Επιλογές αυτοδιοίκησης

_
Σε λίγες μέρες θα γίνουν οι εκλογές στους δήμους και της περιφέρειες όλης της χώρας. Προσωπικά δεν ασχολούμαι μιας και οι δικοί μου αγαπημένοι δεν υπάρχουν στην λίστα των επιλογών μου. Κάποτε υπήρχαν, κάποιοι ελάχιστοι, σήμερα εις μάτην, ακόμα ψάχνω να τους βρω.

Ας γράψουμε όμως λίγες γραμμές δεν είναι δα και τόσο ανάξιο λόγου. Επιπλέον το νέο σύστημα Καλλικράτης του διαχωρισμού περιφερειών και δήμων μας κινεί το ενδιαφέρον. Προσπαθώ να συμπυκνώσω τις σκέψεις μου, να τις ταξινομήσω. Κανείς, ελάχιστοι σωστότερα, είναι εκείνοι από τους υποψήφιους που δεν ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, ας το ξεκαθαρίσω. Το ερώτημα βέβαια είναι η επάρκεια και η ικανότητα για απαιτητικές θέσεις, πόστα ευθύνης, λήψης και υλοποίησης (αυτό είναι το πιο σημαντικό) σημαντικών αποφάσεων.


Η πολιτική ζωή και οι αποφάσεις της πρέπει να καθορίζονται από την ελίτ του τόπου, η οποία και θα έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της, πρώτιστα στον εργασιακό χώρο. Υπάρχει αυτή στην πολιτική ζωή; Ελάχιστα έως καθόλου. Οι πραγματικά κορυφαίοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτοί που έκαναν τις πορείες τους εδώ και δεν ενδιαφέρθηκαν για τα κοινά. Ή που όταν το επιχείρησαν, οι ελληνικές δομές και το σύστημα τους έβγαλαν εκτός. Και εκείνοι που το κατάλαβαν από την αρχή και βγήκαν στο εξωτερικό να διακριθούν. Επομένως οι πολιτικοί μας είμαι από μέτριοι έως αρκετά καλοί (βλέπετε είμαι ευγενικός ή γενναιόδωρος και δεν χαρακτηρίζω αρνητικά), δεν είναι πάντως η ελίτ του τόπου. Από αυτούς χρειάζεται να διαλέξουμε. Στενότητα καλών επιλογών, δίχως άλλο.

Ας σημειώσουμε βέβαια εδώ τις τεράστιες ατομικές και συνολικές ευθύνες των αστών – δημοτών. Αστών είπαμε; Δεν υπάρχουν αυτοί είναι ελάχιστοι, αστικοποιηθέντες από τα χωριά τους είναι, χωρίς βέβαια να είναι και κακό. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες. Ποια είναι τα πιο σημαντικά ζητήματα στην καθημερινότητα της πόλης; Κυκλοφοριακό, καθαριότητα και ασφάλεια / τήρηση των νόμων. Ας φρεσκάρουμε κάπως τη μνήμη μας, δε το έχουμε μάθει το μάθημα μας:

1. Η πλειονότητα των οδηγών, σταθμεύει παράνομα στην πόλη και εδώ δεν μιλάμε για τυπικές παραβάσεις αλλά για κατάληψη πεζοδρομίων, στάθμευση σε θέσεις για τα ΑΜΕΑ και σε πεζόδρομους, διπλοσειρές μέσα στον κεντρικό δρόμο κίνησης που ίσα που επιτρέπουν τη διέλευση ενός αυτοκινήτου. Ελάχιστοι σταθμεύουν στα περιφερειακά πάρκινγκ και χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς.

2. Εκτόξευση σκουπιδιών παντού με πολλαπλάσια συχνότητα εκτός των κάδων απορριμμάτων από ότι μέσα σε αυτούς. Ο κανονισμός καθαριότητας τηρείται πλήρως αλλά από την ανάποδη από μία σεβαστή μερίδα δημοτών. Ούτε καν η στοιχειώδης σκέψη για πιο καθαρή πόλη, πιο ελκυστική στους τουρίστες που θα αφήσουν τα χρήματά τους. Εξυπνάκιες, στην ουσία κορόιδα (αυτό ισχύει και για το προηγούμενο).

3. Ασφάλεια και τήρηση των νόμων, τι είπες τώρα, δεν πάμε παρακάτω; Η ηχορύπανση από καφετέριες, μπαρ, συνεργεία αυτοκινήτων και άλλα ρυπογόνα είναι τόσο ισχυρά κατοχυρωμένη, που κινδυνεύεις να βρεις το μπελά σου αν ζητήσεις το δίκιο σου. Τι άλλο να αναφέρουμε; Το υποχρεωτικό (!) κάπνισμα όλων στους εσωτερικούς χώρους ή τις ανοιχτές μηχανές ή αμαξώματα που μολύνουν εν στάσει σε οποιοδήποτε σημείο;

Ας τα συνδέσουμε εδώ με το πιο σημαντικό ζήτημα της υλοποίησης των αποφάσεων. Δεν υπάρχει ισχυρός και εφαρμόσιμος ελεγκτικός μηχανισμός υλοποίησης των σχεδίων. Για παράδειγμα η Πάτρα διαθέτει περιφερειακά πάρκινγκ, χώρο ελεγχόμενης στάθμευσης, ωράριο φορτοεκφόρτωσης συν τις προβλεπόμενες ποινές από τον ΚΟΚ. Κι όμως, ένα χάος. Ακόμη υπάρχει αναλυτικός κανονισμός καθαριότητας και η πόλη είναι από τις πιο βρώμικες της χώρας, αποκρουστική για τους τουρίστες παρόλο που η φυσική της θέση θα δικαιολογούσε το αντίθετο. Υπάρχουν νόμοι για τα πάντα που κανείς δεν εφαρμόζει και οι αρμόδιες αρχές αδιαφορούν φοβούμενες το πολιτικό κόστος; ή μήπως το δήθεν αυταρχικό αστυνομικό κράτος; Αστεία πράγματα.


Στο δια ταύτα βέβαια, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μη με ρωτήσετε να σας πω τι θα ψηφίσετε, δεν θα το κάνω, δεν ξέρω κιόλας. Εγώ πάντως θα το ρίξω στον λιγότερο χειρότερο. Το πιο σημαντικό όμως είναι, ο καθένας και η καθεμία μας να κάνουμε την προσπάθεια. Μην πούμε στιγμή - Δεν βαριέσαι, από έμενα θα σωθεί η χώρα; ούτε σκέψη για κάτι τέτοιο. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε σωστοί, να μην παραβαίνουμε τους κανόνες με το αυτοκίνητο, τα σκουπίδια, το κάπνισμα, να τηρούμε το σεβασμό στους νόμους και το διπλανό μας. Ας παρακινήσουμε με ωραίο τρόπο άλλους που δεν πράττουν αναλόγως. Ας μην διστάσουμε να κυνηγήσουμε το δίκιο μας και την παρανομία, με υπομονή, επιμονή και αγώνα. Μην τα παρατάμε. Ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά, σιγά-σιγά θα γίνουμε πολλοί, ποιος ξέρει ίσως υπάρχει μία σιωπηρή πλειοψηφία εκεί έξω που της αρέσει το καλό και έχει αναπτυγμένη κοινωνική συνείδηση για καλύτερες μέρες.
_