Συλλογισμοί και ιστορίες

Πολλοί υποστηρίζουν πως η κοινωνικότητα του Έλληνα σημαίνει και την έλλειψη του κακώς εννοούμενου εγωισμού και ότι εγωιστές είναι οι Ευρωπαίοι που ίσως να είναι και πιο μοναχικοί. Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική. Οι Ευρωπαίοι είναι μάλλον πιο αυτόνομοι και η κοινωνικότητα του Έλληνα προσβλέπει σε ίδια οφέλη (π.χ. συντεχνιακές παρέες, ομάδες συμφερόντων, ευκαιριακές γνωριμίες κ.λπ.). Ο υπέρμετρος, κακώς εννοούμενος εγωισμός του Έλληνα φαίνεται στο ότι ποτέ δεν δέχεται θετικά την πληρωμή των φόρων, δεν υπακούει στους νόμους της καθημερινότητας (κυκλοφοριακό, καθαριότητα, ηχορύπανση κ.λπ.), ενδιαφέρεται μόνο για το δικό του καλό και της οικογένειάς του και δεν δίνει δεκάρα για το σύνολο.

-~-

Στο ΑΤΜ της γειτονιάς μου για ανάληψη για τους γονείς μου. Ο νέος, καβάλα στην βέσπα του πάνω στο πεζοδρόμιο. Άλλοι πεζοί στην ουρά.
- Κύριε, έχετε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο.
- Έλα μου;
- Με συγχωρείτε, έχετε παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο.
- Δεν έχω παρκάρει, ήρθα να πάρω χρήματα.
- Αν κάνω λάθος, εντάξει, συγγνώμη που ρώτησα.
Στην συνέχεια, άλλος αναβάτης έρχεται παραδίπλα με την μηχανή αναμμένη πάνω στο πεζοδρόμιο. Τί σχέση μπορώ να έχω εγώ με αυτούς τους ανθρώπους; Πώς μπορεί η ανομία και το θράσος να έχουν τα ίδια δικαιώματα, να πληρώνουμε τους ίδιους φόρους, να έχουν την ίδια βαρύτητα ψήφου για το μέλλον της χώρας; Πώς μπορούν να κυκλοφορούν ατιμώρητοι; Μια Ελλάδα που σε πληγώνει.

Σκέψεις

Μην ξεσυνερίζεσαι τον άλλον τόσο εύκολα. Καθε οικογένεια μπορεί να κουβαλάει ένα σταυρό και που δεν το γνωρίζεις.

Η συμμετοχή σε συζήτηση με βασικό σκοπό να επικρατήσεις του άλλου, αποτελεί νεύρωση. Ακόμα μεγαλύτερη η νεύρωση όταν κάποιος συζητά με σκοπό να .. συντρίψει τον άλλον. Καταστάσεις μη κανονικές, δίχως άλλο.

Η υποχωρητικότητα είναι γνώρισμα του δυνατού. Τί και αν λένε κάποιοι πως κρατούν τη θέση τους, ότι είναι περήφανοι ή δεν ρίχνουν νερό στο κρασί τους; Αυτά είναι αγκυλώσεις, πρακτικές απομόνωσης, αδυναμίες τελικά. Ο δυνατός βλέπει τη μεγάλη εικόνα, δεν χάνεται στη λεπτομέρεια.

Η συγγνώμη δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο γιατί συχνά είναι ψεύτικη ή μηχανιστικά αναπαραγόμενη. Το να μπορέσεις όμως να συγχωρήσεις τον άλλον, είναι το πιο σπουδαίο και δύσκολο. Εδώ σας θέλω.

Πηγή εικόνας:
https://thehackerstreet.com/startup-founder-thinker-or-a-doer/

Περί συμπεριφορών

Ήταν χειμώνας πριν καμιά δεκαριά χρόνια. Είχα εργαστήριο το απόγευμα με τους σπουδαστές μου στο ΤΕΙ της Πάτρας, θα βρισκόμουν κάπου στο μέσο του τρίωρου. Θυμάμαι στο διάλλειμα κάποιοι έλεγαν ότι οι σπουδαστές είχαν συνέλευση. Δεν έδωσα σημασία, δεν με ενδιέφερε κιόλας. Έκανα το εργαστήριο νιώθοντας μια σχετική ικανοποίηση ότι μεταδίδω κάποια γνώση σε αρκετούς νέους ανθρώπους. Ξαφνικά, κάνει την εμφάνιση του ένας νεαρός, ο οποίος μπαίνει στην αίθουσα αφού πρώτα χτύπησε την πόρτα. Φαινόταν χαλαρός, στρίβοντας το τσιγάρο του τοποθετώντας καλά τον καπνό του πριν το ανάψει για την πρώτη του ρουφηξιά μέσα στην αίθουσα. Μας ανακοινώνει ότι η συνέλευση των σπουδαστών αποφάσισε κατάληψη και ότι πρέπει να περάσουμε όλοι έξω.

Το στυλάκι του ήταν τέτοιο που δεν σου άφηνε πολλά περιθώρια να αρνηθείς ούτε καν να του ζητήσεις πολιτισμένα να σε αφήσει να ολοκληρώσεις το μάθημα σου, δείχνοντας τον ελάχιστο σεβασμό και ευγένεια σε αυτούς που τα μαθήματά τους ήταν σε εξέλιξη. Δεν έχει σημασία που πληρώθηκα τις ώρες μου γιατί δεν ήταν ευθύνη μου η διακοπή. Εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα πως εκδιώχθηκα βίαια από τον χώρο της εργασίας μου – όπως και έτσι έγινε, μέσα από φασίζουσες συμπεριφορές ανθρώπων οι οποίοι συνέχισαν τις σπουδές τους ατιμώρητοι και που αύριο θα αξιώνουν να διεκδικήσουν σημαντικές θέσεις στην κοινωνία. Ξέρετε, τα μιάσματα ανήκουν και στα δύο άκρα και η ψυχολογική βία που μας ασκήθηκε τότε είναι ίδια και χειρότερη της κανονικής.

Πηγή εικόνας:
http://www.protothema.gr/greece/article/423706/oi-mathites-organonoun-meso-facebook-gia-tis-katalipseis/