Ηθικόν ακμαιότατον (το ζητούμενο είναι)

Το ζην και το ευ ζην

Μέσα στην περιδίνηση της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, όχι τόσο υλικά, πολλοί από εμάς αλλά μάλλον ψυχολογικά, πού να βρεις όρεξη για αναρτήσεις ιστολογίων; Για σχολιασμό σε άλλα ιστολόγια δεν συζητάμε καν, μιας και το έχουμε δυστυχώς εγκαταλείψει από νωρίς. Το γράψιμο στον ελεύθερο χρόνο μας είναι για το ευ ζην, πού διάθεση για συγγραφές και τα συναφή όταν, καθημερινά, οι φήμες, οι διαδόσεις και η ίδια η όψη της πραγματικότητας θέτουν εν αμφιβόλω το ίδιο το ζην; Ή μήπως όχι; Η φτώχεια είναι υλικό μέγεθος ενώ η μιζέρια ψυχολογικό έλεγε ένας λόγιος στις οάσεις ποιοτικής τηλεόρασης πρόσφατα. Η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά της μιζέριας ή μάλλον της ψυχολογικής υποτονίας. Όταν βλέπεις ασθενείς με αληθινά προβλήματα να παλεύουν και να χαμογελούν, το θέμα μας είναι ασφαλώς ψυχολογικό.



Η αποσύνδεση ηθικής και χρήματος

Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι λένε οικονομική αλλά πρώτιστα αξιών. Δύσκολα θα το έλεγε αυτό κάποιος που βρίσκεται στην πείνα ή στα όριά της. Θέλετε να πείτε επομένως πως την προηγούμενη δεκαετία ή και πρωτύτερα, υπήρχε ηθικός πλούτος; Δυσκολεύομαι να το παρακολουθήσω. Η ηθική και το χρήμα είναι δύο διαφορετικά πράγματα που μπορεί να συγκλίνουν, μπορεί και όχι, κατά την προσωπική μου άποψη δύσκολα θα βρω πολύ πλούσιο που να είναι αληθινά ανιδιοτελής. Επιπρόσθετα όταν οι εκπεφρασμένες απόψεις περί τάχα σύνδεσης της οικονομικής κρίσης σαν αποτέλεσμα αυτής των αξιών προέρχονται από άτομα που έχουν άνετα τα προς το ζην, πόσο μπορείς να τις πιστέψεις; Είναι βέβαιο ότι το σύστημά μας έχει πρώτιστη αξία το χρήμα περισσότερο από την κοινωνική συνοχή, αυτό ίσχυε και στο παρελθόν.

Έργα αντί μόνο λόγων

Η υπερπληροφόρηση, οι υπεραναλύσεις, οι επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις και πλεονάζουσες ‘ειδήσεις’, δίχως συχνά ουσιαστική γνώση, περί κρίσης και των παραγώγων της, οι προβλέψεις για το μέλλον, συνήθως δυσοίωνες, δεν οδηγούν σε φωτεινά μονοπάτια. Θετικές δράσεις χρειάζεται για την υλοποίηση έξυπνων ρεαλιστικών ιδεών. Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι όταν μιλούσαν για την Αρχαία Ελληνική φιλοσοφία εννοούσαν ένα βιωματικό τρόπο, την σύνδεσή της με πράξεις, και έτσι όταν οι νέοι ήθελαν να μυηθούν σε αυτή συμμετείχαν σε ένα φιλοσοφικό τρόπο ζωής. Πολλώ δε μάλλον όταν εδώ μιλάμε για υποδεέστερες ιδέες, η εφαρμογή τους είναι εκ των ων ουκ άνευ.



Κοινωνική συνείδηση

Η έλλειψη ομαδικότητας, της γνώσης της αξίας του καλού των πολλών, της κατανόησης της ωφελιμότητας του να είσαι μέλος μίας οργανωμένης κοινωνίας και βέβαια των συνεπαγόμενων υποχρεώσεων που αυτή επιβάλλει, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων του σήμερα. Αυτή η έλλειψη, δεν κάνει κακό μόνο στους διπλανούς μας εφόσον υποτίθεται ότι θα μας ωφελήσει εμάς αλλά και στον ίδιο μας το εαυτό σε σύντομο ή απώτερο μέλλον. Η παρατεταμένη απεργία στο δημόσιο ας πούμε, πέρα από τη διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων, ζημιώνει τους πολλούς αλλά και τους απεργούς τους ίδιους με τις μειωμένες υπηρεσίες που όλοι δικαιούνται να έχουν. Η παιδεία είναι ασφαλώς η πρώτη αιτία αυτής της έλλειψης, μέχρι όμως να την φτιάξουμε, ας λειτουργήσουν οι Νόμοι.

Αισιοδοξία, η αληθινή λύση

Ποια θα ήταν η απάντηση σε όλα αυτά; Προφανώς η αισιόδοξη αντιμετώπιση των πραγμάτων όταν αυτή συνοδεύεται από αντίστοιχες δράσεις, άμεσες ή πιο μακροπρόθεσμες. Όπως στον ασθενή, κάποιος εστιάζει στα δυνατά του σημεία, για να παλέψει, να προχωρήσει και στο τέλος να τα καταφέρει, έτσι και στην περίπτωση των τωρινών οικονομικών εμποδίων, η εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την πίστη στην επίτευξη ενός καλού σκοπού. Σε αυτή την περίπτωση μονάχα θα είμαστε σε θέση να δρέψουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας που είναι δεδομένες. Άλλωστε, όπως έλεγε κι ένας καλός δάσκαλός μου, το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει.



Σας εύχομαι

Καλά Χριστούγεννα
και
Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος 2012 !!