Entering my life

_
Accidentally met you, I couldn’t imagine
how this could change my mood
smiling with your eyes, loving with your ears
intelligent person, but with warm thoughts

No matter of your smile, or even your blue eyes
your feminine figure and curly hair
the height and fine posture
your brain made me feel like this


Definitely it’s a blessing, simply that
the day and hour I firstly saw you
I hadn’t even thought at the beginning
how important this would be

Without any doubt, no extra words
entering my life, made me better person
from all the beauty of the world
this is what matters at the most
_
_

Ο βιολιστής

_
Ουάσιγκτον, σταθμός του μετρό, ένα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ'οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από 3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του.


4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. 6 λεπτά μετά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. Στα 10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.

45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.

Μία ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.

Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.


Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια;

Ένα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το συγκεκριμένο πείραμα είναι:
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα ... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε;

ΥΓ: Ευχαριστώ τον ξάδερφό μου Αλέξανδρο που έστειλε το κείμενο.
_

Το παρελθόν σου

_
Από μικρός ξεχώριζες, στενά συνδεδεμένος
με την φροντίδα των γονιών αποτελούσες,
πρότυπο επιμέλειας κι αρτιότητας,
επιζητούσες, το άριστο για τον εαυτό σου

Συνέχισες ακούραστος, προσπάθειες πολλές,
ακατάπαυστες κατέβαλες, κουράστηκες,
την εφηβεία σου θυσίασες, τους φίλους σου,
την κοινωνική ζωή σου την συρρίκνωσες


Αέρα διασποράς απέκτησες με τις σπουδές σου,
μα φαίνεται να ξέχασες, από πού ξεκίνησες,
πού πήρες τα εφόδια, να πορευτείς πιο δυνατός,
οι παλαιοί, σαν άγνωστοι σου φαίνονται

Σκέψεις παρωχημένες, αναχρονιστικές,
όλα τούτα που θυμίζουν το παρελθόν σου,
επιλεκτική μνήμη, ενέργειες αποκόλλησης,
γιατί; μήπως αλλοτριώθηκες; άλλαξες τόσο

Τα περασμένα μας είμαστ’ εμείς, μας έπλασαν,
μην τα λησμονείς, ανέτρεχε καμιά φορά,
όχι να προσκολλείσαι, λιγάκι συμβουλέψου,
θα δεις, καλύτερος θα γίνεις μια φορά
_