Μεγάλος νικητής ο κύριος Αλέξανδρος, ο κυρ Αλέκος στην απλή γλώσσα όπως θέλει να του μιλάνε οι φίλοι και συγγενείς του ακόμα και μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Μην μασάς πουθενά Αλέξανδρε. Βέβαια μπορεί να μην σου έχω εκφράσει πολλά με λόγια, μα τι σημασία να έχουνε τα λόγια άλλωστε; Σκόρπια ηχητικά κύματα που χάνονται στον αέρα. Θυμάσαι πολλές μας συγκρούσεις– είμαστε βλέπεις κάπως διαφορετικοί, δεν κατάφερα ή σωστότερα δεν ήθελα (ποιος ξέρει;) να είμαι ο συνεχιστής σου. Πιστεύω πλέον σήμερα να το έχεις κατανοήσει πως επέλεξα πράγματα όσο το δυνατόν πιο κοντά στις προτιμήσεις μου.
Για μια ακόμα φορά ήσουνα εδώ, μεγάλος μαχητής, τελικός νικητής. Το θάρρος σου είναι τέτοιο που απορώ με την δικιά μου καλοπέραση και βόλεψη που εσύ μας εξασφάλισες χρόνια τώρα. Ένας ράθυμος γραφιάς είμαι μπροστά σου που ψιλο-ασχολείται με την τεχνολογία, το παίζει επιστήμονας, ταξιδεύει συχνά-πυκνά και κάνει πολλά για να περνάει καλά ο ίδιος του ο εαυτός. Εσύ τα έδωσες όλα στην οικογένεια και παραπέρα, έχτισες περιουσία για να απολαμβάνουμε σήμερα ανέμελα και άκοπα, έχτισες το υπόστρωμα της ζωής μας για να πατήσουμε εμείς πάνω του με αποτέλεσμα το πολύ καλό ευ ζην του σήμερα.
Πολλοί δήθεν, σου έχουν καταλογίσει αφέλεια και καθόλου πονηριά.
- Από εσάς υποτιθέμενοι φίλοι μου θα ανησυχούσα αν λάμβανα οποιοδήποτε θετικό σχόλιο.
Αν και νομίζω πως όλοι αυτοί είναι πια ελάχιστοι ή δεν υπάρχουν καθόλου.
Αν μπορούσα να σου καταλογίσω κάτι, θα ήταν πως αμέλησες κάπως τον εαυτό σου, δεν θα έπρεπε σε τέτοιο βαθμό. Ίσως να το έκανες γιατί είσαι πολύ γενναιόδωρος – αυτό το ξέρουν και οι πέτρες – μπορεί πάλι επειδή είχες υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου. Αντέχεις και το ξέρεις, και όσο και αν έχεις ελαφρώς ταλαιπωρηθεί τελευταία, όσους αγώνες και αν έδωσες, τους καθάρισες με συνοπτικές διαδικασίες. Τι ήταν για σένα η επιληψία της Δευτέρας; Μια χαψιά, αυτά τα μασάς απλώς για πρωινό.
Γεια σου ρε Αλέξανδρε, είσαι παλικάρι και μάγκας ..
_
14 σχόλια:
Καλησπέρα museum. Ωραία η ιστορία που μας ανέβασες στο blog, και το πως παρουσιάζεις τo θέμα σου.
Μακάρι ο κύριος Αλέξανδρος να βγαίνει συνεχώς νικητής.
Καλό σου απόγευμα!
@ Dimitra
Δήμητρα σε ευχαριστώ για το σχόλιο! Όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί στη ζωή του συνήθως τα καταφέρνει. Πόσω μάλλον όταν είναι γεννημένος μαχητής..
Να είσαι καλά,
Αγαπητέ Αλέξανδρε,
Δε φέρεις τυχαία αυτό το όνομα!
Σε όποιας μάχης τα πυρά και να βρίσκεσαι τώρα, κράτα γερά και πέρνα απέναντι!
Σώος.
Όπως έκανες πάντα.
Θα μου πεις... "πώς το ξέρω ότι αυτό έκανες"... αφού δε σε γνωρίζω.
Ο συνεχιστής σου μου είπε σήμερα ότι είσαι παλληκάρι.
Και τον πιστεύω. :)
Καλησπέρα Museum,
Τι σχολιάζαμε όλοι οι νέοι μέσα από το blog σου? ότι σήμερα δεν έχουμε τόσα όνειρα γιατί μας τα παρέχουν ή τα παρήχαν όλα οι μεγαλύτεροι μας. Ο κύριος Αλέξανδρος και κάθε κύριος της γενιάς του είναι Κύριος. Απορώ εμείς οι νέοι, τι είμαστε?
Καλό βράδυ και περαστικά στον κ. Αλέξανδρο
@ Lilith
Ναι, έχεις δίκιο, δεν το είχα σκεφτεί πώς συνδέεται το όνομα με το πείσμα και την επιμονή του να τα καταφέρει. Ο πατέρας μου τα έχει αυτά τα στοιχεία και να είσαι βέβαιη πως είναι δυνατός ο ίδιος, άσχετα με το αν το λέω εγώ, πίστεψέ το.
Μια πολύ καλή μέρα να έχεις!
@ efi
Είναι πολύ αλήθεια αυτό που λες Έφη, η σημερινή γενιά καρπώνεται αυτά που έχτισε η προηγούμενη. Για την επόμενη μην με ρωτήσεις, αν και θέλω να αισιοδοξώ. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και θα του μεταφέρω τις ευχές σου!
Καλή σου μέρα!
Kalimera file museum!leme panda oti piso apo enan megalo andra yparhi mia megali gyneka(ohi iliaka ala san pnevma ke ithos).Pistevo oti piso apo ton kyrio Alexandro yparhi mia megali ke agapimeni ikogenia pu ton styrizi,ton agapa ke ton sevete.Megali ypothesi.Perastika tu! Jenny Iliopoulou
αρχές 90. Πάτρα.. Μαιζώνος ..περίπου 6 πρωινή..
Κοιμόμασταν σε διπλανά κρεβάτια , σπίτι σου, μετά το καθιερωμένο ξενύχτι σε κάποιο από τα bar της πόλης.. Σκοτάδι, κουκουλωμένοι κάτω από σκεπάσματα, βουτηγμένοι στις αγκάλες του ύπνου.. Ξαφνικά, άνοιξε η πόρτα του δωματίου, μπήκε ο κ. Αλέκος.. Έσκυψε πάνω σου , σε φίλησε, εσύ ανασκουμπώθηκες μες τον ύπνο σου, έκανες να σηκωθείς.. Εγώ με μισόκλειστα μάτια, έβλεπα τη σκηνή.
Ο κ. Αλέκος σε πλησιάζει , σκύβει πάνω σου "Δημήτρη" σου λέει, "καλημέρα, πάρε 2 χιλιάδες να έχεις" .. Κάτι σου ψιθύρισε ακόμη που δεν μπόρεσα να καταλάβω..
Έφυγε σιγά , έκλεισε τη πόρτα ανάλαφρα...
Κοιμηθήκαμε μέσα σε δευτερόλεπτα ξανά. Το πρωί, ή μάλλον το μεσημέρι , σηκωθήκαμε, πήραμε τσάντες και βιβλία και βουτήξαμε στην φοτητική μας καθημερινότητα..
Δεν θυμάμαι τίποτα από κείνη τη μέρα.. Θυμάμαι όμως σαν τώρα, σα νάγινε πριν από 3 λεπτά τον κ. Αλέκο να μπαινει στο δωμάτιό σου.. να σε προσέχει..να σε ακούει, να σε νοιάζεται..να σε ντυνει με τη σκέψη του και τη φροντίδα..
Ειναι κάποιες από τις πιο έντονες σκηνές που έζησα ως φοιτητής..
Να είναι πάντα κι εκείνος και όλοι σας καλά και νάχετε κάθε ευτυχία γιατί ξεχωριστοί άνθρωποι όπως η οικογένειά σου το αξίζετε.
Ίσως από τα πιο θαυμάσια γραπτά δείγματα ευαισθησίας και τρυφερότητας στην απότιση φόρου τιμής και αγάπης του γιου προς τον πατέρα. Είμαι περήφανος για σένα ξάδελφε και για τον κυρ Αλέκο. Ο Θεός να τον έχει καλά και να του δίνει θάρρος και δύναμη να συνεχίζει να είναι μαχητής όπως ταιριάζει σε ένα «Αλέξανδρο».
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ,ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ!
@ Ανώνυμος - Jenny Iliopoulou
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό, χρειάζεται και η στήριξη των άλλων, πιστεύω εμείς κάνουμε ότι μπορούμε. Βέβαια ας ομολογήσω ότι τη στήριξη και την αγάπη την κερδίζει ο άλλος δεν την αποζητά. Του αξίζει και με το παραπάνω.
Ευχαριστώ για το σχόλιο, καλημέρα!
@ DSK
Φίλε DSK, ψηλέ, τι μου θύμισες; Το προηγούμενο βράδυ είχαμε τσακωθεί, είχε δίκιο αλλά ο τρόπος του ήταν παραπάνω έντονος από το κανονικό και με είχε πειράξει. Ξέρεις τον πατέρα μου, ένας πληθωρικός άνθρωπος γεμάτος ενέργεια – του έχει κάπως στοιχίσει σήμερα που δεν μπορεί να κάνει τόσα πολλά. Τότε κατάλαβε τι είχε συμβεί και ήρθε το πρωί να με βρει. Πάντα υποχωρούσε και έκανε αυτός το πρώτο βήμα, δεν κρατούσε το τουπέ και άλλα τέτοια εγωιστικά.
Όπως έγραψα και πριν υπήρχε μια κάποια ασυμβατότητα στους χαρακτήρες μας και κυρίως η κόντρα επειδή δεν ακολούθησα το επάγγελμά του. Κάποτε μπορώ να πω πως οι σχέσεις μα δεν ήταν και οι ιδανικές – ίσως νόμιζα έτσι. Τα χαρίσματα όμως τα σημαντικά, τα εκτιμάς αρκετά αργότερα, με πιο καθαρό μυαλό και σωστότερη κρίση.
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα τα καλά σου λόγια. Καλή σου μέρα!
@ Alec
Ξάδερφε, δεν έχω πολλά να συμπληρώσω. Να σου πω μόνο να έρθεις σπίτι να τον δεις να σου χαμογελάσει και να αστειευτείτε με το ιδιότυπο χιούμορ σας. Θυμάσαι ότι οι διάλογοί σας έχουν χρώμα, παρόλο που τις περισσότερες φορές η θεματολογία είναι η ίδια.
Ευχαριστώ για το σχόλιο και όλα όσα γράφεις! Καλημέρα!
@ athina thanopoulou
Να είσαι καλά Αθηνά, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως το κείμενο είναι τουλάχιστον αληθινό και στα γεγονότα και στο ύφος που μου βγήκε ακριβώς έτσι.
Σε ευχαριστώ για τα λόγια που άφησες εδώ και καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου