Οι τελευταίες συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων” σε πολλές μεγάλες πόλεις της χώρας έχουν μεγαλύτερη δημοσιότητα σήμερα από τις ατέρμονες συζητήσεις για το ελληνικό χρέος, την, για αρκετούς, επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μαζί με την έξοδο από Ευρώ και τις συνεχόμενες αρνητικές κριτικές που, επιλεκτικά ή όχι, παρουσιάζονται. Και μάλιστα αποδείχθηκαν αρκούντως αποτελεσματικές αφού ακούμπησαν τη διεθνή κοινή γνώμη ακόμα και τους τεχνοκράτες πολιτικούς που οι πρακτικές τους έχουν καθαρά οικονομικού τύπου παραμέτρους και ελάχιστες κοινωνικού και συνοχής: βλέπε ΔΝΤ.
Η πλειοψηφία του λαού επικρότησε τις συγκεντρώσεις ακόμα και αυτά τα μήντια που βρέθηκαν απροετοίμαστα. Βέβαια είδαμε μερίδα το τύπου με υποτιμητικές εκφράσεις όπως ‘αδέσποτοι’ και άλλα ειρωνικά. Η πρώιμη αρνητική κριτική δεν είναι σωστή γιατί δεν έχει προλάβει να αξιολογήσει όλα τα γεγονότα και δημιουργεί ερωτήματα όπως το ότι οι βιαστικές κρίσεις υπαγορεύονται από τρίτους. Όσο για τους πολιτικούς, η σιωπή τους μόνον ως αποδοκιμασία μπορεί να εκληφθεί.
Προσωπικά δεν πήγα σε κάποια από τις συγκεντρώσεις, ίσως αν ήταν στην γειτονιά μου να το έκανα, είναι και ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος βλέπετε. Έχω ενεργά δράσει και αντιδράσει μέσα από απεργίες, διαμαρτυρίες, προσωπικές και συλλογικές δράσεις και θαρρώ το μερτικό μου το έχω δώσει εδώ και με το παραπάνω. Αναγνωρίζω όμως την έκφραση και το δικαίωμα σε αυτήν, τόσου κόσμου. Ειδικά όταν σέβονται τους πολλούς και δεν κλείνουν τους δρόμους, φροντίζουν για την καθαριότητα και την ασφάλεια του χώρου και των κατοίκων, δεν παρεμποδίζουν τους θαμώνες των πλατειών που κάνουν τον καθημερινό τους περίπατο, δεν ηχορυπαίνουν τη νύχτα. Ο ηλικιωμένος να μπορεί να καθίσει στο παγκάκι του, ο τυφλός να έχει τις ράγες στην πλατεία ελεύθερες να περπατήσει.
Μέχρι τώρα τα περισσότερα σημεία ήταν καλά αν και κάποιες σκηνές που ακούσαμε ή είδαμε πρόσφατα με κρεμάλες έξω από τη βουλή με ανατρίχιασαν. Όση και να είναι η αγανάκτηση, η λύπη και η αντίδραση αυτό δεν ταιριάζει με μια στοιχειώδη αισθητική και ήθος. Είπαμε ο Νόμος υπεράνω όλων και ο σεβασμός του είναι εκ των ων ουκ άνευ όσο αυτός είναι σε ισχύ. Αν δεν μας αρέσει ο τάδε Νόμος, ας παλέψουμε να τον αλλάξουμε μέσα από διαδικασίες δημοκρατίας. Μέχρι τότε όμως, μόνο υπακοή και πίστη στους κοινούς Κανόνες.
ΥΓ1: Κάπου άκουσα ότι αυτές η συγκεντρώσεις, δεν είναι τόσο αποτέλεσμα μιας σκεπτόμενης νεολαίας, αλλά αρκετά εξαιτίας ενός μιμητισμού στους ξένους που συγκεντρώνονται ανάλογα – εννοείται πως το ξένο εδώ θεωρείται σαν κάτι σωστό, υπάρχει ελάχιστη κριτική. Ο μιμητισμός υπάρχει στην Ελλάδα αλλά δεν νομίζω να είναι άδειος από κοινωνική ευαισθησία και αγανάκτηση για το σήμερα. Αλίμονο αν ήταν, όμως η κάθε άποψη είναι σεβαστή.
ΥΓ2: Κάποιος φίλος μίλησε για πράξεις αντίδρασης. Εγώ διαφώνησα λέγοντάς του πως αυτά είναι δράσεις θετικές και η αντίδραση είναι το τέλμα της πολιτικής μας σκηνής. Θέλει βέβαια οι δράσεις να εμπλουτιστούν με πιο συγκεκριμένη επιχειρηματολογία και προτάσεις. Το να λέμε να φύγουν όλοι αυτοί που μας έφτασαν ως εδώ είναι σωστό μεν αλλά γενικόλογο και σίγουρα μία πολύ ωραία διαπίστωση που δεν προχωράει πουθενά Ποια είναι η πρόταση, καμιά νέα ιδέα προς υλοποίηση; Καινοτόμες ιδέες ας υπάρχουν, να τις προβάλλουμε, όλοι το θέλουμε.
_
