Αγαπητοί μου φίλοι, αναγνώστες και σχολιαστές, σαν πολύ δεν κουραστήκαμε με τις παιδείες, τις γεωμετρίες και τις γλωσσολογίες; Σήμερα σκέφτομαι να πάμε καμιά εκδρομή στη φύση. Μας έχει λείψει τόσο μέσα στο καταχείμωνο και το μουντό έως υγρό αστικό τοπίο. Ακόμα και μέσα από τούτο δω το μηχάνημα, ας το αφήσουμε για λίγο και ας .. εξέλθουμε. Αστειεύομαι, ας γίνει αυτό αφού πρώτα διαβάσετε και σχολιάσετε! Είπαμε, καλή η κοινωνικότητα της πόλης, οι ομαδικές δράσεις, οι συναυλίες, οι χοροί και τα πανηγύρια αλλά χρειάζεται που και που να θυμόμαστε τα χούγια των προγόνων μας – αστικοποιηθέντες βλάχοι γάρ, η πλειοψηφία μας.
Την Κυριακή που μας πέρασε, ο φίλος μου ο Ανδρέας μας πήρε κοντά του για κυνήγι! Σωστά διαβάσατε, δεν μου ξέφυγε η λέξη. Ο Ανδρέας είναι δεινός κυνηγός και .. σεσημασμένος εξολοθρευτής πτηνών όπως τσίχλες, κοτσύφια, μπεκάτσες και άλλα πτεροειδή και συμπαρομαρτούντα του ιπτάμενου ζωικού βασιλείου. Μαζί, στην παρέα, δυο ακόμα φίλοι, ‘συλλεκτικά’ είδη, ο Διονύσης, ασταμάτητη μηχανή χιούμορ και ο Μάρκος (Πόλος) λόγω των ταξιδιών του ανά την υφήλιο, άρτι αφιχθείς από τις εύφορες κοιλάδες της Ανατολίας.
Η έλευση της ομάδας έξωθεν της οικίας μου την ενάτη ώρα πρωινή, σηματοδότησε την έναρξη της εκδρομής. Ανηφορίσαμε για τα λαγκάδια ανοιχτά του Πετροχωρίου, γενέτειρα του Ανδρέα και κυνηγετικό του ορμητήριο. Το βελούδινο άγγιγμα του στην μονόκαννη καραμπίνα του ήταν εγγυητής της επιτυχούς έκβασης της αποστολής. Οι λοιποί τρεις είχαμε επωμιστεί εξόχως σημαντικές αρμοδιότητες. Ο Διονύσης, την μεταφορά αχλαδιών, μανταρινιών και άλλων εσπεριδοειδών. Ο Μάρκος ύψωνε τεράστιο καλάμι για να μην μας χάνει ο Ανδρέας κι εγώ σαν πιο υπεύθυνος, ήμουν ο κουβαλητής των φυσιγγίων του και κάθε είδους κυνηγετικού ανεφοδιασμού (αρμαθιές, γυαλιστικά, έγγραφα).
Η εκκίνηση μας βρήκε να βαδίζουμε κατά μήκος του ποταμού συμμετρικά εμείς και ο επικεφαλής μας, εκτός και επί τα αυτά μέρη, για να διευκολύνουμε το έργο του αρχηγού μας και ακόμα για να διατηρούμε μία απόσταση ασφαλείας χωρίς να μένουμε αμέτοχοι στο παγίδευμα των πτηνών. Προσέχαμε ώστε η οπτική μας επαφή να παραμένει για την αποφυγή τυχόν ατυχημάτων και άλλων ανεπιθύμητων καταστάσεων. Η θέα του τοπίου ήταν απολαυστική, από την μία το πρανές του λόφου, που ισορροπούσε με το πράσινο λιβάδι στην απέναντι όχθη, σαν να συνομιλούσαν με διερμηνέα τον ποταμό.
