“Επιλεκτικές” ψηφιακές υπηρεσίες

Η κρατική μας τηλεόραση, παρόλα τα όσα ακούγονται για την κυβερνητική της προτίμηση σε όλο το φάσμα της ειδησιογραφίας της, σημειώνει κατά γενική ομολογία πολύ καλές επιδόσεις. Πολιτικές εκπομπές, συνεντεύξεις σκεπτόμενων ανθρώπων, ιστορικά και καλλιτεχνικά αφιερώματα, σοβαρότητα και κύρος διακρίνουν το πρόγραμμά της. Ειδικότερα τελευταία, τα κρατικά κανάλια έχουν επεκταθεί και στην ψηφιακή τους εκδοχή εμπλουτίζοντας και διευρύνοντας τις προσφερόμενες υπηρεσίες για τους Έλληνες πολίτες. Για όλους όμως; Μήπως αλήθεια για κάποιους εκλεκτούς ή επιλεγμένους;

Τα ψηφιακά κανάλια όπως το Σινέ +, το Πρίσμα ή το Σπορ + με πρόγραμμα σχεδόν ίσο σε χρόνο μα το ήδη υπάρχον των τριών κρατικών καναλιών, καλύπτουν την εμβέλεια μόνο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Ελλάδας. Οι λοιπές περιοχές βρίσκονται 'στην απέξω'. Παρόλο που οι κάτοικοί τους πληρώνουν κανονικά και με το Νόμο το ισόποσο της εισφοράς στην κρατική τηλεόραση μέσω του γραμματίου είσπραξης της ΔΕΗ. Τίποτα. Και όταν ειδικά βλέπουμε τις σχετικές διαφημίσεις από το πρόγραμμα της πανελλαδικής εμβέλειας κρατικής, μελαγχολούμε. Θα είχε ενδιαφέρον αν κινούνταν κάποιος νομικά πάνω σε αυτό. Αν μπορούσε και αν υπήρχε πιθανότητα δικαίωσης έστω απλά για την τιμή των όπλων.

Τα σχόλια και οι σκέψεις, δικά σας. Πριν όμως, ας παραθέσω μερικές σκέψεις στο ζήτημα από ομοιοπαθούντες - καλά καταλάβατε κι εγώ σε αυτή την κατηγορία ανήκω.


-----------------------------------------------------------

- "Γιατί λοιπόν να πληρώνω όσο οι Αθηναίοι ή οι Θεσσαλονικείς;"
Κατάγομαι από τον νομό Έβρου και θέλω να σας εκφράσω ένα παράπονο που έχω και αφορά την κρατική τηλεόραση. Εδώ και ένα περίπου χρόνο (ίσως και παραπάνω) λειτουργεί η ψηφιακή κρατική τηλεόραση. Εμείς δυστυχώς όμως δεν έχουμε δυνατότητα λήψης του σήματος με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε κορυφαία αθλητικά γεγονότα (όπως το τουρνουά τένις που διεξάγεται αυτήν την εποχή στην Γαλλία). Το παράπονο μου είναι το εξής. Γιατί να πληρώνω την Ε.Ρ.Τ το ίδιο με τον Θεσσαλονικιό η με τον Αθηναίο ενώ αυτοί έχουν την δυνατότητα να δουν ψηφιακή τηλεόραση, και κατ επέκταση τα προγράμματα της, και εγώ οχι; Δεν φροντίζουν που δεν φροντίζουν για τίποτα οι εδώ πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες, ας φροντίσουν τουλάχιστον για την διασκέδαση μας. (Γράφει ο Ευάγγελος Παπάζογλου στο Press-gr)


- Θα συμφωνήσω απόλυτα με όσα έγραψε ο φίλος από τον Έβρο και θα ήθελα να σημειώσω πως
ούτε στην Πάτρα εκπέμπει το ψηφιακό σήμα της ΕΡΤ. Ήθελα να ήξερα, όλοι αυτοί οι κύριοι μάνατζερ με τους παχυλούς μισθούς της ΕΡΤ, όταν κάνουν συνεντεύξεις τύπου και αναλύουν τον... κοινωνικό χαρακτήρα της ΕΡΤ μας περνάνε για ηλίθιους; Η ΕΡΤ διαφήμιζε πως μέσα στο... 2006 θα έφτανε το σήμα στην Πάτρα, 208 χιλιόμετρα από την Αθήνα και έχουμε 2008! Επίσης, εδώ και 18 μήνες, δεν έχουν απαντήσει σε mail για το πότε προγραμματίζουν να έλθει στην Πάτρα. (Γιατράς Τάσος, Πάτρα)

- Να προσθέσω κι εγώ τη φωνή διαμαρτυρίας και αγανάκτησης από την Καλαμάτα
για την πλήρη αδιαφορία της ΕΡΤ στο θέμα της κάλυψης της υπόλοιπης χώρας (πλην Αττικής, Θεσ/κης και Θεσσαλίας) με ψηφιακό σήμα. Φαίνεται η Ελλάδα αρχίζει και τελειώνει σ αυτές τις περιοχές κατά την ΕΡΤ. Είμαστε στο 2008 και τα περί κάλυψης όλης της χώρας μέχρι τέλους του 2007 αποδεικνύονται απλά φούσκες. Δεν έχουν αντιληφθεί ίσως ότι οι διαμαρτυρίες κάποια στιγμή θα μετατραπούν σε οργή μπροστά στη φανερή κοροϊδία. (Κ.Μ.).

Πηγή: http://www.satleo.gr/content/view/257/1/, από το περσινό 2008 αλλά εξίσου επίκαιρο και σήμερα. Κυρίως λόγω του Νόμου της αδράνειας που διέπει τις περί αποκέντρωσης εξελίξεις στην πατρίδα μας. Αλλά για αυτό το τεράστιο θέμα θα καταπιαστούμε πιο ειδικά μία άλλη φορά.

Το Θείο Πάθος στη Δυτικοευρωπαϊκή Τέχνη

Σταύρωση, Ταφή και Ανάσταση στο έργο του Ρέμπραντ
Του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου, μουσειολόγου - συντηρητή έργων τέχνης

Η θρησκευτική μας εικονογραφία είναι γεμάτη από σπουδαίες απεικονίσεις σκηνών από τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, απεικονίσεις ιδιαίτερου "ύψους" και "μεγέθους", οι οποίες καταφέρνουν με μοναδικό ίσως τρόπο να αποδώσουν όχι μόνο την τραγικότητα αλλά και την εσωτερική διάσταση και αλήθεια αυτών των στιγμών.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι μόνον η ανατολική ζωγραφική παράδοση καταφέρνει να αποδώσει την εσωτερικότητα και τον συμβολισμό αυτών των σκηνών χωρίς να καταφεύγει σε τεχνάσματα το οποία μας οδηγούν σε φυσιοκρατικές καταστάσεις, κάτι που συνήθως συμβαίνει στην δυτική τέχνη, η οποία προβάλλει κυρίως την ανθρώπινη και όχι την υπερβατική διάσταση.

Ένας από τους μεγάλους δασκάλους της δυτικοευρωπαϊκής παράδοσης που κατάφερε να προσδώσει μία ξεχωριστή διάσταση στις ιερές αυτές σκηνές, ξεφεύγοντας από την απλή εικονογραφική και διακοσμητική απόδοση πολλών άλλων ομότεχνών του, είναι ο Ολλανδός Ρέμπραντ φάν Ράϊν (1606-1669).

Ο Ρέμπραντ σηματοδότησε την τέχνη της εποχής του επηρεάζοντας σαφώς την εξέλιξη της ευρωπαϊκής τέχνης με τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το χρώμα και το φως μέσα στο έργο του, κάτι που του έδινε την δυνατότητα να διεισδύει στην ίδια την ουσία του θέματος και να ανακαλύπτει την βαθύτερη δομή και νόημά του, δημιουργώντας και εφαρμόζοντας τους δικούς του κανόνες και ευρήματα που προσέδιδαν σε αυτό μια ξεχωριστή ευαισθησία.


Με κύριο εργαλείο του το χρώμα, που κυμαινόταν από το αστραφτερό λευκό μέχρι τα βελούδινα καφέ και το μαύρο, κατάφερνε να δώσει έναν ξεχωριστό φωτισμό στο έργο του που λειτουργούσε σκηνογραφικά, αποδίδοντας έτσι τις έντονες συναισθηματικές καταστάσεις των θεμάτων του, καταφέρνοντας να δημιουργήσει άχρονες σκηνές, όπως θα τις χαρακτηρίζαμε και στην ανατολική παράδοση.

Τέτοια χαρακτηριστικά διακρίνουμε και στα έργα του Ρέμπραντ που βρίσκονται στην Πινακοθήκη του Μονάχου, μια σειρά ελαιογραφιών σε μουσαμά με στρογγυλεμένο το πάνω μέρος, από τις οποίες ξεχωρίζουμε το "Στήσιμο του Σταυρού", την "Ταφή" και την "Ανάσταση", τρία από το πιο σημαντικά θρησκευτικά έργο της δυτικής παράδοσης.

Στο "Στήσιμο του Σταυρού" κυριαρχεί το διαγώνιο μοτίβο του σταυρού που υψώνεται απότομα μέσα στον πλημμυρισμένο από το σκοτάδι καταθλιπτικό χώρο. Η τραγικότητα της σκηνής τονίζεται από το δυνατό φως που λούζει τον Σταυρωμένο, ενώ το πλήθος των θεατών σαν χορός αρχαίας τραγωδίας χάνεται στην σκιά.



Το φως που λούζει την μορφή του σταυρωμένου Χριστού, γλιστράει προς τα κάτω δημιουργώντας ανταύγειες στην πανοπλία του στρατιώτη και συγκεντρώνεται πάνω στην φιγούρα με τον γαλάζιο σκούφο, που ισορροπεί την σύνθεση παίζοντας τον ρόλο του κέντρου βάρους.

Η μορφή αυτή είναι η αυτοπροσωπογραφία του ίδιου του καλλιτέχνη, που έρχεται να αντιπροσωπεύσει την ίδια την ζωή ερχόμενος σε αντίθεση με τις υπόλοιπες απρόσωπες, βουβές και παγωμένες παρουσίες.

Σαν τραγωδία που εξελίσσεται σε μία θεατρική σκηνή παρουσιάζεται η "Ταφή" που αντιπροσωπεύει η τελευταία πράξη του Θείου Δράματος.

Η θεατρικότητα και αυτής της σκηνής είναι εμφανής αφού και εδώ το στήσιμο αλλά και o φωτισμός, αντισυμβατικός σχεδόν μεταφυσικός, κυριαρχούν όπως και στον προηγούμενο πίνακα.

Η ατμόσφαιρα είναι απόκοσμη και μέσα από έναν βαρύ ίσκιο τα γεγονότα και τα πρόσωπα ξεχωρίζουν από το φως που έρχεται από τρεις πηγές σε τριγωνική λοξή διάταξη.

Το φόντο λειτουργεί υπαινικτικά καθώς ξεμακραίνει το τοπίο προς το βάθος, αφήνοντας να εννοηθεί μια μελλοντική ελπίδα μέσα από το φωτεινό ξάνοιγμα του ουρανού.


Το φως ξεσκεπάζει αμείλικτα το σώμα του Χριστού, τον τάφο και τα πρόσωπα που θρηνούν αναδεικνύοντάς τα σε κύρια στοιχεία της σύνθεσης, ενώ δευτερεύοντες φωτισμοί τονίζουν την μικρή πυραμίδα στα δεξιά, που σχηματίζεται από τις τρεις Μαρίες.

