Περί κακοποίησης – bullying

Την ιστορία αυτή θα την διηγηθώ με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον τραγικό του τέλος. Ήταν κάπου στην δεκαετία του ογδόντα στην Πάτρα και εγώ μαθητής πρώτης γυμνασίου έκανα μια απογευματινή βόλτα με το νέο μου ποδήλατο – μου το είχε αγοράσει η μάνα μου την προηγούμενη μέρα. Ήμουν κοντά στην εκκλησία της γειτονιάς, που είχε μεγάλη πλατεία απέξω και πρέπει να ήταν νωρίς, πριν τις έξι τότε που είχε ερημιές στις γειτονιές και δεν ήταν το πιο ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια η τοπική κοινωνία είχε συγκλονιστεί από το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του νεαρού μαθητή Δημοτικού του Σκαγιοπούλειου ιδρύματος. Εγώ βέβαια ήμουν θαρραλέος και απολάμβανα την ελευθερία μου.

Δύο νεαροί που ήταν ένα-δύο χρόνια μεγαλύτεροι μου με πλησίασαν με τα ελεεινά τους ποδήλατα στην πλατεία της εκκλησίας – κάπου οκτακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Ο ένας ήταν γνωστός αλήτης της εποχής, ταραχοποιός του σχολείου με αποβολές και ιστορικό κακών έως και βίαιων συμπεριφορών. Για τον άλλον δεν είχα άποψη παρά μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις στην πόλη, φαινόταν όμως και αυτός αγριεμένος.

Κατάλαβα ότι μπορεί και να είχα μπλέξει. Χωρίς καθυστέρηση μου επιτέθηκαν στο ποδήλατο κατηγορώντας με ότι το είχα κλέψει, αρχικά με έντονες παρατηρήσεις έπειτα με απειλές, φωνές και έπειτα με λίγες κλωτσιές, μία ξεγυρισμένη μπουνιά στο πρόσωπο ακόμα και χτυπήματα στο ίδιο το ποδήλατο που παραμορφώθηκε η πίσω του ζάντα – του έγιναν και κάμποσες άλλες ζημιές.

Άρχισα να φωνάζω. Ο παπάς της εκκλησίας βγαίνει στο κατώφλι και θα ήταν πενήντα μέτρα μακριά. Απαθής παρακολουθούσε. Σαν να μην καταλάβαινε τι γινόταν και ποιοί επιτίθονταν σε ποιόν. Του λέω το όνομά μου και που μένω.

Χωρίς να το πολυκαταλάβω, μετά από είκοσι λεπτά έρχεται ο πατέρας μου. Οι νεαροί κακοποιοί είχαν εξαφανιστεί και τέλος καλό. Στην επιστροφή η μάνα μου, μου διηγούνταν πως ο παπάς πήρε τηλέφωνο σπίτι και μιλούσε σε ύφος παρατήρησης πως εγώ έβριζα και προκάλεσα αναστάτωση.  Αυτό ήταν όλο που κατάλαβε από την ιστορία.

Πηγή εικόνας:
http://mcarmstcf312.blogspot.gr/2014/02/midterm-blog-post-run-forrest-run-scene.html

Περί οδήγησης

Περί οδήγησης ο λόγος και επειδή η οδήγηση είναι συχνά καθρέφτης του χαρακτήρα και της παιδείας του καθενός.

Μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:

- Παραχωρούν προτεραιότητα για να σε διευκολύνουν.
- 'Κοκαλώνουν' στην διάβαση πεζών.
- Παραμένουν ψύχραιμοι ακόμα και όταν έχουν δίκιο και α άλλος παραφέρεται.
- Δεν οδηγούν ποτέ αδικαιολόγητα γρήγορα μέσα στην πόλη.
- Κόβουν ταχύτητα και ανάβουν πάντα τα φώτα στα τούνελ.
- Παρκάρουν πιάνοντας ακριβώς μία θέση στάθμευσης στα πάρκινγκ ή δίπλα στο πεζοδρόμιο.
- Δεν οδηγούν όταν έχουν πιεί αλκοόλ και, είτε παραμένουν στο ίδιο μέρος ή καλούν ταξί να επιστρέψουν.

Δεν μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:  

- Οδηγούν και μιλούν ασταμάτητα στο κινητό.
- Διπλο-παρκάρουν ή παρκάρουν όπου βρουν αρκεί να περνάει έστω και οριακά το ρεύμα κυκλοφορίας.
- Πάνε αργά όταν δεν πρέπει (π.χ. στην εθνική οδό) και γρήγορα μέσα στις πόλεις.
- Δεν βγάζουν φλας πριν στρίψουν, ειδικά όταν χρειάζεται μέσα στην κίνηση ή την νύχτα.
- Εννοούν το αυτοκίνητο σαν τη σεξουαλική τους προέκταση.
- Οδηγούν ενώ ξέρουν ότι είναι πάνω από το όριο κατανάλωσης αλκοόλ.

ΥΓ: Δεν τα έγραψα όλα αυτά, υπονοώντας ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία και πόσο πιο σωστός είμαι από εκείνους που ανήκουν στην δεύτερη. Προσπαθώ όμως να βελτιώνομαι.

Πηγή εικόνας: http://mydriverbg.com/?page_id=51

Σκόρπιες σκέψεις

- Τελευταία ημέρα του Αυγούστου σήμερα, το καλοκαίρι όμως είναι εδώ, και θα συνεχιστεί ακόμα πιο όμορφο με χαμηλότερες θερμοκρασίες. Μυρωδιά φθινοπώρου από τα μέσα Οκτωβρίου και μετά.

- Η μόρφωση είναι θέμα συμπεριφοράς τελεσίδικα, καμιά φορά βέβαια και οι λεγόμενοι μορφωμένοι πέφτουν σε γκάφες απίστευτες.

- Η υπερβολική ευγένεια και το συνεχές ευχαριστώ ή το συγγνώμη είναι άχρηστα, όταν σε πιο ‘κρίσιμες’ στιγμές δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τον άλλον, να του αποδώσεις το μερίδιό που του αναλογεί.

- Ακούσαμε από παντογνώστες ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, είναι περίπου χαζοί, γιατί όλα τα κόμματα προσκύνησαν μνημόνια και τα συναφή. Τώρα πείστηκα ότι πρέπει να ασχολούμαι περισσότερο με την πολιτική.

- Σε παρέα αριστερούληδων παντογνωστών ακούσαμε κράξιμο για την συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου. Τελικά πρέπει να είναι καλή συγγραφέας, θα αρχίζω να την διαβάζω.

- Η φτώχεια είναι μέγεθος υλικό, η μιζέρια είναι ψυχολογικό. Δεν είναι απαραίτητα ανάλογα μεγέθη. Στις μεταβολές τους είναι, συχνά, αντιστρόφως ανάλογα.

- Αυτοί που συνεχώς γκρινιάζουν, γιατί δεν κάνουν κάτι να το αλλάξουν; Διαφορετικά, αν συνεχίζουν, δεν λογίζονται και ως πολύ έξυπνοι.

- Το να θυμώσει κάποιος στιγμιαία ή να νευριάσει, είναι λογικό. Το να είναι θυμωμένος και μουτρωμένος για πάντα, είναι παράλογο.

- Γενικότερα, όσα περισσότερα χρήματα έχει κανείς, τόσο περισσότερο αλλοτριώνεται συνήθως, ειδικά αν αυτά τα χρήματα αποκτήθηκαν εύκολα ή δεν αποκτήθηκαν από τον ίδιο.

- Ξεκινήσαμε να τρέχουμε, να βαδίζουμε, να ποδηλατούμε, να κοινωνικοποιούμαστε επειδή μπήκε το facebook και οι εφαρμογές της τεχνολογίας στη ζωή μας ή απλά μας άρεσαν όλα αυτά από πριν και προσθέσαμε κάπως την τεχνολογία;

Πηγή εικόνας: 
https://elainestirling.wordpress.com/2013/03/29/thinker-at-the-gates/