Ο ήχος των εναρκτήριων τουφεκιών έφτασε στα αυτιά μας, κάτι σαν δυνατός κρότος, ένα πράγμα, παράξενο αλλά το συνηθίσαμε. Το περιφραγμένο αμπέλι μας ανάγκασε να κινηθούμε περιμετρικά χάνοντας την όψη του Ανδρέα για κάμποσο διάστημα. Προτού καν αποκαταστήσουμε ακουστική επαφή μαζί του, τον αντικρίζουμε χαμογελαστό, όπως συνήθως, να μας θωρεί ακίνητος υψώνοντας την λεία του - με ένα σμπάρο, τρία τρυγόνια (τσίχλες ήταν μην παρεξηγηθώ). Η συνέχεια μας βρίσκει να ανηφορίζουμε το λόφο, μέσα από πυκνή βλάστηση από πεύκα, πουρνάρια και λοιπά θαμνοειδή, με τελικό προορισμό ένα σημείο υπερυψωμένο με πανοραμική θέα στο οροπέδιο. Η υγρασία από το ποτάμι σχημάτισε κάτι σαν ατμό, μου φαινότανε. Ο θείος του Ανδρέα ενώθηκε και αυτός στην ομήγυρη, μοιράστηκε μαζί μας, φρούτα, νερό, μας συμβούλεψε, μίλησε για τα σχέδιά του στο κυνήγι του λαγού που είχε ξεμυτίσει μαζί με την σκύλα του. Εν τω μεταξύ ο Μάρκος είχε επιδοθεί στο .. υψηλό λειτούργημα του .. ξεπουπουλιάσματος των τσιχλών, εργασία διόλου εύκολη, απαιτεί ακρίβεια, προσοχή στη λεπτομέρεια και απαλό άγγιγμα στο λεπτό υμένα τους. 
Προτού αναχωρήσουμε για την επιστροφή, ο αρχηγός μας έδωσε το όπλο του να στοχεύσουμε ένα φρουτοειδές, θα σας γελάσω τι ακριβώς ήταν. Η ομάδα των τριών βοηθών αποδείχθηκε δεκτική στα μαθήματα και την τεχνική και επέτυχε το στόχο με ευκολία με πρώτο και καλύτερο τον Διονύση.Ο χρόνος κυλάει αμείλικτος, καιρός για το γυρισμό μας. Η ίδια μαγική διαδρομή με την αντίθετη φορά – το μέτρο της απόλαυσης πάντως λειτουργεί μόνο αθροιστικά. Πόσο καιρό λείπαμε, δεν το καταλάβαμε. Κουβέντες, εντυπώσεις ατάκες από μένα και τα παιδιά, μαζί με λίγη κριτική για τους .. αναρχικούς, την .. αστυνομία και όσα επίκαιρα θυμόμαστε – να μην ξεχνιόμαστε έτσι;
Η επιστροφή μας βρήκε να προσεγγίζουμε παραλιακό χωριό πλησίον - η θάλασσα αντικριστά μας στην ταβέρνα που καταλήξαμε. Περιμέναμε και το Θέμη να ενωθεί στην συντροφιά μας πριν αρχίσουμε το γεύμα. Είχε πολλά να μας πει και αυτός από τα ξένα.
24 σχόλια:
Museum μαζί σου πήγαμε κι εμείς εκδρομή. Ωραία και μεστή περιγραφή, πλούσιες εικόνες. Μου άρεσε πολύ το και το σεσημασμένος εξολοθρευτής πτηνών ! Μόνο που δεν μας έβαλες καμιά αληθινή φωτογραφία αν δούμε τι πουλιά πιάσατε :-)
@ Kostas
Σε ευχαριστώ Κώστα, δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες, μόνο το τοπίο και τον Ανδρέα τραβήξαμε από κινητό αλλά χαμηλής ανάλυσης. Δεν σκόπευα να γράψω, αλλά δεν άντεξα στις πιέσεις των τριών φίλων που το ζητούσαν επίμονα, παρόλο που δεν ασχολούνται με τα blogs.
Οι περιγραφές σου museum είναι πολύ ζωντανές. Αν και τα τοπία που περπατήσατε είναι τόσο ωραία όσο και στις και στις εικόνες σου, η εκδρομή πρέπει αν ήταν πολύ σπέσιαλ. Είναι λίγο επικίνδυνο όμως το κυνήγι θα πρέπει να προσέχετε.