Μέσα από λεπτές συνθετικές και χρωματικές ισορροπίες ο Ρέμπραντ δημιουργεί και εδώ ένα πολυσύνθετο και μεγαλόπνοο έργο που δίνει την αίσθηση του απεριόριστου χώρου, έξω από τον χρόνο.

Εξίσου σημαντική είναι η σκηνή της "Ανάστασης" που εξελίσσεται μέσα από μία έκρηξη φωτός γύρω από τον άγγελο που αποτελεί το κέντρο της σύνθεσης.

Η φωτεινή αυτή έκρηξη ξεχύνεται προς τα κάτω φωτίζοντας απαλά την μορφή του αναστημένου Χριστού στα δεξιά, ενώ χτυπά με κομματιαστές, και βίαιες λάμψεις το σύμπλεγμα των στρατιωτών, αφήνοντας στο ημίφως δεξιά κάτω τις έκπληκτες τρεις Μαρίες.

Τα τρία αυτά έργα του Ρέμπραντ ξεφεύγουν από την επιφανειακή αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων, στην οποία μας έχουν συνηθίσει πολλοί καλλιτέχνες της δύσης, αφού ο καλλιτέχνης δεν αρκείται απλά σε μια αισθητική εικαστική αναζήτηση, αλλά παίρνει την αφορμή μέσω αυτής να εμβαθύνει και να αποδώσει εσώτερες καταστάσεις και προβληματισμούς με την χρήση συμβολικών και υπαινικτικών στοιχείων.

Το link του κειμένου είναι εδώ:
http://www.i-m-patron.gr/keimena/texnh/rembrandt.html

------------------------------
ΥΓ (από museum):
Αγαπητοί μου φίλοι θα μου επιτρέψετε να μην σχολιάσω τα θέματα της πίστης μου και του καθενός. Αν θέλετε να κάνετε κάποιες εικαστικές ή άλλες παρατηρήσεις στην Τέχνη, το ύφος και στα συναισθήματα του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου, καλοδεχούμενες. Σε κάθε περίπτωση και η απλή μόνο ανάγνωσή σας σε αυτό το έξοχο κείμενο που δανείστηκα εδώ στο ιστολόγιο, αρκεί και περισσεύει.
_

Κι άλλα αποφθέγματα

Μερικές ακόμα πνευματώδεις φράσεις που μου έστειλαν πρόσφατα και τις οποίες παραθέτω - τις πιο καλές από αυτές:

Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο.

Το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράγμα. Εγώ το έχω κόψει τουλάχιστον πενήντα φορές.


Στη δημοκρατία το κάθε κόμμα αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του να αποδείξει ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει. Και τα δυο το πετυχαίνουν. Και τα δυο έχουν δίκιο.

Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση.

Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα: ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την πληρώνει.

Γράφω σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμηθώ. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αντί να ξοδεύω το χρόνο μου προσπαθώντας να θυμηθώ αυτό που έγραψα, τον ξοδεύω ψάχνοντας το χαρτί που έγραψα αυτά που πρέπει να θυμηθώ.


Είπα στη γυναίκα μου την αλήθεια. Της είπα πως βλέπω ψυχίατρο. Μετά μου είπε την αλήθεια: βλέπει ψυχίατρο, δυο υδραυλικούς και έναν μπάρμαν.

Οικονομολόγος είναι ένας άνθρωπος που θα ξέρει αύριο γιατί αυτά που προέβλεψε χτες δε συνέβησαν σήμερα.

Υπάρχουν τρεις τρόποι να γίνει κάτι. Κάν' το μόνος σου, προσέλαβε κάποιον να το κάνει ή απαγόρευσε στα παιδιά σου να το κάνουν.

Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του άντρα.

Η ζωή στη Γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο.


Τράπεζα είναι το ίδρυμα που σου δανείζει λεφτά αν μπορείς να αποδείξεις ότι δεν σου χρειάζονται.

Όταν κάνεις το καλό, ζήτα απόδειξη, μην τυχόν και ο παράδεισος δουλεύει σαν την εφορία.

--------------------------------------
Πόση αλήθεια μπορούν να κρύβουν τέτοιες εκφράσεις; Μήπως είναι απλά ευφυολογήματα χωρίς βάθος και ανάλυση σκέψης; Ποιες είναι οι τρεις καλύτερες φράσεις που σας άρεσαν; Οι δικές μου κατά σειρά προτίμησης είναι:

1.Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση.
2.Η ζωή στη Γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο.
3.Ο άνθρωπος που χαμογελά όταν όλα πάνε στραβά έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο.

Στο τέλος θα βγάλουμε τις πιο δημοφιλείς για εσάς, εκφράσεις, θα ήθελα όμως να μου δικαιολογήσετε τις επιλογές σας.

Μετανάστες: Πραγματικότητα και Ανθρωπισμός

.
Οι συζητήσεις για το μεταναστευτικό ζήτημα, των εξ ανατολάς ορμόμενων στην πλειονότητά τους, βουίζουν στα αυτιά μας, το λέμε και το εννοούμε. Γιατί μόνο ως θόρυβος θα μπορούσαν να εκληφθούν οι όποιες ατέρμονες συνομιλίες, αερολογίες χωρίς ουσιαστικό όφελος για τους διαμένοντες στην πολιτεία μας, ντόπιους ή επισκέπτες. Η δράση της αδράνειας το πιο χαρακτηριστικό και αναφερόμαστε στους έχοντες κρατικές αρμοδιότητες και θέσεις ευθύνης στην περιοχή και ευρύτερα. Αλλά και συχνά σε πολλούς κατοίκους, που, ανένδοτοι, δεν θέλουν να τους βλέπουν σε απόσταση μικρότερη των .. πέντε χιλιομέτρων.

Προσπάθειες γίνονται, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Κινήσεις πολιτών ή μεμονωμένες δράσεις για την προμήθεια τροφής και ρουχισμού, πρωτοβουλίες οργανώσεων για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ακόμα και η εκκλησία έχει συμβάλει αρκετά μέσα από την οργάνωση παροχής συσσιτίων σε εβδομαδιαία βάση – που όμως δεν επαρκούν για να καλύψουν τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό των προσφύγων.

Το θέμα διογκώνεται με το πέρασμα του χρόνου και τείνει να γίνει δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Ιδίως όταν οι κατοικούντες στην δυτικότερη πλευρά της γηραιάς ηπείρου κωφεύουν και απλά “ποιούν την νήσσα” αφήνοντας την ψωροκώσταινα των έντεκα εκατομμυρίων, την ήδη υπερφορτωμένη από μετανάστες να λύσει το πρόβλημα. Λες και η Ελλάδα δεν είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής ένωσης. Φανταστείτε ας πούμε να αντιμετώπιζαν πρόβλημα τα σύνορά μας και εμείς να αγναντεύαμε ωσάν βολεμένοι και αποστασιοποιημένοι. Ίσιοι στις υποχρεώσεις, στη φορολογία, τις ντιρεκτίβες από καιρό σε καιρό - από δικαιώματα σαν λαός πώς τα πάμε αλήθεια; Όχι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εδώ ο βαθμός είναι υψηλός. Καίτοι σχετικά νεόκοποι στην υποδοχή του διαφορετικού, έχουμε δείξει πως αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους, οι πολλοί από εμάς. Δεν μας πειράζουν. Αλλά ..


Η κατάσταση έχει δραματικά επιδεινωθεί σε δύο συνιστώσες. Πρώτα από όλα, δεν μπορεί να ελεγχθεί η εισροή παράνομων μεταναστών από τα ανατολικά μας σύνορα και ακόμα οι τρόποι που το θέμα των ήδη υπαρχόντων θα επιλυθεί δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Το .. αστείο της υπόθεσης είναι πως ούτε οι ίδιοι οι “επισκέπτες” της πόλης μου, που είναι η πύλη της χώρας προς τη δύση θέλουν να παραμείνουν. Ίσως γιατί πιστεύουν πως δικαιούνται ή μπορούν να καταφέρουν μία καλύτερη ζωή προς δυσμάς.

Παραλογισμός; Ίσως να είναι κι έτσι, το βέβαιο της υπόθεσης μοιάζει πως ο καθένας σκέφτεται τον εαυτό του έστω και αν η μετάθεση του προβλήματος θα χτυπήσει γρήγορα τον ίδιο. Ο κάτοικοι επειδή δεν τους θέλουν ούτε σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και είναι ανένδοτοι σε όποια συζήτηση – εδώ δίνω δίκαιο σε όσους συμβιώνουν μαζί τους στις ίδιες γειτονιές δίπλα από τα σπίτια τους, και κινδυνεύουν από τη μη τήρηση κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Οι τοπικές αρχές γιατί φοβούνται το λεγόμενο πολιτικό κόστος και στέκονται αδρανείς να τους τα λύσει όλα το κεντρικό κράτος. Η κεντρική εξουσία πελαγωμένη σε μία πλειάδα προβλημάτων δεν ξέρει με τι να πρωτοασχοληθεί κι έχει χάσει το μπούσουλα.


Μία προσωρινή αλλά ικανοποιητική επίλυση θα ήταν η ταχεία δημιουργία καταυλισμού προσφύγων με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής – μέσα από τοπικές πρωτοβουλίες του δήμου της νομαρχίας ή της περιφέρειας. Είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Ας συνειδητοποιήσουν όλοι κι εμείς μαζί πως είναι ένα φλέγον ζήτημα που χρήζει άμεσου χειρισμού. Μόνο ίσως τότε θα αμβλυνθούν ή αντιμετωπιστούν η πείνα, η εξαθλίωση και η ασφάλεια όλων και παράλληλα θα εξασφαλιστεί μία ελάχιστη αξιοπρέπεια σε αυτούς του ανθρώπους. Πιστεύουμε πως η δημιουργία καταυλισμού είναι επιβεβλημένη.

Οι απλοί πολίτες έχουν ήδη έμπρακτα αποδείξει την γενναιοδωρία τους - ακόμα και εκείνοι που του έχουν στις γειτονιές τους έχουν δείξει μεγάλη ανεκτικότητα. Είναι καιρός έπειτα το θέμα να ‘ανέβει’ στα επίπεδα της κεντρικής εξουσίας, να προωθηθεί στα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα και να αντιμετωπιστεί συνολικά και για όλους σαν ομάδα.

Ο ανθρωπιστικές ευαισθησίες γίνεται να συνυπάρξουν αρμονικά με βιώσιμες λύσεις. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι είμαστε και μέλη μίας οργανωμένης κοινωνίας και όχι απλά μεμονωμένα άτομα. Πέρα από διαπιστώσεις και κατηγόριες, δίχως αυτόματη, ανακλαστική διαφωνία και άρνηση σε οποιοδήποτε διάλογο, ας σκεφτούμε λίγο συνετά κι έξυπνα και όλα θα καλυτερέψουν.


Άλλωστε, όλοι παιδιά ενός Θεού είμαστε - δεν υπάρχουν άλλοι που ανήκουν σε έναν κατώτερο και άλλοι σε έναν καλύτερο. Και επειδή η ιστορία των ανθρώπων, κύκλους μπορεί να κάνει, και στην θέση αυτών των μεταναστών θα έρθουν άλλοι στην θέση τους, ποιος ξέρει;
.