Πολιτική και ομοιοπαθητική

Το ιστολόγιο δεν είναι πολιτικού περιεχομένου. Επειδή όμως μου αρέσουν οι παρομοιώσεις, κάνετε τις αναγωγές σας με την εγχώρια πολιτική σκηνή.

Κάποτε ένας άνθρωπος, ο οποίος επειδή δεν φρόντιζε την υγεία του και επειδή οι γιατροί που έκανε εξετάσεις του έλεγαν πως είναι καλά, κάποια στιγμή αρρώστησε. Πήγε σε γιατρούς, οι οποίοι δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν. Αυτοί ρώτησαν άλλους γιατρούς, πιο ειδικευμένους, στο εξωτερικό. Του συνέστησαν αγωγή με βαριά φάρμακα, εφόσον δεν υπήρχει άλλος τρόπος για να ιαθεί. Κάποιοι άλλοι δυσανασχέτησαν ότι αυτά τα φάρμακα είναι τόσο βαριά που θα τον κάνουν ‘φυτό’. Η αγωγή ξεκίνησε, πήρε αρκετό χρόνο στον ασθενή, αφού δεν πρόσεχε, δεν έκανε ότι του έλεγαν οι γιατροί, κάποιες φορές ξεχνούσε να πάρει τα φάρμακά του. Τα φάρμακα αργότερα είχαν κάποιο, έστω μικρό, αποτέλεσμα. Στη συνέχεια και αφού τα φάρμακα είχαν παρενέργειες, οι τοπικοί γιατροί μείωσαν την δόση. Ο ασθενής παρουσίασε κάποια αμυδρά σημάδια βελτίωσης και οι παρνέργειες ελαχιστοποιήθηκαν.

Ξαφνικά κάνει την εμφάνισή του ένας ομοιοπαθητικός γιατρός που ενώ  κατηγορεί τους γιατρούς ότι δεν ακολουθούν την σωστή αγωγή, υπόσχεται θεραπείες με βότανα, χωρίς φάρμακα. Με τα πολλά, πείθει τον ασθενή, ο οποίος περίπου σταματά τα φάρμακα. Η κατάστασή του, παρόλη την αγωγή από τον ομοιοπαθητικό  δεν βελτιώνεται και μάλιστα σύντομα παρουσιάζει υποτροπή. Εγκαταλείπεται έτσι η θεραπεία και ο ασθενής αναγκάζεται να ξαναρχίσει τα φάρμακα και μάλιστα σε μεγαλύτερη δόση από πριν, με κίνδυνο μεγαλύτερων περενέργειών. Είναι ήδη εξαντλημένος και η ίασή του είναι δυσκολότερη – υπάρχει όμως ελπίδα πως θα τα καταφέρει.

Πηγή εικόνας:
http://www.boro.gr/123916/xamhlh-amyna-toy-organismoy-pws-tha-me-vohthhsei-h-omoiopathhtikh

Εκκλησία υπό διωγμό

Ακούσαμε και διαβάσαμε τόσα πολλά για την αντίδραση της εκκλησίας για την διδασκαλία των θρησκευτικών. Σχεδόν όλα ήταν αναθέματα για την εκκλησία και τον Αρχιεπίσκοπο, βέβαια όχι από σοβαρούς αναλυτές αλλά από καφενειακού τύπου συζητήσεις όπως το facebook και απο ανθρώπους που σπάνια έως ποτέ δεν έχουν πάει στην εκκλησία, δεν συμμετέχουν στους κανόνες που αναφέρει το δόγμα, δεν εχουν διαβασει το Ευαγγέλιο, άρα δεν γνωρίζουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ άποψη για το τί είναι εκκλησία, ποιοι είναι οι άνθρωποί της, οι πιστοί της, οι ιεράρχες της.

Δεν θα σχολιάσω γιατί θεωρώ σοβαρές τις κριτικές εναντίον της εκκλησίας αλλά για να αποτρέψω τους αφελείς, τους ανυποψίαστους, να πέσουν θύματα αυτής της προπαγάνδας. Γιατί είναι αλήθεια πως η εκκλησία μας βρίσκεται υπό διωγμό. Όχι απο τους ανθρωπους που εκπροσωπεί, οι οποίοι είναι και πλειοψηφία, αλλά από τους επικεφαλής πολιτικούς αξιωματούχους της χώρας σήμερα, από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και από τους έχοντες επιρροή.

Ο Ιερώνυμος έχει τεκμηριωμένη θέση και το δικαίωμα να την εκφράζει με τα επιχειρήματά του, είναι θεσμικός παράγοντας εφόσον η εκκλησία είναι ακόμα κομμάτι της πολιτείας και ακόμα περισσότερο του υπουργείου παιδείας - και θρησκευμάτων, μην το ξεχνάμε. Όσο για την ανάμιξή του με πολιτικά θέματα για την οποία τον έψεξαν - εφόσον μπορείς να κινδυνεύεις από αυτούς, δυνητικά, πολύ καλά κάνεις και σχολιάζεις.

