Από μικρός ξεχώριζες, στενά συνδεδεμένος
με την φροντίδα των γονιών αποτελούσες,
πρότυπο επιμέλειας κι αρτιότητας,
επιζητούσες, το άριστο για τον εαυτό σου
Συνέχισες ακούραστος, προσπάθειες πολλές,
ακατάπαυστες κατέβαλες, κουράστηκες,
την εφηβεία σου θυσίασες, τους φίλους σου,
την κοινωνική ζωή σου την συρρίκνωσες
Αέρα διασποράς απέκτησες με τις σπουδές σου,
μα φαίνεται να ξέχασες, από πού ξεκίνησες,
πού πήρες τα εφόδια, να πορευτείς πιο δυνατός,
οι παλαιοί, σαν άγνωστοι σου φαίνονται
Σκέψεις παρωχημένες, αναχρονιστικές,
όλα τούτα που θυμίζουν το παρελθόν σου,
επιλεκτική μνήμη, ενέργειες αποκόλλησης,
γιατί; μήπως αλλοτριώθηκες; άλλαξες τόσο
Τα περασμένα μας είμαστ’ εμείς, μας έπλασαν,
μην τα λησμονείς, ανέτρεχε καμιά φορά,
όχι να προσκολλείσαι, λιγάκι συμβουλέψου,
θα δεις, καλύτερος θα γίνεις μια φορά
_
2 σχόλια:
Το παρελθόν όταν τραβώ μπροστά δεν το κοιτώ
Κι ακόμα περισσότερο, όταν φτερουγίζω παντελώς το ξεχνώ
Ό,τι υπήρχε κάποτε, αν υπάρχει και σήμερα δεν μπορώ να το αγνοώ,
Όμως πεισματικά και πάντα προς το μέλλον προχωρώ.
Άρρωστος δεν είμαι για ν’ αναπολώ
Γιατί όταν αναπολώ μελαγχολώ
Κι όταν μελαγχολώ, νιώθω προσγειωμένο το εγώ
Κι εγώ θέλω πάντοτε να ζω για να κλαίω και να γελώ
@ Ανώνυμος
Έξοχος, έξοχος καλέ μου φίλε, δεν θα γράψω τίποτα, είπες τόσα πολλά εδώ. Για να μην μετριάσω στο ελάχιστο τις εντυπώσεις από τους στίχους σου.
Σε ευχαριστώ που το ανέβασες, να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου