Για τους παλαιότερους αναγνώστες του ιστότοπου, θα θυμάστε την προτίμησή μου στις ενδιάμεσες εποχές. Η άνοιξη που μας έχει επισκεφτεί για τα καλά πολλές βδομάδες τώρα είναι στις αγαπημένες μου. Συναγωνίζεται με το φθινόπωρο, κάπου πορεύονται μαζί, κάπου το προσπερνάει.
Τα σημάδια της έλευσης της άνοιξης μου σφυρίζουν σαν να με καλούν να συμμετάσχω. Στην αρχή συναντώ το πέρας της Αποκριάς, που ανέκαθεν μου θύμιζε μία γιορτή αποχαιρετισμού του χειμώνα. Έπειτα είναι η αλλαγή της ώρας στην θερινή της διαδρομή και το απότομο, έστω εικονικό, ‘μεγάλωμα’ της μέρας. Και βέβαια, η γιορτή του Πάσχα, πάντοτε συνδυασμένη με μία έξαρση ομορφιάς της φύσης. Είναι ασφαλώς και η πρωτομαγιά, έξοχη επέτειος, μόνο που η εποχή έχει ήδη καταφτάσει για τα καλά.
Οι ενδιάμεσες εποχές έχουν το ενδιαφέρον, ειδικά ή άνοιξη που είναι μία μετάβαση από τα κρύα και τις βροχές του χειμώνα σε κάτι πιο θερμό, πιο φωτεινό. Ο χειμώνας, ακόμα και το καλοκαίρι, έχουν μία διαρκή σταθερή εικόνα, τόσο που επιζητάς το διαφορετικό. Τον χειμώνα λίγες αχτίδες ήλιου και ζεστασιάς, το καλοκαίρι λίγες σταγόνες βροχής να μας ποτίσουν. Η άνοιξη - και το φθινόπωρο, όλα αυτά τα συνδυάζουν.
Αυτό το πάντρεμα είναι συναρπαστικό, μικροί χειμώνες και καλοκαίρια μαζί ή να εναλλάσσονται, μέρες βροχής να διαδέχονται ηλιόλουστες βδομάδες. Σύννεφα αραιά να γεμίζουν τον γαλάζιο θόλο κάνοντας τον πιο πολύμορφο και ελκυστικό. Όμως το ανέβασμα της διάθεσής μας είναι το καλύτερο από όλα. Ειδικά τις πρώτες βδομάδες της άνοιξης συναντάς πρόσωπα γελαστά - σαν πιο αισιόδοξα μου φαίνονται - με όρεξη για δράσεις έξω και ωραία πράγματα. Κι εγώ, ας αποκαλύψω, πως με το ζόρι κάθομαι τελευταία στο μηχάνημα να γράφω μερικές αράδες σαν κι αυτές. Κι εσείς φίλοι μου, αφού με διαβάσετε, βγείτε έξω και .. γνωριστείτε μεταξύ σας.
Οι πόλεις σου προσδίδουν ένα τόνο αισιοδοξίας και εξωστρέφειας. Οι πλατείες και οι πεζόδρομοι σφύζουν από ζωή. Οι κάτοικοι αρχίζουν να ξεμυτίζουν μετά από την ολιγόμηνη παραμονή τους στα σπίτια και τους κλειστούς χώρους. Ένα απλό πέρασμα και θα καταλάβεις πως κάτι κινείται, μια ζωντάνια καταφθάνει, θα ακούσεις το βουητό της παρέας. Πολύ συχνά ξεφεύγεις από τα όρια της πολιτείας κινούμενος σε πιο ελεύθερες διαδρομές, που δύσκολα θα σου υπαγορεύσει κανείς. Η άνοιξη είναι εδώ.
Μια ερωτική ατμόσφαιρα φαίνεται να δημιουργείται στον ορίζοντα. Όχι πως οι ίδιοι οι άνθρωποι αλλάζουνε με μιας, μα η πρώτη εξωτερική ματιά σου αφήνει ένα τέτοιο σημάδι, σαν να θες να πιάσεις όλον τον κόσμο και να τον πλησιάσεις, να τον γνωρίσεις. Κι αν το συνδυάσουμε με τα δροσερά βράδια έξω στις καφετέρειες και τα μπαράκια, μπορούμε να συνθέσουμε την όλη εικόνα.
Και ας μην λησμονάμε πως η πολλή ομορφιά και το ενδιαφέρον βρίσκεται στα όρια και στις αναμίξεις των προσώπων και των πραγμάτων. Των φύλων, των διαφορετικών φυλών, των επιστημών, των Τεχνών, των εποχών. Και μέσα στην ημέρα την ίδια, τα όρια της με την νύχτα, σαν το χάραμα και το ηλιοβασίλεμα, έχουν κάποια χάρη παραπάνω.
-------
ΥΓ1: Η λέξη Απρίλιος προέρχεται από το λατινικό aprire, που σημαίνει ανοίγοντας ή μεταφορικά, ανθίζοντας: η φύση και οι ψυχές μας.
ΥΓ2: Ο Μάιος είναι μέσα μας, κάτι θα ήξεραν αυτοί που υπολογίζουνε της ηλικία μας, ειδικά των νέων και όμορφων ανθρώπων με το άθροισμά τους.
-
14 σχόλια:
Γεια σου φίλε museum, παρόλο που η αγαπημένη μου εποχή είναι το καλοκαίρι μου άρεσε το θέμα του post σου. Και ακόμα ο πίνακας της άνοιξης του Μποτιτσέλι αλλά και το θέμα του Βιβάλντι από τις τέσσερις εποχές είναι κορυφαία!
Καλό βράδυ να έχεις.
@ Kostas
Καλημέρα Κώστα. Όλες οι εποχές του χρόνου είναι ωραίες, μόνο μία μικρή προτίμηση εξέφρασα εδώ. Ο Βιβάλντι είναι κλασικός, μόνο που με ταλαιπώρησε να ανεβάσω το βίντεο!
Να είσαι καλά.
Θα συμφωνήσω κι εγώ για τον πίνακα και τον Βιβάλντι! Και το βιντεάκι έχει υπέροχες εικόνες!
Εγώ είμαι παιδί του Χειμώνα και πραγματικά αντιπαθώ (για να μην πω κάτι πιο βαρύ...) το Καλοκαίρι!
Όταν βρέχει είμαι ευτυχισμένη.
Όταν ψήνομαι στους 250 βαθμούς είμαι απόλυτα δυστυχισμένη!
Ποιος ξέρει... ίσως σε μια άλλη ζωή γεννηθώ κατά Σκανδιναβία μεριά... :)
Οι ενδιάμεσες εποχές είναι και μένα οι αγαπημένες μου και παρόλο που η Άνοιξη είναι πανέμορφη, προτιμώ το Φθινόπωρο γιατί όπως καταλαβαίνεις ξέρω ότι μετά ακολουθεί ο Χειμώνας ;).
@ Lilith
Θα σου έλεγα πως δεν έχεις και άδικο από τη μεριά σου για το καλοκαίρι. Τόση ζέστη, ανυπόφορη, ειδικά μέσα στις τσιμεντούπολεις. Ευτυχώς που έχουμε τη θάλασσα και πεταγόμαστε στο λεπτό, τουλάχιστον σε εμένα είναι ένα τέταρτο το πολύ. Κι ακόμα ερημώνει η πόλη, ίσως και η κοινωνικότητα και τότε μετράς τους φίλους σου τους πραγματικούς.
Τη άνοιξη την απολαμβάνω χωρίς να σκέφτομαι τι ακολουθεί, αλλά πιο πολύ αυτό που πέρασε και αυτό που αλλάζει! Καλό σου απόγευμα!
Καλημέρα museum. Δεν έχω κάποια προτίμηση σε συγκεκριμένη εποχή. Παρατηρώ ότι άνθρωποι παραπονιούνται συχνά για το πολύ κρύο ή τη ζέστη, όλα τους φταίνε. Εμένα η άνοιξη και το καλοκαίρι μου αρέσουν γιατί βασικά μπορώ να βγω έξω να τρέξω στον καθαρό ουρανό, να πάρω το ποδήλατό μου ή να κάνω εκδρομές στη φύση που είναι κάπως πιο δύσκολο στο κρύο.
Το post σου είναι πολύ καλό!
