρεις, έχει ο καιρός γυρίσματα.


'Οταν έστειλα μήνυμα στη Γιώτα, μου εξήγησε και αντιλήφθηκα τι είχε γίνει. Χωρίς να το πολυπιστεύω εκείνη την στιγμή της απάντησα ότι θα τα βρούμε και θα τα πάρουμε πίσω. Είναι του χαρακτήρα μου να δίνω ελπίδες - σε μία 'στραβή' περίπτωση- ακόμα και όταν φαινομενικά είναι ελάχιστες ή δεν υπάρχουν καθόλου. Κι όμως υπήρχαν και πολλές.

Σκέφτηκα ότι λογικά θα υπάρχουν αντίγραφα ασφαλείας για το κάθε τι, έστω και σε προσωρινές μνήμες. Το μόνο που με ανησύχησε είναι πως οι δωρεάν υπηρεσίες συνήθως δεν ασχολούνται με αντίγραφα τόσο επιμελώς. Μία αστραπιαία αναζήτηση στο διαδίκτυο ξεκίνησε, και όχι μόνο εκεί. Ερωτήσεις σε γνωστούς, φίλους και γνώστες του χώρου. Email στη Google (κατασκευάστρια της blogspot - εκεί είμαστε και οι Ανώνυμοι και και η Μαριαλένα κι εγώ παρεμπιπτόντως). Πρώτες απαντήσεις, πρώτες ελπίδες. Ένας δραστήριος προγραμματιστής είχε φτιάξει ένα undelete utility (μία εφαρμογή για ακύρωση σβησίματος) που την χρησιμοποιήσαμε αμέσως. Και, ω του θαύματος, να σου μπροστά μας οι αναρτήσεις των τελευταίων εβδομάδων! Δεν μπορεί, για όλη αυτή την μοναδική κατασκευή θα υπάρχει Θεός.


Κι άλλοι συνδυασμοί, μέθοδοι επανάκτησης δοκιμάστηκαν, δυστυχώς το σύστημα είχε .. αμνησία πάνω από τις .. 2-3 βδομάδες. Ο ασθενής χρήζει και άλλης θεραπείας και άμεσης. Ίσως να νοσηλευτεί για ένα διάστημα για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος και η προτεινόμενη θεραπεία. Συνέχιζα να είμαι χαμένος στα κανάλια των αναζητήσεων, ηλεκτρονικά φόρα, σκόρπιες γνώσεις αμφίβολης χρησιμότητας. Για στάσου, κάτι βρήκαμε. Ναι, είναι η διεύθυνση της Google για να αναφέρουμε το πρόβλημα. Την εντόπισα ακριβώς μέσα από αναρίθμητες επιλογές και συνδυασμούς. Δύσκολα τα πράγματα, δεν λες που τουλάχιστον ανακτήσαμε αυτό το λίγο; Το μη χείρον βέλτιστο.

Άρχισα να συνειδητοποιώ, μετά την αναλυτική επιστολή στην μαμά Google, πως ό,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Από την πλευρά τη δική μας. Αν τα είχαν αποθηκεύσει οι ίδιοι οι κατασκευαστές έχει καλώς, αν όχι λυπούμαστε πολύ - αλλά από το τίποτα καλές και οι βδομάδες.


Ξάφνου το μάτι μου εστιάζει σε μία κοπέλλα, blogger κι αυτή, που είχε χάσει τη δουλειά της από τυχαία διαγραφή τον περασμένο Οκτώβριο, έτσι ανέφερε. Ρωτούσε κι εκείνη απεγνωσμένα. Σκόρπιες, αόριστες απαντήσεις αιωρούνταν στα ηλεκτρονικά φόρα. Αποτέλεσμα ουσιαστικό δεν βλέπαμε. Και τότε σκέφτηκα να κοιτάξω το blog της. Εντοπίζω και πλοηγούμαι στα καλαίσθητα γραφικά του. Περιεργάζομαι το υλικό του. Από Οκτώβριο και μετά, όλα ήταν καλά. Αναμενόμενο αφού διαγράφτηκαν τότε. Διατρέχω τον χρόνο προς τα πίσω, Σεπτέμβριος, Αύγουστος, Ιούλιος. Ήταν όλα στη θέση τους, σαν να μην το άγγιξε κανείς. Ο ενθουσιασμός επανέρχεται, υπήρχε τρόπος. Η επιστολή μας στη Lisa ακολουθήθηκε από αναλυτική της απάντηση. Ναι, τα posts υπάρχουν όλα, ή τουλάχιστον η συντριπτική τους πλειοψηφία! Χρειάζεται όμως να τα ψάξουμε ένα προς ένα και να τα σώσουμε στην συνέχεια. Αυτό ήταν. Οι τρόποι αναζήτησης πληροφοριών είναι παιχνιδάκι για μας, είναι θέμα χρόνου.


Οι κυνηγοί, όχι της χαμένης αλλά, της κατακερματισμένης κιβωτού που διασκορπίστηκε μετά το ατυχές συμβάν της περασμένης βδομάδας είναι εδώ! Θα τους πάρει λιγάκι να ολοκληρώσουν το .. θεάρεστο έργο τους. Αλλά ο μαραθώνιος έχει τερματισμό, εγγυημένο. Η πλειονότητα των posts θα ανακτηθεί! Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά ..

ΥΓ1:
Την ώρα που ολοκληρώνεται αυτό το post έχει ανακτηθεί κοντά στο μισό των posts των Ανώνυμων Μελαγχολικών. Τα posts της Μαριαλένας έχουν και αυτά καλή πρόοδο στην ανάκτησή τους.

ΥΓ2:
Dear Lisa,

If it hadn't been for you, we might not be able to recover our posts so quickly and so effectively. Perhaps we would not do anything and give up. I am sorry that you cannot read this post, this is mainly for Greeks.

Thanks a million for your help! Take care.

Περί διαφωνίας και “διαφωνίας”

Δεν τον έχω δει τόσο ξαναμμένο. Ήταν εμφανώς κόκκινος σε όλο του το πρόσωπο, τα χέρια του πρέπει να έτρεμαν, ανεπαίσθητα αλλά μπορούσε να γίνει εύκολα καταληπτό. Τα πυκνά του φρύδια του έκαναν κίνηση προς τα μέσα, λίγες ρυτίδες στο μέτωπο του. Φουμάριζε διαρκώς, μηχανικά, οι ρουφηξιές του, παρατήρησα, ήταν σύντομες και νευρικές. Στράβωνε το στόμα του, όχι από μαγκιά αλλά από αδεξιότητα θα έλεγα. Δεν ήταν συχνός καπνιστής. Ο καπνός ήταν φανερό πως δεν τραβιόταν προς τα μέσα. Στιγμιαία ανησύχησα μήπως πάθει τίποτα από την ένταση που έβγαζε. Τελικά, προσπάθησα να τον προσεγγίσω, να του μιλήσω και ίσως να τον συνεφέρω.


« Τι έχεις; Είσαι καλά; »
« Είχαμε μία έντονη συζήτηση το απόγευμα και συγκρούστηκαν οι απόψεις μας τόσο. Ασφυκτιούσα, σαν μια μάχη μου φάνηκε .. », μου είπε για τη δουλειά του .. άρχισε να μου εξηγεί ..
« Μήπως υπερβάλλεις; μία ανοιχτή κουβέντα είχατε, συμβαίνουν αυτά. Που διαφωνήσατε; »
« Όταν τους εξηγούσα την τεχνοτροπία, είναι η δουλειά μου .. το ξέρω καλά το θέμα .. δίνω όλο μου τον εαυτό .. με ρώτησαν: Έτσι είναι τα πράγματα ή έτσι είναι επειδή έτσι πρέπει να μας τα πεις;»,
» κάπου σάστισα, ήταν σαν ευθεία επίθεση »
« Δεν είναι τόσο σοβαρό το θέμα, ηρέμησε και θα το δεις πιο ψύχραιμα. »
Αφού του ανέβασα κάπως την διάθεση ακολουθεί ένα οργισμένο ξέσπασμά του:
« Αυτό δεν είναι διαφωνία, που να πάρει .. γαμώ το .. είναι συγκαλυμμένη επιθετικότητα! »

Αμέσως είχα καταλάβει τα πάντα και που το πήγαινε. Τον ήξερα καλά. Δεν θα έλεγα ότι ήταν εγωιστής, απλά στη δουλειά του ένιωθε - εξαιτίας ίσως του πάθους του για αυτή - ένα ζήλο, μια θέληση να μεταδώσει στους άλλους τις γνώσεις του και να μοιραστεί απόψεις μαζί τους. Ένιωθε περήφανος για τη δουλειά του και πίστευε ότι ήταν πολύ καλός, και δίκαια. Ήταν πληθωρικός, συνήθως το κέντρο της παρέας, δεν του έπαιρνε κανείς .. κεφάλι, σχεδόν όλοι τον παραδέχονταν. Στοιχηματίζω ότι επίτηδες οι άλλοι διαφώνησαν με αυτό τον τρόπο, ήταν έντονοι μαζί του όπως μου εξήγησε, πιθανόν και αγενείς – δεν ήμουν εκεί για να σας βεβαιώσω. Αλλά για αυτό για τη συγκάλυψη που ανέφερε μάλλον είχε δίκιο.

Το νεύμα μου και οι προσπάθειες καθησυχασμού του απέδωσαν. Το ξέσπασμα του, λειτούργησε ευεργετικά πάνω του. Σαν να άδειασε από μέσα του πολλή από την ένταση. Τώρα είχε ηρεμήσει αρκετά, είχε αρχίσει να ξαναγίνεται ο εαυτός του.

« Είσαι καλύτερα τώρα; »
« Ναι, ασφαλώς, κάπου τα φούσκωσα κι εγώ, ευχαριστώ .. »
» Συγγνώμη που σας αναστάτωσα .. »
« Δεν κάνει τίποτα »


Για τους λόγους της ιδιότυπης αυτής διαφωνίας ή “διαφωνίας”, δεν ήμουν εκεί και δεν ξέρω ούτε τα άτομα που συζητήσανε. Μήπως ήταν ένα είδος συμπλέγματος κατωτερότητας απέναντι στην υπεροχή του και έψαχναν κάτι για να του πουν; Μήπως υπήρχαν άλλου είδους απωθημένα μαζί του; Άλλες καταπιέσεις από το περιβάλλον τους; Μήπως η υπερευαισθησία του φίλου μου τελευταία; Μήπως; .. μήπως; .. Άβυσσος η ψυχή ..

----------------------------------------

Διαφωνία: Μία ήρεμη ανταλλαγή συναισθημάτων, σεβασμός στην γνώμη του άλλου αλλά και στον ίδιο το συνομιλητή (πρώτιστα να λειτουργεί το moto: μαθαίνω να ακούω). Ανταλλαγή επιχειρημάτων και προσπάθεια ανάλυσης με στόχο την αμοιβαία κατανόηση και γνώση. Προϋπόθεση, ένας κοινός τόπος για να συναντηθούμε να συζητήσουμε.

“Διαφωνία”: Έντονοι διάλογοι που συνοδεύονται εσχάτως και από προσωπικές αναφορές (κατά βάση αρνητικές), αδυναμία έως και ένδεια επιχειρημάτων και ανάλυσης. Οι δογματικές απόψεις είναι συχνές. Και το υποκειμενικό στοιχείο επικαλείται πολλές φορές - για την προσωπική μας .. θωράκιση ίσως;

Ένας καλός μου φίλος, πρόσφατος (ξέρει ποιος είναι αν με διαβάσει από αυτό που θα αναφέρω), μου έλεγε για δύο γνωστούς που δέθηκαν τόσο πολύ μέσα από τις εντονότερες διαφωνίες που είχαν ποτέ σε οποιαδήποτε συζήτηση στην ζωή τους. Έγιναν αδερφικοί φίλοι και, με τον τρόπο που μου το εξήγησε, με εντυπωσίασε.


Δεν ξέρω αν τα περί διαφωνίας και “διαφωνίας” είναι ένας πραγματικός διαχωρισμός, ένα δίλλημα αληθινό ή κατά συνθήκη, εμείς όμως ας το συζητήσουμε και ας συμφωνήσουμε ή διαφωνήσουμε - και όχι πάντως “διαφωνήσουμε”.