@ Dimitra
Καλώς ήρθες και πάλι αγαπητή! Πράγματι οι εικόνες μας ήταν το ίδιο καλές με αυτές του blog. Αυτό πάντως που νιώσαμε το απόγευμα όταν γυρίσαμε πίσω ήταν γεμάτοι. Εντάξει, φαντάζει λίγο επικίνδυνο αυτό το χόμπι, τελικά δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο φαίνεται η ακούγεται.
Ομορφες οι εκδρομές, όμορφη η φύση, όμορφη η παρέα φίλων ...αλλά τα πουλάκια τι σας έφταιγαν καλό μου παιδί?
Με στεναχώρησε πολύ αυτό το χόμπι του εξολοθρευτή Ανδρέα.
Εκτος του ότι μισώ τα όπλα...
Κατά τα άλλα το τοπίο και η αφήγηση φοβερά!
@ panagiota
Η εκδρομή και το τοπίο ήταν πολύ όμορφα. Όσο για την αφήγηση και τις εξολοθρεύσεις, δεν ξέρω αν έγινε αντιληπτό το χιουμοριστικό ύφος. Προσωπικά δεν είμαι φανατικός του κυνηγιού, ήθελα όμως μια φορά να δοκιμάσω. Οι κυνηγοί που είδα είναι φιλήσυχοι άνθρωποι της υπαίθρου με τα χωράφια και τα ζώα τους. Τηρούν τους κανόνες και όλα. Και ο Ανδρέας είναι αδαμάντινος χαρακτήρας. Λόγω τιμής.
Θα κάνω κι εγω ένα γλυκόπικρο σχόλιο για την όμορφη διαδρομή μας στη φύση, αλλά και την σκληράδα και τον κυνισμό του Τσιμεντοπολιτισμού μας...
Στην πόλη, πυκνά κοπάδια ανθρώπων κινούνται σε προκαθορισμένες τροχιές, πάντα μέσω των καθέτως τεμνόμενων ασφαλτοστρωμένων δρόμων. Στριμώχνονται καμμιά φορά στις παρυφές της, κοντά στην θάλασσα, για να ατενίσουν λίγο άπειρο και μετά ξανά πίσω στην μυρμηγκοφωλιά.
Όμως λίγο πιο έξω απ’ το τσιμεντένιο βασίλειο, μας περίμενε η ελευθερία. Κανένας δρόμος για να μας υπαγορεύσει κατεύθυνση, η διαδρομή μας ξεδιπλώθηκε άναρχα, χαθήκαμε ανάμεσα σε αναρίθμητα άλλα όντα που απλά υπήρχαν τριγύρω.
Δεν είχα ξαναπάει για κυνήγι. Προτιμώ κι εγώ τα ζώα που καταβροχθίζω να τα σκοτώνουν, να τα γδέρνουν και να τα ξεκοιλιάζουν άλλοι, μακριά μου. Έτσι, διατηρώ πάντα μιαν απόσταση ασφαλείας απο τη φρίκη που πιθανόν να κρύβεται πίσω από την τροφή μου. Ομοίως κρατώ μακριά μου την φρίκη που ίσως φωλιάζει πίσω από τα λαμπερά κτίσματα των πόλεων, πίσω από τους ψηλούς τοίχους των φυλακών, μέσα στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων. Εξ’άλλου σε δημοκρατία ζούμε πια βρε αδερφέ, ε, κάποια πράγματα είναι μέσα στο πρόγραμμα...
Και ούτε να γίνεις φίλε μου "του κυνηγιού"
Πολλά είδη "ζωής" θυσιάζονται για τις διατροφικές μας ανάγκες.
Πρέπει να εξολοθρεύουμε και τα μή οικόσιτα?
Χαίρομαι τουλάχιστον που οι φίλοι σου τηρούν τους κανόνες σ'αυτήν την άδικη εξόντωση που ονομάζεται χομπι, γιατί υπάρχουν και άλλοι που τουφεκάν ότι βρεθεί μπροστά τους σε περιόδους μετανάστευσης και αναπαραγωγής.
Την καλησπέρα μου
Το κυνήγι το θεωρούσα πάντα ένα... αχρείαστο "σπορ"...
Ποιος ο λόγος να σκοτώνεις άγρια ζώα και πουλιά, τη στιγμή που δεν υπάρχει ανάγκη (δηλαδή δεν είσαι εγκατελειμένος σ' ένα δάσος, μακριά από τον πολιτισμό και θα πεθάνεις αν δεν το κάνεις!).
Για μένα το κυνήγι είναι ένα αναγκαίο κακό μόνο σε περίπτωση ανάγκης.
Η βόλτα στη φύση όμως είναι το κάτι άλλο!
Και πολλοί είναι αυτοί που χρησιμοποιούν το κυνήγι σαν πρόφαση για να απολαύσουν μια μέρα (with the guys) στη φύση ;).
Museum, το κείμενο σου είναι πάρα πολύ ωραίο όσα αναφέρεις για την φύση. Τώρα στο θέμα του κυνηγιού συμφωνώ με όλες τις φίλες που είναι κατά.
Από την αρχαιότητα ο άνδρας ήταν κυνηγός λόγω ανάγκης, στην σημερινή εποχή όμως?Μήπως έχει χάσει την ταυτότητα του και προσπαθεί πάλι να βρει?
@ Markos
Όχι επειδή ήσουν συνοδοιπόρος μου στην διαδρομή ελευθερίας που κάναμε, αλλά λίγο διαφέρουν οι θέσεις μας. Για να είμαι ειλικρινής, όταν πρωτοείδα τα πουλάκια σκοτωμένα, ειδικά ένα που προσπαθούσε να πεταρίσει πληγωμένο από το φυσίγγι, σφίχτηκα. Τελικά όμως αν το καλοσκεφτούμε, όπως ακριβώς λες κι εσύ, αυτά καταναλώνουμε, το ίδιο ένοχοι θα έπρεπε να νιώθουμε. Ίσως και περισσότερο γιατί όχι μόνο δεν τα αποφεύγουμε, αλλά τα τρώμε κιόλας. Και ας συμφωνήσω ότι, εφόσον είμαστε ευαίσθητοι , ας μην είμαστε επιλεκτικά, σε όσα ίσως πουλάνε (;) και σε άλλα σημαντικότερα απλά να “ποιούμε τη νήσσα”.
Τελικά και τα κρεατοφάγα είναι μέσα στην ίδια τη φύση.
@ panagiota
Δεν νομίζω ότι και τα οικόσιτα είναι ενός κατώτερου Θεού, μας απενοχοποιούν, αν σκεφτούμε έτσι. Όσοι μπορέσουν και γίνουν χορτοφάγοι (ούτε καν ψάρια να καταναλώνουν), μπράβο τους, αν αυτό γλυκαίνει την ψυχή τους. Επειδή όμως ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο, ας αφήσουμε να υπάρχει και αυτό το χόμπι, μαζί με άλλα όπως το ψάρεμα. Αρκεί να γίνεται με σεβασμό στη φύση και τους κανόνες της. Που αυτοί οι άνθρωποι τον έχουν.
Καλό σου βράδυ
@ Lilith
Αγαπητή, σωστά τα λες, εφόσον δεν υπάρχει ανάγκη γιατί τα σκοτώνουμε; Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Μου κάνει εντύπωση όμως γιατί στο ψάρεμα ή στο ψαροντούφεκο (νομίζω πιο βίαιο ‘σπορ’ γιατί είσαι δίπλα τους και τα καρφώνεις) δεν ισχύουν αυτά και επικρατεί η άποψη ενός φιλήσυχου και ευγενούς χόμπι. Σωστά μάντεψες, η εκδρομή έγινε γιατί μας άρεσε η ύπαιθρος, η μαγική πορεία και η παρέα μας!
Καλό σου βράδυ.
@ efi
Έφη, δεν είναι θέμα έλλειψης ταυτότητας του άνδρα. Ένα απλό χόμπι είναι. Άλλωστε οι διατροφικές μας ανάγκες στο Δυτικό κόσμο έχουν υπερκαλυφθεί. Αν λειτουργούσαμε με βάση την κάλυψη των αναγκών, θα έπρεπε και λιγότερα να σκοτώνουμε και από αυτά πολλά να δίναμε στον τρίτο κόσμο που πεινάει.
