Εποχές: Καλοκαίρι

_

Άρτι αφιχθέντες στο κλεινόν άστυ μετά από δύο εβδομάδες διαδρομών στην ύπαιθρο και όχι μόνο. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι το κοντράστ συναισθημάτων ανάμεσα στη χαρά, την ξεκούραση, τη χαλαρότητα και την επιστροφή στα καθήκοντα, είναι συγκρίσιμο με εκείνο του καταπράσινου, υγρού του Ιονίου σε αντιδιαστολή με το ξερό, σεληνιακό τοπίο των Κυκλάδων - αλλά με μία άλλου είδους ομορφιά, με πολλούς υποστηρικτές. Τα απόλαυσα πάντως και τα δύο όπως ακριβώς ζω την καθημερινότητά μου με το ίδιο κέφι με τις διακοπές μου.

Οι φετινές εξορμήσεις μου έμοιαζαν λίγο διαφορετικές: Αναζήτησα τη ραστώνη, την αραίωση των σκέψεων και τη χαλαρότητα και ανακάλυψα την ένταση, την εξυπνάδα και την εμπειρία πυκνών παραστάσεων. Η παρέα μου ειδικά στο δεύτερο μέρος τους στις Κυκλάδες ήταν πληθωρική: εξυπνάδα, ευφυολογήματα, μελέτη βιβλίων, ανάλυση ιδεών. Ομολογώ ότι έγινα σοφότερος και το εννοώ. Αν και δεν ήταν όλες οι στιγμές ιδανικές, η αίσθηση πληρότητας της επιστροφής συνοψίζει όλες τις εντυπώσεις.


Το καλοκαίρι μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη θάλασσα και τον έρωτα - και τα δύο κομμάτια της μεσογειακής μας φύσης. Ειδικά για το πρώτο, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ την εποχή χωρίς αυτή. Βουτάω σχεδόν καθημερινά στα νερά της από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Για το δεύτερο, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Τις χρονιές που είμαστε ερωτευμένοι, απολαμβάνουνε τα αγαθά. Σε πιο μοναχικές περιόδους, είτε παραμένουμε κλεισμένοι στο καβούκι μας ή προσπαθούμε διακαώς ακόμα και να επινοήσουμε ρομαντικές καταστάσεις για να επικοινωνήσουμε, να νοηματοδοτήσουμε το ερωτικό κομμάτι της εποχής.

Βέβαια, ας μην παραγνωρίσουμε και κάποια αρνητικά όπως η μοναξιά που μπορεί να φέρνει το καλοκαίρι. Δύσκολα κάνω νέες παρέες, μάλλον δρέπω τους καρπούς όλης της χρονιάς, χώρια που ο καθένας σκέφτεται όπου φύγει-φύγει για λίγες στιγμές ξεκούρασης, διαφορετικές. Το καλοκαίρι μετράω τους φίλους μου που έλεγε κι ένας στενός μου άνθρωπος.


Από την άλλη, η ενέργεια που σου δίνει ο καιρός, η μεγάλη μέρα και το φως της, λειτουργούν σαν πολλαπλασιαστές του χρόνου, των παραστάσεων και των συναισθημάτων. Μόνο λίγη Τέχνη θέλει κανείς να μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την ενέργεια, πράγμα όχι και τόσο αυτονόητο για τους πολλούς.

Με πολλή δυσκολία συνεχίζω να χτυπώ τα πλήκτρα, θα το ομολογήσω ότι έχω ξεσυνηθίσει. Λες και το κάνω για μην να μείνει παραπονεμένο το καλοκαίρι μιας και έγραψα για όλες τις άλλες εποχές. Είμαι όμως γεμάτος όρεξη και θέληση για νέα ωραία πράγματα. Προσμένω στο Σεπτέμβριο για καινούργιες εκκινήσεις!


ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι από την Κέρκυρα και την Κίμωλο που επισκέφτηκα. Ήταν ξεχωριστές οι διακοπές μου φέτος, όπως συχνά συμβαίνει τελευταία. Και βοήθησαν αρκετοί σε αυτό ..
_

Αλέξανδρε είσαι παλικάρι

_
Μεγάλος νικητής ο κύριος Αλέξανδρος, ο κυρ Αλέκος στην απλή γλώσσα όπως θέλει να του μιλάνε οι φίλοι και συγγενείς του ακόμα και μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Μην μασάς πουθενά Αλέξανδρε. Βέβαια μπορεί να μην σου έχω εκφράσει πολλά με λόγια, μα τι σημασία να έχουνε τα λόγια άλλωστε; Σκόρπια ηχητικά κύματα που χάνονται στον αέρα. Θυμάσαι πολλές μας συγκρούσεις– είμαστε βλέπεις κάπως διαφορετικοί, δεν κατάφερα ή σωστότερα δεν ήθελα (ποιος ξέρει;) να είμαι ο συνεχιστής σου. Πιστεύω πλέον σήμερα να το έχεις κατανοήσει πως επέλεξα πράγματα όσο το δυνατόν πιο κοντά στις προτιμήσεις μου.


Για μια ακόμα φορά ήσουνα εδώ, μεγάλος μαχητής, τελικός νικητής. Το θάρρος σου είναι τέτοιο που απορώ με την δικιά μου καλοπέραση και βόλεψη που εσύ μας εξασφάλισες χρόνια τώρα. Ένας ράθυμος γραφιάς είμαι μπροστά σου που ψιλο-ασχολείται με την τεχνολογία, το παίζει επιστήμονας, ταξιδεύει συχνά-πυκνά και κάνει πολλά για να περνάει καλά ο ίδιος του ο εαυτός. Εσύ τα έδωσες όλα στην οικογένεια και παραπέρα, έχτισες περιουσία για να απολαμβάνουμε σήμερα ανέμελα και άκοπα, έχτισες το υπόστρωμα της ζωής μας για να πατήσουμε εμείς πάνω του με αποτέλεσμα το πολύ καλό ευ ζην του σήμερα.

Πολλοί δήθεν, σου έχουν καταλογίσει αφέλεια και καθόλου πονηριά.

- Από εσάς υποτιθέμενοι φίλοι μου θα ανησυχούσα αν λάμβανα οποιοδήποτε θετικό σχόλιο.

Αν και νομίζω πως όλοι αυτοί είναι πια ελάχιστοι ή δεν υπάρχουν καθόλου.


Αν μπορούσα να σου καταλογίσω κάτι, θα ήταν πως αμέλησες κάπως τον εαυτό σου, δεν θα έπρεπε σε τέτοιο βαθμό. Ίσως να το έκανες γιατί είσαι πολύ γενναιόδωρος – αυτό το ξέρουν και οι πέτρες – μπορεί πάλι επειδή είχες υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου. Αντέχεις και το ξέρεις, και όσο και αν έχεις ελαφρώς ταλαιπωρηθεί τελευταία, όσους αγώνες και αν έδωσες, τους καθάρισες με συνοπτικές διαδικασίες. Τι ήταν για σένα η επιληψία της Δευτέρας; Μια χαψιά, αυτά τα μασάς απλώς για πρωινό.

Γεια σου ρε Αλέξανδρε, είσαι παλικάρι και μάγκας ..
_