Η κατάσταση έχει φτάσει τόσο πολύ στο απροχώρητο που ακόμα και ο σιωπηλός και πράος ιεαράρχης Ιερωνυμος μίλησε με σθένος. Εκφράζουμε τον θαυμασμό μας και τον απέραντο σεβασμό μας στον Αρχιεπίσκοπό μας Ιερωνύμο. Δεν θα λυγίσει η εκκλησία, αλοίμονο, έχει δοκιμαστεί τόσο άλλωστε, οι σημερινές περιστάσεις δεν είναι τίποτα, δεν θα επηρεαστεί. Μπράβο Ιερώνυμε. Φτάνει πια.

Πηγή εικόνας:
http://ellasnafs.blogspot.gr/2014/10/blog-post_86.html

Περί κακοποίησης – bullying

Την ιστορία αυτή θα την διηγηθώ με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και τον τραγικό του τέλος. Ήταν κάπου στην δεκαετία του ογδόντα στην Πάτρα και εγώ μαθητής πρώτης γυμνασίου έκανα μια απογευματινή βόλτα με το νέο μου ποδήλατο – μου το είχε αγοράσει η μάνα μου την προηγούμενη μέρα. Ήμουν κοντά στην εκκλησία της γειτονιάς, που είχε μεγάλη πλατεία απέξω και πρέπει να ήταν νωρίς, πριν τις έξι τότε που είχε ερημιές στις γειτονιές και δεν ήταν το πιο ασφαλές να κυκλοφορεί κανείς. Άλλωστε πριν μερικά χρόνια η τοπική κοινωνία είχε συγκλονιστεί από το αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του νεαρού μαθητή Δημοτικού του Σκαγιοπούλειου ιδρύματος. Εγώ βέβαια ήμουν θαρραλέος και απολάμβανα την ελευθερία μου.

Δύο νεαροί που ήταν ένα-δύο χρόνια μεγαλύτεροι μου με πλησίασαν με τα ελεεινά τους ποδήλατα στην πλατεία της εκκλησίας – κάπου οκτακόσια μέτρα από το σπίτι μου. Ο ένας ήταν γνωστός αλήτης της εποχής, ταραχοποιός του σχολείου με αποβολές και ιστορικό κακών έως και βίαιων συμπεριφορών. Για τον άλλον δεν είχα άποψη παρά μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις στην πόλη, φαινόταν όμως και αυτός αγριεμένος.

Κατάλαβα ότι μπορεί και να είχα μπλέξει. Χωρίς καθυστέρηση μου επιτέθηκαν στο ποδήλατο κατηγορώντας με ότι το είχα κλέψει, αρχικά με έντονες παρατηρήσεις έπειτα με απειλές, φωνές και έπειτα με λίγες κλωτσιές, μία ξεγυρισμένη μπουνιά στο πρόσωπο ακόμα και χτυπήματα στο ίδιο το ποδήλατο που παραμορφώθηκε η πίσω του ζάντα – του έγιναν και κάμποσες άλλες ζημιές.

Άρχισα να φωνάζω. Ο παπάς της εκκλησίας βγαίνει στο κατώφλι και θα ήταν πενήντα μέτρα μακριά. Απαθής παρακολουθούσε. Σαν να μην καταλάβαινε τι γινόταν και ποιοί επιτίθονταν σε ποιόν. Του λέω το όνομά μου και που μένω.

Χωρίς να το πολυκαταλάβω, μετά από είκοσι λεπτά έρχεται ο πατέρας μου. Οι νεαροί κακοποιοί είχαν εξαφανιστεί και τέλος καλό. Στην επιστροφή η μάνα μου, μου διηγούνταν πως ο παπάς πήρε τηλέφωνο σπίτι και μιλούσε σε ύφος παρατήρησης πως εγώ έβριζα και προκάλεσα αναστάτωση.  Αυτό ήταν όλο που κατάλαβε από την ιστορία.

Πηγή εικόνας:
http://mcarmstcf312.blogspot.gr/2014/02/midterm-blog-post-run-forrest-run-scene.html

Περί οδήγησης

Περί οδήγησης ο λόγος και επειδή η οδήγηση είναι συχνά καθρέφτης του χαρακτήρα και της παιδείας του καθενός.

Μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:

- Παραχωρούν προτεραιότητα για να σε διευκολύνουν.
- 'Κοκαλώνουν' στην διάβαση πεζών.
- Παραμένουν ψύχραιμοι ακόμα και όταν έχουν δίκιο και α άλλος παραφέρεται.
- Δεν οδηγούν ποτέ αδικαιολόγητα γρήγορα μέσα στην πόλη.
- Κόβουν ταχύτητα και ανάβουν πάντα τα φώτα στα τούνελ.
- Παρκάρουν πιάνοντας ακριβώς μία θέση στάθμευσης στα πάρκινγκ ή δίπλα στο πεζοδρόμιο.
- Δεν οδηγούν όταν έχουν πιεί αλκοόλ και, είτε παραμένουν στο ίδιο μέρος ή καλούν ταξί να επιστρέψουν.

Δεν μου αρέσουν οι οδηγοί, οι οποίοι:  

- Οδηγούν και μιλούν ασταμάτητα στο κινητό.
- Διπλο-παρκάρουν ή παρκάρουν όπου βρουν αρκεί να περνάει έστω και οριακά το ρεύμα κυκλοφορίας.
- Πάνε αργά όταν δεν πρέπει (π.χ. στην εθνική οδό) και γρήγορα μέσα στις πόλεις.
- Δεν βγάζουν φλας πριν στρίψουν, ειδικά όταν χρειάζεται μέσα στην κίνηση ή την νύχτα.
- Εννοούν το αυτοκίνητο σαν τη σεξουαλική τους προέκταση.
- Οδηγούν ενώ ξέρουν ότι είναι πάνω από το όριο κατανάλωσης αλκοόλ.

ΥΓ: Δεν τα έγραψα όλα αυτά, υπονοώντας ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία και πόσο πιο σωστός είμαι από εκείνους που ανήκουν στην δεύτερη. Προσπαθώ όμως να βελτιώνομαι.

Πηγή εικόνας: http://mydriverbg.com/?page_id=51

Σκόρπιες σκέψεις

- Τελευταία ημέρα του Αυγούστου σήμερα, το καλοκαίρι όμως είναι εδώ, και θα συνεχιστεί ακόμα πιο όμορφο με χαμηλότερες θερμοκρασίες. Μυρωδιά φθινοπώρου από τα μέσα Οκτωβρίου και μετά.

- Η μόρφωση είναι θέμα συμπεριφοράς τελεσίδικα, καμιά φορά βέβαια και οι λεγόμενοι μορφωμένοι πέφτουν σε γκάφες απίστευτες.

- Η υπερβολική ευγένεια και το συνεχές ευχαριστώ ή το συγγνώμη είναι άχρηστα, όταν σε πιο ‘κρίσιμες’ στιγμές δεν μπορείς να αναγνωρίσεις τον άλλον, να του αποδώσεις το μερίδιό που του αναλογεί.

- Ακούσαμε από παντογνώστες ότι όσοι ασχολούνται με την πολιτική, είναι περίπου χαζοί, γιατί όλα τα κόμματα προσκύνησαν μνημόνια και τα συναφή. Τώρα πείστηκα ότι πρέπει να ασχολούμαι περισσότερο με την πολιτική.

- Σε παρέα αριστερούληδων παντογνωστών ακούσαμε κράξιμο για την συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου. Τελικά πρέπει να είναι καλή συγγραφέας, θα αρχίζω να την διαβάζω.

- Η φτώχεια είναι μέγεθος υλικό, η μιζέρια είναι ψυχολογικό. Δεν είναι απαραίτητα ανάλογα μεγέθη. Στις μεταβολές τους είναι, συχνά, αντιστρόφως ανάλογα.

- Αυτοί που συνεχώς γκρινιάζουν, γιατί δεν κάνουν κάτι να το αλλάξουν; Διαφορετικά, αν συνεχίζουν, δεν λογίζονται και ως πολύ έξυπνοι.

- Το να θυμώσει κάποιος στιγμιαία ή να νευριάσει, είναι λογικό. Το να είναι θυμωμένος και μουτρωμένος για πάντα, είναι παράλογο.

- Γενικότερα, όσα περισσότερα χρήματα έχει κανείς, τόσο περισσότερο αλλοτριώνεται συνήθως, ειδικά αν αυτά τα χρήματα αποκτήθηκαν εύκολα ή δεν αποκτήθηκαν από τον ίδιο.

- Ξεκινήσαμε να τρέχουμε, να βαδίζουμε, να ποδηλατούμε, να κοινωνικοποιούμαστε επειδή μπήκε το facebook και οι εφαρμογές της τεχνολογίας στη ζωή μας ή απλά μας άρεσαν όλα αυτά από πριν και προσθέσαμε κάπως την τεχνολογία;

Πηγή εικόνας: 
https://elainestirling.wordpress.com/2013/03/29/thinker-at-the-gates/