@ Andreas
Γεια σου Ανδρέα, η αισιόδοξή σου ματιά μας ανεβάζει όλους. Πράγματι, αυτές τις ημέρες ακούω παράπονα για την επερχόμενη ζέστη σε παραπάνω από την εποχή επίπεδα. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου και θα βγω για τρέξιμο! Όσο για το ποδήλατο, σύντομα σκοπεύω να πάρω ένα!
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Κι εγώ προτιμώ τις ενδιάμεσες εποχές .
Ωραία η Άνοιξη , δε λέω , αλλά προτιμώ το Φθινόπωρο ... Μ' αρέσουν τα χρώματά του και νομίζω ότι στην πατρίδα μας , είναι πιο ήπια εποχή από την Άνοιξη (για τον καιρό μιλάω).
Βλέπεις , είμαι σε μια ηλικία , που άρχισα να προτιμώ τα ... ήπια .
Πολύ όμορφη ανάρτηση όπως πάντα .
Kalimera su file Museum!Ego ime pedi tu fthinoporou,ke kathe Sewptemvri,pu giortazo kiolas,pygeno Aegina ke herome tin plusia fysi.Imaste poly tyheri pu ehume tetia enalagy(akoma)epohon ke mia omorfi patrida(akoma).Skepsu ti monotona tha itan na ehume mono 2 epohes to hrono opos ine stin India.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
@ silia
Και το φθινόπωρο έχει τη χάρη του, μία γλυκιά μελαγχολία σου αναδίδει μετά το ατέλειωτο 'πανηγύρι' του καλοκαιριού. Η Άνοιξη είναι η αντίστροφη διαδρομή, κάπου τέμνονται οι διαθέσεις και οι εποχές. Τελικά μου φαίνεται πως τα πιο πολλά είναι μέσα μας, πόσο θα μπορέσουμε να πάρουμε, λιγότερο ή περισσότερο αυτό που μας δίνει απλόχερα η φύση.
Τα φιλιά μου!
@ Ανώνυμος – ΕΥΓΕΝΙΑ
Ευγενία, πολλοί αγαπούν το φθινόπωρο, συμφωνώ με τους λόγους τους. Κι εγώ το βάζω σχεδόν στην ίδια ευθεία, λίγο πιο πίσω από την άνοιξη, ξέρεις γιατί; Πέρα από τη δυναμική του και το ότι είναι πιο πολύ καλοκαίρι από την άνοιξη, μου θυμίζει τους μήνες του χρόνου που φεύγουν και το ερχόμενο έτος που θα προσθέσει έναν ακόμα χρόνο στην πλάτη μας.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Να είσαι καλά!
Museum,πολύ ωραία τα σχόλια σου για την Άνοιξη.
Άνοιξη γεννήθηκα και κάθε φορά που έρχεται η άνοιξη νοιώθω ότι ξαναγεννιέμαι!Δεν με ενοχλεί αν προστίθεται ένας ακόμη χρόνος στην πλάτη μου, καλά να είμαι!
Λατρεύω το άρωμα των λουλουδιών που ανθίζουν,είναι η εποχή μου!
Καλό ανοιξιάτικο βράδυ!
@ efi
Γεια σου Έφη. Χαίρομαι που σου αρέσουν όλα αυτά. Όλα καλά κι όλα ωραία την άνοιξη, βέβαια λιγάκι τελευταία κάνει ζέστη αφύσικη, ας ελπίσουμε πως θα δροσίσει ξανά, να βολτάρουμε στην πόλη με κέφι πριν την εγκαταλείψουμε.
Χρόνια Πολλά και σε σένα που έχεις γενέθλια αυτή την εποχή! Σε ευχαριστώ για το σχόλιο!
Στην ουσία η αγαπημένη μου εποχή είναι ο χειμώνας αλλά αυτό που κάνει την άνοιξη για μένα όμορφη και σπουδαία είναι το ξύπνημα της ζωής σε μορφή χρωμάτων και γεύσεων μετά τον χειμωνιάτικο αναζωογονητικό ύπνο.
Χαίρομαι πολύ που μου δίνεται πάλι η ευκαιρία να ασχοληθώ με τον κήπο και τα «μωράκια» μου στις γλάστρες. Να τα ποτίσω, να τα κουρέψω λιγάκι, να τα σκαλίσω, να τους δώσω τροφή (δηλαδή να τα λιπαρίσω) και απλά να απολαύσω και να χαρώ αυτό το περίεργο θαύμα όταν κυριολεκτικά τρελένονται βγάζοντας ασταμάτητα ζωηρά φύλλα και άνθη... Αυτός ο πλούτος της μαμάς φύσης σε χρώματα, αρώματα, σχήματα και μεγέθη είναι το θαύμα της άνοιξης. Αυτός ο φανταστικός, φοβερά δημηουργικός και παιχνιδιάρικος χαρακτήρας της με τον οποίο δείχνει τη δύναμή της.
