Σκέψεις μηχανιστικά αναπαραγόμενες
ενέργειες που τις υπαγορεύει
η δύναμη τις συνήθειας
θα φτιάξουμε νέα οπτική;
Δεν φταίει κανείς αγαπητή
φταίει η ζωή μας που την κάναμε πεζή
κλείσε το βλέμμα σου να δεις
να δώσεις νότα κάπως διαφορετική
Να μην αναλωνόμαστε συχνά
όλο σε φάση επιφανειακή
έτσι θα ανακαλύψουμε άκοπα
κρυμμένη ομορφιά, εσωτερική
Κατηγόριες κι υποθέσεις
παλιά ιστορία καθημερινή
μας σιγοτρώει κι εγκλωβίζει
κάθε μικρή προσπάθεια, θετική
Τι νόημα θα είχε ο καταλογισμός
σφαλμάτων και ατελειών;
μόνο η εύρεση πηγών κι αιτιών
για νέα αφετηρία, ουσιαστική
Δεν είναι το ζητούμενο τα αρνητικά
μάλλον η οριστική αποφυγή τους
προς γνώση και συμπόρευση
για νέα ζωή, εκπληκτική
_
6 σχόλια:
Καλό museum, βλέπω αρχίζεις να το δουλεύεις. Απλό ποιηματάκι χωρίς να είναι μελό και φορτωμένο με στολίδια.
Χωρίς να φτάνει το επίπεδο του προηγούμενου ποιήματός σου (Καταιγισμός), είναι κι αυτό άξιο λόγου κυρίως επειδή κρύβει μία αισιοδοξία στο τέλος του.
Καλό απόγευμα!
Πολύ πρωτότυπο το ποίημά σου! Στο μπλογκόσπιτό μου έχω πάρτυ κι είσαι καλεσμένος! Καλημέρες!
@ Andreas
Δεν ήταν τίποτα Αντρέα. Κάποια στιχάκια της στιγμής που τα ανέβασα εδώ. Καλημέρα.
@ Christos
Φίλε Χρήστο, όπως έγραψα και σε προηγούμενο post και στον Αντρέα, είναι μία προσπάθεια να γράψω σε έμμετρο λόγο, τίποτα παραπάνω. Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο.
@ Maria Tzirita
Να είσαι καλά Μαρία! Θα το προσπαθήσω να περάσω από τα μέρη σου! Καλημέρα και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου