Η καλή μου φίλη είχε μόλις παρακολουθήσει την παράσταση της κλασσικής ορχήστρας των σολίστ της πόλης. Δεν την είδαμε οι ίδιοι δια ζώσης αλλά οι περιγραφές της ήταν αρκούντως μεταδοτικές της ατμόσφαιρας και της όλης εικόνας. Υπό την διεύθυνση του Λετονού μαέστρου, γεμάτη από βιρτουόζους κλασσικών οργάνων, που πάντα επεδείκνυαν υψηλούς δείκτες μουσικής εκτέλεσης και δεξιοτεχνίας. Αλλά και αυτοσχεδιασμούς ή σόλο εκτελέσεις που βρίσκονται συχνά στο ρεπερτόριό τους. Ανεπιφύλακτα προτείνεται σε όσους θέλουν να επισκεφτούν την δύσμοιρη πολιτεία μας.
Το κοινό των παραστάσεων αυτών φαίνεται εκπαιδευμένο και επομένως απαιτητικό - όχι άδικα. Οι περισσότεροι, καλοντυμένοι, οι άντρες μέσα στα κοστούμια τους, οι γυναίκες με φορέματα και προσεγμένες κομμώσεις, περιποιημένες, με ελαφρύ πουδράρισμα αλλά στη λεπτομέρεια. Κάπου αποκτάς την βεβαιότητα ότι αυτή η εξωτερική φροντίδα αντανακλά στην εσωτερική τους καλλιέργεια. Είναι και πολλοί οι παρόντες μουσικόφιλοι με σπουδές, εξειδικεύσεις και περγαμηνές. Οι πιο πολλοί χαμογελαστοί, αλλά και με σεβασμό στο χώρο και τον χρόνο της παράστασης. Είπαμε ήταν εκπαιδευμένοι.
Η διήγηση του γεγονότος δεν επικεντρώθηκε τόσο στο περιεχόμενο της παράστασης (αυτή ήταν σταθερά εξαιρετική) αλλά μας προδιέθετε για το περιστατικό της συνέχειας που, σιγά-σιγά μας προετοίμαζε, το φανέρωνε. Κι εμείς ανυπομονούσαμε, η προσοχή μας είχε κεντριστεί σε κάθε πρόταση, κάθε λέξη της ιστορίας.
Τα κοινό της παράστασης αφού διεκπεραίωσε τι τελευταίες του κοινωνικές επαφές εξήλθε του θεάτρου με κατεύθυνση τα μεταφορικά μέσα τους για την αποχώρηση. Η φίλη μας κοντοστέκεται δίπλα από το κόκκινο φανάρι, εσωτερικά του πεζοδρομίου, όταν αφουγκράζεται ένα ελαφρύ κορνάρισμα και θωρεί ένα χέρι να της γνέφει με νόημα. Κουνιόταν από δεξιά προς τα αριστερά, η κίνηση θα επαναλήφθηκε δύο ή τρεις φορές. Ο οδηγός της πολυτελούς λιμουζίνας που είχε σταθμεύσει εξ ολοκλήρου πάνω στο πεζοδρόμιο, κάτι ζητούσε από την κοπέλα, προφανώς μπορούσε να το εκφράσει μόνο με τις κινήσεις του σώματος. Εκείνη στέκεται ακίνητη και περιμένει το πράσινο για να διασχίσει τη διάβαση. Ξαφνικά μία μεσόκοπη γυναίκα ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και λέει εμφατικά (μα όμως όχι με αγένεια, σαν μεμονωμένη έκφραση):
« Μπορείτε λίγο να περάσουμε; »
Η κοπέλα διέκρινε ότι η κυρία ήταν η γνωστή για την συμμετοχή της στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής και (ας είναι πάντα καλά για την πράξη της) αρνήθηκε.
« Δηλαδή θα μείνουμε εδώ; » Συνέχισε.
Ο οδηγός ήταν επίσης ένας υποτίθεται διανοούμενος της πόλης. Είχαν σταθμεύσει σε κομβικό σημείο πολύ κοντά στη μοναδική διάβαση των πεζών που συνδέει την πόλη με την παραλιακή της ζώνη. Από εκεί περνούν νέοι, γυναικόπαιδα, γέροι, ανήμποροι, άτομα με ειδικές ικανότητες, μα τόσοι. Η αναλγησία τους στον υπερθετικό. Και αυτοί οι άνθρωποι κρατούν τις πολιτιστικές τύχες της πόλης στα χέρια τους! Να την βράσω την Τέχνη σας, που θέλετε και από αυτή τρομάρα σας! Η Τέχνη μπορεί να προσθέσει πινελιές ευαισθησίας σε ανθρώπους που έχουν τα βασικά και στοιχειώδη που σε εσάς από ότι βλέπω δεν υπάρχουν. Η Τέχνη είναι σαν να βάφεις μία νέα και όμορφη κοπέλα: θα γίνει πιο όμορφη. Μία γριά και άσχημη όσο και να την βάψεις ..
Το πράσινο φανάρι στην απέναντι όχθη (που αργεί γιατί είναι μόνο για τους πεζούς και όχι πάνω σε διασταύρωση) άναψε. Η φίλη μου διέσχισε το πέρασμα και απομακρύνθηκε. Δεν ξέρω αν της έμειναν οι εντυπώσεις της παράστασης παραπάνω από το περιστατικό.
8 σχόλια:
Pes'ta xrusostome!!!! Sthn Ellada kuriarxei o nomos ths zouglas. Akoma megalutero problhma einai h hxorhpansh....Apoluth adiaforeia gia ton diplano sou...Museum perimenw kai alla sxolia...
Από τις χειρότερες κατηγορίες ανθρώπων είναι οι άνθρωποι που ο κόσμος απλά τους αποκαλεί 'δήθεν'.
Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι αγοράζοντας έναν πίνακα του Τηνιακού, αυτομάτως αναγορεύονται φιλόμουσοι και φιλότεχνοι. Οι ίδιοι άνθρωποι που δε διστάζουν να κλέψουν τη σειρά κάποιου συμπολίτη τους στη ουρά κάποιου ταμείου , οι ίδιοι άνθρωποι που αλλάζουν κανάλι όταν βλέπουν στη τηλεόραση σκηνές από τη πείνα στην Αφρική γιατί οι σκηνές αυτές δεν είναι καθόλου όμορφες και τους χαλάνε την ησυχία και τη γαλήνη τους... οι ίδιοι άνθρωποι που δε γνωρίζουν τι θα πει ανακύκλωση, που αγοράζουν τα Hummer για τη διαδρομή Κηφισιά Κολωνάκι, οι ίδοι άνθρωποι που γεμίζουν με τσίχλες το Ηρώδειο(αλήθεια πόσα κιλά τσίχλες βγήκανε από τα αρχαία μάρμαρα..)..
Αν θεωρήσουμε ορθή την άποψη του Froyd, ότι η τέχνη αποτελεί μια ευγενική έκφραση της λίμπιντο, τότε οι άνθρωποι αυτοί , οι ΄δηθεν΄ που λέγαμε , καταλαβαίνουμε πόσο πλασματικά κινούνται και σε αυτόν το τομέα αλλά και σε τόσους άλλους ίσως πιο σημαντιικούς..
Φίλε museum,
Πόσο δίκιο έχεις. Ειδικά στις πρεμιέρες θα δεις πολλούς μαϊντανούς που ελάχιστη σχέση έχουν με το αντικείμενο. Πηγαίνουν εκεί μόνο για να πουν στους άλλους ότι είδαν την τάδε παράσταση. Το κακό είναι που νομίζουν ότι είναι καλλιεργημένοι, δεν έχουν ιδέα για το ποιοι είναι.
Την Καλησπέρα μου.
Τί να πω ;... Τα είπε όλα μια χαρά ο φίλος DSK .
Συμφωνώ απόλυτα μαζί του και ... επαυξάνω , με το ότι οι "δήθεν" δεν απαντιούναι να λυμαίνονται μόνο τον κόσμο της Τέχνης , αλλά και της ... Επιστήμης , ακόμη και της Φιλανθρωπίας και της Προσφοράς ...
Δυστυχώς .
@ Thanasis
Φαντάσου αγαπητέ πόσο πιο τραβηγμένο είναι ο νόμος αυτός να εφαρμόζεται από άτομα που υποτίθεται αποτελούν την λεγόμενη πνευματική ‘ελίτ’ της πόλης και κρατούν τις πολιτιστικές της τύχες.
@ DSK
Καλά τα λες αγαπητέ φίλε μου, τους ‘δήθεν’ εγώ θα τους ονόμαζα επιφανειακούς ή καλύτερα υποκριτές. Εδώ μιλάμε για άτομα που πρεσβεύουν και επώνυμα την λεγόμενη καλλιέργεια και την Τέχνη και όχι έναν απλά πλούσιο ή διάσημο για κάποια δράση που τυχαίνει να νοιάζεται μόνο για την πάρτη του (και στο τέλος δικαίωμά του και το δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς). Μιλάμε για τους επικεφαλής των πολιτιστικών δρώμενων που θα έπρεπε αν μην τι άλλο αν δίνουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ούτε το μίνιμουμ κοινωνικής συμπεριφοράς κι ευγένειας δεν τηρούν. Ένας απλά δήθεν θα είχε καλύτερη συμπεριφορά. Αυτοί είναι φανερά ‘παχύδερμα’. Ας κάνουμε αυτό που έκανε η φίλη μου και πιο πολλά. Ας τους ξεμπροστιάσουμε γιατί όχι. Ευγένεια και λεπτότητα μόνο σε αυτούς που το αξίζουν.
@ Dimitra
Φίλη μου, οι μαϊντανοί όπως λες ξεχωρίζουν για αυτό που είναι, δεν περιμένεις και πολλά. Σε όλες τις εκφάνσεις της Τέχνης και μορφές της κοινωνικής ζωής υπάρχουν οι παρείσακτοι. ‘Τρελαίνεσαι’ όμως όταν μιλάμε για τους καλούς στον πολύ κόσμο, τα υποτιθέμενα πρότυπα.
@ silia
Καλή μου φίλη, και βέβαια και άλλες περιοχές είναι γεμάτες από τέτοιους. Ότι είναι φανερό και πεδίο κοινωνικής ‘ανέλιξης’ εντελώς κενής και φτηνού εντυπωσιασμού. Ας πω και κάτι επιπλέον:
Κοίταξε λίγο την σημειολογία των εικόνων μου. Ξεκινάμε με Τέχνη και προχωρώντας καταλήγουμε στις παραμορφωμένες και αποκρουστικές μορφές, σαν τις δικές τους τις εσωτερικές.
Δημοσίευση σχολίου