Το πρώτο χαμόγελο μετά το χειμώνα μου φέρνουν τα διάφορα λουλούδια με την πραγματικά ατελείωτη ποικιλία έντονων χρωμάτων σε μια επίσης ατελείωτη ποικιλία αποχρώσεων και συνδιασμών όπως στο χαριτωμένο πριμολάκι, στο νάρκισσο, στον υάκινθο, στα τρυφερά πανσεδάκια, στα πλούσια γεράνια και στις πανέμορφες τριανταφυλλιές που το άρωμά τους σου θυμίζει φρούτα... πορτοκάλι, ροδάκινο, φρούτο του πάθους... Μεθυστικά, αισθησιακά αρώματα που ξυπνάνε τις αισθήσεις, χαλαρώνουν ή διεγείρουν, προσφέρουν ευχαρίστηση και χαρά. Μέσα από το πυκνό, βαθύ, λαμπερό και ζωντανό πράσινο φύλλομα να ξεπετιούνται τούφες κι αγκαλίτσες λουλουδιών σε κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, ροζ, λευκό, μοβ και πολλά άλλα χρώματα ελκύοντας πεταλούδες και μέλισσες. Μερικές φορές τις παρακολουθώ επειδή με κάνουν να γελάω με τον τρόπο που χώνονται στα ανθάκια, σπρόχνοντας με τα πίσω ποδαράκια και τραβώντας με τα μπροστινά για να μαζέψουν το υλικό από το οποίο εμείς οι άνθρωποι γευόμαστε το λαχταριστό μέλι.
Στη σοφία της η φύση όμως δε μας αφήνει να ζαλιστούμε σε όλη αυτή τη σχεδών αύθονη γλύκα. Μας κρατάει σε ισορροπία με την φρεσκάδα των βοτάνων που προσθέτουν μια απαλή μυρωδάτη νότα, κάτι σαν μέντα ή ευκάλυπτος με λίγο λεμόνι σε όλο αυτό το bouquet όπως στο μελισσόχορτο, στη λεβάντα, στο φασκόμηλο, στο δεντρολίβανο κλπ. των οποίων τα αιθέρια έλαια όντως έχουν θεραπευτικές, ευεργετικές δράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Ό,τι αφορά γεύσεις άνοιξης... δροσερές φράουλες και μαύρα, κρουστά κεράσια που ανοίγουν την όρεξη, ανεβάζουν την ψυχολογία και με την φρουτόδη ενέργεια που απλώνουν στο στόμα σε κάνουν να νιώθεις όμορφα... Μαλακά λουκουμάκια με μαστίχα Χίου που σε κάνουν να ξεχάσεις για λίγο τα πάντα γύρο σου κι ένα ποτιράκι κρύο νερό... Ροδοζάχαρη από τη Μονή Ταξιαρχών Αιγίου (το εκλεκτό παραδοσιακό τριαντάφυλλο γλυκό της περιοχής, Δημήτρη πιστεύω ότι εσύ θα το γνωρίζεις) η οποία έχει μια ευωδιά ασύγκριτη, σαν να συσσωρεύτηκε όλη η ομορφιά, η ζεστασιά, η γλύκα κι ο ερωτισμός της άνοιξης στα ροδοπέταλά της... Το περγαμόντο που συνδιάζει τη φρουτόδη γλύκα του πορτοκαλιού με το πικρό του νεραντζιού...
Προσωπικά το καλοκαίρι δεν το χρειάζομαι, με 2 τρίμηνα άνοιξης θα ήμουν ευτυχισμένη. Να με ζεσταίνει ο ήλιος και να νιώθω τους μύες μου να χαλαρώνουν, να μου χαϊδεύει τα μάγουλα και τα μαλλιά ο απαλός άνεμος και να χορταίνουν η γης κι η βλάστηση από ανοιξιάτικες βροχούλες μετά τις οποίες η γης γεμίζει την ατμόσφαιρα με αυτό το χαρακτηριστικό άρωμα που μου κλείνει τα μάτια και με κάνει να πέρνω βαθιές ανάσες καθαρού αέρα... να ακούω και να βλέπω το νερό της βροχής να πεύτει και να αισθάνομαι χαρούμενη επειδή μοιράζει παντού γύρο μου ζωή...
Υ.Γ. Αληθινές γεύσεις άνοιξης για το πιάτο και από εκεί στη ψυχή. Συνταγές από την αγαπημένη μου εκπομπή «Γλυκές Αλχημείες» (κάθε Σάββατο, 6 το βραδάκι στο MEGA)
ΚΕΡΑΣΟΠΙΤΑ
http://www.megatv.com/glykesalximies/page.asp?catid=15523&subid=20531&tag=12801&pubrelid=2397980
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΤΣΙΖΚΕΪΚ ΦΟΥΡΝΟΥ (ΜΕ ΦΡΑΟΥΛΕΣ)
http://www.megatv.com/glykesalximies/page.asp?catid=15523&subid=20531&tag=12801&pubrelid=2397980
CAPRI TORTA
http://www.megatv.com/glykesalximies/page.asp?catid=15523&subid=20531&tag=12801&pubrelid=2397980
@ ΦΩΦΩ
Αγαπητή Φωφώ, τι θα μπορούσα να γράψω στο τόσο γεμάτο και πληθωρικό σου κείμενο; Σε ευχαριστώ τόσο πολύ που το άφησες εδώ. Μας γέμισες χρώματα (λουλούδια) και αρώματα (λουλούδια, φρούτα και γλυκά) και γεύσεις με τις συνταγές που μας παρέθεσες. Νομίζω ότι και η αφή ικανοποιείται μιας και είναι τόσο ζωντανά όλα αυτά, σαν να τα νιώθεις από κοντά και να τα αγγίζεις. Και η ακοή συγκινείται κι αυτή – έτσι για να συμπληρωθεί το παζλ των πέντε αισθήσεών μας. Πως γίνεται; Από το θρόισμα των φύλλων, το βουητό όταν περνάει το μελίσσι και, για να συμπληρώσω, την συμφωνική του δάσους από τα μελωδικά πτηνά - σαν μια αυθεντική ορχήστρα εμπλουτισμένη από τα πιο εκλεπτυσμένα όργανα, βιρτουόζους εκτελεστές και τον μαέστρο τους επικεφαλής.
Η άνοιξη μου αρέσει σε σχέση με το χειμώνα και το καλοκαίρι γιατί βρίσκεσαι πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον. Χωρίς θέρμανση ή τεχνητή ψύξη, χωρίς βαριά ρούχα να σε σκεπάζουν, μοιάζουμε σαν να κινούμαστε ελεύθεροι, πέρα από τα όρια της πόλης, που είναι αλήθεια φαντάζει ίδια, τσιμεντένια, μουντή και πληκτική, παντός καιρού και εποχών.
Πάντως, από προσωπικά βιώματα, κάθε εποχή είναι σοφά δημιουργημένη και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε όμορφη ή βαρετή. Κάποτε, τα καλοκαίρια, δύσκολα ξεμύτιζα στην παραλία, σήμερα όμως αρχίζω τα μπάνια από το Μάιο μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη! Είναι μία μοναδική αίσθηση δίχως άλλο, αναρωτιέμαι που ήμουν τόσο καιρό και δεν το απολάμβανα. Ομοίως και ο χειμώνας έχει να δώσει, όχι βέβαια σε τόσο μεγάλο βαθμό, όπως οι εξορμήσεις στα κατάλευκα βουνά ή το φθινόπωρο, να δεις τη μοναδική παλέτα των χρωμάτων του δάσους.
Τελικά κατάλαβα πως κάθε εποχή είναι ιδιαίτερη και της αξίζει να την χαιρόμαστε ξεχωριστά δίχως συγκρίσεις και αναπολήσεις αυτών που έφυγαν ή εκείνων θα έρθουν. Αρκεί να ψάξουμε να βρούμε την ομορφιά που απλόχερα δίνεται σε κάθε σημείο του ετήσιου κύκλου και να την χαρούμε.
Δημοσίευση σχολίου