Καλό σου βράδυ
Υπέροχες οι περιγραφές σου ... Σαν να περπάτησα πάνω στα βήματα σας
http://silia.wordpress.com/2007/07/25
(Προορισμός ζωής Νο 3 Εκδρομή στην Βάλια Κάλντα , ή κάπου εκεί γύρω)
-----------------------
Όσο για το σπορ του κυνηγίου , είμαι κι εγώ κάθετα αντίθετη ... Η λαχτάρα για το κυνήγι , είναι ένα ... αταβιστικό υπόλειμμα του αρσενικού ανθρώπου από την εποχή της πρωτόγονης του ζωής .... Εκεί "ποντάρουν" και κάποιοι που το δικαιολογούν στην εποχή μας (ότι δηλ. είναι συνυφασμένο στην προσωπικότητα μας , ...είναι δεμένο με τα γονίδια μας) ... Αν είναι έτσι , ας πάνε οι κυνηγοί με τόξα , πέτρες και παλούκια στον ... Αμαζόνιο να κυνηγήσουν .... αλιγάτορες ή λιοντάρια ...
Τέλος πάντων ... Σε στεναχώρησα , αλλά ... είμαι κατά .
Την ίδια απόλαυση , μπορείς να την είχες απλά περπατώντας στην όμορφη εξοχή ...
Χώρια που είναι και επικίνδυνο ... Ξέρεις πόσοι ... άσχετοι κυκλοφορούν στις εξοχές και ... πυροβολιούνται μεταξύ τους (από λάθη) ;
Μου θύμισες μια όμορφη ιστορία , από τα παλιά με ... ψάρεμα ... Είναι μεγάλη και δεν μπορώ να την γράψω εδώ . Θα την κάνω όμως ποστ για σένα κάποτε . Το ... υπόσχομαι
-------------------------
Την αγάπη μου .
@ silia
Αγαπητή silia, καταλαβαίνω ότι είναι μία πολύ αμφισβητίσημη δράση και ότι οι πιο πολλοί είναι πολέμιοι του είδους, για τους σωστούς τους λόγους. Τελευταία έχω συζητήσει με ανθρώπους και σχεδόν όλοι εκτός από αυτούς που έχουν κυνηγήσει είναι ενάντια.
Κάποιοι μου είπαν ότι αν κάποιος εκτρέφει τα ζώα μόνος του και μετά τα κυνηγάει, τότε ας επιτρέπεται. Άλλοι μου είπαν ότι κυνηγοί προσέχουν το περιβάλλον και την καθαριότητα των δασών. Προσωπικά είμαι κάπου στην μέση, πιο πολύ προς το ουδέτερο.
Όπως και να έχει, πολλοί που τους καταφέρονται είναι υποκριτές (οικολόγοι με τις βίλες τους, βιομήχανοι που μολύνουν και με .. φιλανθρωπίες, φιλότεχνοι με έλλειψη των βασικών ..).
Ευχαριστώ για τα links και προκαταβολικά για αυτό που θα ανεβάσεις για μένα!
Σε φιλώ
Φυσικά, έχω την ίδια άποψη ΚΑΙ για το ψάρεμα!
Ειδικά με ψαροτούφεκο!
@ Lilith
Σύμφωνοι καλή μου φίλη. Και ακόμα για μένα η παρέα και η εκδρομή είναι το πιο σημαντικό. Και κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος :)
Το κυνήγι είναι ένα παρεξηγημένο χόμπι το οποίο είναι νομοθετικά πλαισιωμένο με γνώμονα το σεβασμό στη φύση. Φυσικά δε γίνεται για την εξασφάλιση των προς το ζειν. Αν γινόταν για αυτό το λόγο δε θα γινόταν με τα νόμιμα όπλα αλλά με άλλους τρόπους με τους οποίους γίνεται μαζική εξόντωση θηραμάτων. Τέτοιο τρόποι είναι συνήθως οι παγίδες (δίχτυα-αγκίστρια) που χρησιμοποιούνταν παλιότερα αφού ήταν "φθηνοί κ αποδοτικοί".
Ο νόμιμος κυνηγός είναι ένα άτομο που αγαπά τη φύση γιατί περνά άπειρες ώρες μέσα σε αυτή ζώντας δυνατές συγκινήσεις. Όντας κ εγώ ένας από αυτούς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχουν πολύ πιο έντονη οικολογική συνείδηση από πολλούς δήθεν οικολόγους (ξέρετε... αυτούς που είχαν μουσκέψει τους καναπέδες τους από τα δάκρυα για τον κορμοράνο του περσικού κόλπου και το σκυλάκι που χτυπήθηκε στη λεωφόρο).
Έχω ακούσει άπειρες ιστορίες για κυνηγούς που απέτρεψαν παράνομες υλοτομίες, ρήψεις από απορριματοφόρα, εκχερσώσεις δασών.
Η καταδίκη του κυνηγιού μου φαίνεται πολύ επιφανειακή άποψη κ η κατάταξή του στα "κακά" σπορ, άδικη. Προσωπικά εκτός από το κυνήγι ασχολούμε κ με το χειμερινό σκι. Νιώθω ότι προσωπική μου έμμεση συμβολή στην καταστροφή του φανταστικού αλπικού οικοσυστήματος του Χελμού (λόγω των εγκαταστάσεων του χιον/κου κέντρου) με κάνει να αισθάνομαι πολύ πιο άσχημα...
Φιλικά,
Ανδρέας
Αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη Γή.
Το κάνουμε με συνέπεια και επιτυχία.
Έχω την τύχη να ζω εκεί που πάτε εσείς για αναψυχή, να είστε σίγουροι ότι η καταστροφή δεν είναι `προνόμιο’ των κυνηγών (με τους οποίους δεν θέλω να έχω σχέση).
Την Άνοιξη και το Φθινόπωρο πραγματοποιείτε μαζική εξόντωση σε ότι πετάει, περπατάει, σέρνεται, κολυμπά, από το ζωικό βασίλειο.
Τα ζιζανιοκτόνα τα εντομοκτόνα τα λιπάσματα οι παγίδες, από τα οποία παίρνουμε και εμείς την μερίδα μας, είναι αποτελεσματικά.
Το καλοκαίρι οι φωτιές και οι πάσης φύσεως λαθραίες ενέργειες ολοκληρώνουν την θεϊκή εντολή.
Και είμαι βέβαιος για την συνενοχή μας.
Μας σώζει μόνο η `αθωότητα’ μας.
@Ανώνυμος - Ανδρέας
Ανδρέα σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Χαμηλώνει κάπως τους τόνους και προσφέρει μία ψύχραιμη και λογική σκέψη. Δεν θα επαναλάβω πολλά που γράφτηκαν και ανταλλάχθηκαν εδώ. Η επιθυμία άλλωστε του post ήταν να περιγράψει μία εκδρομή τεσσάρων φίλων στην φύση που περπάτησαν, ανέπνευσαν καθαρό αέρα, άφησαν στην άκρη τα αυτοκίνητα και τα λογής μηχανήματα, φρόντισαν το σώμα τους, καθάρισαν από σκουπίδια που βρήκαν στο διάβα τους και στο τέλος γνωρίστηκαν καλύτερα μεταξύ τους.
Με ενδιαφέρον και σεβασμό ακούσαμε όλα τα σχόλια, τις διαφωνίες και τελικά πάλι αγαπημένοι θα είμαστε. Άλλωστε το θέμα είναι διφορούμενο, σηκώνει αντιπαράθεση και κουβέντα, αλλά δεν το κάναμε για επισκεψιμότητα στο blog ούτε για τίποτα άλλο. Απλά νιώσαμε όμορφα με την εκδρομή μας, μακριά από τον σκληρό τσιμεντοπολιτισμό μας όπως λέει και ο φίλτατος Μάρκος. Και στο κάτω- κάτω είναι μια νόμιμη δραστηριότητα στην Ελλάδα και στην πλειονότητα των χωρών της υφηλίου. Κι εμείς περάσαμε ωραία και γίναμε καλύτεροι φίλοι.
@ olvios
Στα αλήθεια λιγάκι άχαρη η πρώτη επίσκεψή σου στο blog μου. Έλλειψη στυλ; Όταν ειδικά μιλάς για καταστροφείς και λαθραίες ενέργειες, κατατάσσεις το ίδιο κυνηγούς, φωτιές, ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα ..
Μετριοπάθεια χρειάζεται στους ανθρώπους, περισσότερη και πιο λεπτομερής ανάλυση πραγμάτων και καταστάσεων και πριν καταφερθούμε ακραία εναντίων κάποιων, ας είναι αυτό προϊόν σκέψης. Όχι τίποτα άλλο αλλά το ύφος μας καθορίζει αγαπητέ, και μπορεί ανάλογα να κρύβει ή φανερώνει τις αλήθειες μας.
Η παραδοχή της συνενοχής δεν λέει τίποτα μόνη της, προτάσεις και δράσεις χρειάζονται.
Σε κάθε περίπτωση εμείς είμαστε ανοιχτοί σε όλους στο blog. Και θα τους απαντάμε.
Λυπάμαι που ενόχλησα. Δυστυχώς είναι μια καταγραφή όπως εγώ τη βιώνω του οικοσυστήματος που ζω. Ο καταμερισμός ευθυνών δεν ήταν στις προθέσεις μου. Ο τρόπος που επιλέξαμε σαν κοινωνία να ζούμε έχει αυτά τα αποτελέσματα. Ο καταναλωτής θέλει την ντομάτα όμορφη και στρογγυλή και συγκεκριμένο μέγεθος, Ο αγρότης θέλει να φτιάξει μια τέτοια ντομάτα. Ο `Αστός’ θέλει τη βίλα μέσα στο δάσος Ο κυνηγός θέλει την ευχαρίστηση να σκοτώνει ότι ξέφυγε από τον καλλιεργητή. Ο τουρίστας θέλει υπηρεσίες εκεί που θα σταματήσει για την `ανάγκη’ του. Ο κατάλογος είναι μακρύς και μπορείς αβίαστα να συμπληρώσεις ή και να διαγράψεις διαπιστώσεις . Δήλωσα συνενοχή γιατί είμαι γέννημα θρέμμα αυτού του τρόπου ζωής και `αθώος’ γιατί δεν σκοτώνω ζώα για την ευχαρίστησή μου, δεν ραντίζω εγώ τα μαρούλια, δεν έχω βίλα στο βουνό, σίγουρα όμως θα είμαι υπόλογος σε άλλες επισημάνσεις του καταλόγου που αμέλησα να σημειώσω.
Αγένεια είναι να δηλώνεις ότι δεν θέλεις να έχεις σχέση με κυνηγούς? Μάλλον πιστεύετε ότι ήταν αγένεια που επισκέφτηκα το χώρο σας με αυτό το κείμενο.
Οφείλω να ζητήσω συγνώμη για την ενόχληση.
@ olvios
Δεν πειράζει δεν χρειάζεται να απολογείσαι, ενδεχομένως και η δικιά μου απάντηση να ήταν υπέρ του δέοντος αυστηρή, μάλλον παρεξήγησα το ύφος σου. Συμβαίνουν αυτά στον γραπτό λόγο. Τα παιδιά που πήγα παρέα στη φύση είναι φίλοι μου, μερικοί και κυνηγοί για αυτό απάντησα κάπως. Κάθε άποψη πάντως είναι σεβαστή.
Στο ουσία του θέματός μας να προσθέσω, πως, για να απενοχοποιηθούμε από τα τόσα τεχνολογικά επιτεύγματά μας και άλλες δράσεις μας, που έχουν δώσει τόσα στη σκέψη, όπως το έθεσες, θα έπρεπε ίσως να πηγαίναμε με τα πόδια, ούτε καν πάνω σε άλογα ή άλλα ζώα (για να μην τα καταδυναστεύουμε) να πλέουμε με σχεδίες και να μην φοράμε ούτε καν προβιές, να ντυνόμαστε με φύλλα (από φυλλοβόλα). Ή να μην υπάρχουν σαρκοφάγα ζώα ή ίσως και τα φυτά να επαναστατούσαν (αν μπορούσαν). Κακά τα ψέματα, υπάρχουν μερικές φυσικές διεργασίες εγγενείς στο σύστημά μας, ας τις αποδεχθούμε. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ειδών κάποιες φορές είναι έμφυτος, τις περισσότερες φορές όμως θέλουμε και είμαστε φτιαγμένοι να ζούμε μονιασμένοι.
Καλό σου απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου